10 Prachtige Steden In Europa Die Toeristen Over Het Hoofd Zien
Terwijl veel van Europa's prachtige steden overschaduwd worden door hun bekendere tegenhangers, is het een schatkamer van betoverde steden. Van de artistieke aantrekkingskracht…
De Amerikaanse Civil Rights Trail verbindt meer dan 130 historische locaties in 15 staten. Deze monumenten – kerken, scholen, gerechtsgebouwen, musea en openbare ruimtes – speelden een cruciale rol in de strijd voor rechtvaardigheid in de jaren 50 en 60. Begonnen als een lokaal initiatief in Alabama (geïnspireerd door het bezoek van de Dalai Lama in 2014) en geformaliseerd in 2018, strekt de Trail zich nu uit van Alabama en Georgia via de Carolina's tot in Kentucky, Missouri en West Virginia. In 2019 won de organiserende organisatie een prijs uit de reisindustrie voor Beste Regionale Bestemmingscampagne en UNESCO is ingeschakeld om 13 van haar iconische locaties te nomineren voor Werelderfgoed. De Trail is opgericht om de herinnering te bewaren en bezoekers te inspireren. Vandaag de dag nodigt het reizigers en studenten uit om te staan waar de geschiedenis zich ontvouwde en de verhalen levend te houden die "de wereld veranderden".
De Trail is een samengesteld netwerk van meer dan 130 locaties in 15 staten. Het belicht locaties waar activisten, kerkleiders, studenten en gewone burgers de strijd tegen segregatie en discriminatie voerden. De locaties omvatten indrukwekkende monumenten (zoals het graf van Dr. King in het King Center) en bescheiden locaties (zoals een plattelandswinkel waar Emmett Till werd vermoord). Elke locatie is gekozen vanwege zijn historische betekenis in gebeurtenissen zoals sit-ins, marsen, toespraken en rechtszaken. Samen verweeft de Trail deze locaties tot een samenhangend verhaal – een levend museum verspreid over het landschap.
De werkzaamheden aan de Trail begonnen rond 2017, onder leiding van een coalitie van toerismeafdelingen in het Zuiden, in samenwerking met de National Park Service en historici van burgerrechten. De officiële website CivilRightsTrail.com werd gelanceerd op Martin Luther King Jr. Day 2018 en markeerde de voltooiing van wat een inspanning van staat tot staat was geweest. Begin 2021 werden het Smithsonian Institution en The New York Times de eerste nationale organisaties die rondleidingen door de Trail sponsorden, waarmee de route verder bekend werd gemaakt. Ondertussen namen ook presidentiële administraties er nota van. President Obama nam in 2017-2018 een uitvoerende maatregel om verschillende belangrijke locaties aan te wijzen als eenheden van de National Park Service – bijvoorbeeld het Birmingham Civil Rights National Monument en het Freedom Riders National Monument in Alabama, en het Medgar and Myrlie Evers Home in Mississippi. Deze stappen plaatsten de herinnering aan de Trail onder federale bescherming, zelfs toen meer staten zich bij de inspanning aansloten.
Een bezoek aan de Trail biedt een diepgaande educatie in de Amerikaanse geschiedenis. Bij elk monument kunnen bezoekers de realiteit van de strijd voelen: het lawaai van woedende menigten, de stille moed in een kerkbank of de schok van geweld vastgelegd op journaalbeelden. Zo is het Kelly Ingram Park in Birmingham versierd met sculpturen die de kindermars en de politie-aanval van 1963 uitbeelden, wat de locatie op zich al een indrukwekkende bezienswaardigheid maakt. Deze plekken worden bewaard als openluchtlokalen en musea die aanzetten tot reflectie. Hedendaagse reizigers vinden dat een bezoek aan deze plekken een manier is om degenen die hebben geleden te eren en te begrijpen hoe inspanningen van onderop tot nationale verandering hebben geleid.
Op praktisch niveau heeft de Trail het cultureel toerisme een impuls gegeven: hij werd bekroond met prijzen en stimuleerde samenwerkingen (zo produceerden de toeristische diensten van de deelstaten gezamenlijk routes en reisgidsen). De betrokkenheid van UNESCO – 13 locaties worden overwogen voor erkenning als Werelderfgoed – onderstreept het internationale belang van deze verhalen. Bovenal herinnert de Trail elke generatie eraan dat burgerrechten stap voor stap werden verworven en dat veel van de constitutionele idealen van de Verenigde Staten hier op lokale straten en velden werden gerealiseerd, niet alleen in de machtscentra.
Inhoudsopgave
De Civil Rights Trail is ontstaan uit overlappende initiatieven op lokaal, staats- en federaal niveau. Een belangrijke katalysator was het bezoek van de Dalai Lama aan Birmingham in 2014, waar hij zijn verbazing uitsprak over het feit dat geen enkele burgerrechtenlocatie daar door UNESCO werd erkend. Kort daarna gaf president Obama de National Park Service (NPS) opdracht om erfgoedprojecten uit te breiden tot buiten de gebruikelijke historische onderwerpen. In de periode 2015-2017 begon het Witte Huis met het aanwijzen van burgerrechtendistricten als nationale monumenten: het Civil Rights District in Birmingham, het Freedom Riders Museum in Anniston, Alabama, en locaties uit de Reconstructieperiode in South Carolina. In 2017 werd ook het Medgar Evers Home in Jackson, Mississippi (waar Evers werd vermoord) tot nationaal monument verklaard. Deze acties gaven de federale overheid meer gewicht in de schaal bij het behoud van burgerrechtenerfgoed.
In 2018 namen regionale toerismeplanners het stokje over. Onder leiding van Travel South USA (een samenwerkingsverband van zuidelijke staten) stelden toeristenbureaus lijsten samen van locaties in hun eigen staten, van Montgomery (Alabama) tot Memphis (Tennessee) en verder. In januari 2018 – op Martin Luther King Jr. Day – werd de officiële website voor wandelroutes onthuld, met informatie over meer dan 100 locaties. Datzelfde jaar sloot Georgia State University zich aan bij het initiatief en voerde onderzoek uit om locaties voor de route te nomineren voor de UNESCO Werelderfgoedlijst. Eind 2019 werd de reispromotie van de coalitie door de Southeast Tourism Society uitgeroepen tot "Best Region Destination Campaign".
De federale overheid heeft een belangrijke rol gespeeld bij het creëren en erkennen van Trail-locaties. President Obama's proclamaties uit 2017 riepen drie nieuwe nationale locaties in het leven die verband houden met burgerrechten: het Birmingham Civil Rights National Monument, het Freedom Riders National Monument (in Anniston, Alabama) en het Reconstruction Era National Historical Park (in Beaufort County, South Carolina). Datzelfde jaar werd het Medgar and Myrlie Evers Home in Mississippi aangewezen als nationaal monument. Deze NPS-eenheden zorgen voor de juridische bescherming en financiering van de locaties. In 2017-2018 erkende Obama ook formeel het bredere concept van de Civil Rights Trail in toespraken en proclamaties, waarmee hij staten aanmoedigde tot samenwerking.
Na 2017 zetten het Congres en latere presidenten deze trend voort. In 2021 vernoemde het Congres een parkway in Alabama (tussen Selma en Montgomery) naar wijlen Congreslid John Lewis. Daarnaast hebben gouverneurs in het Zuiden de Trail officieel geadopteerd. Zo kondigde Kentucky begin 2020 twee nieuwe Trail-locaties aan – het Muhammad Ali Center in Louisville en het SEEK Museum in Russellville – ter ere van Black History Month. Door deze lokale locaties binnen een nationaal kader te brengen, hebben federale en staatsacties het "burgerrechtentoerisme" getransformeerd van een verzameling verspreide musea tot een geïntegreerd erfgoedcircuit.
Voorstanders van de Civil Rights Trail hebben ook wereldwijde erkenning nagestreefd. In 2018 nomineerde het Amerikaanse UNESCO-programma 13 van de meest iconische locaties van de Trail als potentiële 'seriële' werelderfgoedlocatie. Dit omvat bekende plaatsen zoals Montgomery's Civil Rights Memorial en het Rosa Parks Museum (onderdeel van Montgomery's site), het Lorraine Motel in Memphis en Little Rock Central High. De nominatie betoogt dat de Trail een voorbeeld is van een geweldloze uitdaging aan de blanke suprematie, van 'wereldwijd belang' voor de mensenrechten. De UNESCO-aanvraag is nog in behandeling, maar een 'voorlopige beoordeling' is in 2023 gestart. Tegelijkertijd heeft de Trail prijzen gewonnen: zo werd eind 2019 een regionale toerismeprijs uitgereikt aan de innovatieve marketing, en hebben rondleidingen gesponsord door het Smithsonian (in 2021) de zichtbaarheid ervan verder vergroot. Deze onderscheidingen en initiatieven hebben de Trail geholpen aan momentum en publieke aandacht te winnen.
De Civil Rights Trail loopt door 15 staten (alle voormalige Confederatiestaten plus Kentucky, Missouri, Florida en Kansas). Elke staat belicht zijn eigen belangrijke episodes van de beweging.
Alabama heeft tientallen Trail-locaties en wordt vaak het hart van de beweging genoemd. In Birmingham bijvoorbeeld diende Kelly Ingram Park in 1963 als verzamelpunt voor massaprotesten. Tegenwoordig staat het park vol met bronzen sculpturen van kinderen die zich verzetten tegen politiehonden en brandslangen. Naast het park staat de Sixteenth Street Baptist Church, waar in 1963 bij een bomaanslag vier zwarte meisjes omkwamen. Deze gruweldaad – herdacht met plaquettes en een aangrenzend museum – wakkerde de nationale steun voor burgerrechtenwetten aan. Vlakbij biedt het Birmingham Civil Rights Institute (een museum) brieven en Freedom Rider-bussen aan die de sfeer van die tijd weergeven (hoewel we hier geen letterlijk citaat hebben, is het algemeen bekend).
In Selma laat het Selma Interpretive Center aan de voet van de Edmund Pettus Bridge bezoekers kennismaken met de marsen voor stemrecht in 1965. Het oversteken van de Pettus Bridge zelf is al een ontroerende ervaring: op 7 maart 1965 sloegen de Alabama-agenten de demonstranten bruut in elkaar tijdens een evenement dat bekendstaat als "Bloody Sunday". Een wandeling over de brug brengt die geschiedenis tot leven. Ten zuiden van Selma ligt het Lowndes Interpretive Center (een nationale historische locatie) dat de verhalen vertelt van tentenkampen en activisten zoals Viola Liuzzo in de Black Belt.
In Montgomery, de hoofdstad van de staat, vertellen verschillende haltes over Alabama's rol in de beweging. De Dexter Avenue King Memorial Baptist Church was de gemeente van Dr. Martin Luther King Jr. (1954-1960) tijdens de busboycot in Montgomery. Het aangrenzende Alabama State Capitol is de plek waar de laatste mars vanuit Selma eindigde en waar King toespraken hield. In Montgomery kunt u ook het Rosa Parks Museum (aan Troy University) bezoeken, dat de busboycot herdenkt, en het Legacy Museum / National Memorial for Peace and Justice (net buiten de stad), dat de geschiedenis van de slavernij verbindt met schendingen van burgerrechten. Montgomery's rijke aanbod – van een werkende kerk tot interactieve musea – maakt het een belangrijke stop langs de route.
Het centrum van Georgia's bijdrage aan Atlanta. Atlanta was de thuisstad van Martin Luther King Jr. en er zijn verschillende verwante locaties langs de Trail. Het Martin Luther King Jr. National Historical Park omvat Kings ouderlijk huis en de Ebenezer Baptist Church, waar hij met zijn vader preekte. Bezoekers kunnen een rondleiding krijgen door het gerestaureerde huis aan Auburn Avenue en bij Kings graf staan in de spiegelvijver van het King Center. Ook in Atlanta bevinden zich het National Center for Civil and Human Rights (geen officiële locatie van de Trail, maar wel thematisch verbonden) en andere monumenten van de studentenbeweging in Atlanta uit de jaren 60. Nabijgelegen figuren voor burgerrechten zijn onder andere de kerk van Ralph Abernathy en Ralph David Abernathy, maar de literatuur over de Trail richt zich voornamelijk op Kings nalatenschap.
Elders in Georgia staat de stad Albany bekend om de "Albany Movement" uit 1961, een belangrijke campagne onder leiding van het Student Nonviolent Coordinating Committee en SCLC. Deze campagne (hoewel met gemengde resultaten eindigde) wordt gezien als een belangrijke eerste poging in de geschiedenis van Georgia. De Trail bevat tentoonstellingen en markeringen over de protesten in Albany. (Er is ook een historische markering op de campus van Savannah State voor sit-ins, maar de nadruk van de Trail ligt op King en zijn medewerkers.) De belangrijkste conclusie: Georgia wordt vaak omschreven als "Dr. Kings thuisbasis", met de locaties van Atlanta als belangrijkste trekpleister.
De locaties in Mississippi belichten enkele van de meest schokkende gebeurtenissen die nationale verontwaardiging veroorzaakten. In Money, Mississippi, staat het kleine gebouwtje Bryant's Grocery bekend als de plek waar de 14-jarige Emmett Till werd beschuldigd van het beledigen van een blanke vrouw. Till werd dagen later ontvoerd en zijn brute moord mobiliseerde veel jongeren om zich bij de beweging aan te sluiten. De overblijfselen van de kruidenierswinkel en de bijbehorende gedenksteen getuigen van die misdaad.
In Jackson, visitors can see the Medgar Evers Home National Monument. Medgar Evers was the NAACP state field secretary who was assassinated in 1963 on the driveway of that modest house. The house is preserved, and an adjacent museum displays Evers’s rifle and exhibits on his life. The assassination “was the first murder of a nationally significant [civil rights] leader… and became a catalyst for passage of the Civil Rights Act of 1964”. In this way Mississippi tells the story of a sacrifice that helped bring federal action.
Andere locaties in Mississippi zijn onder meer de Fannie Lou Hamer Freedom Farm Cooperative in Sunflower County en de vele markeringen langs de Mississippi Freedom Trail. Maar Emmett Till en Medgar Evers worden vaak genoemd als 'must-see'-plekken vanwege hun buitengewone historische impact.
De locaties van de Tennessee Trail strekken zich uit van de Bluegrass State tot de Delta, maar twee steden springen eruit. In Memphis is het National Civil Rights Museum gevestigd in het voormalige Lorraine Motel. Hier werd Dr. King op 4 april 1968 dodelijk neergeschoten. Bezoekers kunnen een rondleiding door het motel krijgen en kamer 306 zien waar hij daadwerkelijk lag. Aan de overkant van de straat staat de Clayborn Temple, een kerk die het organiserende centrum werd voor de staking van de schoonmakers in Memphis in 1968. De trappen kijken uit op het plein waar stakende arbeiders borden ophingen met de tekst "I AM A MAN". (Een sculptuur op die plek toont de tekst vandaag de dag.) De staking van 1968 en de slogan "I AM A MAN" zijn belangrijke hoofdstukken van de Trail, en de Clayborn Temple is nu een informeel museum. Dr. King hield zijn laatste toespraak in de Mason Temple in Memphis, de avond voor zijn moord, maar die kerk wordt meestal meer bezocht vanwege de eigen geschiedenis dan vanwege de tentoonstellingen in het museum. De brug waar King zijn toespraak hield, is minder populair bij toeristen. Daarom richt de route zich op Lorraine en Clayborn als bezienswaardigheden die u zeker moet bezoeken.
In Nashville hielden Afro-Amerikaanse studenten enkele van de eerste sit-ins (1960) en richtten ze de Nashville Student Movement op op scholen zoals Fisk en Tennessee State University. De Clark Memorial United Methodist Church in de stad staat bekend als de plek waar de leiders van de SNCC elkaar voor het eerst ontmoetten. Het verhaal van "Clinton 12" uit 1956 (de integratie van Clinton High School, Tennessee) wordt herdacht in het nabijgelegen Green McAdoo Center in Clinton. Hoewel er minder bezoekers naar deze kleinere locaties komen, staan Clark Church (Nashville) en Clinton (zo'n 48 kilometer naar het oosten) op de Trail vanwege hun rol in het vroege verzet.
Overall in Tennessee, the cluster of Memphis sites (Lorraine Motel, Clayborn Temple, Mason Temple) draws the most visitors, with Nashville and Clinton included for completeness. As one guide notes, the Trail in Tennessee “bring[s] sites like Nashville’s Clark Memorial Church and the Green McAdoo Center in Clinton into the map, commemorating early school integration”.
De belangrijkste bestemming van de Trail in Arkansas is Little Rock. In 1957 probeerden negen zwarte tieners (later bekend als de Little Rock Nine) de volledig blanke Central High School te integreren. Gouverneur Orval Faubus van Arkansas probeerde hen tegen te houden door de Nationale Garde in te zetten, en woedende blanke menigten verzamelden zich buiten. President Eisenhower stuurde uiteindelijk federale troepen om de leerlingen te begeleiden, wat wereldwijd in het nieuws kwam vanwege Amerika's betrokkenheid bij Brown v. Board. Tegenwoordig bewaart Little Rock Central High School National Historic Site deze erfenis. Het bezoekerscentrum vertelt hoe Daisy Bates en de NAACP de actie organiseerden. De school zelf staat er nog steeds, compleet met wachthuisje en rellensporen (deze maken deel uit van de rondleiding). Little Rock wordt vaak een "epicentrum van confrontaties" genoemd voor de desegregatie van scholen. Naast Central High omvatten de historische Little Rock Central High School en mogelijk andere lokale bezienswaardigheden (zoals bussen of monumenten), maar Little Rock domineert de Trail-aanwezigheid van de staat.
Het meest bepalende evenement van North Carolina op de Trail vond plaats in Greensboro. Op 1 februari 1960 zaten vier Afro-Amerikaanse studenten van de North Carolina A&T State University aan een gesegregeerde lunchbalie van Woolworth's en vroegen beleefd om hulp. Omdat ze geen hulp kregen, bleven ze gewoon de hele dag zitten. Hun protest verspreidde zich: al snel marcheerden honderden studenten door het centrum en sloten honderden anderen zich aan bij sit-ins in de hele staat. De sit-ins in Greensboro (eerst vier studenten, daarna drommen mensen) leidden tot soortgelijke acties in het zuiden. Tegenwoordig is er in het centrum van Greensboro een museum gevestigd dat dat verhaal vertelt. Een openbaar monument met vier zuilen markeert de plek waar de eerste balie stond.
Elders in North Carolina omvat de Trail locaties in Durham, Farmville en elders. Zo wordt bijvoorbeeld de ziel van de eerste bijeenkomst van de SNCC in 1960 (aan Shaw University) benadrukt, en wordt Farmville herinnerd vanwege de studentenprotesten in verband met Brown v. Board (Barbara Johns, 16 jaar oud, leidde in 1951 een staking op Moton High in Farmville). (Opmerking: Moton High ligt in Virginia, niet in North Carolina.) Op de lijst van North Carolina staat Greensboro echter centraal, met andere educatieve en maatschappelijke locaties die het verhaal van de staat completeren.
De locaties van de South Carolina Trail zijn divers en bestrijken vaak de periode van de Reconstructie tot en met de jaren 60. Een hoogtepunt is Greenwood, het huis van onderwijzer Benjamin Mays, wiens huis nu een museum is. Een ander hoogtepunt is Rock Hill, waar de "Friendship Nine" in 1961 een sit-in hielden bij McCrory's, een bijeenkomst die nu wordt herdacht in het McCrory Museum (of Civil Rights Center). Charleston heeft een eigen afdeling: de historische Mother Emanuel AME Church was een centrum van burgerrechtenbewegingen in het midden van de 20e eeuw. In 2015 was het de locatie van een racistisch gemotiveerd bloedbad, maar voor de Trail wordt het gewaardeerd als een actieve geloofsgemeenschap met diepe wortels in de vrijheidsstrijd. South Carolina omvat ook Orangeburg (locatie van een schietpartij in 1968), Columbia (burgerrechtenmuseum in een voormalig treinstation) en Sumter (Harriet Tubman-museum). Maar de hoogtepunten van de Trail in South Carolina benadrukken Greenwood en Rock Hill, en de elegante Emanuel Church in Charleston, als representatief.
Louisiana staat bekend om zijn vroege burgerrechtenbeweging. Een belangrijke plek is Baton Rouge: het oude Capitool, waar een enorme eik staat (de "Eik van de Gratis Ritten"). Onder deze eik organiseerden Dr. T.J. Jemison en lokale leiders in 1953 de eerste busboycot in Louisiana. Ze voerden een succesvol gratis pendelbussysteem in tijdens een acht dagen durende boycot. Zoals een tekst met uitleg uitlegt, toen zwarte passagiers de bus weigerden, "waren de gemeentelijke bussen van Baton Rouge op dag drie bijna leeg", wat onderhandelingen afdwong. De boycot eindigde met een bescheiden integratie van zitplaatsen en werd twee jaar later een voorbeeld voor Montgomery. Het Capitool heeft nu een tentoonstelling over de boycot en herbergt die beroemde eik.
Andere bezienswaardigheden in Louisiana zijn onder andere Pillars of Progress (het standbeeld van Louie J. Roussel Jr. in Lafayette, ter nagedachtenis aan de desegregatie van de scholen in die stad in 1956) en de markeringen van Negro Settlement Road (Marksville, over een staking van de arbeiders). Bezienswaardigheden in New Orleans (zoals de buste van Nathaniel "Nat" Williams voor het desegregeren van zwembaden) kunnen ook op lokale routes voorkomen. Maar de erfenis van de vroege busboycot in Baton Rouge maakt het bijzonder. Kortom, het verhaal van Louisiana's Trail benadrukt dat het de eerste plaats was waar een massale boycot succesvol was, wat allemaal geïllustreerd wordt op de locatie van het oude Capitool.
Virginia's Trail wordt verankerd door de Robert Russa Moton High School in Farmville. Daar leidde de 16-jarige Barbara Johns in 1951 scholieren in staking om te protesteren tegen overvolle, gesegregeerde scholen. Rechtszaken naar aanleiding van de staking in Moton droegen bij aan de vorming van een parallelle rechtszaak in de zaak Brown v. Board of Education. De school in Farmville huisvest nu het Virginia State University Civil Rights Institute. De Trail vermeldt ook het Civil Rights Memorial in Richmond, dat 18 lokale figuren eert, waaronder Barbara Johns. Richmond is Virginia's grootste locatie op de Trail.
Another Virginia story involves Danville, where in 1960 a group of Black citizens tried to read at the segregated public library and were violently beaten, an event now remembered by local markers and museum exhibits. For educational pilgrimage, historians also point to Prince Edward County (massive school closing to resist integration) and Charlottesville (Barbara Johns later taught and civil rights leader in youth). But Moton High is the flagship. As one Trail source summarizes, “Robert Russa Moton [High] in Farmville… began the fight to desegregate Virginia’s public schools, which culminated in Brown v. Board”.
Buiten het centrale zuiden doen nu ook andere staten mee. Florida heeft zich bij de Trail aangesloten, met locaties zoals het Harry T. en Harriette V. Moore State Park (de Moores richtten Florida's NAACP op en werden in 1951 vermoord) en de St. Augustine-monumenten van Dr. Kings bezoek in 1964. Kansas werd toegevoegd om de rol ervan in Brown v. Board te benadrukken: de Monroe Elementary School in Topeka (Brown v. Board NHS) vormt het hart van het Kansas-gedeelte. Kentucky sloot zich in 2020 aan, met het Muhammad Ali Center (Louisville) en het SEEK Museum (Russellville) als Trail-haltes. Missouri en West Virginia staan ook op de Trail-kaart, met vermelding van kleinere campagnes (bijvoorbeeld de integratie-inspanningen in St. Louis, West Virginia, om de rassenscheiding in de bus te verminderen). In totaal bestrijkt de Trail nu 15 staten, waarbij de gezamenlijke lijst varieert van Louisiana tot Kentucky en verder. (Het District of Columbia en enkele grensgebieden verschijnen vaak op kaarten, maar vallen buiten die 15 staten.)
Bij het plannen van een reis vragen bezoekers vaak: "Waar moet ik beginnen?" or “Welke sites zijn het belangrijkst?” Het antwoord hangt af van je interesses, maar bepaalde bestemmingen worden herhaaldelijk aanbevolen. Hier zijn tien bijzonder indrukwekkende locaties, grofweg in geografische volgorde:
Elk van deze locaties wordt het hele jaar door bezocht, hoewel de drukte in de lente en de herfst het grootst kan zijn. Ze bieden doorgaans musea of tentoonstellingen ter plaatse, informatieve rondleidingen en personeel of vrijwilligers die graag vragen beantwoorden. Veel bezoekers beginnen in grotere steden (bijvoorbeeld Atlanta of Birmingham) en plannen een roadtrip die de andere locaties verbindt. In de praktijk zou een echt "compleet" bezoek aan alle meer dan 130 locaties maanden duren. Toch zal zelfs een reis van een week om de hoogtepunten te bezoeken het verhaal van de beweging diepgaand verhelderen.
De Trail is geen enkele lineaire route met een vast begin- en eindpunt. Het is een netwerk dat zich uitstrekt over meerdere staten. Je zou in één dag van Selma, Alabama naar Memphis, Tennessee kunnen rijden (ongeveer 385 kilometer), maar het volledig verkennen van de bezienswaardigheden van zelfs één stad kan twee of drie dagen duren. Een uitgebreide reis langs de iconische bestemmingen Alabama, Mississippi, Tennessee en Georgia kan 7 tot 10 dagen in beslag nemen. Ambitieuze reizigers trekken er soms meerdere weken voor uit, vooral om Florida, Louisiana of minder bekende staten te bezoeken. De meeste bezoekers plannen regionale lussen of 'clusters' van bezienswaardigheden in plaats van één gigantische roadtrip.
Er is geen 'beste' reisroute, maar er zijn wel wat strategieën die helpen. Veel reizigers beginnen in Atlanta of Birmingham en maken een rondreis langs nabijgelegen hotspots. Een startpunt in Atlanta kan bijvoorbeeld Birmingham zijn (Kelly Ingram Park, 16th St. Church), Montgomery (Dexter Church, Rosa Parks Museum), dan Selma (Pettus Bridge) en verder naar Jackson, Mississippi. Anderen beginnen in New Orleans of Baton Rouge, gaan naar Memphis en Jackson en buigen dan oostwaarts af naar Birmingham. Het is ook gebruikelijk om vanuit Alabama noordwaarts naar Tennessee (Memphis, Nashville) te rijden, of om in Little Rock te beginnen en naar het zuiden te gaan. Interactieve online kaarten (waaronder de officiële Trail-kaart) maken het mogelijk om je reis per staat of stad te plannen. Veel bezoekers gebruiken ook speciale reisgidsen om een route door meerdere staten samen te stellen met overnachtingen. Kortom, je kunt de route aanpassen aan vliegverbindingen en interesses; houd er wel rekening mee dat je flink moet rijden.
De lente (april-mei) en de herfst (september-oktober) bieden over het algemeen mild weer en vermijden de zomerse hitte. Deze seizoenen zijn echter populair, dus het kan nodig zijn om ruim van tevoren te reserveren. Zomerbezoeken zijn mogelijk, maar het kan warm en vochtig zijn, vooral in het diepe zuiden (in augustus loopt de maximumtemperatuur vaak op tot boven de 32 °C). De winter valt buiten het hoogseizoen; veel bezienswaardigheden blijven het hele jaar open, maar houd er rekening mee dat sommige historische huizen en musea kortere openingstijden of sluitingen kunnen hebben rond belangrijke feestdagen.
De meeste Trail-locaties zijn minstens een deel van de maand geopend. Locaties van de National Park Service (zoals Little Rock Central High NHS of Moton High NM) sluiten doorgaans alleen met Kerstmis en hanteren anders dagelijkse openingstijden. Veel zelfstandige musea vermelden openingstijden; zo is het Montgomery Freedom Rides Museum (het oude Greyhound-busstation) geopend van dinsdag tot en met zaterdag, en is het Memphis National Civil Rights Museum elke dag geopend. Sommige kerken en burgerrechtencentra functioneren als museum, maar bieden alleen rondleidingen aan – de Ebenezer Baptist Church in Atlanta heeft bijvoorbeeld een klein informatiecentrum dat volgens een vast schema toegankelijk is voor bezoekers. We raden u aan de officiële website of de pagina van het nationale park van elke locatie te raadplegen voor de actuele openingstijden. Over het algemeen zijn geen van de locaties seizoensgebonden; zelfs monumenten in de openlucht zijn het hele jaar door toegankelijk.
Veel musea en informatiecentra vormen de basis van de route, vaak gebouwd rond belangrijke locaties. Belangrijke voorbeelden zijn:
– Nationaal Burgerrechtenmuseum (Memphis, TN):Dit uitgebreide museum is gevestigd in het Lorraine Motel en belicht de zwarte geschiedenis vanaf de slavernij tot en met de jaren 1950 en 1960.
– Birmingham Civil Rights Institute (Birmingham, AL):Dit museumcomplex ligt vlak bij Kelly Ingram Park en bevat tentoonstellingen over de Freedom Riders, de campagne van Birmingham en andere verhalen.
– Rosa Parks Museum (Montgomery, AL):Het bevindt zich op de campus van Troy University en omvat onder andere de bus van Parks en een replica van de stadsbus waarop zij zat, plus archiefvideo's van de Montgomery Bus Boycott.
– Internationaal Centrum voor Burgerrechten en Museum (Greensboro, NC):Het is gevestigd in het historische Woolworth's en toont de sit-ins van Greensboro uit 1960 en het daarmee samenhangende activisme.
– Mississippi Burgerrechtenmuseum (Jackson, MS):Hoewel het formeel niet op de Trail ligt, is het een aanvulling op het Evers Home door het bredere verhaal van Mississippi te vertellen, van de slavernij tot 1970.
– Erfenismuseum (Montgomery, AL):Dit museum is geen officiële stop op de Trail, maar wel onderdeel van het Montgomery-cluster. Het is verbonden aan het National Memorial for Peace and Justice en toont de lange periode van slavernij tot moderne massale opsluiting.
– Harry T. & Harriette V. Moore Museum (Mims, FL): Eert de eerste activisten van Florida.
– Eisenhower Presidentiële Bibliotheek (Abilene, KS): In Kansas wordt de link tussen het Eisenhower-tijdperk en Brown v. Board benadrukt.
De meest bezochte Het burgerrechtenmuseum is waarschijnlijk het Lorraine van Memphis, gezien de prominente ligging. Andere drukbezochte locaties zijn het Birmingham Institute en de Montgomery Memorials. Verschillende bezoekerscentra van de Trail zijn bescheiden (sommige vragen een kleine entreeprijs; de meeste zijn gratis). Zo rekent het museum in Memphis ongeveer $18 per volwassene, terwijl het Freedom Rides Museum in Montgomery rond de $5 rekent. Veel kleinere locaties (kerkmusea, centra voor lokale geschiedenis) zijn gratis of hebben een symbolische entreeprijs. Over het algemeen zijn de meeste educatieve locaties doordeweeks bemand, vaak met een kaartje of een brochure voor zelfstudie.
Het National Civil Rights Museum in Memphis trekt een van de grootste publiekstrekkers. Het beschikt over meerdere theaters, multimedia-exposities en de bewaard gebleven motelkamers, waardoor het een middelpunt van de Trail is. Sommige andere musea daarentegen zijn vrij klein (Selma's Lowndes Interpretive Center is bijvoorbeeld een piepklein NPS-kantoor). Qua jaarlijkse bezoekersaantallen staan Memphis en Birmingham waarschijnlijk bovenaan, gevolgd door belangrijke stadsmonumenten. Reisgidsen noemen het National Civil Rights Museum (Memphis), het Birmingham Civil Rights Institute en The Legacy Museum (Montgomery) als een van de belangrijkste musea die je tijdens een burgerrechtentour moet bezoeken.
Religieuze instellingen waren vaak plekken waar activisten zich organiseerden en gemeenschappen bijeenkwamen. Daarom vindt u langs de route veel kerken.
De Sixteenth Street Baptist Church in Birmingham, Alabama, was een centraal punt voor bijeenkomsten en marsen voor burgerrechten. De betekenis ervan vindt zijn oorsprong in de tragische gebeurtenis van 15 september 1963, toen een bom, geplaatst door blanke supremacisten, op een zondagochtend ontplofte. Vier jonge meisjes – Addie Mae Collins, Denise McNair, Carole Robertson en Cynthia Wesley – kwamen om bij die explosie. De bomaanslag schokte het land en de wereld; kranten en televisie legden de verschrikking vast, en de publieke woede droeg bij aan de mobilisatie van steun voor de Civil Rights Act van 1964. Tegenwoordig is de kerk nog steeds actief, met een museumruimte. Bezoekers leren dat de vier slachtoffers jaarlijks worden herdacht en dat de muren van het heiligdom nog steeds de schade door de bom laten zien. Zo staat 16th Street Baptist Church symbool voor zowel lijden als de vastberadenheid om dit te boven te komen.
Dominee Martin Luther King Jr. was van 1954 tot 1960 (fulltime) predikant van de Dexter Avenue Baptist Church in Montgomery. Hij leidde zijn gemeente daar tijdens de Montgomery Bus Boycot (1955-1956) en bij de organisatie van andere lokale protesten. Na 1960 verhuisde Dr. King naar Atlanta en werd hij (samen met zijn vader) co-predikant van de Ebenezer Baptist Church. Hij en zijn vader leidden daar diensten van 1960 tot aan zijn moord in 1968. Beide kerken verwelkomen bezoekers in hun heiligdommen voor rondleidingen op zondag of doordeweeks. Dexter Avenue Church bezit de preekstoel van King, handgeschreven aantekeningen en voorwerpen uit de burgerrechtenbeweging. In Atlanta stelt het bezoekerscentrum van Ebenezer persoonlijke bezittingen tentoon, zoals Kings Bijbel en kleding. Deze gemeenten zijn levende erfgoedlocaties: hun banken en preekstoelen hebben ooit de strategie van de beweging bepaald.
Andere noemenswaardige religieuze plekken zijn de Bethel Baptist Church in Birmingham (waar de SCLC bijeenkomsten hield), de First Baptist Church aan Ripley Street (Montgomery) – beide centra van activisme – en historisch Afro-Amerikaanse kerken in plaatsen zoals Albany, Georgia of Columbia, South Carolina. Elk van deze kerken droeg bij aan lokale campagnes, maar op de Trail ligt de nadruk meestal op plaatsen waar King zelf actief was of waar grote evenementen plaatsvonden.
Veel National Park Service-eenheden bewaren nu de geschiedenis van de burgerrechtenbeweging. Deze door de overheid beheerde parken en monumenten bieden bezoekers de mogelijkheid om hoofdstukken uit de beweging te verkennen met de voorzieningen van openbare parken.
Tot de aangewezen NPS-locaties behoren:
Elk van deze NPS-locaties biedt gratis toegang tot het park (veel accepteren de jaarlijkse parkpas van $ 80) en informatieve programma's. Zo hebben het Freedom Riders Monument in Anniston (geopend in 2023) en het Evers Home (Jackson) bezoekerscentra met tentoonstellingen. Kortom, ongeveer twaalf NPS-locaties en monumenten zijn direct verbonden met de beweging. In veel staten op de Trail zijn er verschillende federaal beschermd: Alabama alleen al heeft er verschillende (Birmingham, Anniston, Selma Trail, enz.). Reisplanners benadrukken vaak dat dankzij de NPS elke Amerikaanse burger met een Parks Pass belangrijke bezienswaardigheden gratis kan bezoeken.
(De route omvat ook NPS-eenheden die niet specifiek gericht zijn op burgerrechten en die relevant zijn voor de context, zoals de Tuskegee Airmen NHS (AL) of Hampton National Historic Site (VA).) De nieuwste monumenten zijn nog in ontwikkeling. In november 2017 waren Obama's acties (hierboven) de laatste belangrijke aanwijzing tot nu toe. Begin 2023 werd een nieuwe parkway vernoemd naar John Lewis (MOFED). Toekomstige mogelijkheden die worden besproken, zijn onder meer het toevoegen van meer locaties waar veldslagen zijn gewonnen (bijvoorbeeld locaties die verband houden met de Freedom Summer van 1964, of extra educatieve musea). Ten minste twee lopende voorstellen (van het Congres of staten) zouden het netwerk kunnen uitbreiden. Voor het plannen van een bezoek is het voldoende om te weten dat alle bestaande NPS-locaties voor burgerrechten actief zijn en klaar om bezoekers als primaire attracties te ontvangen.
Het pad vertelt ook het verhaal van de opheffing van rassenscheiding in bussen en reizen in het zuiden.
Het bevindt zich in Montgomery, Alabama. Het Freedom Riders Museum is gevestigd in het Greyhound-busstation aan South Court Street 210. Dit station was de beroemde plek waar Freedom Riders in 1961 werden aangevallen. Het gebouw is gerestaureerd naar de staat waarin het er in 1961 uitzag en fungeert als museum over het incident. Het bevat bussen uit die tijd en foto's en er geldt een bescheiden toegangsprijs. Bezoekers combineren deze halte vaak met een rondleiding langs andere bezienswaardigheden in Montgomery (Dexter Avenue Church, het Capitool, enz.), omdat het centrum compact is.
In Montgomery (dec. 1955-dec. 1956) vond een stadsbrede boycot van de openbare bussen plaats nadat Rosa Parks was gearresteerd omdat ze weigerde haar zitplaats af te staan aan een blanke passagier. Gedurende 13 maanden vermeden Afro-Amerikaanse burgers (die de meerderheid van de passagiers vormden) de gescheiden bussen volledig. Ze organiseerden carpools en alternatief vervoer. Dr. King, destijds een jonge predikant van de Dexter Avenue Church, werd voorzitter van de organiserende organisatie (de Montgomery Improvement Association). De boycot duurde voort totdat het Amerikaanse Hooggerechtshof in Browder v. Gayle oordeelde dat segregatie in bussen ongrondwettelijk was. Het succes van de boycot toonde de kracht van aanhoudend geweldloos protest aan. Tegenwoordig wordt deze gebeurtenis herdacht op locaties zoals de Dexter Church en het Rosa Parks Museum, en bij een standbeeld vlakbij het Capitool. (Bezoekers van Montgomery kunnen bus 2857 nog steeds zien, het exacte voertuig waar Parks in stapte; deze wordt bewaard in het museum.)
Veel Trail-locaties zijn verbonden aan grote marsen of bijeenkomsten.
"Bloody Sunday" verwijst naar 7 maart 1965, op de Edmund Pettus Bridge in Selma. Op die dag probeerden ongeveer 600 demonstranten voor burgerrechten (onder leiding van John Lewis en anderen) van Selma naar Montgomery te lopen. Politieagenten en agenten van de staat Alabama hielden hen op de brug tegen. Televisiecamera's legden vast hoe de agenten wapenstokken en traangasgranaten afvuurden op de ongewapende groep. Velen werden geslagen; de beelden schokten de natie en mobiliseerden publieke steun. Daarna kreeg de federale overheid toestemming om de marsen onder bewaking van het leger voort te zetten. In totaal vonden er in 1965 drie marsen van Selma naar Montgomery plaats, die uiteindelijk resulteerden in de aankomst in het Capitool. Het succes van deze marsen leidde direct tot de Voting Rights Act van 1965. De Pettus Bridge zelf en het Selma Interpretive Center dienen nu als buitenmonumenten: bezoekers kunnen op de plek van Bloody Sunday staan en het verhaal in het NPS-centrum leren kennen.
Langs de route worden verschillende belangrijke marsen herdacht:
Andere demonstraties (freedom rides bij interstate busstations, confrontaties met desegregatie, enz.) hebben ook gedenktekens. Zo toont een sculptuur in Kelly Ingram Park (Birmingham) kinderen die te midden van politiehonden marcheren. In Memphis is een plein voor de Clayborn Temple beschilderd met de slogan "I AM A MAN" ter ere van de staking van de schoonmaakdienst – en bezoekers kunnen vandaag ter plekke over die woorden nadenken.
Op het Clayborn Temple-plein in Memphis prijken de woorden "I AM A MAN" op het trottoir. Dit is een eerbetoon aan de staking van zwarte schoonmakers in 1968, die waardigheid eisten. (Dr. King sloot zich bij hen aan en hield zijn laatste "Mountaintop"-toespraak in de Mason Temple voordat hij de volgende dag werd vermoord.) Zulke fysieke markeringen – afbeeldingen in steen of verf op straat – zorgen ervoor dat bezoekers zich direct verbonden voelen met de herinnering aan elke mars.
Veel belangrijke burgerrechtengevechten werden uitgevochten over toegang tot onderwijs.
De route voert langs een aantal historische scholen en hogescholen:
Kortom, het onderwijsthema van de Trail wordt belichaamd door deze locaties. Het museum of informatiecentrum van elke locatie vertelt de persoonlijke verhalen van de studenten en families die barrières doorbraken. Zo bevat de locatie in Little Rock tentoonstellingen van de correspondentie van Daisy Bates met Eisenhower, en het Brown v. Board-centrum bevat artefacten uit het tijdperk van segregatie. Deze instellingen benadrukken dat toegang tot onderwijs een belangrijk speerpunt was van de burgerrechtenbeweging.
Central High (Little Rock) zelf en het bijbehorende bezoekerscentrum zijn de belangrijkste monumenten ter nagedachtenis aan de moed van de Little Rock Nine. Vlakbij staat het huidige middelbare schoolgebouw (een moderne campus) met een openbare tentoonstelling. Het verhaal van de negen Afro-Amerikaanse studenten die het opnamen tegen schreeuwende menigten, werd een nationaal symbool. In het bezoekerscentrum wordt in een museumfilm en foto's beschreven hoe president Eisenhower troepen stuurde toen de staatsautoriteiten weigerden. Informatiepanelen eren elk van de negen studenten. Hoewel de Trail vele locaties omvat, maken de monumenten van Little Rock letterlijk deel uit van een nationale historische locatie, wat een complete ervaring van die gebeurtenis garandeert.
De toegangsprijzen zijn over het algemeen bescheiden. Veel buitenlocaties (parken, bruggen, monumenten) zijn gratis. Alle nationale parken en monumenten in de VS zijn gratis toegankelijk (geen kaartje nodig). Sommige historische kerken accepteren donaties. Musea en bezoekerscentra vragen meestal een kleine vergoeding: het National Civil Rights Museum (Memphis) kost bijvoorbeeld ongeveer $ 18 per volwassene; het Freedom Rides Museum (Montgomery) $ 5 per volwassene. Het bezoekerscentrum van Little Rock Central High is gratis. Lokale musea zoals het Birmingham Institute (gratis op vrijdagmiddag) of het Legacy Museum (indien bezocht) hanteren ook vaste prijzen (vaak onder de $ 15). Ter illustratie: in het Lorraine Museum zijn de prijzen $ 18 voor volwassenen en $ 15 voor kinderen (een typische prijsklasse). Verwacht dat de meeste locaties die een vergoeding vragen, binnen die prijsklasse blijven, met kortingen voor senioren/jongeren.
Een verrassend aantal. Alle federale NPS-locaties (zoals Little Rock, Birmingham NM, Moton HS) zijn gratis toegankelijk. Veel staatsmusea (zoals de Alabama Interpretive Centers in Selma en Lowndes) zijn ook gratis. Historische kerken zoals 16th Street Baptist en Ebenezer bieden gratis toegang zonder gids (hoewel donaties welkom zijn). Stadsparken (Kelly Ingram, I Am a Man Plaza) zijn gratis. In de praktijk kan een bezoeker tientallen Trail-locaties gratis bezoeken; alleen musea en gespecialiseerde centra vragen doorgaans geld.
De Trail loopt door vele steden, waarvan de meeste hotels of bed & breakfasts hebben. Grote steden (Atlanta, Montgomery, Memphis, Birmingham) hebben alle gebruikelijke nationale en boutique-ketens. Kleinere steden (Selma, Clarksdale, Mississippi of Greenwood, South Carolina) hebben herbergen of regionale hotels. Een goede strategie is om deze steden als uitvalsbasis te gebruiken voor twee of drie nachten en vervolgens een dagtocht te maken naar nabijgelegen bezienswaardigheden. Veel mensen verblijven bijvoorbeeld in het centrum van Birmingham en bezoeken in één dag de 16th Street Church, BCRI en Vaughan Nike Park. De Trail-steden hebben een groei in toerisme doorgemaakt, dus verwacht voldoende accommodatie te vinden in de buurt van de meeste locaties. Het is verstandig om vooraf te reserveren voor de piekmaanden in de lente of voor belangrijke jubilea (bijvoorbeeld de herdenking van de 60e verjaardag).
De Civil Rights Trail blijft groeien. In 2020 voegde Kentucky twee herkenningspunten toe: het Muhammad Ali Center in Louisville en het SEEK Museum in Russellville, ter ere van journaliste Alice Dunnigan. In 2021 sloot Florida zich volledig aan bij de Trail, met aandacht voor plaatsen zoals het Harry and Harriette Moore Memorial Park en locaties in St. Augustine die verband houden met Dr. King. Rond deze periode werden ook onder andere Kansas (de Brown v. Board-locatie in Topeka) en Delaware (NAACP-zaken) opgenomen. Elk jaar vinden er bescheidener toevoegingen plaats: lokale historische markeringen in verschillende staten worden erkend als officiële Trail-locaties. (Zo vermeldt de pagina over Florida het activisme van het echtpaar MOORE en de protesten in St. Augustine in 1964; de pagina over Kansas benadrukt de Brown School.) Kortom, er zijn ook staten buiten het oorspronkelijke zuiden toegevoegd, waardoor het bereik van de Trail is uitgebreid met elke plaats van betekenis.
Naast het toevoegen van locaties, dringen de leiders van de Trail aan op erkenning als Werelderfgoed. Zoals gezegd omvat een eerste UNESCO-nominatie 13 locaties. Voorstanders willen aantonen dat deze Amerikaanse locaties wereldwijd net zo belangrijk zijn als andere monumenten voor de mensenrechten (bijvoorbeeld Robbeneiland in Zuid-Afrika). Succesvolle inschrijving zou in de komende jaren kunnen plaatsvinden, waardoor de Trail nog meer aandacht krijgt. Ondertussen gaan de inspanningen voor het behoud van veel locaties door: renovatieprojecten, nieuwe informatiecentra en educatieve programma's (zoals schoolcurricula die aan de Trail zijn gekoppeld) zijn in ontwikkeling. In wezen blijft de Trail een levend, evoluerend pad. Bezoekers dragen vandaag de dag bij aan die evolutie door steun en bewustzijn te bieden aan elke locatie die ze bezoeken.
Terwijl veel van Europa's prachtige steden overschaduwd worden door hun bekendere tegenhangers, is het een schatkamer van betoverde steden. Van de artistieke aantrekkingskracht…
Reizen per boot, met name op een cruise, biedt een onderscheidende en all-inclusive vakantie. Toch zijn er voor- en nadelen om rekening mee te houden, net als bij elke andere vorm van…
Griekenland is een populaire bestemming voor wie op zoek is naar een meer ontspannen strandvakantie, dankzij de overvloed aan kustschatten en wereldberoemde historische locaties, fascinerende…
In een wereld vol bekende reisbestemmingen blijven sommige ongelooflijke plekken geheim en onbereikbaar voor de meeste mensen. Voor degenen die avontuurlijk genoeg zijn om...
Het artikel onderzoekt hun historische betekenis, culturele impact en onweerstaanbare aantrekkingskracht en verkent de meest vereerde spirituele plekken ter wereld. Van eeuwenoude gebouwen tot verbazingwekkende...
