Tuvalu

Tuvalu, voorheen bekend als de Ellice-eilanden, is een kleine eilandstaat in de Polynesische subregio Oceanië in de Stille Oceaan. Strategisch gelegen halverwege Hawaï en Australië, biedt deze bijzondere natie een prachtige mix van geografisch en cultureel belang. Ten oosten van de Santa Cruz-eilanden – onderdeel van de Salomonseilanden – ligt Tuvalu ten noordoosten van Vanuatu, ten zuidoosten van Nauru, ten zuiden van Kiribati, ten westen van Tokelau, ten noordwesten van Samoa en Wallis en Futuna, en ten noorden van Fiji. Voor zowel historisch als modern onderzoek is Tuvalu een belangrijke bezienswaardigheid, aangezien deze locatie het op een kruispunt van Pacifische culturen en geschiedenissen plaatst.

Het land bestaat uit drie rifeilanden en zes atollen, verspreid over breedtegraden tussen 5° en 10° zuiderbreedte en lengtegraden tussen 176° en 180° zuiderbreedte. Het land neemt een bijzondere tijdspositie in binnen de wereldgeografie, omdat het ten westen van de internationale datumgrens ligt. Net achter Vaticaanstad telde Tuvalu volgens de volkstelling van 2017 10.645 inwoners, waarmee het het op één na dunst bevolkte land ter wereld is. Het is het dunst bevolkte land waar Engels de officiële taal is; hoewel het slechts 26 vierkante kilometer (10 vierkante mijl) groot is, is de culturele en ecologische waarde van Tuvalu ondanks zijn kleine oppervlakte groot.

Polynesiërs arriveerden als onderdeel van de grotere migratie van Polynesiërs naar de Stille Oceaan, een beweging die zo'n drieduizend jaar geleden begon, en waren de eerste bewoners van Tuvalu. Deze vroege kolonisten, die hun talenten gebruikten om tussen eilanden te navigeren in dubbelwandige zeilkano's of uitleggerkano's, waren bekwame zeevaarders. Wetenschappers geloven dat de Polynesiërs vanuit Samoa en Tonga naar de Tuvaluaanse atollen migreerden, als springplank voor verdere migratie naar de Polynesische gebieden in Melanesië en Micronesië. In het bredere kader van de Polynesische ontdekkingsreizen en culturele verspreiding benadrukt deze rijke erfenis van navigatie en kolonisatie het belang van Tuvalu.

Toen de Spaanse avonturier en cartograaf Álvaro de Mendaña de eerste Europeaan werd die de archipel bezocht en tijdens zijn zoektocht naar Terra Australis het eiland Nui ontdekte, begon de Europese interactie met Tuvalu in 1569. Later, in 1819, werd het eiland Funafuti Ellice's Island genoemd; de Engelse hydroloog Alexander George Findlay noemde de hele groep later de Ellice-eilanden. Groot-Brittannië claimde eind 19e eeuw het gezag over de Ellice-eilanden en nam ze daarmee op in hun invloedssfeer. Kapitein Herbert Gibson van HMS Curacoa verklaarde elk Ellice-eiland tussen 9 en 16 oktober 1892 tot Brits protectoraat. Als onderdeel van de British Western Pacific Territories (BWPT) stelde Groot-Brittannië een resident commissioner aan om toezicht te houden op de eilanden; van 1916 tot 1975 stonden ze onder koloniaal bestuur.

In 1974 markeerde een referendum over de vraag of de Gilbert- en Ellice-eilanden een aparte regering moesten krijgen een keerpunt in de geschiedenis van Tuvalu. Het resultaat leidde tot de wettelijke ontbinding van de kolonie Gilbert- en Ellice-eilanden op 1 oktober 1975. Officieel verdeeld op 1 januari 1976, vestigde de regering twee aparte Britse koloniën: Kiribati en Tuvalu. Op 1 oktober 1978 werd Tuvalu volledig onafhankelijk als soevereine staat binnen het Gemenebest; het is een constitutionele monarchie onder leiding van koning Karel III. De status van Tuvalu als onafhankelijk land op het internationale toneel werd versterkt toen het op 5 september 2000 het 189e lid van de Verenigde Naties werd.

Hoewel Tuvalu een klein landoppervlak en weinig hulpbronnen heeft, bepalen visserij en import een groot deel van de economie. De eilanden hebben weinig grond, waardoor landbouw moeilijk is. Het verstrekken van visvergunningen aan buitenlandse bedrijven, subsidies en hulpprojecten, en overmakingen van Tuvaluaanse zeelieden die vrachtschepen besturen, ondersteunen de economie. Als laaggelegen eilandnatie is Tuvalu zeer gevoelig voor de gevolgen van klimaatverandering, met name zeespiegelstijging. Als onderdeel van de Alliantie van Kleine Eilandstaten neemt het land actief deel aan internationale klimaatonderhandelingen en pleit het voor meer wereldwijde actie om klimaatverandering en de gevolgen daarvan voor onderontwikkelde landen zoals Tuvalu aan te pakken.