Sint Julian's

Saint Julian's beslaat ongeveer 1,6 vierkante kilometer en telde in 2020 13.792 geregistreerde inwoners. Het beslaat een smalle kuststrook aan de oostkust van Malta, net ten noorden van de hoofdstad Valletta, en grenst aan de naburige steden Sliema en Swieqi. Deze compacte stad combineert een rijk verleden met het ritme van het hedendaagse mediterrane leven.

De vroegst bewaard gebleven vermeldingen van Sint Julianus dateren uit de late zestiende eeuw, toen bisschop Tommaso Gargallo melding maakte van een bescheiden kapel gewijd aan de beschermheilige. In 1601 werd de nederzetting al geïdentificeerd als Portus Sancti Juliani – "de haven van Sint Julianus" – een erkenning van de beschutte baaien en de vissersschepen die samenkwamen in Spinola en Balluta. In 1688 gaf Fra Paolo Raffaele Spinola opdracht tot de bouw van een paleisachtige residentie aan het water. De versierde gevel en barokke tuinen van het Spinolapaleis waren speciaal ontworpen voor het publiek en luidden een fase van kustontginning in die de bebouwde omgeving van de stad eeuwenlang zou bepalen. In 1733 breidde Fra Giovanni Battista Spinola het paleis uit en versterkte daarmee de status ervan als centrum van het gemeenschapsleven.

De eeuwwisseling van de negentiende eeuw bracht grote omwentelingen. In juni 1798 landden Franse troepen onder leiding van generaal Claude Henri Vaubois in Spinola Bay, de eerste Maltese stad die tijdens Napoleons Middellandse Zeecampagne viel. Na het Franse intermezzo keerde Saint Julian's terug naar zijn rustige wortels. Gedurende een groot deel van de negentiende en begin twintigste eeuw bleef de stad een rustige kustenclave. Vissers, boeren en hun gezinnen woonden tussen de kalksteenterrassen en lentiskenbossen, afgewisseld met een enkele statige villa.

Een officiële parochie werd in 1891 gesticht, na zes decennia van petities en kerkelijk debat. Dun Guzepp Scerri werd de eerste parochiepriester en gaf leiding aan een gemeenschap die op het punt stond te transformeren. De huidige parochiekerk, ontworpen door Arturo Zammit, begon in 1961 te herrijzen. Hoewel onvoltooid, vond de inauguratiedienst plaats in 1968. Op 27 mei 1990 vierde paus Johannes Paulus II een mis in het schip, waarmee hij de opkomst van de parochie als centraal spiritueel ontmoetingspunt erkende. Aan de overkant van de stad opende in 2000 de Millennium Chapel, ontworpen door architect Richard England. In mei 2018 werd de aangrenzende meditatietuin ingewijd, een oase van rust te midden van het geroezemoes van Paceville.

Geografisch gezien wordt Saint Julian's gekenmerkt door zijn constellatie van kleine baaien en landtongen. Spinola Bay, Balluta Bay en St. George's Bay kerven ondiepe inhammen in de kalkstenen kust. De ruige kliffen van Il-Qaliet bieden verhoogde uitzichtpunten over de Middellandse Zee. De rotsachtige platforms langs Spinola en Balluta nodigen zwemmers uit om via vaste ladders af te dalen in het kristalheldere water. In St. George's Bay creëert geïmporteerd Jordaans zand een zeldzaam zandstrand, met een glooiende helling die aantrekkelijk is voor gezinnen; een bescheiden uitgestrektheid, maar onmiskenbaar een toevluchtsoord voor de harde rotsen van de Maltese kust. Bezoekers moeten er rekening mee houden dat ze beschermend schoeisel dragen, want de ondergelopen rotspartijen herbergen zee-egels en verborgen kloven.

Halverwege de twintigste eeuw stond Saint Julian's op het punt van snelle veranderingen. Hotels verrezen langs de waterkant, terwijl internationale investeerders groen licht gaven voor appartemententorens. De Portomaso Business Tower, voltooid begin jaren 2000, was korte tijd het hoogste gebouw van Malta. Vandaag de dag zal de Mercury Tower, nog steeds in aanbouw, zijn voorganger in hoogte overtreffen, een bewijs van de veranderende skyline van de stad. Deze met glas beklede gebouwen kijken uit op de oudere wijken Ta' Ġiorni, Tal-Għoqod en St Andrew's, waar smalle straatjes en laagbouw behouden zijn gebleven.

De wijk Paceville vormt de spil van de vrijetijdsindustrie van de stad. Vanaf het eerste ochtendgloren bereiden schoonmaakpersoneel de hotelgangen voor; 's middags stromen de terrassen en cafés vol met gasten. Tegen de avond sieren neonlichten de randen van nachtclubs, bars en casino's. Bowlingbanen en kleine bioscopen bieden alternatieven voor de dansvloeren. Ondanks de nachtelijke crescendo's behoudt de gemeenschap een rustiger ritme: geestelijken van de Millennium Chapel verwelkomen parochianen voor de dagelijkse mis en inwoners slenteren over de promenade die Saint Julian's met Sliema verbindt.

De keuken hier weerspiegelt zowel traditie als kosmopolitische flair. Als voormalig vissersdorp heeft de stad een grote toewijding aan versgevangen vis. Kleine restaurants langs Spinola Bay serveren gegrilde zeebrasem en lampuka pie. Het gebied kent ook een concentratie van Italiaanse trattoria's en pizzeria's: Peppino's, gevestigd naast een oude kapel, biedt Italiaanse en Frans geïnspireerde menu's; Piccolo Padre combineert Napolitaanse pizza's met betaalbare vlees- en visfilets. Generaties Maltezers herinneren zich nog familiediners in de buitenlucht, met de taps toelopende kerktorens aan de skyline omlijst door de stralende rust van de baai.

Culturele festiviteiten geven leven aan de kalender. Het belangrijkste feest van Sint Julianus, dat op 12 februari in de postliturgische kalender wordt gevierd, wordt aangevuld met een zomerviering op de laatste zondag van augustus. Processies slingeren zich door versierde straten, waarbij het beeld van de beschermheilige omhoog wordt gedragen te midden van wierook en de klanken van een koperblazersorkest. Twee rituelen hebben een bijzondere lokale weerklank. Deelnemers aan de ġostra-wedstrijd proberen een ingevette houten paal die boven de zee uitsteekt te beklimmen en strijden om een ​​van de drie bungelende vlaggen te bemachtigen – elk met een eigen prijs. In een ander spektakel vuren Jagers – afstammelingen van de naamgever van de stad, Julianus de Hospitaalridder – saluutschoten af ​​met losse musketten vanaf het dak van de parochiekerk, waarbij hun donderende salvo's de martiale geschiedenis van de stad weerspiegelen.

Saint Julian's heeft door de geschiedenis heen geworsteld met de compromissen die inherent zijn aan groei. In 2020 stuitten plannen voor een toeristische veerhaven in Balluta Bay op bezwaren van inwoners, de lokale raad en milieugroeperingen. Het voorstel werd bekritiseerd vanwege de mogelijke verstoring van mariene habitats en de visuele harmonie van de kustlijn. Dergelijke debatten onderstrepen de inzet van de gemeenschap om het karakter van het kustlandschap te behouden, terwijl ze tegelijkertijd de dynamiek van het toerisme omarmt.

Saint Julian's blijft een stad vol contrasten. De stad is tegelijk intiem van omvang en internationaal van aard; eeuwenoud in haar kapellen en avant-garde in haar hoogbouwambities; sereen langs haar baaien en opwindend in haar uitgaanscentrum. De kalkstenen straten dragen de voetafdrukken van zeventiende-eeuwse pelgrims, achttiende-eeuwse hoogwaardigheidsbekleders, negentiende-eeuwse dorpelingen en eenentwintigste-eeuwse toeristen. Toch smeedt de blijvende aanwezigheid van zee en steen, kapel en palazzo, feest en festival, te midden van deze lagen een eenheid die tijdperken overstijgt. In Saint Julian's is de Middellandse Zee nooit ver weg en blijven de ritmes van de menselijke gemeenschap – gemeten in golven, vreugde en stille eerbied – standvastig.