Chianciano Terme

Chianciano Terme heeft ongeveer 7072 inwoners en beslaat een oppervlakte van 36,58 vierkante kilometer in de Toscaanse provincie Siena. Het ligt ongeveer 90 kilometer ten zuidoosten van Florence en 50 kilometer ten zuidoosten van Siena, tussen de met klei begroeide Val di Chiana en de door UNESCO beschermde Val d'Orcia.

De oorsprong van Chianciano Terme gaat terug tot de vijfde eeuw voor Christus, toen er een Etruskisch heiligdom verrees naast de Silene-bronnen, gewijd aan de godheid van de Goede Gezondheid. Deze bron van geneeskrachtig water verwierf bredere bekendheid in de eerste eeuw voor Christus, toen de dichter Horatius op medisch advies arriveerde en nabijgelegen Romeinse patriciërs de bouw van sierlijke villacomplexen naast de thermale baden lieten uitvoeren. In 1993 ontdekten archeologische teams zuilen van badhuizen en een enorm, met tegels geplaveid zwembad in een kuuroord. Dit vormt een van de grootste antieke thermale baden van Italië en een tastbare bevestiging van Horatius' testament.

Gedurende de vroege middeleeuwen zijn er nauwelijks materiële sporen over; toch viel de nederzetting in de twaalfde en dertiende eeuw onder de jurisdictie van de graven van Manenti, heren van het nabijgelegen Sarteano. De ligging langs de Via Francigena – destijds de belangrijkste landweg van Rome naar Frankrijk – zorgde voor een constant verkeer en, tegen 1287, voldoende burgerlijke status om autonome statuten te rechtvaardigen. In de veertiende eeuw vochten Orvieto en Siena de stad aan, waarbij Siena uiteindelijk de macht greep.

De moderne contouren van Chianciano Terme begonnen zich te ontwikkelen in het begin van de twintigste eeuw. Tussen 1915 en 1920 legden ingenieurs een aquaduct aan en vestigden een bottelarij; de Acqua Santa-fabriek onderging haar eerste grondige renovatie. In het daaropvolgende decennium verrezen neoklassieke paviljoens en prieelen in Pompejaanse stijl rond de bronnen. In 1940 nam de fascistische staat het beheer over, sloopte eerdere gevels en gaf de architecten Loreti en Marchi de opdracht een nieuw stedenbouwkundig plan te ontwerpen, inclusief kuurpaviljoens in het Acqua Santa Park. Latere aanpassingen door het gemeentelijk technisch bureau werden geformaliseerd in een masterplan dat in 1961 werd goedgekeurd.

Tegenwoordig bestaat de gemeente uit twee contrasterende wijken. Gelegen op een bescheiden heuvel, heeft Chianciano Vecchia de sfeer van een versterkt gehucht behouden. De Porta Rivellini, in verfijnde renaissancestijl gebouwd aan het einde van wat nu de Via Dante is, markeert de toegangspoort tot een compacte wirwar van met stenen omzoomde straatjes. In het noorden loopt de wijk Terme geleidelijk langs de Vale della Libertà, met straten vol hotels, parken en kuuroorden die ontspringen aan de zilverkleurige bronnen.

In Chianciano Vecchia werd de Immacolata-kerk in 1588 gerestaureerd na de verovering van Siena door Florence. Ooit herbergde deze kerk schilderijen zoals Niccolò Betti's Annunciatie, Galgano Perpignani's Heilige Familie en een fresco van de Madonna van de Vrede, toegeschreven aan Luca Signorelli, en deze werken bevinden zich nu in de Collegiata-kerk van San Giovanni Battista. Dit romaans-gotische gebouw, gekenmerkt door een rijk versierd portaal, herbergt een fresco van de Heilige Scène uit de zestiende eeuw, een kruisbeeld uit de veertiende eeuw en een houten Dode Christus uit de achttiende eeuw, gebeeldhouwd door Giuseppe Paleari. Vlakbij ontleent de Madonna della Rosa-kerk haar naam aan een vijftiende-eeuws fresco uit Siena dat Maria voorstelt die een roos aan het Christuskind aanbiedt; een nabijgelegen Madonna delle Carceri (veertiende eeuw) getuigt eveneens van het vakmanschap van een Sienese meester.

Het kuuroord behoort tot de belangrijkste kuuroorden van Italië. De belangrijkste bronnen – Acqua Santa, Acqua Fucoli, Acqua Sillene, Acqua Santissima en Acqua Sant'Elena – staan ​​bekend om hun genezende werking op een breed scala aan aandoeningen. Acqua Santa, met een opwarmtemperatuur van 33 °C en geclassificeerd als een bicarbonaat-sulfaat-calciumwater, maakt deel uit van hydropinische kuren die zijn goedgekeurd door de Italiaanse Nationale Gezondheidsdienst: elke ochtend op een lege maag ingenomen gedurende cycli van ten minste twaalf dagen, zou het de lever spoelen en de galafscheiding bevorderen. Acqua Fucoli, een koeler mineraalwater van 16,5 °C, bevordert de galstroom en verzacht het maag-darmkanaal; het calciumgehalte draagt ​​bij aan gezonde botten en een regelmatige stoelgang. Sant'Elena-water – rijk aan bicarbonaten en sporenelementen – moduleert de urinezuurstofwisseling, verbetert de diurese en ondersteunt de nier-urinefunctie. Sillenewater en diverse moddertherapieën vullen deze interne kuren aan en zorgen voor een algehele ontgifting en stofwisselingsstimulatie.

Een reeks parkfaciliteiten maakt het therapeutische aanbod van de stad compleet. In Acquasanta Park staan ​​eeuwenoude platanen, waaronder gasten genieten van Silene- en Fucoli-water. De Sensory Spa, gebouwd in deze groene vlakte, beschikt over twintig behandelkamers die gebaseerd zijn op de principes van de natuurgeneeskunde: een energiepiramide, een melmarium, een ijskoude kamer, meerdere hydromassagebaden (waaronder één met zout water), sauna's, een Turks stoombad, emotionele douches, aromatherapie, chromotherapie, muziektherapie, een Kneipp-pad en een kamer voor innerlijke stilte. Een aangrenzende lounge serveert infusies in een zonovergoten tuin, terwijl een "proefruimte" een selectie lichte gerechten biedt, samengesteld door professor Nicola Sorrentino. Boven vindt u het wellnesscentrum, dat moderne fitnesstechnologieën combineert met holistische methoden uit oosterse en natuurgeneeskundige tradities.

In de Terme di Chianciano roept het Theia Thermaalbadcomplex een eeuwenoude mythe op: vernoemd naar de Etruskische godin Theia, moeder van Selene, beslaat het meer dan 500 vierkante meter met vier buiten- en drie binnenbaden die met elkaar verbonden zijn. De baden worden gevoed door Sillene-bronwater, waarvan de ondoorzichtigheid te danken is aan koolstofdioxide, calciumcarbonaat, bicarbonaten en sulfaten, en handhaven temperaturen tussen 33 °C en 36 °C. Hun samenstelling heeft een ontstekingsremmende werking op het bewegingsapparaat en voedt de huid.

Natuurreservaten verrijken het achterland van de gemeente. Het natuurreservaat Pietraporciana herbergt een gemengd bosgebied op een kalkstenen helling, dat leefgebieden biedt aan herten, vossen en talloze vogelsoorten. Paden slingeren door eiken-, steeneiken- en jeneverbesstruiken en doorkruisen rotsplateaus met verre uitzichten op de wijngaarden van Montepulciano en de glooiende dalen van de Val di Chiana.

Chianciano Terme ligt op het kruispunt van Toscane, Umbrië en Lazio. Het grenst in het noorden aan Montepulciano, in het oosten aan Chiusi, in het zuiden aan Sarteano en in het westen aan Pienza. De nabijheid van de met wijn begroeide hellingen van Montepulciano en het renaissance-erfgoed van Pienza plaatst Chianciano in een rijk cultureel en agrarisch mozaïek. De snelwegverbinding naar de stad is via de nabijgelegen tolpoort Chiusi-Chianciano Terme aan de A1 "Autostrada del Sole", op amper honderd meter van de gemeentegrens. Een netwerk van secundaire wegen verbindt de stad met omliggende heuveldorpjes en valleiroutes.

Van haar Etruskische oorsprong, via Romeinse grandeur en middeleeuwse bescheidenheid tot aan de moderne heruitvinding, heeft Chianciano Terme een unieke identiteit behouden als zowel bewaker van eeuwenoude tradities van geneeskrachtige bronnen als voorbeeld van twintigste-eeuwse spa-innovatie. Het dubbele karakter – een tijdloos dorp op een heuveltop en een speciaal gebouwd kuuroord – biedt een gelaagde ontmoeting met de Toscaanse cultuur, geologie en welzijn. De stad, tegelijk ingetogen en veeleisend, ontvouwt een verhaal van water en stenen, standbeelden en architecten, heiligdommen en behandelingen, dat zowel nauwkeurige observatie als rust te midden van de zilverkleurige bronnen beloont.