La Plagne

La Plagne, gelegen in het hart van de Tarentaise-vallei in het departement Savoie in het zuidoosten van Frankrijk, omvat een skigebied van 100 km², verspreid over de gemeenten Aime, Bellentre, Champagny-en-Vanoise en Mâcot-la-Plagne. Sinds de oprichting in december 1961 als een project voor plattelandsvernieuwing, heeft dit alpiene cluster zich ontwikkeld tot een van 's werelds meest vooraanstaande winterbestemmingen, verbonden via de Vanoise Express-kabelbaan met het naburige Les Arcs onder de naam Paradiski. Gelegen tussen 1.250 meter hoogte in Montchavin en 3.250 meter boven de Glacier de la Chiaupe, trok La Plagne in 2014 meer dan 2,5 miljoen skiërs per seizoen, met 225 km aan gemarkeerde pistes, een uitgebreid off-piste netwerk en moderne liftinfrastructuur, eigendom van Compagnie des Alpes.

Vanaf het begin werd La Plagne niet alleen opgevat als een recreatiegebied, maar ook als een verdedigingswerk tegen de ontvolking van de vallei. Geconfronteerd met de teloorgang van de traditionele landbouw en mijnbouw eind jaren vijftig, sloten vier gemeenten – Aime, Bellentre, Longefoy en Macôt – een alliantie om de economische heropleving te stimuleren via wintertoerisme. Onder leiding van Dr. Borrionne, de toenmalige burgemeester van Aime, openden twee sleepliften en vier pistes op kerstavond 1961. Het onmiddellijke succes van het resort werd versneld door de betrokkenheid van skikampioen Émile Allais, wiens expertise vormgaf aan het ontwerp van de eerste pistes en trainingsfaciliteiten. Een mijlpaal kwam in 1966 toen de nationale televisiepresentator Guy Lux "Interneiges" op de planken bracht, waarbij La Plagne het in een live uitgezonden wedstrijd opnam tegen een ander resort. Dit trok de aandacht van het publiek en versterkte de reputatie van het jonge station.

Het moderne liftsysteem van La Plagne is een toonbeeld van grootschalige Alpine-techniek. Acht gondels, zesendertig stoeltjesliften – waaronder twee met acht zitplaatsen, elf met zes zitplaatsen, negentien met vier zitplaatsen en vijf met twee zitplaatsen – en achtendertig sleepliften vervoeren gasten efficiënt over vier hoogteniveaus. De Telemetro-kabelbaan verbindt Plagne Centre met Aime-La Plagne, terwijl de Vanoise Express, ingehuldigd in 2003, met snelheden van meer dan 40 km/u door de vallei raast en daarmee zijn reputatie als een van de snelste dubbeldekskabelbanen in bedrijf heeft verdiend. Deze installaties zorgen voor een naadloze overgang tussen La Plagne en Les Arcs, waardoor de gemarkeerde pistes van Paradiski worden uitgebreid tot 425 km en vier gemeenten onder één skipas worden verenigd.

Het hoogteverschil van het resort bereikte ooit een piek van 3250 meter op de Chiaupe-gletsjer bij Bellecôte. Aan het einde van het winterseizoen 2022-2023 werd de toegang tot de liften in Chiaupe echter opgeschort ten gunste van een 'rewilding'-initiatief gericht op het behoud van sneeuwcondities op grote hoogte. Hoewel skiërs de Bellecôte-gletsjer boven de 3000 meter nog steeds kunnen beklimmen, erkent het heringerichte gebied de klimaatimperatieven en signaleert het een verschuiving naar ecologisch beheer in het hooggebergtetoerisme.

Centraal in het karakter van La Plagne staat de constellatie van elf skidorpen, die elk een eigen hoofdstuk in de alpiene stadsplanning weerspiegelen. Het oorspronkelijke geïntegreerde model, Plagne Centre (1970 m), onthuld in 1961 en hernoemd in 1982, belichaamt de functionalistische visie van architect Michel Bezançon. De scheiding tussen de skizones voor auto's en voetgangers, onderbroken door een kapel versierd door ontwerper Pierre Guariche, vormde een voorbeeld voor latere ontwikkelingen. Een funitelsysteem, de Funiplagne, verankert Plagne Centre binnen het bredere liftnetwerk en onderstreept de rol ervan als kern van het skioord.

Op 2100 meter hoogte opende Plagne Aime 2000 – oorspronkelijk Aime 2000 geheten – in december 1969 te midden van een planningsconflict over de geplande beddencapaciteit tussen de Interministeriële Commissie voor de Ontwikkeling van Bergtoerisme en ontwikkelaar Robert Legoux. Het hoofdgebouw, bijgenaamd de "Snow Liner" vanwege zijn gestroomlijnde vorm, kreeg in 2008 de Franse titel "20th Century Heritage". Het aangrenzende dorp "Plagne 2100" met vier drietanden van Club Méditerranée en het voormalige centrum met drie drietanden, beheerd door MMV, getuigen van de veranderende trends in vakantieoorden. Een ambitieus R'évolution-project (2015-2024), onder leiding van burgemeester Jean-Michel Wilmotte en de Pierre et Vacances-groep, beoogde de accommodatiecapaciteit te verdubbelen en recreatie-, winkel- en watervoorzieningen te introduceren; dit werd echter in december 2024 geannuleerd vanwege financiële druk, milieuoverwegingen en marktverschuivingen na COVID.

In de lager gelegen valleien bevindt zich onder andere Champagny-en-Vanoise op 1250 m, dat in 1969 ervoor koos zich aan te sluiten bij La Plagne in plaats van bij Tignes en zijn hellingen te openen op zonnige, zuidelijke hellingen onder het Vanoise-massief. Montchavin, herrezen uit een halfvervallen gehucht, telde in 1972 1500 bedden en werd een jaar later verbonden met het centrum van La Plagne. Les Coches, ontworpen door Bezançon in 1977, heeft een familiale sfeer behouden, terwijl Plagne Villages (2050 m), geïntroduceerd in 1972, afweken van uniforme plateaus door natuurlijke contouren te volgen en gebruik te maken van shuttle- en Télébus-verbindingen.

De hogere en middelhoge hoogtes werden in 1974 verder uitgebreid via Plagne Bellecôte (1930 m), waarvan de dam-achtige architectuur van Bezançon zowel monumentaliteit als functionele efficiëntie uitstraalt; in 2005 werd La Plagne's eerste achtpersoons stoeltjeslift, de Arpette, geopend om de toenemende stroom skiërs na de Paradiski-verbinding te verwerken. Montalbert (1350 m), ontstaan ​​uit drie departementale vakantiecentra in 1970, groeide in 1980 uit tot een volwaardig skidorp. Plagne 1800 (1800 m), geopend in 1982 op voormalig mijnterrein, contrasteert verspreide privéchalets met groepswoningen van de UCPA. Belle-Plagne (2050 m) uit 1981 luidde een "vierde generatie" terugkeer naar de Savoyaardse traditie in met zijn gevels in chaletstijl. Tot slot completeerde Plagne Soleil (2.050 m) in 1990 het elf resorts tellende complex, met een panoramische, trapsgewijze hiërarchie van de valleibodem tot aan de gletsjers.

In 2014 telden de elf dorpen gezamenlijk 66.322 toeristenbedden in 8.823 accommodaties. Plagne Centre alleen al telde 43.725 bedden verdeeld over 5.555 accommodaties, gevolgd door Montchavin-Les Coques met 12.359 bedden, Champagny-en-Vanoise met 5.792 en Montalbert met 4.446. Een TripAdvisor-onderzoek van dat jaar rangschikte La Plagne als het duurste skigebied van Frankrijk, met een gemiddelde dagelijkse prijs van € 322,83 – waarvan € 151 per nacht en € 53,50 voor een skipas voor volwassenen – waarmee het op de vijfde plaats in Europa staat, na Courchevel, Méribel, Val-d'Isère en Megève.

Aan de basis van deze accommodaties ligt een governancekader dat publiek toezicht combineert met private investeringen. Het gebied Paradiski, ontstaan ​​uit de Vanoise Express-verbinding uit 2003, beslaat 1000 hectare, variërend van 1250 m tot 3250 m, verdeeld over vier gemeenten. De 425 km aan pistes en gerenommeerde off-piste routes, zoals de noordwand van Bellecôte, trekken zowel gevorderden als recreatieve skiërs aan. Sinds 2008 bieden Coup-de-Coup-acties korting op zaterdagpassen aan via samedije skie.com, een weerspiegeling van de inspanningen om het klantenbestand te diversifiëren en het liftgebruik te optimaliseren.

De operationele verantwoordelijkheid ligt bij de Société d'aménagement de la Plagne (SAP), een dochteronderneming van Compagnie des Alpes met hoofdkantoor in het Cembraie-gebouw van Plagne Centre. SAP's jaarlijkse investeringen verhogen de capaciteit van de liften – de stoeltjesliften Arpette en Colosses behoren tot de meest efficiënte ter wereld. Het Intercommunale Syndicaat van Grande Plagne (SIGP) fungeert als de delegerende instantie voor de skiliften en verenigt La Plagne Tarentaise, Aime-La Plagne en Champagny-en-Vanoise sinds 1961. Een regionale audit uit 2018 bracht een ingewikkelde prijsstructuur, vertraagde financiële rapportage en een te lang DSP-contract van veertig jaar aan het licht; het leidde ook tot de afschaffing in 2022 van de gratis privilegepassen, die de gemeenschap naar schatting € 150.000 per jaar kostten.

Als aanvulling op het skigebied beschikt La Plagne over de enige operationele Olympische bobslee-, rodel- en skeletonbaan van Frankrijk, een baan van 1800 meter met 19 bochten, die dateert van de Olympische Spelen van Albertville in 1992. Deze faciliteit, geïntegreerd in het wintersportaanbod van het resort, onderstreept La Plagne's traditie van het organiseren van topwedstrijden en haar vermogen om Olympische infrastructuur het hele jaar door te gebruiken als attractie.

La Plagne ligt in een cirque op de noordelijke hellingen van het Vanoise-massief, noordwestelijk georiënteerd om ochtendlicht op te vangen en de pistes te beschermen tegen zuidenwind. Vanuit Parijs, Lyon en de rest van Noordwest-Europa is de plaats bereikbaar via de snelwegen A43 en A430 naar Albertville, en vervolgens via de N90 naar Moûtiers. Vanuit Aime klimt de D221 via eenentwintig haarspeldbochten omhoog naar Plagne Centre en Bellecôte; de ​​departementale wegen D225 en D220 bedienen Montchavin-Les Coques, terwijl lokale bussen in de wintermaanden de valleien in het binnenland verbinden met de badplaatsen.

La Plagne verenigt al zes decennia lang ambities voor plattelandsbehoud, architectonische innovatie en alpiene authenticiteit. De gelaagde dorpsresorts volgen een traject van functioneel modernisme uit de jaren 60 tot luxe met vier drietanden en hedendaagse milieuvriendelijkheid. Terwijl klimaatverandering de sneeuwregimes in het hooggebergte verandert en sociaaleconomische trends vakantiepatronen herdefiniëren, onthullen de voortdurende aanpassingen van La Plagne – van het herinrichten van gletsjers tot het afgebroken masterplan R'évolution – een bestemming die in voortdurende dialoog staat met haar erfgoed en haar toekomst.

Door zowel haar oorsprong als gemeenschappelijke levensader als haar rol als wereldwijde winterspeeltuin te omarmen, belichaamt La Plagne de veerkrachtige geest van de Alpen. De hellingen vertellen verhalen over burgerzin, architectonische durf en atletische inspanning; de liften en lodges belichamen evoluerende ideeën over comfort, efficiëntie en ecologisch rentmeesterschap. Essentieel voor haar identiteit is de balans tussen zwaartekracht en aspiratie: een plek geworteld in de bodem van de vallei, maar toch steeds hemelwaarts reikend, gemeten noch door rotatie noch door snelheid, maar door een collectieve overtuiging dat hooggebergtelandschappen zowel menselijke inspanning als natuurwonderen kunnen ondersteunen.