Divonne-les-Bains

Divonne-les-Bains ligt op de grens tussen Frankrijk en Franstalig Zwitserland, een gemeente met 10.300 inwoners verspreid over 33,88 km² aan de voet van het Juragebergte en aan het Meer van Genève. Sinds 2012 maakt het deel uit van de agglomeratie Grand Genève, met straten vol herinneringen aan Romeinse aquaducten, middeleeuwse forten en het zachte gezoem van de welvarende kuurstad. Door de eeuwen heen heeft Divonne zich ontwikkeld van de grens van de Helvetiërs tot een 19e-eeuws kuuroord, en zich ontwikkeld tot een moderne oase van recreatie, cultuur en grensoverschrijdende levensonderhoud.

Verborgen bronnen borrelen vlak boven het dorp, hun heldere water stroomt naar de pompen en baden die Divonne-les-Bains in de 19e eeuw beroemd maakten. Deze bronnen voorzagen de eerste kuuroorden van water, lang voordat het perfect onderhouden groen van de golfbaan uit de jaren 30 of de glamour van het casino dat in 1954 zijn deuren opende, tot stand kwam. In de decennia na de Tweede Wereldoorlog werden een openluchtzwembad, een overdekte hippodroom en het kunstmatige Lac de Divonne aan het repertoire van de stad toegevoegd, terwijl in 2005 een cultureel centrum met glazen wanden, L'Esplanade du Lac, aan de waterkant werd gebouwd. Deze locaties trekken bezoekers naar de zondagsmarkt, naar zomerse volksbijeenkomsten op de renbaan en naar kamermuziekavonden in het kleine theater van het Domaine de Divonne, waarbij een delicate balans tussen ingetogen elegantie en gemeenschappelijke warmte bewaard blijft.

De oorsprong van Divonne gaat terug tot de tweede eeuw voor Christus, toen Romeinse legioenen ten noorden van de Alpen oprukten en Julius Caesars beslissende overwinning op de Helvetiërs in 58 voor Christus de weg vrijmaakte voor nederzettingen in Nyon en Genève. Romeinse ingenieurs erkenden de zuiverheid van de lokale bronnen en bouwden een aquaduct van bijna elf kilometer lang om water naar het zuiden te transporteren. De restanten kwamen boven water toen bouwers funderingen groeven voor moderne appartementen. Naarmate het rijk ten onder ging, vond het gehucht dat rond deze wateren ontstond zijn plaats in het middeleeuwse christendom: in de 12e eeuw behoorde de parochie tot het bisdom Genève, en lokale heren uit het leengoed van Gex bouwden een versterkt kasteel op de heuvel die nog steeds zijn naam draagt.

In 1225 schonk Amadeus II van Savoye het leengoed aan het klooster van Saint-Claude, maar Léonète van Gex en haar zoon Pierre namen het zes decennia later weer in bezit onder Amadeus V. In 1356 had Amé II van Joinville de titel van heer van Divonne; door huwelijk ging zijn lijn over op de familie Gingins en uiteindelijk op Laurent de Gingins, die in 1653 overleed en het landgoed overdroeg aan Gilbert I de La Forest van Savoye. Hoewel de Franse Revolutie van 1789 de privileges van de adel wegvaagde, herwon Lodewijk de la Forest de bosgronden en trad in 1827 toe tot de Kamer van Edelen tijdens de Bourbon-restauratie. In die eeuw maakte de oude vesting plaats voor het Château de Divonne, waarvan de elegante gevels boven een stadje van amper duizend inwoners uitstaken.

Het klimaat in Divonne wisselt zachtjes tussen wintervorst en zomerse warmte. Een zeeklimaat zorgt voor een gemiddelde jaartemperatuur van 10,5 °C en een neerslag van iets meer dan 1129 mm, waarbij december de natste maand is. In juli loopt de middagtemperatuur gemiddeld op tot 20 °C, terwijl de nachttemperatuur in januari kan dalen tot 1,8 °C. Extreme temperaturen worden geregistreerd: de warmste dag – 39,3 °C op 19 juli 2022 – en de koudste, -16,5 °C op 5 februari 2012. De langetermijnweersgegevens voor 1991-2020 tonen een landschap dat wordt opgefrist door mist die vanuit de Jura neerdaalt en door kristalheldere avonden boven het meer.

Transportverbindingen hebben de toekomst van Divonne bepaald. Een zijlijn vanuit Bellegarde bereikte de stad in 1889 en drong via Nyon Zwitserland binnen. Deze lijn werd echter tussen de Tweede Wereldoorlog en 1980 in fasen gesloten. Hoewel er nog steeds sporen langs het oude station liggen, zijn gemeentelijke plannen nu gericht op de herontwikkeling van het oevergebied tot woningen en winkels; een SNCF-kantoor in het station verkoopt nog steeds kaartjes naar elk punt op het Franse nationale net. Sinds 2012 verbinden bussen Divonne met Coppet en het Zwitserse spoorwegnet, terwijl touringcars onder de vlag van Région Express de grens oversteken naar Bellegarde. Een aparte rijstrook langs de Avenue de Genève en een park-and-ride bij de douane vervoeren zowel forenzen als dagjesmensen. In de winter komen touringcars naar de skigebieden van de Monts Jura, en het Léman Express-project heeft de dienstregeling op belangrijke routes verdubbeld, ondanks het feit dat één zijlijn in 2023 zal sluiten om de middelen te concentreren op het eindpunt Divonne-Arbère.

Ooit afhankelijk van landbouw, bosbouw en watermolens, aangedreven door de rivier de Divonne – waaronder een 19e-eeuwse diamantslijperij – floreert deze gemeenschap nu dankzij toerisme, gokken en grensoverschrijdende werkgelegenheid met Genève en Lausanne. Op de vrijdag- en zondagmarkten vindt u volop charcuterie en alpenkazen, terwijl de 18-holes golfbaan, voetbalvelden en tennisbanen voor dagelijkse ontspanning zorgen. Een 50-meter openluchtzwembad verwelkomt zomerzwemmers en een 3,3 kilometer lang pad rondom het meer nodigt wandelaars en fietsers uit om te pauzeren bij fitnessstations. Langs de hippodroom presenteert een astronomische promenade een schaalmodel van het zonnestelsel, waarbij elke bol is gemarkeerd met een astrologisch symbool en een beknopt wetenschappelijk profiel.

Divonne-les-Bains blijft een plek waar geschiedenis en moderniteit subtiel samenkomen. De straten dragen de echo's van Romeinse bezetting, monastieke heerschappij en aristocratische weelde, terwijl het kuurwater nog steeds mensen aantrekt die op zoek zijn naar stille restauratie. De lichten van het casino vermengen zich met de gloed van lantaarns aan de oever van het meer, en het silhouet van het kasteel verheft zich tegen de heuvelrug van de Jura, die nog steeds in wederopbouw is na de brand van januari 2017. Elk seizoen brengt zijn eigen ritme: volksmelodieën in juli, wintersporten op nabijgelegen hellingen, het veranderende kleurenpalet van herfstwijnranken.

In een tijdperk dat gekenmerkt wordt door snelheid, biedt Divonne een afgemeten ademruimte. De precieze geometrie van fonteinen en fonteinen van de geschiedenis nodigt uit tot reflectie: over overschreden en hertekende grenzen, over de reis van het water van bergbron naar thermaal bad, over de harmonie van het burgerleven, omlijst door de blijvende vormen van de natuur. Voor de reiziger die met de bus of de auto, met de trein van ver of via een gevorkt wandelpad door de bossen komt, ontvouwt Divonne-les-Bains zich met de kalme zekerheid van een goed verteld verhaal – een verhaal dat zich voortzet, bron na bron, terwijl het water zijn weg naar huis vindt.