Bad Kreuznach

Bad Kreuznach ligt op het kruispunt van traditie en vernieuwing, met een oppervlakte van 55,63 vierkante kilometer, omgeven door de glooiende Hunsrück-heuvels in het noorden, de glooiende wijngaarden van Rijnlands Hessen in het zuidoosten en de beboste toppen van het Noord-Paltser Bergland in het zuidwesten. Met 52.529 inwoners op 31 december 2022 behoort het tot de middelgrote kuuroorden van Rijnland-Palts. De identiteit wordt gevormd door de rivier de Nahe die het centrum doorsnijdt en door de Alte Nahebrücke, een middeleeuwse brug uit de periode rond 1300 – een zeldzaam voorbeeld van een stenen brug met huizen op de bogen. Deze stad, hoewel bestuurlijk gebonden aan het district Bad Kreuznach, fungeert als een "middencentrum" met enkele "bovencentrum"-rollen, en verankert handel, cultuur en bestuur voor een achterland met meer dan 150.000 inwoners.

Aan de waterkant heeft de kalme stroming van de rivier de Nahe zowel de vorm als het lot van de stad gevormd. De kuurgeschiedenis van Bad Kreuznach, een van 's werelds oudste radon-pekelbaden, is ontstaan ​​uit zoutbronnen waarvan het geneeskrachtige water al sinds de 18e eeuw bezoekers trekt. Deze bronnen, ooit geoogst voor het "witte goud" van zout via torenhoge houten graduatieconstructies in het Salinental, vormen nu de basis van een netwerk van zes kuurklinieken, revalidatiecentra en het Crucenia Thermen-bewegingsbad, waar gasten zich onderdompelen in thermale pekel die wordt gekoeld in een met zout bedekte kamer. Het thermale regime behandelt een verrassend breed spectrum aan indicaties – reumatische aandoeningen, degeneratieve gewrichtsaandoeningen, luchtwegaandoeningen en zelfs psychosomatische en pediatrische aandoeningen – en onderstreept de evolutie van de stad van industriële zoutwinning tot een modern wellnesscentrum.

Het klimaat van Bad Kreuznach weerspiegelt de wijnstreek: met slechts 517 millimeter jaarlijkse neerslag behoort het tot de droogste derde van Duitsland. Januari is de droogste maand, met slechts een derde van de neerslag die in juni valt, maar de seizoensvariatie blijft bescheiden. De zomers zijn warm en gematigd, met gemiddelde dagelijkse temperaturen in juli rond de 18,4 °C, terwijl de winters net boven het vriespunt dalen. Dit gematigde, zacht continentale klimaat creëert ideale omstandigheden voor wijnbouw – en inderdaad, wijnbouw bepaalt een groot deel van het karakter van de stad.

Met 777 hectare wijngaard – 77 procent gewijd aan witte druivenrassen, voornamelijk Riesling en Silvaner, en de rest aan rode druiven – is Bad Kreuznach het grootste wijnbouwcentrum van de Nahe-regio en het zevende grootste in Rijnland-Palts. Wijnmakers combineren hier eeuwenoude technieken met beheerste moderniteit en koesteren hellingen die oostwaarts gericht zijn op de ochtendzon en westwaarts op de verkoelende bries. Jaarlijkse oogstfeesten kenmerken de kalender en de lokale Vinothek aan de Mannheimer Straße biedt intieme proeverijen van wijnen van het landgoed tegen boerderijprijzen. Een uitnodiging om rechtstreeks met wijnboeren in contact te komen en misschien wel de regerende Nahe-wijnkoningin zelf te ontmoeten.

De economische basis van de stad wordt gevormd door haar rol als districtshoofdstad en gastheer voor federale en deelstaatregeringen, waaronder de Kamer van Koophandel van Rijnland-Palts. De wekelijkse markt op de Kornmarkt en de Mannheimer Straße, die zich ontvouwt achter bureaucratische muren, brengt boeren, bakkers en ambachtslieden samen om regionale producten te verkopen – druivenpitolie, kaas en vleeswaren – op het ritme van dinsdag- en vrijdagochtend. Deze markt, gecombineerd met de voetgangersvriendelijke wijk Neustadt aan de westoever van de rivier, verlevendigt het stadsbeeld met een ritme dat zowel eeuwenoud als actueel is.

Transportcorridors volgen de loop van de Nahe: het V-vormige station Bad Kreuznach ligt op het knooppunt van de lijnen Bingen-Saarbrücken en Gau-Algesheim. Vanaf de perrons vertrekken elk uur Regionalbahn-verbindingen naar Mainz in minder dan een half uur, naar Kaiserslautern in iets meer dan een uur en naar Saarbrücken in ongeveer 90 tot 140 minuten. Over de weg stijgt de snelweg A61 naar knooppunt 51 twaalf kilometer ten oosten van het centrum, terwijl de Bundesstraßen 41, 48 en 428 door de stad lopen. Binnen dit netwerk zorgt een netwerk van zeven stadsbuslijnen met intervallen van 15 en 30 minuten, geëxploiteerd door VGK (een dochteronderneming van Rhenus Veniro), voor een naadloze verbinding met omliggende gemeenten.

Erfgoed ademt zowel steen als hout. De Neustadt behoudt een middeleeuws stratenplan: smalle straatjes slingeren langs vakwerkhuizen waarvan de verweerde gevels nog steeds de littekens van eeuwen dragen. De Pauluskerk, gebouwd in de 18e eeuw maar verankerd door een gerestaureerd gotisch koor, diende de Anglicaanse gemeenschap van Engelse kuurgasten en is nog steeds het grootste protestantse heiligdom van het Rijnland tussen Mainz en Trier. Vlakbij, op de Eiermarkt, staat de Sint-Nicolaaskerk, met haar 13e-eeuwse "hongerdoek" met allegorieën over geloof en gerechtigheid, herinnerend aan tijden waarin de soberheid van de vasten vereiste dat altaren in boetedoening werden gesluierd.

Hoog boven de stad op de Kauzenberg, bieden de ruïnes van kasteel Kauzenburg een panoramisch uitzicht over het Nahedal en de ruige Rheingrafenstein aan de overkant van het water. De ruïnes, die in 1689 door de troepen van Lodewijk XIV werden verwoest, roepen met hun met mos begroeide muren en trapfragmenten zowel een oorlogsruïne als een landelijke rust op. Stroomafwaarts ondersteunen de vier pijlers van de Alte Nahebrücke stroomopwaarts eeuwenoude huizen, waarvan er één de wereldwinkel herbergt – een fairtrade-imperium – en waar beneden de Schirmbar voorbijgangers uitnodigt om te vertoeven bij de molenvijver onder een bladerdak van lindebomen.

Cultuur ontvouwt zich in zowel grootse als intieme musea. De Romeinse hal bewaart 2000 jaar oude mozaïeken die ooit een villavloer bedekten; vlakbij vertelt het Schlossparkmuseum – met zijn sierlijke jachtkamer en sculpturen uit de Cauer-dynastie – de lokale geschiedenis aan de hand van schilderkunst, glaswerk en steen. Het Poppentheater-Kulturmuseum in de Hüffelsheimer Straße, een wereldwijd compendium van marionetten en handpoppen, toont personages van Kapitein Blauwbeer tot Hein Blöd, terwijl buiten de stadsring het Guldental Feldbahnmuseum locomotieven van veldspoorwegen over een drie kilometer lang spoor toont.

Openbare ruimtes trillen van bosachtige gratie. Het Kurpark, ontworpen in 1840, ontvouwt zich tussen de Nahe en het Mühlenkanal, met volgroeide platanen die een muziektent overschaduwen waar zomerconcerten lokale families aantrekken. Het Rozeneiland, gebeeldhouwd door tuinbouwers uit het begin van de 20e eeuw die tweehonderd rozensoorten plantten, biedt terrasvormige uitzichten op de rivier en dient eind augustus als podium voor viswedstrijden – steekspelen uitgevoerd vanaf punters te midden van juichende menigten. In het Oranienpark omlijst barokke symmetrie pergola's, waterpartijen en Cauers "Drijvende Godin", wat doet denken aan Marcel Prousts wandelingen uit 1895 met zijn moeder onder een prieel met de Nederlandse oranje naam.

Voor wie op zoek is naar een rustig avontuur, loopt de Panoramaweg op de Kauzenberg van de Klappergasse naar een theetempel-belvedère, met stenen trappen en slingerende wijngaarden die plotselinge hemelse vlakken opleveren. Wateractiviteiten omvatten varen op de Nahe en de Mühlenteich, terwijl vissen een ritueel blijft langs de oever. 's Nachts tuurt het observatorium van de Kuhberg naar het firmament, wat hemelse contemplatie toevoegt aan de aardse geneugten van de stad.

De conclusie van Bad Kreuznach is nooit definitief, maar altijd een uitnodiging: volg de boog van een middeleeuwse brug, drink een mineraalrijke pekel onder gewelfde plafonds en snuif de geur op van zonovergoten wijngaarden bij zonsopgang. Hier komen geschiedenis en wellness, handel en cultuur samen in een panorama van subtiele contrasten – een plek waar elke steen en beek getuigt van het geduldige kunstenaarschap van de tijd, en waar elke bezoeker in het zachte ritme van de stad een spiegel voor zichzelf kan vinden.