Koh Phi Phi

Genesteld in de azuurblauwe Andamanse Zee, ligt de Phi Phi-archipel halverwege de kalkstenen kliffen van Krabi en de westkust van Thailand. Deze zes eilanden, die administratief onder Hat Noppharat Thara–Mu Ko Phi Phi National Park vallen, maken deel uit van de provincie Krabi en beslaan iets meer dan 12 vierkante kilometer land in een maritiem reservaat van bijna 38.000 hectare. Torenhoge kalkstenen rotspartijen, beschutte baaien en wit zand kenmerken hun topografie, terwijl onder het oppervlak een scala aan koralen en zeedieren floreert.

Phi Phi Don, met 10,27 km² het grootste eiland van de groep, herbergt het hele jaar door zo'n 2.000 tot 3.000 inwoners, voornamelijk van Maleis-Thaise afkomst en met een moslimachtergrond van meer dan 80 procent. Het eiland, dat eind jaren 40 door vissersfamilies werd gesticht en ooit beplant was met kokospalmen, heeft zich ontwikkeld tot het belangrijkste knooppunt voor zowel bewoners als bezoekers. De twee baaien – Ton Sai en Loh Dalum – worden met elkaar verbonden door een smalle zandlandengte van amper enkele tientallen meters breed, omlijst door heuvelachtige uitlopers die tot 186 meter hoog reiken. Een verhard netwerk slingert zich nu door beide baaien, gereserveerd voor voetgangers en vervoer met handkarren; gemotoriseerd verkeer is beperkt tot noodgevallen.

Net ten zuiden van zijn bruisende buur, beslaat Phi Phi Le slechts 1,27 km², maar trekt het internationale aandacht. Marineblauwe kliffen omringen Maya Bay, waarvan de gebogen kustlijn in 2000 beroemd werd als decor voor een grote film. De makers van de film, aangetrokken door de beschrijvingen van een bestseller, werden later beschuldigd van het aanpassen van het strandlandschap en het planten van palmen om aan hun visie te voldoen – een bewering die het productieteam betwist. Hoe dan ook, de verschijning van Maya Bay op het scherm bracht het eiland in een draaikolk van toerisme. Het aantal dagelijkse bezoekers overschreed ooit de 5000, aangevoerd door bijna 200 boten, totdat de autoriteiten de baai in juni 2018 sloten om natuurlijke regeneratie mogelijk te maken. De baai heropende op 1 januari 2022 onder strikte bezoekerslimieten.

Voorbij de twee belangrijkste eilanden rijzen grillige kalkstenen monolieten – Bida Nok, Bida Nai en Ko Mai Phai (Bamboe-eiland) – als wachters uit de zee op. Mosquito Island (Ko Yung) en het naburige Ko Pai trekken eveneens snorkelaars naar koraaltuinen die bij eb aan de oppervlakte komen. Op Phi Phi Le zelf herbergt de Viking Cave gierzwaluwen, waarvan de nesten een lokale industrie ondersteunen; prehistorische schilderingen in de Phaya Naak Cave wijzen op een incidentele menselijke aanwezigheid.

Er heerst een tropisch moessonklimaat, verdeeld in een droog seizoen van januari tot april, wanneer de temperaturen oplopen tot 37 °C, en een regenseizoen van mei tot december, met een gemiddelde jaarlijkse neerslag van meer dan 2200 mm. Juli is meestal het natst, terwijl februari het droogst blijft.

Veerboten, speedboten en traditionele longtailboten verbinden de eilanden met Phuket, Krabi en Koh Lanta. Krabi International Airport ligt het dichtstbij, maar Phuket en Trang dienen ook als toegangspoorten – de winterbootverbinding van Trang via Koh Lanta vaart van november tot maart. Een moderne diepwaterpier in Ton Sai Bay, voltooid eind 2009, biedt nu plaats aan grotere schepen en stroomlijnt het passagiers- en vrachtverkeer.

De tsunami in de Indische Oceaan van 26 december 2004 richtte grote verwoestingen aan en verwoestte bijna alle gebouwde infrastructuur op Phi Phi Don. De wederopbouw volgde snel, met inachtneming van regelgeving die de bouwhoogte beperkte om panoramische uitzichten te behouden. In Ton Sai Bay staat een herdenkingstuin, een stille ode aan de slachtoffers, die een plek biedt voor bezinning te midden van de hernieuwde vitaliteit van het eiland.

Om de afvalophoping en milieurisico's als gevolg van het stijgende aantal bezoekers – meer dan 1000 per dag in 2016 – aan te pakken, hebben de autoriteiten verschillende heffingen opgelegd. Sinds 1992 betaalt elke toerist een symbolische vergoeding voor afvalinzameling, watertransport en strandbeveiliging. Een in 2014 ingevoerde heffing van 20 baht financierde de maandelijkse afvoer van tonnen afval naar het vasteland, hoewel afvalwaterzuivering nog steeds ontbrak: naar schatting werd 83 procent van het rioolwater ooit ongezuiverd in de oceaan geloosd. Campagnes onder leiding van milieuactivisten, zoals Dr. Thon Thamrongnawasawat van de Thaise Nationale Hervormingsraad, dringen aan op een toeristenlimiet om onherstelbare schade te voorkomen.

Landattracties op Phi Phi Don:

• • Ton Sai Bay fungeert als het commerciële hart van het eiland, met guesthouses, duikwinkels en restaurants. Hoewel de kustlijn door de ontwikkeling wat van zijn oorspronkelijke puurheid heeft verloren, blijft de combinatie van palmbomen en kalksteen opvallend.
• • De baai van Loh Dalum heeft een glooiend zandstrand, omlijst door helder water. Hier gaan de silent disco's door tot na de sluitingstijd van de bars om 01:00 uur en zijn er iedere avond vuurdansoptredens op diverse plekken aan het strand.
• • Wandelingen met uitzichtpunten leiden u over de oostelijke bergkam naar een terras dat 186 meter boven zeeniveau ligt. Klimmers in de vroege ochtend of bij zonsondergang worden beloond met een indrukwekkend uitzicht op de zandbank die het eiland doorkruist.
• • Hin Khao Beach en Laem Thong op het noordelijke puntje bieden rustiger zand dat alleen te voet bereikbaar is, terwijl Monkey Beach, dat bereikbaar is per kajak of langstaartboot, een ontmoeting met makaken van dichtbij biedt. Bezoekers wordt echter gewaarschuwd de dieren niet te voeren.
• • Vuurshows verlichten de avond op locaties zoals Carlito's en de Tia & Millie Sunflower Bar.

Maritieme activiteiten:

• In de omliggende wateren zijn talloze duikplekken te vinden met uiteenlopende uitdagingen en aantrekkingskracht:
• Anemone Reef: een rotsformatie die bekendstaat om de clownvissen en scholen bijtende vissen.
• Garang Heng: zachte koralen waar luipaardhaaien leven.
• Hin Daeng/Muang: diepe wanden waar mantaroggen en walvishaaien kunnen verschijnen.
• King Cruiser Wreck: de overblijfselen van een passagiersveerboot, met duiken bij Shark Point en Anemone Reef.
• Ko Bida Nai/Nok: kalksteeneilandjes vol schildpadden en murenen.

Verschillende aanbieders in Ton Sai Bay en op Long Beach bieden PADI- en SSI-cursussen, lokale excursies met twee tanks en excursies naar verder weg gelegen riffen aan. Snorkeltrips beloven zwartpuntrifhaaien bij Shark Point, terwijl de ondiepe gedeelten rond Bamboo Island en Mosquito Island ideaal zijn voor recreatieve zwemmers.

Dagcharterzeilboten en catamarans vertrekken vanuit Krabi en Phi Phi naar afgelegen ankerplaatsen. Boottochten bij zonsondergang en begeleid snorkelen zorgen voor afwisseling in het zeelandschap. Aan land kunnen vogelaars tussen januari en april zeldzame soorten spotten, zoals ijsvogels, vinvoeten en reigers, tussen mangrovebossen en kustlagunes.

De economie van Phi Phi Don combineert gastvrijheid met traditioneel handwerk. De meeste goederen komen per boot aan en zijn duurder dan op het vasteland; toch zijn er een paar ateliers die souvenirs maken van lokale materialen. Afdingen is nog steeds een traditie.

Het culinaire aanbod is gebaseerd op Zuid-Thaise gerechten: pittige curry's met Maleisische en Indiase invloeden, zoals massaman, delen de menukaart met khanom jeen (rijstnoedels in vissaus) en geurige kip met gele rijst. Cafés aan het strand en familiekraampjes balanceren de pittigheid met verse zeevruchten en tropisch fruit.

Terwijl de zon achter de horizon zakt, krijgt Phi Phi Don een reputatie als sociaal trefpunt. Bars sluiten om 1:00 uur volgens de lokale regels, maar elders is er een silent disco in Loh Dalum Bay tot 4:00 uur. Breakers Pub zendt sportevenementen uit, terwijl Reggae Bar nagebootste muay thai-wedstrijden organiseert voor moedige toeristen. Slinkys en Ibiza Bar gonzen van de elektronische beats; Rolling Stoned draait om live rock; Carlito's ademt een relaxte sfeer onder geweven lampen.

Het huidige Phi Phi bevindt zich op een kruispunt. De natuurlijke rijkdommen – kalkstenen kliffen, zanderige bladeren en koraalriffen – hebben miljoenen bezoekers getrokken, maar deze populariteit eist zijn tol. Afvalbeheer, rioolwaterzuivering en habitatbescherming blijven dringende zorgen, aangezien lokale overheden en milieuactivisten proberen een evenwicht te vinden tussen levensonderhoud en de levensvatbaarheid van de archipel op lange termijn. Toegangsprijzen, parkwachters, tijdelijke sluitingen en strenge bouwvoorschriften weerspiegelen allemaal een poging om menselijke aanwezigheid te verenigen met ecologische integriteit.

Het verhaal van de eilanden blijft zich ontvouwen: gevormd door vissers die hoteliers, filmmakers en wetenschappers werden, door overlevenden van de tsunami en door beleidsmakers. In de wisselwerking van kalksteen, water en menselijke activiteit blijft Phi Phi zowel een plek van rauwe schoonheid als een complexe uitdaging – de toekomst ervan hangt af van de keuzes die vandaag worden gemaakt.