District Wulai

Het district Wulai beslaat de steile uitlopers van het Xueshan-gebergte aan de zuidrand van New Taipei City, Taiwan. Met een oppervlakte van 321,13 vierkante kilometer is het het grootste en meest ruige district van de gemeente. Met een gemiddelde hoogte van 250 meter rijzen de toppen die Wulai omsluiten steil omhoog, hun beboste hellingen doorkruist door rivieren en paden. De naam "Wulai" is afkomstig van de Atayal-uitdrukking kilux ulay, wat zich vertaalt als "heet en giftig". Volgens de overlevering zag een Atayal-jager voor het eerst stoom uit de Nanshi-rivier opstijgen en, de dampen ervan aanziend voor een giftige damp, gaf hij de plaats deze beschrijvende naam. Na verloop van tijd werd de uitdrukking in het Atayal afgekort tot "Ulay" en in het Mandarijn vertaald als "Wulai".

Wulai telde in maart 2023 ongeveer 6300 inwoners en combineert het erfgoed van de oorspronkelijke bewoners van de Atayal met de nederzetting van Han-Chinezen. Vijf bestuurlijke dorpen – Zhongzhi, Wulai, Xiaoyi, Xinxian en Fushan – organiseren het lokale bestuur. Zowel in het Atayal- als in het Mandarijn-gebruik weerspiegelen de dorpsnamen zowel de inheemse als de postkoloniale geschiedenis. Hoewel het aantal Han-Chinezen is toegenomen, zijn veel families terug te voeren op de Atayal, wier taal en gebruiken het dagelijks leven nog steeds bepalen.

Onder Japans bestuur (1895-1945) viel het gebied onder de prefectuur Taihoku en droeg het de aanduiding "Aboriginalgebied". Na de overdracht van Taiwan aan de Republiek China in oktober 1945 werd Wulai heringevoerd als een landelijke gemeente in Taipei County. Op 22 juni 2001 bezocht president Chen Shui-bian een plaatselijke school om de diploma-uitreiking te leiden, een van de weinige nationale ceremonies die buiten de grote steden plaatsvonden. Zes maanden na de opwaardering van Taipei County tot New Taipei City op 25 december 2010 kreeg Wulai Township de districtstatus, wat de integratie in het bestuurlijke kader van de speciale gemeente weerspiegelde.

De economie van het district is afhankelijk van de overvloedige warmwaterbronnen en de omliggende bosreservaten. Helder, geurloos thermaal water komt naar boven met een bijna kokende temperatuur, en de lokale bevolking beweert dat baden in deze bronnen huidaandoeningen zoals ringworm, eczeem en herpes verlicht. Openbare voorzieningen vereisen volledige reiniging voor toegang, naaktheid in gescheiden baden voor mannen en vrouwen, en het dragen van een haarnetje om besmetting te voorkomen. Tussen de vele badplaatsen trekt een cluster van gratis met rotsen omzoomde baden langs de Nanshi-rivier bezoekers aan die op zoek zijn naar een ongedwongen ervaring: via de voetgangersbrug vanaf de toeristenstraat daalt men via stenen trappen af ​​naar de kleedkamers aan de rivier en diverse baden, plus een openluchtsauna. Wanneer het waterpeil daalt, maakt de stroming korte duikjes in het koelere water van de rivier mogelijk, hoewel badkleding in deze openbare ruimtes verplicht is.

Privé-resorts met warmwaterbronnen zijn verspreid langs Wulai Old Street en de omliggende straten. Pause Landis, op nummer 88, Sec. 5, Xinwu Road, biedt themakamers in de openlucht, een minimalistisch interieur en openbare baden met uitzicht op de tegenoverliggende klif aan de rivier. Proto Spring, gelegen op nummer 32 Wulai Street, biedt Japanse baden met aparte baden voor mannen en vrouwen, met vier baden voor NT$ 300. Een wandeling van 15 minuten bergopwaarts vanaf de straat leidt naar Wulai Hot Springs Resort aan Laka Road. Daar beschikken de openbare baden over twee bubbelbaden, een sauna, een jacuzzi en een stoombad; een arrangement van NT$ 500 omvat een uur baden plus een lichte maaltijd met thee en toast.

Achter de bronnen bieden de steile valleien en bergkammen van Wulai een scala aan wandelroutes. De Xinxian Trail begint bij het uitkijkplatform van de Wulai-waterval en volgt een apart wandelpad westwaarts over een afstand van 1,3 kilometer, langs verschillende kleine watervallen, voordat hij eindigt bij de hangbrug boven het Neidong-bosreservaat. Andere boswegen klimmen de bergen in en leiden vogelaars en kampeerders naar ongebruikte gebieden waar de Atayal ooit bamboe en medicinale kruiden oogstten.

De belangrijkste natuurlijke bezienswaardigheid van het district is de Wulai-waterval, die zich 80 meter in een rotsachtige kloof stort. Een kabelbaan – in de volksmond Wulai Gondola of Wulai Skyway genoemd – brengt bezoekers van de voet van de waterval naar het Yun Hsien Resort boven op de rand. Dit bosrijke recreatiegebied ligt op een plateau dat onbereikbaar is via de weg: de zwembaden, boogschietbaan, paintballveld en gastenverblijven bieden een gecontroleerde retraite te midden van dichte cipressen- en esdoornbossen. Sinds het park in 2013 een vergunning voor een milieueducatieve locatie kreeg, organiseert het schoolgroepen en seminars over stroomgebiedbescherming, waarbij de rol van de Wulai-rivier als ecologische corridor voor amfibieën en trekvogels wordt benadrukt.

De Nanshi-vallei, soms ook wel de Youxian-kloof uit de Japanse tijd genoemd, strekt zich uit tussen de stad en de waterval. De steile kliffen vertonen gelaagde schalie, terwijl de kolkende rivierstromingen ondergedompelde rotsblokken onthullen. In het voorjaar bloeien de gecultiveerde kersenbomen langs de valleibodem in zachtroze trossen, wat dagjesmensen uit Taipei aantrekt. Door de hoogte van Wulai zijn de temperaturen een paar graden lager dan in de stad, maar niet genoeg om de warmte midden in de zomer te beperken.

Het culturele leven concentreert zich op Wulai Old Street, een smal steegje geflankeerd door kraampjes en lage winkeltjes. Houten gevels zijn voorzien van tweetalige borden in het Mandarijn en Atayal-schrift. Ambachtslieden verkopen gesneden houten kettingen, geborduurd textiel en gevlochten manden. Eetkraampjes bereiden ingrediënten uit de bergen: maïs geroosterd in stoom van een warmwaterbron, gegrilde wildzwijnspiesjes, gierstworst, eieren gekookt in thermaal water en bamboebuisrijst. Een bereiding van mochi – rijstkoekjes in de vorm van fruit en geglazuurd met zoete bonenpasta – is een specialiteit van lokale winkeliers. Deze gerechten weerspiegelen de afhankelijkheid van de Atayal van riviervis, wild uit het bos en knollen, gefilterd door Han-kooktechnieken die door opeenvolgende generaties zijn geïntroduceerd.

Toeristen kunnen gebruikmaken van een omgebouwde mijntrein uit de Japanse tijd, nu de Wulai Scenic Train, die een smalspoor langs de rivieroever uithakt van het centrum naar de rand van de waterval. Sinds de stoomlocomotieven van de lijn hebben de operators het rollend materieel vervangen door dieseltreinen, maar de korte rit behoudt zijn historische karakter. Provinciale snelweg 9A slingert omhoog door het district en verbindt Wulai met Xindian en verder. De belangrijkste busdienst vertrekt vanaf het Xindian-station van de Taipei Metro en eindigt bij het Wulai-busstation, waar lokale shuttles vertrekken naar dorpsingangen en wandelpaden.

Natuurrampen hebben de veerkracht van het district op de proef gesteld. In augustus 2015 zorgde tyfoon Soudelor voor recordregens en overstromingen die verschillende hotels verwoestten, warmwaterbronnen uitroeiden en de loop van de Nanshi-rivier verstoorden. Hoge stroming vreet de oevers weg en puin blokkeerde zijrivieren, wat leidde tot noodevacuaties. Onderzoeken na de tyfoon schreven de omvang van de aardverschuivingen toe aan ongereguleerde bebouwing op steile hellingen, waardoor de bodemstructuur was verzwakt en het vermogen van het stroomgebied om afstromend water te absorberen en te kanaliseren was verstoord. Herstelwerkzaamheden sinds die gebeurtenis omvatten strengere regels voor hellingbeheer en verstevigde dijken, maar het in evenwicht houden van toeristische voorzieningen en de stabiliteit van het milieu blijft een voortdurende uitdaging.

De rol van Wulai binnen New Taipei City blijft zich ontwikkelen. De ligging maakt grootschalige bouw onmogelijk, dus lokale autoriteiten leggen de nadruk op toerisme met een lage impact en cultureel behoud. Door de Atayal-taal te koesteren via museumtentoonstellingen en het stimuleren van gastgezinnen in tribale gemeenschappen, houdt het district tradities in stand en genereert het inkomsten. Tegelijkertijd zorgen de glinsterende poelen van de warmwaterbronnen, het heldere kabbelende water van de watervallen en de vage geur van bossen voor een praktische aantrekkingskracht, waardoor de economie van Wulai in stand wordt gehouden zonder uitgebreide verstedelijking.

In een regio die bekend staat om zijn verstedelijking, biedt Wulai een omgeving waar thermaal water, oude gebruiken en berglandschappen samenkomen. De stoom die uit rivierpoelen opstijgt, roept eeuwen geleden de eerste angst van de jager op, maar nodigt vandaag de dag uit tot kalme reflectie te midden van een omgeving die zowel door mensenhanden als door geologische krachten is gevormd. Voor wie per smalspoor of kronkelende snelweg arriveert, ontvouwt Wulai zich als een district dat wordt gekenmerkt door contrasten: de harde hoeken van schaliekliffen verzacht door groen mos, de scherpe geur van gestoomde maïs tegen de melkachtige warmte van een bronbad, en de aanhoudende puls van Atayal-verhalen die weerklinken tussen de dennenbomen. In deze elementen behoudt Wulai een regionale identiteit die noch volledig stedelijk noch volledig wild is, maar getemperd door de geschiedenis, geworteld in het land en gedragen door de bevolking.