Furano

Furano beslaat een bescheiden bekken in het hart van Hokkaido, het noordelijkste eiland van Japan, waar glooiende landbouwgrond en ruige bergtoppen elkaar ontmoeten. Ingeklemd tussen de vulkanische toppen van het Tokachigebergte – onderdeel van het Daisetsuzan Nationaal Park – en de glooiende hoogten van de Yūbari-cluster, profileert de stad zich als zowel een agrarisch centrum als een trekpleister voor bezoekers het hele jaar door. Haar karakter komt evenzeer tot uiting in de wisselende seizoenen – lavendelvelden in de zomer, dikke sneeuw in de winter – als in de lagen van geschiedenis en lokale bedrijvigheid.

Het toponiem "Furano" is afgeleid van de Ainu-term Fura-nui, wat in het Japans vertaald kan worden als "Stinkende Vlam" of "Stinkende Plaats". Deze sobere benaming markeerde ooit een vallei waar zwavelhoudende gassen opstegen uit fumarolen op de hellingen van de nabijgelegen berg Tokachi. Na verloop van tijd herinterpreteerden kolonisten de naam met liefde, en de eenvoudige term "Furano" werd een aanduiding voor een gemeenschap die gericht was op landbouw, in plaats van de vulkanische dampen uit het verre verleden.

In 1897 arriveerden pioniers uit de prefectuur Mie in het gebied Ogiyama, waar ze de eerste zaden plantten van wat later Furano Village zou worden. Aanvankelijk bestuurd door Sorachi County, werd de nederzetting in 1899 overgedragen aan Kamikawa County, waar een officiële dorpszaal werd opgericht en maatschappelijke instellingen zich begonnen te vestigen. De komst van een spoorverbinding naar Asahikawa in 1900 – destijds een bescheiden stadje, nu de op één na grootste stad van Hokkaido – zorgde voor een onmisbare verbinding voor zowel de bevolking als de landbouw.

Tegen 1903 had Furano zich gedifferentieerd: Kamifurano (Boven-Furano) en Shitafurano (Beneden-Furano) ontstonden als aparte entiteiten, waarbij de eerste later een zelfstandige stad werd en de laatste zich ontwikkelde tot het huidige Furano en Minamifurano. Latere administratieve verbeteringen volgden: het dorp Yamabe splitste zich af in 1915; Shitafurano kreeg in 1919 de status van stad en twee jaar later de status van eerste klasse. Tijdens de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog bombardeerden Amerikaanse marinevliegtuigen de stad in juli 1945, een duidelijke herinnering dat zelfs het afgelegen Hokkaido de trillingen van een wereldwijd conflict voelde.

Het grondgebied van Furano breidde zich uit door annexaties na de oorlog – Higashiyama in 1956 en Yamabe in 1966 – zodat Furano op 1 mei 1966 officieel de status van stad kreeg. In september 2016 telde de stad zo'n 22.700 inwoners en besloeg ze 600,97 vierkante kilometer, wat neerkomt op een bevolkingsdichtheid van 38 personen per vierkante kilometer.

De Sorachi en Furano – zijrivieren van de Ishikari – komen samen binnen de stadsgrenzen, verrijken de bodem en voeren smeltwater van besneeuwde hellingen aan. Een monument dat het geografische centrum van Hokkaido markeert, staat op de speelplaats van de Furano Nishi Junior High School (43°20′56″N, 142°23′04″E), en bevestigt de rol van de stad als de "navelstad" van het eiland. Ongeveer 70 procent van Furano's oppervlakte is nog steeds bos of berg. Het Tokyo University Forest, dat in 1899 werd aangewezen voor onderzoek, en het Rokugo Forest – later vereeuwigd in het televisiedrama Kita no Kuni kara – onderstrepen Furano's blijvende band met de beboste hooglanden.

Furano kent een vochtig continentaal klimaat (Köppen Dfb). De zomers kunnen warm tot soms heet zijn, met dagelijkse maxima die soms boven de 30 °C uitkomen; 's avonds koelt het echter vaak snel af. Tijdens het bloeiseizoen valt er overvloedige zomerregen. De winters zijn opvallend koud, zelfs voor Hokkaido-begrippen, met temperaturen die ver onder het vriespunt dalen en langdurige, hevige sneeuwval die de beroemde lichte, droge sneeuw oplevert waar skiërs zo dol op zijn. De jaarlijkse temperatuurschommelingen lopen op tot bijna 60 °C, dus bezoekers wordt aangeraden – zelfs midden in de zomer – een lichte jas mee te nemen.

Landbouw blijft de hoeksteen van Furano's industrie, geworteld in de vruchtbare vulkanische bodem. De stad loopt voorop in de Japanse wortelproductie en teelt uien op industriële schaal. De lokaal gemerkte "Furano Melon" en watermeloenen gedijen goed onder de lange daglichturen van de noordelijke zomer. De melkveehouderij vult de landbouwgronden aan en levert melk die de basis vormt voor een kleine maar innovatieve zuivelindustrie. Furano Delice, de banketbakkerij die als eerste pudding in melkflessen bottelde, is een voorbeeld van deze geest.

De druiventeelt en een door de gemeente gerunde wijnmakerij getuigen van Furano's groeiende wijnbouwambities. Druiven die op glooiende hellingen worden geteeld, leveren lokale oogsten op, die worden verkocht via het wijnhuis en de door de overheid beheerde Furano wijn- en sapfabriek in Shimizuyama.

Toerisme floreert dankzij de wisselwerking tussen natuurlijke schoonheid, culturele resonantie en regionale trots. Lavendelvelden – met name die van Farm Tomita en de Nakafurano Town Ownership Lavender Garden – kleuren de Furano Valley elk jaar in juli paars. Popuri Village kweekt laatbloeiende variëteiten, waardoor het bloemenseizoen voor bezoekers in de nazomer wordt verlengd. Highland Furano, een spacomplex in Shimanoshita, combineert een bescheiden lavendelperceel met onsenfaciliteiten.

In de winter trekt het Furano Ski Resort van Prince Hotels internationale bezoekers, met name uit Australië, aangetrokken door de betrouwbare sneeuw en het gevarieerde terrein. Ningle Terrace – een cluster van ambachtshutten, bedacht door schrijver Sō Kuramoto – ligt naast het New Furano Prince Hotel en biedt handgemaakte souvenirs in een bosrijke omgeving.

Het stadscentrum is gegroepeerd rond station Furano, grenzend aan het Kita no Kuni Kara Museum. Hier worden tentoonstellingen gehouden over het ontstaan ​​van het langlopende drama dat tussen 1981 en 2002 de verbeelding van Japan veroverde. Vlakbij bevindt zich de Gokokuzanfurano-ji tempel, die de "navelsteen" herbergt, een eerbetoon aan Kyoto's Nyoirinkannon Heso Ishi, en die de identiteit van Furano als Hokkaido's navelstad onderstreept.

De Furano Theatre Factory, een ander initiatief van Kuramoto, biedt een bescheiden podium voor maatschappelijke creativiteit en organiseert toneelstukken, concerten en buurtevenementen. De Furano Traditional Chinese Lion Dance Preservation Society, gevestigd in het centrum voor levenslang leren van de stad, onderhoudt een onverwachte maar levendige traditie van Chinese performancecultuur.

Vijftien kilometer ten oosten van het station herbergt Rokugo de houten woningen uit Kita no Kuni kara: het stenen huis van Gotaro, het huis van de verloren voorwerpen, het huis van Jun en Ketsu en de Yahataoka-vindplaats op de heuveltop vormen samen een levend openluchtmuseum. Vanaf het observatiedek van Rokugo kijkt men uit over een riviervallei, richting glooiende landbouwgrond en verre bergtoppen.

Andere attracties liggen buiten de kern. De Furano Kaasfabriek en de IJsmelkfabriek documenteren de lokale zuivelproductie, terwijl het Wijnhuis en de Sapfabriek vinificatie en botteling demonstreren. Torinuma Park – opmerkelijk omdat het zelfs in de diepste winters onbevroren blijft – nodigt uit tot winterwandelingen, maar kamperen is verboden. Kamperen kan in het aangrenzende Sun Nature Park in Yamabe, waar tenten onder het bladerdak staan.

De kalender van Furano bruist van de jaarlijkse bijeenkomsten. Op 15 en 16 juni eert het Shōkon Vredesherdenkingsfestival de slachtoffers van de oorlog. Het Hokkaido Navelfestival, gehouden op 28 en 29 juli, viert de centrale rol van de stad met parades, muziek en uien-meloen-tentoonstellingen. Het Furano Heiligdomfestival, gehouden op 25 en 26 augustus, sluit de zomer af met traditionele rituelen.

In de schilderachtige landschappen en coöperatieve gemeenten van de stad - Furano, Nakafurano en Kamifurano - zijn meerdere televisiedrama's georganiseerd. Na het epos Kita no Kuni Kara verscheen Furano in Yasashii Jikan (2005) en Kaze no Gaaden (2008) van Fuji Television, waarbij elke productie zich richtte op de seizoenscontrasten en ongerepte vergezichten van de regio.

Herinneringen aan de ontwikkeling van Furano staan ​​bij de Tenmangū-tempel en de Yamabe-tempel – baanbrekende monumenten voor Satellietonderzoeksboerderij nr. 8 van de Hokkaido Universiteit, op de campussen van Furano en Yamabe. Deze stenen sokkels getuigen van de lange geschiedenis van landbouwexperimenten en educatieve activiteiten in de vallei.

Per vliegtuig ligt Furano op een uur rijden van Asahikawa Airport, met beperkte routes naar de grotere Japanse knooppunten. In de winter verbinden bussen van Hokkaido Access Network de stad met New Chitose Airport in Sapporo, een rit van drie uur. De JR Furano Line, met twaalf dagelijkse treinen richting het noorden, vervoert bezoekers via een schilderachtige route vanuit Asahikawa; seizoensgebonden "Norokko"-toeristentreinen rijden door tot en met augustus en herfstweekenden. Een enkele sneltrein in de winter vertrekt om 8:04 uur vanuit Sapporo, anders stappen reizigers over in Takikawa op de Nemuro Main Line.

Het lokale vervoer is afhankelijk van Furano Bus – waarvan het kantoor, gedeeld met de toeristenorganisatie, dienstregelingen en advies biedt – en van taxi's. Furano Taxi biedt meertalige tolken via mobiele telefoons, rolstoeltoegankelijke voertuigen en vaste tarieven onder de ¥2.000 naar belangrijke bezienswaardigheden, met een twintig procent hogere prijs voor nachtelijke ritten en ritten in de winter.

Snelwegen 237 en 38 verbinden de stad via de weg; de dichtstbijzijnde afrit van de snelweg ligt in Takikawa, op drie kwartier rijden. Een rit van drie uur vanuit Sapporo bij helder weer kan in de winter gevaarlijk zijn, wanneer sneeuwstormen, sneeuwstormen en onzichtbare wegmarkeringen zelfs ervaren bestuurders uitdagen. Met een van de hoogste verkeersdodencijfers van Japan raadt Furano onvoorbereide automobilisten af ​​– vooral degenen die niet bekend zijn met bevroren oppervlakken – en raadt het over het algemeen aan om met het openbaar vervoer of met een gids te reizen voor rondleidingen.

De identiteit van Furano ontstaat door de samenvloeiing van vulkanisch erfgoed, agrarische innovatie, dramatische landschappen en een cultureel verhaal verweven met de Japanse televisie. Van de vroegste Ainu-valleien tot de lavendelhellingen en poedersneeuw waar internationale skiërs bochten in uithakken, de stad is een studie in contrasten: zwavelachtige oorsprong en geurige bloei, littekens uit de oorlogstijd en hoop na de oorlog, isolatie gecompenseerd door verbindingen die via spoor en weg tot stand zijn gekomen. Als Hokkaido's "navelstad" verankert Furano zowel de geografie als de collectieve verbeelding van het eiland.