Η Βενεζουέλα είναι ένα από τα πιο αστικοποιημένα έθνη στη Λατινική Αμερική, με τη συντριπτική πλειοψηφία των Βενεζουελανών να κατοικούν στις βόρειες πόλεις, ιδιαίτερα στο Καράκας, την πρωτεύουσα και τη μεγαλύτερη μητρόπολη. Στη βόρεια Βενεζουέλα, περίπου το 93 τοις εκατό του πληθυσμού κατοικεί σε πόλεις και το 73 τοις εκατό ζει λιγότερο από 100 χιλιόμετρα (62 μίλια) από τον ωκεανό. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από κοινωνιολόγους στο Κεντρικό Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας, περίπου 1.5 εκατομμύριο Βενεζουελάνοι, ή περίπου το 4% έως 6% του πληθυσμού της χώρας, εγκατέλειψαν τη Βενεζουέλα μετά τη Μπολιβαριανή Επανάσταση. Παρά το γεγονός ότι σχεδόν η μισή γεωγραφική περιοχή της Βενεζουέλας βρίσκεται νότια του Ορινόκο, μόλις το 5% των Βενεζουελανών ζει εκεί. Το Ciudad Guayana, το έκτο πιο πυκνοκατοικημένο αστικό συγκρότημα, είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική πόλη νότια του Orinoco. Barquisimeto, Valencia, Maracay, Maracaibo, Mérida, San Cristóbal και Barcelona–Puerto la Cruz είναι άλλες σημαντικές πόλεις.
Εθνικές ομάδες
Οι Βενεζουελάνοι κατάγονται από ένα διαφορετικό σύνολο προγόνων. Ο κύριος όγκος του πληθυσμού λέγεται ότι είναι μεστιζό, ή μικτή, εθνική καταγωγή. Ωστόσο, η λέξη mestizo αφαιρέθηκε από τις απαντήσεις στην απογραφή του 2011, όταν ζητήθηκε από τους Βενεζουελάνους να αυτοπροσδιοριστούν με βάση τις παραδόσεις και την κληρονομιά τους. Η πλειονότητα αναγνωρίστηκε ως mestizo ή λευκό, με το 51.6 τοις εκατό και το 43.6 τοις εκατό, αντίστοιχα, να ισχυρίζονται ότι είναι mestizo ή λευκό. [1] Σχεδόν ο μισός πληθυσμός αναγνωρίστηκε ως moreno, μια λέξη που χρησιμοποιείται στην Ιβηρο-Αμερική που σημαίνει «μελαχρινός» ή «καστανός», σε αντίθεση με το πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα (αυτός ο όρος υποδηλώνει το χρώμα ή τον τόνο του δέρματος, αντί χαρακτηριστικά του προσώπου ή κατάβαση).
Οι εθνοτικές μειονότητες στη Βενεζουέλα κατάγονται κυρίως από αφρικανικούς ή αυτόχθονες πληθυσμούς. Το 2.8 τοις εκατό ταξινομούνται ως «μαύροι», το 0.7 τοις εκατό ως afrodescendiente (αφρο-απόγονοι), το 2.6 τοις εκατό ως αυτόχθονες πληθυσμοί και το 1.2 τοις εκατό ως «άλλες φυλές».
Ο Wayu αποτελούσε το 58% των ιθαγενών, ο Warao το 7%, η Karia το 4%, ο Pemón το 4%, ο Piaroa το 3%, ο Jivi το 3%, ο Au το 3%, ο Cumanágoto το 3% , ο Yukpa αποτελούσε το 2%, ο Chaima το 2% και ο Yanomami το 1%.
Σύμφωνα με μια γενετική έρευνα αυτοσωματικού DNA που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Μπραζίλια (UNB) το 2008, ο πληθυσμός της Βενεζουέλας είναι 60.60 τοις εκατό Ευρωπαίος, 23 τοις εκατό γηγενής και 16.30 τοις εκατό Αφρικανός.
Κατά την εποχή της αποικιοκρατίας και μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί Ευρωπαίοι μετανάστες στη Βενεζουέλα ήρθαν από τα Κανάρια Νησιά, τα οποία είχαν σημαντική πολιτιστική επιρροή στο φαγητό και τις παραδόσεις της Βενεζουέλας. Η Βενεζουέλα έχει ονομαστεί το «όγδοο νησί των Καναρίων Νήσων» ως αποτέλεσμα αυτών των επιπτώσεων. Με την έναρξη της εξόρυξης πετρελαίου στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι αμερικανικές εταιρείες άρχισαν να δραστηριοποιούνται στη Βενεζουέλα, φέρνοντας μαζί τους Αμερικανούς. Αργότερα, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τον πόλεμο, πρόσθετα κύματα μεταναστών έφτασαν από διάφορες περιοχές της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Κίνας, πολλοί από τους οποίους ενθαρρύνθηκαν από προγράμματα μετανάστευσης που καθιερώθηκαν από την κυβέρνηση και τους φιλελεύθερους νόμους περί μετανάστευσης. Η Βενεζουέλα, όπως και η υπόλοιπη Λατινική Αμερική, υποδέχτηκε εκατομμύρια Ευρωπαίους μετανάστες σε όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ως αποτέλεσμα της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ευρώπης. Η Βενεζουέλα προσέλκυσε εκατομμύρια μετανάστες από τον Ισημερινό, την Κολομβία και τη Δομινικανή Δημοκρατία κατά τη δεκαετία του 1970, όταν η χώρα απολάμβανε μια έκρηξη των εξαγωγών πετρελαίου. Ορισμένοι Βενεζουελάνοι ήταν αντίθετοι στην ευρωπαϊκή μετανάστευση επειδή πίστευαν ότι θα μείωνε τους μισθούς. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας, από την άλλη πλευρά, στρατολογούσε επιθετικά μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη για να αντιμετωπίσει την έλλειψη μηχανικών. Εκατομμύρια περισσότεροι Κολομβιανοί, καθώς και εκείνοι από τη Μέση Ανατολή και την Αϊτή, θα συνέχιζαν να μεταναστεύουν στη Βενεζουέλα μέχρι τις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έρευνα για τους Πρόσφυγες 2008, που κυκλοφόρησε από την Επιτροπή για τους Πρόσφυγες και τους Μετανάστες των ΗΠΑ, η Βενεζουέλα στέγασε 252,200 Κολομβιανούς πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο το 2007, με 10,600 επιπλέον αιτούντες άσυλο να εισέρχονται στη Βενεζουέλα. Πιστεύεται ότι υπάρχουν από 500,000 έως ένα εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες στη χώρα.
Ο αυτόχθονος πληθυσμός της χώρας εκτιμάται ότι είναι περίπου 500 χιλιάδες άτομα (2.8 τοις εκατό του συνόλου), κατανεμημένο σε 40 αυτόχθονες πληθυσμούς. Ο πολυεθνικός, πολυπολιτισμικός και γλωσσικός χαρακτήρας της χώρας αναγνωρίζεται στο Σύνταγμα, το οποίο περιέχει ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στα δικαιώματα των αυτόχθονων πληθυσμών, το οποίο άνοιξε χώρους για την πολιτική συμμετοχή τους σε εθνικό και δημοτικό επίπεδο το 1999. Η πλειοψηφία των Οι αυτόχθονες πληθυσμοί ζουν σε οκτώ πολιτείες κατά μήκος των συνόρων της Βενεζουέλας με τη Βραζιλία, τη Γουιάνα και την Κολομβία, με κύριες φυλές τους Wayuu (δυτικά), Warao (ανατολικά), Yanomami (νότια) και Pemon (νοτιοανατολικά).
Θρησκεία
Σύμφωνα με έρευνα του 2011 (GIS XXI), το 88 τοις εκατό του πληθυσμού είναι χριστιανοί, με την πλειοψηφία να είναι Ρωμαιοκαθολικοί (71 τοις εκατό) και το υπόλοιπο 17 τοις εκατό Προτεστάντες, κυρίως Ευαγγελικοί (στη Λατινική Αμερική οι Προτεστάντες ονομάζονται συνήθως Ευαγγελικοί). Οι Βενεζουελάνοι χωρίς θρησκεία αποτελούν το 8% του πληθυσμού (οι άθεοι αντιπροσωπεύουν το 2%, ενώ οι αγνωστικιστές ή οι αδιάφοροι το 6%), ενώ άλλες θρησκείες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 3% του πληθυσμού (1 τοις εκατό από αυτούς είναι σαντερία).
Υπάρχουν μικροσκοπικοί αλλά ισχυροί μουσουλμανικοί, βουδιστικοί και εβραϊκοί πληθυσμοί στην περιοχή. Περισσότεροι από 100,000 μουσουλμάνοι ζουν στην Πολιτεία Nueva Esparta, στο Punto Fijo και στην περιοχή του Καράκας, με την πλειοψηφία να είναι Λιβανέζικης και Συριακής καταγωγής. Περισσότεροι από 52,000 Βενεζουελάνοι ακολουθούν τον Βουδισμό. Ο βουδιστικός πληθυσμός αποτελείται κυρίως από Κινέζους, Ιάπωνες και Κορεάτες. Βουδιστικά κέντρα μπορούν να βρεθούν στο Καράκας, το Μαρακάι, τη Μέριδα, το Πουέρτο Ορντάζ, το Σαν Φελίπε και τη Βαλένθια. Ο εβραϊκός πληθυσμός στη Βενεζουέλα αποτελείται από περίπου 13,000 άτομα και επικεντρώνεται κυρίως στο Καράκας.