Χακόνε

Η Χακόνε, φωλιασμένη ανάμεσα στις δασωμένες πλαγιές της δυτικής επαρχίας Καναγκάβα, καταλαμβάνει περίπου 92,82 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους που έχει διαμορφωθεί από την ηφαιστειακή δραστηριότητα και τα ορεινά περάσματα. Από την 1η Οκτωβρίου 2023, ο πληθυσμός της ανερχόταν σε 10.965 κατοίκους, ένας μέτριος αριθμός σε σύγκριση με τα γειτονικά αστικά κέντρα, αλλά επαρκής για να διατηρήσει μια κοινότητα που ισορροπεί την παράδοση, τον τουρισμό και τη φυσική ομορφιά. Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης βρίσκεται εντός του Εθνικού Πάρκου Φούτζι-Χακόνε-Ίζου, με τη λίμνη Άσι στην καρδιά του και τις κορυφές του όρους Χακόνε να πλαισιώνουν την περίμετρό του. Η γεωλογική ανησυχία, το κλίμα και η ανθρώπινη ιστορία της περιοχής συνδυάζονται για να καταστήσουν τη Χακόνε τόσο καταφύγιο όσο και σταυροδρόμι, όπου συγκλίνουν ιαματικές πηγές, γραφική θέα και διαδρομές αιώνων.

Η Χακόνε καταλαμβάνει την ανατολική πλευρά του ιστορικού περάσματος Χακόνε, μιας διαδρομής που για αιώνες χώριζε το Κάντο από τις δυτικές επαρχίες. Τα υψόμετρά της κυμαίνονται από την όχθη της λίμνης Άσι - που σχηματίζεται στην καλντέρα ενός μακροχρόνιας αδρανούς ηφαιστείου - μέχρι τις κορυφογραμμές που υψώνονται πάνω από τα 1.000 μέτρα. Το υγρό υποτροπικό κλίμα της πόλης φέρνει ζεστά καλοκαίρια, με μέσες μέγιστες θερμοκρασίες γύρω στους 24,0 °C τον Αύγουστο, και δροσερούς χειμώνες, όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν στους περίπου 2,9 °C τον Ιανουάριο, σπάνια αποδίδοντας περισσότερο από ελαφριά χιονόπτωση. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 2.221 mm, με το μεγαλύτερο μερίδιο να πέφτει τον Σεπτέμβριο, όταν οι μουσώνες διογκώνουν τα ορεινά ρέματα και καλύπτουν το δασικό θόλο με ομίχλη. Αυτές οι βροχοπτώσεις συντηρούν καταρράκτες, υγροτόπους και τους καταπράσινους κήπους με βρύα για τους οποίους φημίζεται η Χακόνε.

Τα ίχνη της Χακόνε εκτείνονται στα χρονικά της περιόδου Heian, τα οποία αναφέρουν το ιερό Χακόνε Γκόνγκεν. Σκαρφαλωμένο σε πλαγιές με θέα στη λίμνη Άσι, αυτό το ιερό Σίντο γνώρισε μια κομβική στιγμή τον 12ο αιώνα: μετά την ήττα στο Ισιμπασιγιάμα το 1180, ο Μιναμότο νο Γιοριτόμο προσευχήθηκε εδώ, αναζητώντας τη θεϊκή εύνοια εναντίον των αντιπάλων του. Κατά την εριστική εποχή Σενγκόκου, η εξουσία επί της επαρχίας Σαγκάμι -και επομένως επί της Χακόνε- πέρασε στους μεταγενέστερους Χότζο της Ονταβάρα. Η κυριαρχία τους στην περιοχή τόνιζε τόσο τη στρατηγική της σημασία όσο και τους φυσικούς της πόρους.

Με την ίδρυση του σογκουνάτου Τοκουγκάβα, ο αυτοκινητόδρομος Τοκάιντο έγινε η κύρια αρτηρία που συνέδεε το Έντο (σύγχρονο Τόκιο) και το Κιότο. Το Χακόνε-τζούκου αναδείχθηκε ως ο δέκατος σταθμός ελέγχου κατά μήκος αυτής της διαδρομής, απαιτώντας από όλους τους ταξιδιώτες να σταματούν στο σεκίσο Χακόνε, το σημείο ελέγχου του σογκουνάτου. Εδώ, οι αξιωματούχοι εξέταζαν τις άδειες ταξιδιού, έλεγχαν τις αποσκευές και επέβαλαν αυστηρούς κανονισμούς για την κυκλοφορία γυναικών και όπλων. Τα επιβλητικά εμπόδια και τα οχυρά μαρτυρούν τις ανησυχίες της περιόδου Έντο για την ασφάλεια και την εσωτερική τάξη. Αν και το φυσικό σημείο ελέγχου δεν υπάρχει πλέον στην αρχική του μορφή, η κληρονομιά του παραμένει σε ανακατασκευασμένες πύλες και ερμηνευτικές οθόνες που μιλούν για μια περασμένη εποχή αναγκαστικής διέλευσης.

Μετά την πτώση του σογκουνάτου το 1868, η Χακόνε αποτέλεσε για λίγο μέρος της Νομαρχίας Ασιγκάρα πριν ενσωματωθεί στην περιοχή Ασιγκαράσιμο της Νομαρχίας Καναγκάβα τον Αύγουστο του 1876. Μέχρι το 1889, η Χακόνε είχε αποκτήσει επίσημο καθεστώς πόλης. Την ίδια εποχή, η Υπηρεσία Αυτοκρατορικού Οικογενειακού Οικογενειακού Οικοδομήματος ίδρυσε μια θερινή βίλα στις όχθες της λίμνης Άσι, μια απόδειξη της ελκυστικότητας της περιοχής ως καταφύγιο από τη θερινή ζέστη του Τόκιο. Πλούσιοι Ιάπωνες, διπλωμάτες και ξένοι κάτοικοι του οικισμού της Γιοκοχάμα ακολούθησαν σύντομα το παράδειγμά τους, κατασκευάζοντας βίλες και κήπους που αξιοποιούσαν τον δροσερό αέρα του βουνού και τις θεραπευτικές θερμές πηγές.

Οι θερμές πηγές—ή όνσεν—αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας της Χακόνε. Δεκάδες ριόκαν (πανδοχεία) και δημόσια λουτρά προσελκύουν εγχώριους και διεθνείς επισκέπτες που είναι πρόθυμοι να απολαύσουν τα πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία νερά, τα οποία φημίζονται για την ανακούφιση από τη μυϊκή ένταση, την κόπωση και μια σειρά από άλλες παθήσεις. Ανάμεσα στα πιο φημισμένα καταλύματα είναι το Tenzan Tōjigō, ένα εκτεταμένο συγκρότημα κοντά στο Χακόνε-Γιουμότο που προσφέρει πολλά εσωτερικά και εξωτερικά λουτρά, σάουνες, ακόμη και λεωφορείο από τον σταθμό. Για όσους αναζητούν μια πιο παιχνιδιάρικη εμπειρία, το συγκρότημα Yunessun στη Νινόταιρα διαθέτει πρωτότυπα λουτρά—λουτρά με καφέ, σάκε και κρασί—παράλληλα με τις παραδοσιακές πισίνες όνσεν.

Πέρα από τις πηγές, το τοπίο του Χακόνε προσφέρει ηφαιστειακά θεάματα στο Οουακουντάνι. Η «Μεγάλη Κοιλάδα του Βρασμού», η οποία είναι προσβάσιμη με τελεφερίκ από τον σταθμό Σουνζάν, εξακολουθεί να εκπέμπει θύελλες θείου αερίου και καυτό ατμό. Οι επισκέπτες ακολουθούν τα ξύλινα μονοπάτια πάνω από τις βραστές πηγές, δοκιμάζοντας αυγά μαγειρεμένα στα ιαματικά νερά — που λέγεται ότι παρατείνουν τη ζωή με κάθε μπουκιά λεκιασμένη από όστρακο.

Η φυσική ομορφιά της περιοχής συνδυάζεται με μια εκπληκτική συγκέντρωση μουσείων τέχνης. Το Υπαίθριο Μουσείο Χακόνε, που ιδρύθηκε το 1969, στεγάζει γλυπτά ανάμεσα σε κυματιστούς χλοοτάπητες και δασώδη ξέφωτα, με ένα αφιερωμένο περίπτερο του Πικάσο. Σε κοντινή απόσταση, το Μουσείο Τέχνης Πόλα στεγάζει περίπου 10.000 έργα - από ιμπρεσιονιστικούς καμβάδες των Μονέ και Ρενουάρ μέχρι ιαπωνικά κεραμικά και μοντέρνα γυάλινα σκεύη - που έχουν συλλεχθεί για πάνω από τέσσερις δεκαετίες από την οικογένεια καλλυντικών Πόλα. Μικρότερα ιδρύματα, όπως το Μουσείο Φωτογραφίας Χακόνε και το Μουσείο Τέχνης Χακόνε, διακοσμημένο με τον Κήπο των Μος, διαφοροποιούν περαιτέρω το πολιτιστικό τοπίο.

Οι παραδοσιακές χειροτεχνίες επιμένουν επίσης: το yosegi, η μωσαϊκή ξύλινη μαρκετερί που παράγεται στην κοντινή Ονταβάρα, βρίσκει τον δρόμο της σε διακοσμητικά κουτιά και ντουλάπια, προσφέροντας μια απτή σύνδεση μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.

Την Πρωτοχρονιά, ο αγώνας δρόμου Hakone Ekiden ανανεώνει μια αρχαία παράδοση αντοχής σε στυλ αγγελιοφόρου. Οι ομάδες των πανεπιστημίων αναχωρούν από το Τόκιο στις 2 Ιανουαρίου, διασχίζουν την διαδρομή των 107,5 χιλιομέτρων και επιστρέφουν στην πρωτεύουσα το επόμενο πρωί. Η εκδήλωση γοητεύει εκατομμύρια τηλεθεατές, αναζωογονώντας τους σιωπηλούς δρόμους που κάποτε μετέφεραν αγγελιοφόρους σαμουράι. Την άνοιξη και το φθινόπωρο, οι θεατές συγκεντρώνονται στις όχθες της λίμνης Άσι και στους κήπους με τα βρύα για να θαυμάσουν τα άνθη της κερασιάς και το Miscanthus sinensis (susuki), αντίστοιχα. Οι παίκτες γκολφ αγωνίζονται κάθε Νοέμβριο στο τουρνουά JLPGA CAT Ladies, μια εκδήλωση που υπογραμμίζει περαιτέρω το αθλητικό προφίλ της Χακόνε.

Λογοτεχνικές προσωπικότητες και πολιτικοί ηγέτες έχουν βρει εδώ και καιρό καταφύγιο εδώ. Το ιστορικό ξενοδοχείο Fujiya στη Μιγιανόσιτα, που άνοιξε το 1878, φιλοξένησε επισκέπτες που κυμαίνονταν από τον Γιοσάνο Ακίκο μέχρι μελλοντικούς πολιτικούς του κόσμου, ενώ οι ξύλινες αίθουσές του αντηχούσαν τις ήσυχες συζητήσεις των εποχών Μεϊτζί και Τάισο.

Τις πιο πρόσφατες δεκαετίες, η Χακόνε έχει αποκτήσει λατρεία μεταξύ των λάτρεις των anime. Το τοπίο της πόλης, από τα πεύκα που καλύπτονται από ομίχλη μέχρι τα torii δίπλα στη λίμνη, αποτέλεσε έμπνευση για το σκηνικό της ταινίας «Neon Genesis Evangelion», όπου οι δρόμοι της μεταμορφώνονται στην οχυρωμένη πόλη Tokyo-3. Ο Σύνδεσμος Τουρισμού Anime αναγνώρισε τη Χακόνε το 2017 ως έναν από τους 88 τόπους προσκυνήματος για το 2018 και οι τοπικές επιχειρήσεις έκτοτε έχουν αγκαλιάσει αυτήν την εξειδίκευση, διακοσμώντας λεωφορεία, μουσεία και βιτρίνες καταστημάτων προς τιμήν των τελευταίων κυκλοφοριών ταινιών της σειράς. Τέτοιες πρωτοβουλίες αποτελούν παράδειγμα του πώς ένας τόπος βυθισμένος σε χιλιετίες ιστορίας μπορεί επίσης να προσαρμοστεί στα ρεύματα του σύγχρονου πολιτισμού.

Αν και απέχει μόνο δύο ώρες με το αυτοκίνητο από το Τόκιο, η Χακόνε απαιτεί κάποιο μέτρο υλικοτεχνικού σχεδιασμού. Από το αεροδρόμιο Χανέντα, απευθείας λεωφορεία προς Χακόνε-Γιουμότο αναχωρούν από τον διεθνή τερματικό σταθμό δύο φορές την ημέρα, με το ταξίδι να διαρκεί περίπου δύο ώρες με κόστος 2.000 γιεν. Οι ταξιδιώτες που αποβιβάζονται στη Ναρίτα πρέπει να διαθέσουν μεταξύ δύο και τεσσάρων ωρών, συχνά περνώντας από το Σιντζούκου καθ' οδόν με το Narita Express ή λεωφορεία αυτοκινητοδρόμων.

Το τρένο παραμένει η πιο ευέλικτη επιλογή. Οι υπηρεσίες Kodama της Tōkaidō Shinkansen συνδέουν το Τόκιο και την Ονταβάρα σε λιγότερο από μία ώρα. Από την Ονταβάρα, η γραμμή Hakone-Tozan με απότομη κλίση μεταφέρει επιβάτες στο Hakone-Yumoto. Τα τρένα περιορισμένης ταχύτητας Romancecar της Odakyu Railway από το Σιντζούκου προσφέρουν επίσης ένα ταξίδι μίας ώρας, με κόστος 2.330 γιεν. Μόλις φτάσετε στην κοιλάδα, ένα δίκτυο ορεινών τρένων, τελεφερίκ, τελεφερίκ, πλοίων περιήγησης και λεωφορείων συνδέει θερμές πηγές, μουσεία και μονοπάτια πεζοπορίας. Οι περισσότεροι επισκέπτες επιλέγουν το Odakyu Hakone Free Pass, το οποίο -ανάλογα με το σημείο αναχώρησης- παρέχει απεριόριστες μετακινήσεις με αυτά τα μέσα για δύο ή τρεις ημέρες και παρέχει εκπτώσεις σε αξιοθέατα και πανδοχεία.

Πέρα από τα προγραμματισμένα δρομολόγια, ένα δίκτυο μονοπατιών προσκαλεί για εξερεύνηση με τα πόδια. Οι πεζοπορίες από το Togendai στο Ōwakudani και στη συνέχεια προς το όρος Komagatake εκτείνονται σε απόκρημνες κορυφογραμμές και κοιλότητες με κέδρο, καταλήγοντας σε μια κατάβαση με τελεφερίκ που μεταφέρει τους ημερήσιους περιπατητές πίσω στην όχθη της λίμνης. Τα γερά υποδήματα διευκολύνουν τις ποικίλες κλίσεις, αλλά τα μονοπάτια παραμένουν προσβάσιμα στους περισσότερους περιπατητές με καλή υγεία.

Οι γαστρονομικές παραδόσεις δίνουν έμφαση στα εποχιακά προϊόντα και τα ορεινά συστατικά. Τα νουντλς Soba, φτιαγμένα από το παρθένο νερό πηγής της Χακόνε, κατέχουν εξέχουσα θέση στα μενού σε όλη την πόλη—σερβίρονται δροσερά με σάλτσα τους ζεστούς μήνες ή σε αχνιστό ζωμό όταν έρχεται η χειμωνιάτικη ψύχρα. Συνοδευτικά όπως λαχανικά tempura και σπιτικό τόφου μιλούν για μια απλότητα που υπερισχύει της ποιότητας των συστατικών έναντι της περίτεχνης προετοιμασίας.

Στη Χακόνε, οι παλμοί της γης και της ιστορίας παραμένουν αισθητοί. Οι οπές ατμού εκπνέουν τη θειούχα ανάσα τους, οι πέτρινοι τορίι σηματοδοτούν τους χώρους των ιερών που δημιουργήθηκαν πριν από περισσότερο από μια χιλιετία, και οι επισκέπτες του 21ου αιώνα ακολουθούν τα βήματα των σογκούναλ απεσταλμένων και των σαμουράι αγγελιοφόρων. Ωστόσο, η πόλη αγκαλιάζει και τη σύγχρονη αναψυχή, από εγκαταστάσεις τέχνης διάσπαρτες σε κέδρους μέχρι εορταστικές διακοσμήσεις λεωφορείων για ένα αγαπημένο franchise anime. Αυτή η συνύπαρξη παρελθόντος και παρόντος, φύσης και χειροτεχνίας, τελετουργίας και αναψυχής καθορίζει τη διαχρονική γοητεία της Χακόνε - ενός τόπου όπου το ίδιο το τοπίο ζει με μνήμη και δυνατότητες.