kefalonia

Turizam na Kefaloniji počeo je početkom devetnaestog veka. Čak je i grčka kraljevska porodica vodila svoju decu u Liksuri tokom letnjih meseci ranog dvadesetog veka, ali ostrvo nije otkrila većina posetilaca tek 1980-ih.

Kefalonija privlači posjetitelje iz cijele Grčke, Evrope i ostatka svijeta. Zbog svoje blizine Italiji, omiljeno je odredište za odmor mnogih Italijana. Kao jedno od najvećih ostrva u Grčkoj, dobro je opremljeno da ugosti veliki broj posetilaca tokom letnje sezone, i nudi ponešto za svakoga.

Dvije kulturne atrakcije, atraktivna ribarska sela Fiscardo i Assos, kao i nekoliko prirodnih atrakcija kao što su podzemno jezero Melisani, pećina Drogarati i plaža Myrtos, doprinijele su popularnosti Kefalonije. Mandolina kapetana Corellija (2001), film snimljen na ostrvu, popularizirao je Kefaloniju.

Leta na Kefaloniji su topla i vedra, sa umereno vlažnim zimama. Povremeno na ostrvskim planinama tokom zime pada snijeg. Najkišniji mjesec u godini, decembar, može pasti do 115 mm kiše. Nasuprot tome, u julu može biti izuzetno suvo, kada često pada nula ili malo kiše. Kiša se uglavnom viđa ljeti, ali se ne osjeća jer zbog suhog zraka ispari prije nego što stigne do tla.

Kefalonija je glavno ostrvo regionalne jedinice, koje pokriva 773 km2 (300 mi2) i ima gustinu naseljenosti od 55 osoba po km2 (140/mi2). Argostoli je dom za jednu trećinu stanovništva ostrva. Lixouri je drugi po veličini grad u prefekturi, a ova dva grada zajedno čine oko dvije trećine stanovništva prefekture.

Ostrvo Petalas i ostrvo Asteris su dva velika ostrva, ali su napuštena.

Kefalonija se nalazi u zoni zemljotresa i svake godine se dogodi stotine sitnih, nezabilježenih potresa. Veliki zemljotres razorio je gotovo sva sela na ostrvu 1953. godine, ostavljajući samo Fiskardo na sjeveru neozlijeđen.

Jezero Melisani, pećine Drogarati i laguna Koutavos u blizini Argostolija takođe su vredne pažnje.

Ostrvo se može pohvaliti raznolikom biodiverzitetom, uključujući nekoliko autohtonih i neuobičajenih vrsta. Neke lokacije je Evropska unija proglasila Natura 2000 lokacijama.

Planina Ainos, sa visinom od 1628 metara, najviša je tačka na ostrvu; na zapadu-sjeverozapadu su planine Paliki, koje uključuju Lixouri, kao i Geraneia (Gerania) i Agia Dynati. Vrh planine Ainos je prirodni park sa jelima.

Šumarstvo je neuobičajeno na ostrvu, iako je njegova proizvodnja drveta među najvećima na Jonskim ostrvima, ali manja od one u Elia na Peloponezu. Šumski požari su preovladavali 1990-ih i ranih 2000-ih i i dalje predstavljaju značajnu opasnost za ljude.

fauna

Kefalonija je poznata po svojoj ugroženoj populaciji glavatih kornjača, koja se gnijezdi na nekoliko plaža oko južne obale ostrva. Mala kolonija ugrožene sredozemne medvjedice Monachus monachus živi i uz obalu ostrva, posebno na područjima obale koja su zbog topografije nedostupna ljudima. Pećine duž ovog dijela obale odlična su mjesta za tuljane da rode svoje mladunce i doje ih prvih nekoliko mjeseci njihovog života.

Poznato je da je ostrvo dom evropske kune.

Na ostrvu je uočeno preko 200 vrsta ptica.

Vino i grožđice su najstariji izvozni proizvodi, koji su bili istaknuti sve do dvadesetog veka. Danas su najistaknutije industrije uzgoj ribe i kalcijev karbonat.

Uzgoj životinja i maslinarstvo su najvažnije poljoprivredne djelatnosti, a većina ostalih čine žito i povrće. Ravnice, koje zauzimaju manje od 15% otoka i uglavnom su kamenite i brdovite, su mjesto gdje se najviše uzgaja povrće. Obradivo zemljište čini manje od četvrtine ukupne površine ostrva.

Do 1970-ih, većina Kefalonaca živjela je u ruralnim područjima, ali sada dvije trećine stanovništva živi u gradovima, a preostala trećina u ruralnim gradovima i selima u blizini poljoprivrede.

Grožđe Robola se koristi za proizvodnju suhih, limunastih vina na ostrvu, koje ima dugu vinarsku baštinu.

Proizvodnja maslinovog ulja

Ekonomija Kefalonije se u velikoj mjeri oslanja na proizvodnju maslinovog ulja. Sve do 18. stoljeća količina maslinovog ulja proizvedenog na ostrvu bila je nedovoljna da zadovolji potrebe stanovništva. Međutim, potražnja venecijanskih osvajača za uzgojem maslina, posebno nakon pada Peloponeza i Krita, rezultirala je povećanjem proizvodnje do tačke kada su počele prve isporuke za Veneciju. Prije jonskog zemljotresa 1953. godine, ostrvo je imalo 200 preša za ulje; trenutno ih ima samo trinaest. Kefalonija ima oko milion stabala maslina, koja pokrivaju preko 55 posto kopnene površine ostrva. Sićušna, agrarna ekonomija ostrva se u velikoj meri oslanja na maslinovo ulje. Dvije osnovne vrste zasađene na ostrvu su "koroneiki" i "theiako", s manjim brojem "ntopia" i "matolia" koje slijede. Kefalonsko maslinovo ulje je zelene boje, gustog, masnog okusa i niske kiselosti.

Značajan dio domaće ljetne populacije zimske mjesece provodi u inostranstvu jer na ostrvu jednostavno nema dovoljno posla tokom van sezone (novembar – april). Kao rezultat toga, na ostrvu ima mnogo Grka sa američkim naglaskom. Samo stariji ljudi ostaju ograničeni na vlastiti jezik, uprkos činjenici da se engleski praktično općenito razumije. Zbog značajnih istorijskih veza ostrva sa tom zemljom, italijanski je opštepriznat. Bilo gdje na ostrvu, dobrodošlica na grčkom će izazvati toplu i strastvenu reakciju.