Azerbejdžan

Turizam je značajna komponenta azerbejdžanske ekonomije. Osamdesetih godina prošlog stoljeća zemlja je bila popularna turistička destinacija. Međutim, raspad Sovjetskog Saveza, kao i rat u Nagorno-Karabahu 1980-ih, naštetili su turističkom sektoru i reputaciji Azerbejdžana kao turističke destinacije.

Sektor turizma nije počeo da oživljava sve do 2000-ih, a nacija je kasnije doživjela nagli porast broja posjeta i noćenja. Azerbejdžan je posljednjih godina također popularna destinacija za vjerski, banjski i zdravstveni turizam. Tokom zime, planinsko odmaralište Shahdag nudi skijanje sa vrhunskim sadržajima.

Razvoj Azerbejdžana kao elitne turističke destinacije je ključni cilj azerbejdžanske vlade. To je dio nacionalnog plana da turizam postane značajan, ako ne i jedini, doprinos azerbejdžanskoj ekonomiji. Ovim aktivnostima upravlja Ministarstvo kulture i turizma Azerbejdžana.

Azerbejdžan se nalazi u oblasti južnog Kavkaza Evroazije, obuhvatajući zapadnu Aziju i istočnu Evropu. Nalazi se između geografskih širina od 38° i 42° S, i geografske dužine od 44° i 51° E. Celokupna dužina kopnenih granica Azerbejdžana je 2,648 kilometara (1,645 milja), sa Jermenijom na 1007 kilometara, sa Iranom. 756 kilometara, Gruzija 480 kilometara, Rusija 390 kilometara, Turska 15 kilometara. Obala se proteže na 800 kilometara (497 milja), dok je širina azerbejdžanskog dijela Kaspijskog mora 456 kilometara (283 milja). Područje Azerbejdžana proteže se 400 km (249 milja) od sjevera prema jugu i 500 km (311 milja) od zapada prema istoku.

Azerbejdžanom dominiraju tri geografske karakteristike: Kaspijsko more, čija obala pruža prirodnu granicu na istoku; planinski lanac Velikog Kavkaza na sjeveru; i prostrane ravnice u sredini zemlje. Tu su i tri planinska lanca, Veliki i Mali Kavkaz, kao i Tališke planine, koje obuhvataju oko 40% zemlje. Planina Bazarduzü (4,466 m) je najviša tačka Azerbejdžana, dok je Kaspijsko more (28 m) najniža. Azerbejdžan je dom gotovo polovine svih blatnih vulkana na planeti; ovi vulkani su također bili nominirani za New7Wonders of Nature.

Površinski vodni putevi su primarni izvori vode. Međutim, samo 24 od 8,350 rijeka su duže od 100 kilometara (62 milje). Sve rijeke se ulivaju u Kaspijsko more na istoku zemlje. Sarysu (67 km2) je najveće jezero, dok je Kur (1,515 km) najduža rijeka, a obje su prekogranične. Četiri glavna ostrva Azerbejdžana u Kaspijskom moru imaju površinu veću od trideset kvadratnih kilometara.

Od sticanja nezavisnosti Azerbejdžana 1991. godine, azerbejdžanska vlada je uložila značajne napore da zaštiti ekologiju zemlje. Međutim, nacionalna zaštita životne sredine počela je da se zaista poboljšava nakon 2001. godine, kada se državni budžet proširio zahvaljujući dodatnim sredstvima obezbeđenim naftovodom Baku-Tbilisi-Džejhan. Zaštićena područja su se više od četiri puta povećala za četiri godine i trenutno pokrivaju 8% kopnene površine zemlje. Od 2001. godine vlada je uspostavila sedam velikih rezervi i skoro četiri puta povećala budžetska izdvajanja za očuvanje životne sredine.

pejzaž

Azerbejdžan ima raznoliku lepezu pejzaža. Više od polovine kopnene mase Azerbejdžana čine planinski grebeni, vrhovi, yailas i visoravni koji se uzdižu do hipsometrijskih nivoa od 400–1000 metara (uključujući Srednju i Donju niziju), 100–120 metara na nekim mestima (Talis, Jeyranchol- Ajinohur, i Langabiz-Alat foreranges), i 0–50 metara u ostalima (Qobustan, Absheron). Ostatak topografije Azerbejdžana čine ravnice i nizine. Hipsometrijski markeri na Kavkazu kreću se od otprilike 28 metara duž obale Kaspijskog mora do 4,466 metara (planina Bazardüzü).

Na klimu Azerbejdžana najviše utiču hladne arktičke vazdušne mase skandinavskih anticiklona, ​​umerenih sibirskih anticiklona i centralnoazijskih anticiklona. Raznovrsni teren Azerbejdžana utiče na to kako se vazdušne mase približavaju naciji. Veliki Kavkaz štiti naciju od direktnih uticaja hladnih vazdušnih masa sa severa. Kao rezultat toga, većina podnožja i ravnica zemlje ima suptropsku klimu. U međuvremenu, nizine i padine imaju visoke stope sunčevog zračenja.

Azerbejdžan ima devet od jedanaest svjetskih klimatskih zona. I Julfa i Ordubad su imali apsolutno najniže temperature od 33 stepena Celzijusa (27.4 stepena Farenhajta) i apsolutno visoke temperature od 46 stepeni Celzijusa (114.8 stepeni celzijusa). Najviše godišnje padavine ima u Lankaranu (1,600-1,800 mm ili 63-71 in), a najmanje u Abšeronu (200 do 350 mm ili 7.9 do 13.8 in).

Rijeke i jezera su glavne komponente vodnih sistema Azerbejdžana; razvijali su se u velikom geološkom vremenskom rasponu i značajno su se mijenjali tokom tog vremena. To je posebno vidljivo u ostacima drevnih rijeka koje se nalaze širom nacije. Vodovodni sistemi u zemlji se stalno mijenjaju kao rezultat prirodnih sila i industrijskih aktivnosti koje je pokrenuo čovjek. Vodeni sistemi Azerbejdžana uključuju umjetne rijeke (kanale) i bare. U pogledu dostupnosti vode, Azerbejdžan je ispod globalnog prosjeka, sa oko 100,000 kubnih metara (3,531,467 kubnih stopa) vode po kvadratnom kilometru godišnje. Kur je temelj za sve velike rezervoare vode. Hidrografija Azerbejdžana je uglavnom povezana sa basenom Kaspijskog mora.

Azerbejdžan ima oko 8,350 rijeka različitih dužina. Samo 24 rijeke su duže od 100 kilometara. Rijeke Kura i Aras teku kroz Kura-Aras niziju i najpopularnije su rijeke u Azerbejdžanu. Rijeke koje teku pravo u Kaspijsko more uglavnom izviru na sjeverozapadnim padinama Velikog Kavkaza i Taliških planina i teku kroz ravnice Samur-Devechi i Lankaran.

Yanar Dag, što se prevodi kao "planina koja gori", je vatra prirodnog gasa koja stalno gori na padini na poluostrvu Abšeron na Kaspijskom moru u blizini Bakua, poznatom kao "zemlja vatre". Plamen puca u vazduh iz tankog, propusnog sloja peščara. To je turistička atrakcija za turiste iz Bakua.

Od jula 2011. godine, otprilike 52 posto ukupne populacije od 9,165,000 ljudi živjelo je u gradovima, dok je preostalih 48 posto živjelo u ruralnim područjima. Žene su činile 51% ukupne populacije. Kao rezultat toga, omjer polova za cjelokupnu populaciju te godine bio je 0.97 muškaraca na svaku ženu.

Stopa rasta stanovništva u 2011. godini iznosila je 0.85 posto, u poređenju sa 1.09 posto na globalnom nivou. Visok stepen migracije je glavni faktor koji ograničava ekspanziju stanovništva. Azerbejdžan je 1.14. imao migraciju od 1,000 na 2011 stanovnika.

Azerbejdžanska dijaspora prisutna je u 42 zemlje, a unutar Azerbejdžana postoje brojni centri za etničke manjine, poput njemačkog kulturnog društva “Karelhaus”, Slavenskog kulturnog centra, azerbejdžansko-izraelske zajednice, kurdskog kulturnog centra, Međunarodnog udruženja Tališa, Lezginskog nacionalnog centra “ Samur“, azerbejdžansko-tatarska zajednica, društvo krimskih Tatara i tako dalje.

Prema popisu stanovništva iz 2009. godine, etnička struktura stanovništva je sljedeća: 91.60 posto Azerbejdžanaca, 2.02 posto Lezgijanaca, 1.35 posto Jermena (skoro svi Jermeni žive u otcijepljenom regionu Nagorno-Karabaha), 1.34 posto Rusa, 1.26 posto Talija. , 0.56 posto Avari, 0.43 posto Turci, 0.29 posto Tatari, 0.28 posto Tati, 0.24 posto Ukrajinci, 0.14 posto Cahuri, 0.11 posto Gruzijci,

Iranski Azerbejdžanci su daleko najveća iranska manjina. Nadalje, broj etničkih Azerbejdžanaca u Iranu znatno je veći od broja u susjednom Azerbejdžanu. Prema CIA World Factbook, iranski Azerbejdžanci čine najmanje 16% iranske populacije.

Muslimani čine oko 98 posto stanovništva. Republika Azerbejdžan ima drugi najveći udio šiitske populacije u svijetu, sa 92 posto muslimana šiitima i 8 posto sunitima. Druge religije praktikuju različite etničke grupe u naciji. Azerbejdžan je sekularna država koja garantuje vjerske slobode, prema članu 48. Ustava. U istraživanju Gallup-a sprovedenom između 2006. i 2008. godine, samo 21% ispitanika iz Azerbejdžana reklo je da je religija suštinska komponenta njihovog svakodnevnog života.

Hrišćani čine oko 280,000 (3.1 posto) vjerskih manjina u zemlji, pri čemu su većina ruski, gruzijski pravoslavci i armenski apostoli (skoro svi Jermeni žive u otcijepljenom regionu Nagorno-Karabaha). Rimokatolika je 250. bilo 2003. Luterani, baptisti i molokani bili su među ostalim hrišćanskim veroispovestima 2002. Osim toga, postoji i mala protestantska zajednica. Azerbejdžan se takođe može pohvaliti 2,500 godina starom jevrejskom zajednicom; Jevrejske grupe procjenjuju da u Azerbejdžanu postoji 10,000-20,000 Jevreja. U Azerbejdžanu žive članovi grupa Baha', Hare Krišna i Jehovinih svjedoka, kao i sljedbenici drugih vjerskih zajednica. Pojedinim vjerskim grupama uvedena su nezvanična ograničenja vjerskih sloboda. Prema izvještaju State Departmenta na tu temu, privedeni su članovi nekih muslimanskih i kršćanskih organizacija, a brojne grupe imaju poteškoća da se registruju kod SCWRA.

Azercell, Bakcell, Nar Mobile i Azerfon-Vodafone su tri mobilna operatera.

Brojevi se sastoje od trocifrenog koda (različitog za svakog operatera) i sedmocifrenog broja. Na primjer, (050)xxx xx xx, (051)xxx xx xx, (055)xxx xx xx, (070)xxx xx xx ili (077)xxx xx xx. Gotovo svaka trgovina prodaje kartice za korištenje kod raznih operatera.

Pozivni brojevi

Akchabedi 113, Agdash 193, Agsu 198, Agstafa 244, Astara 195, Babek 136, Baku 12, Balaken 119, Berde 110, Beylagan 152, Bilesuvar 159, Dashkesen 216, Astara 115, Babek 22, Baku 232, Balaken 234, Berde 167, Beylagan 140, Bilesuvar 141, Dashkesen 154, Astara 178, Babek 118, Baku 114, Balaken 36, Berde 145, Beylagan 171, Bilesuvar 157, Dashkesen 151, Dashkesen 150, Goicha 147, 156 Devechi 255. , Hajigabul 136, Horadiz 153, İmišli 111, İsmayilli 136, Jebrayil 144, Jelilabad 279, Julfa 140, ​​Kurdemir 160, Lenkeran 150, Lerik 169, Masalli 133, Nafta 138, Nafta 168 143, Oguz 163, Ordubad 265, Qakh 136, Qazakh 136, Qazi Memmed 176, Qebele 177, Qobustan 241, Quba 136, Qubadli 197, Qusar 190, Qusar 18, Saatli 64, Satli246, Satli231 , Shemaki 170, Sheki 172, Shemkir 230, Sherur 199, Shirvan 172, Siyezen 175, Sumgait 166-174, Terter 135, Tovuz 2016, Ujar 2016, Khachmaz 2016, Khachmaz 2016, Khachmaz 2016, Khanlar Kvlaim 2016 , Zagatela 2016, Zerdab 2016.

Azerbejdžan se pridružio Međunarodnom monetarnom fondu, Svjetskoj banci, Evropskoj banci za obnovu i razvoj, Islamskoj razvojnoj banci i Azijskoj razvojnoj banci nakon sticanja nezavisnosti 1991. godine. Finansijski sistem Azerbejdžana čine Centralna banka Azerbejdžana, komercijalne banke i nebankarske kreditne institucije. Nacionalna (sada Centralna) banka osnovana je 1992. godine na bazi Državne štedionice Azerbejdžana, podružnice bivše Državne štedionice SSSR-a. Centralna banka Azerbejdžana je centralna banka zemlje, sa ovlašćenjem da izdaje nacionalnu valutu, azerbejdžanski manat, kao i da nadgleda sve komercijalne banke. UniBank i državna Međunarodna banka Azerbejdžana, koju vodi dr. Jahangir Hajiyev, dvije su najveće komercijalne banke u zemlji.

Stopa inflacije u prvom kvartalu 2007. dostigla je 1 posto, podstaknuta rastom rashoda i potražnje. Nominalni prihodi i mjesečne plate povećani su za 16.6 posto, odnosno 29 posto u odnosu na ovaj broj, dok je rast cijena u nenaftnom sektoru podstakao inflaciju. Azerbejdžan ispoljava određene simptome takozvane “holandske bolesti” zbog svoje energetske industrije koja se brzo širi, što stvara inflaciju i podiže troškove neenergetskog izvoza.

Kronično visoka inflacija stavljena je pod kontrolu početkom 2000-ih. To je rezultiralo uvođenjem nove valute, novog azerbejdžanskog manata, 1. januara 2006. godine, kako bi se učvrstile ekonomske promjene i eliminisali ostaci nestabilne ekonomije.

Izvještaj Svjetske banke Doing Business proglasio je Azerbejdžan jednim od deset najvećih reformatora u 2008.

Državljanima Bjelorusije, Gruzije, Kazahstana, Kirgistana, Moldavije, Rusije, Tadžikistana, Ukrajine i Uzbekistana nije potrebna viza za boravak od 90 dana ili kraći.

Državljani Bahreina, Kine, Izraela (60 dana), Japana, Kuvajta, Malezije, Omana, Katara, Saudijske Arabije, Singapura, Južne Koreje, Turske (samo na međunarodnom aerodromu Heydar Aliyev) i Ujedinjenih Arapskih Emirata mogu dobiti 30- dnevna viza po dolasku.
Državljani Sjedinjenih Država također mogu dobiti vizu po dolasku, ali samo ako stignu direktnim letom Azerbejdžana Airlinesa iz New Yorka.

Samo iranski državljani mogu dobiti 15-dnevnu vizu po dolasku u Nahičivan.

Bez obzira čiji ste državljanin, ako imate jermensko ime, nećete dobiti vizu.

Jednokratne vize se mogu nabaviti lično ili poštom u bilo kojoj ambasadi Azerbejdžana koja pruža konzularne usluge. Vize se više ne mogu dobiti na aerodromu Heydar Aliyev u Bakuu. Izvan Azerbejdžana, višestruke vize se obično ne izdaju. Građani EU obično plaćaju 60 AZN, dok vlasnici američkih pasoša plaćaju 160 USD (u zavisnosti od reciprociteta) za bilo koju vizu koja traje od jednog do tri mjeseca.

Potrebno je pismo pozivnice (LOI) od kontakta iz Azerbejdžana.

Ambasada Azerbejdžana u Washingtonu, DC će izdati vize bez pozivnog pisma ako je vaš boravak u Azerbejdžanu ograničen na nekoliko dana. Strani državljani koji žele da ostanu u Azerbejdžanu duže od 30 dana moraju se prijaviti lokalnoj policiji u roku od tri dana od dolaska, prema azerbejdžanskom zakonodavstvu. Strani rezidenti treba da odu u odeljenje za pasoše lokalne policijske uprave i popune formular za prijavu. Cijena registracije je 9.90AZN. Ako se ne prijavite u prva tri dana od dolaska, bit ćete kažnjeni sa 300AZN. Ako ste još uvijek unutar roka od 30 dana i imate vizu za dvostruki ili višestruki ulazak, možete otići u Gruziju i ponovo započeti period od 30 dana.

Kako se navodi na web stranici Ministarstva vanjskih poslova, također je moguće podnijeti zahtjev za e-vizu putem interneta putem određenih turističkih kompanija.

Strani posjetioci koji borave u Azerbejdžanu duže od deset dana moraju se prijaviti Državnoj službi za migracije u roku od deset radnih dana od dolaska. Propust da se registruje u ovom vremenskom periodu će rezultirati kaznom od 300 AZN (2015). Registracija je besplatna i može se obaviti online dostavljanjem kopije pasoša i popunjenog obrasca za prijavu, ili lično u posebno izgrađenim uredima Državne službe za migracije (jedan od takvih ureda će na kraju biti otvoren na Željezničkoj stanici, ali je zatvoren kao iz 2015. godine). Hoteli mogu pružiti ovu uslugu svojim klijentima, ali se posjetiocima snažno preporučuje da još jednom provjere da li je registracija završena, jer hoteli to često ne učine.

Međunarodni aerodrom Heydar Aliyev u Bakuu služi kao glavna međunarodna kapija, dok se drugi međunarodni aerodromi (koji uglavnom opslužuju Moskvu i Istanbul) nalaze u gradu Nakhchivan, Ganji i Lankaranu.

Glavni avioprevoznik je nacionalna avio-kompanija AZAL (Azerbaijan Airlines), koja leti za Gandžu, Nahičivan, Tbilisi, Aktau, Teheran, Tel-Aviv, Ankaru, Istanbul Atatürk, Istanbul Sahiha Gokchen, Antalyu (sezonski), Bodrum (sezonski), Dubai , Moskva, Sankt Peterburg, Kijev, Rostov na Donu, Ürümqi, Mineralniye Vodi, Milano BMI leti za Baku sedam dana u nedelji. Lufthansa takođe obavlja nekoliko nedeljnih letova za Baku (koji se nastavljaju za Ašhabat). Turkish Airlines je još jedna aviokompanija koja povezuje Baku sa i preko Istanbula. Postoje i brojne ruske, ukrajinske, uzbekistanske, iranske i austrijske aviokompanije koje povezuju Baku sa mjestima širom svijeta. Qatar Airways će početi letjeti za Baku 1. februara 2012. godine, sa dva dnevna leta, jednim za Tbilisi i jednim za Dohu, povezujući se na njihovu svjetsku mrežu.

Azerbejdžan je vozom povezan sa Gruzijom i Rusijom. Budući da je ruska granica ograničena na nosioce pasoša izvan CIS-a i da se ne očekuju promjene u bliskoj budućnosti, nedjeljni vozovi za Moskvu kroz Mahačkalu za većinu nisu izvodljiva alternativa.

Tbilisi, Gruzija i Baku povezani su noćnim vozom. Ovo košta 26AZN za polazak iz Azerbejdžana i polazak iz Bakua u 20:00 svake noći. Dužina putovanja se određuje prema tome koliko je vremena provedeno na granici (duže pri ulasku u Azerbejdžan). Ova dionica pruge se unapređuje u sklopu projekta koji dijelom finansira Azerbejdžan, a koji uključuje izgradnju željezničke linije između Akhalkalakija u Gruziji i Karsa u Turskoj. Prvobitno planirano za otvaranje 2010. godine, sada se očekuje da će biti završeno 2012. godine, povezujući azerbejdžanske željeznice s turskim kroz Gruziju. Kada se završi usluga Baku-Istanbul, pripazite na to!

Od Astare na iranskoj granici do Bakua ide domaća željeznička pruga, a velika su očekivanja za izgradnju 300 kilometara duge linije veze od Astare do Kazvina u Iranu, koja će povezati azerbejdžansku i iransku željezničku mrežu. Željeznička linija do Irana, koja je nekada saobraćala od Nakhchivana kroz južnu Jermeniju, prekinuta je kada je granica s Jermenijom zatvorena.

Postoje putevi koji povezuju sve gradove Azerbejdžana. Nisu baš široki, a većina ima samo dvije trake. Privatna vozila do granice mogu se dogovoriti preko lokalnih turističkih agencija. Exotour, gruzijska turistička agencija, može organizirati preuzimanje u Bakuu i dostavu u Tbilisiju. Iako će to biti skuplje od vožnje autobusom ili željeznicom, to će biti brže i može biti povezano s razgledanjem znamenitosti duž rute. Imajte na umu da će azerbejdžanska carina morati da platite depozit od nekoliko hiljada američkih dolara za vaše vozilo.

Svakog dana autobusi idu iz Gruzije, Turske, Irana i Rusije do Azerbejdžana.

Minibus polazi sa gruzijske granice kod Kraznog Mosta (Crveni most) za otprilike 10 ili 12 mannata (ili 25 lari). Može se podići sa obe strane granice (nemojte paničariti ako žele da platite na gruzijskoj strani – doći će po vas). Međutim, insistirajte da nosite svoju prtljagu). Putovanje do Bakua bi trebalo da traje oko 8 sati. Budite upozoreni: vožnja u Azerbejdžanu je zaista zastrašujuće iskustvo. Gotovo svi vozači pokazuju malo poštovanja prema zakonima na putu, a kvalitet samih puteva je zapanjujuće nizak. Nije za one sa slabim srcem, pa iako dugo putovanje može testirati vašu energiju, neće testirati vaše živce. Provjerite letove AZAL-a od Tbilisija do Bakua unaprijed za neke dobre cijene.

Povratak u Tbilisi možete uhvatiti na neopisivo haotičnoj autobuskoj stanici, koja je ujedno i sablasno tihi trgovački centar (uzmite autobus 65 ispred Double Gatea u starom gradu na 20-minutnu vožnju, koja vam ostavlja 400 metara dugu zamršenu dionicu cesta/autoput s dosadnim taksistima po kojima možete hodati: Cijena 20q) ili jednostavno taksirajte od centra za cca. 15 mannata (isplati se!), koji autobusima i minibusima su dostupni sa ove stanice do Tbilisija, a oba koštaju oko 12 mannata. Autobusko stajalište 26 nalazi se na krajnjem stražnjem dijelu prizemlja. Autobus je par sati sporiji i nema garancije da će vas pokupiti nakon što prođete gruzijsku granicu, pa je prednost minibus.

Svakog dana autobusi idu iz Gruzije, Turske, Irana i Rusije do Azerbejdžana.

Minibus polazi sa gruzijske granice kod Kraznog Mosta (Crveni most) za otprilike 10 ili 12 mannata (ili 25 lari). Može se podići sa obe strane granice (nemojte paničariti ako žele da platite na gruzijskoj strani – doći će po vas). Međutim, insistirajte da nosite svoju prtljagu). Putovanje do Bakua bi trebalo da traje oko 8 sati. Budite upozoreni: vožnja u Azerbejdžanu je zaista zastrašujuće iskustvo. Gotovo svi vozači pokazuju malo poštovanja prema zakonima na putu, a kvalitet samih puteva je zapanjujuće nizak. Nije za one sa slabim srcem, pa iako dugo putovanje može testirati vašu energiju, neće testirati vaše živce. Provjerite letove AZAL-a od Tbilisija do Bakua unaprijed za neke dobre cijene.

Povratak u Tbilisi možete uhvatiti na neopisivo haotičnoj autobuskoj stanici, koja je ujedno i sablasno tihi trgovački centar (uzmite autobus 65 ispred Double Gatea u starom gradu na 20-minutnu vožnju, koja vam ostavlja 400 metara dugu zamršenu dionicu cesta/autoput s dosadnim taksistima po kojima možete hodati: Cijena 20q) ili jednostavno taksirajte od centra za cca. 15 mannata (isplati se!), koji autobusima i minibusima su dostupni sa ove stanice do Tbilisija, a oba koštaju oko 12 mannata. Autobusko stajalište 26 nalazi se na krajnjem stražnjem dijelu prizemlja. Autobus je par sati sporiji i nema garancije da će vas pokupiti nakon što prođete gruzijsku granicu, pa je prednost minibus.

Većina gradova je povezana autobusima, minibusevima (marshrutka) i taksijima. Na ovim mjestima često postoji čvorište, poput autobuske stanice u blizini bazara. Cijene autobuskih i minibus karata često su prikazane i u starim i u novim manatima (qupik). Taksi, s druge strane, zahtijevaju pregovaračke sposobnosti, koje općenito zahtijevaju poznavanje jezika koje nedostaje većini onih koji ne govore azerbejdžanski/ruski/turski.

• Baku Region
  Političko, ekonomsko i kulturno središte Azerbejdžana. Od 1871. godine ovdje se vadi nafta.
• Region Ganja
• Nakhchivan
  Eksklava na zapadnoj granici Turske.
• Sjeveroistočni Azerbejdžan
  Multietničko područje u visoravni Velikog Kavkaza obavijeno prekrasnim zelenim šumama.
• Sheki Region
  Lijepo zeleno planinsko područje koje graniči sa Gruzijom i ima najatraktivnije gradove Azerbejdžana.
• Južni Azerbejdžan
• Talysh Region
• Nagorno-Karabakh
  Jermensko etničko područje kojim vlada nepriznata suverena vlada. Samo preko Jermenije je moguće stići tamo.

Azerbejdžan ima 71 urbanu zajednicu sa zvaničnim statusom grada (azerbejdžanski: şhr). Samo tri od njih, međutim, imaju populaciju od preko 300,000 ljudi — Baku, Sumqayit i Ganja — a Sumgayit je sada de facto predgrađe Bakua. Sljedeća su najznačajnija mjesta koja treba posjetiti u zemlji:

Nacionalni parkovi i rezervati

Gradovi i sela

odmarališta

• Nacija ima dva mjesta svjetske baštine UNESCO-a: grad Baku sa zidinama sa Širvanšahovom palatom i Djevojačkom kulom i kulturni pejzaž Gokustana na stijenama.
• Neft Daşları—Prva operativna morska naftna platforma na Kaspijskom moru, City Above the Sea, nalazi se 55 kilometara od najbliže obale.
• Vulkani blata koji izbijaju na preko 300 lokacija širom zemlje, čine više od polovine ukupnog broja u svijetu, od kojih svaka ima svoju jedinstvenu ličnost.
• U blizini iranske granice mogu se naći kaspijske hirkanske šume.
• Kyapaz Tears su niz od sedam prekrasnih alpskih jezera u blizini planine Kyapaz i Nagorno-Karabaha.
• Posjetite Maiden Tower za spektakularan pogled na grad.
• Posetite azerbejdžansko venčanje ako je moguće.
• Martyr's Alley pruža veličanstven pogled na Trg zastave, Baku Kristalnu dvoranu i Kaspijsko more.
• Besciljno lutajte po Drevnom gradu, pokušavajući da se izgubite i uživite u ambijent ovog prekrasnog starog grada.
• Posjetite veličanstvenu Širvanšahovu palaču (ulaz besplatan 2 manata, doplata za kameru)
• Prošećite šetalištem kao lokalni stanovnici.
• Suprotno popularnom verovanju, azerbejdžansko vino je više nego ukusno, i iako nije tako ukusno kao gruzijska ili jermenska vina, ipak je divna poslastica! Pronađite obližnju pijacu i provedite vrijeme!
• Kupite suvenire i prostirke od lokalnog stanovništva. Nemojte da vas odbace uporni vlasnici tezgi. Istrajte, budite spremni na pregovore i možda ćete dobiti fantastične ponude!

Azerbejdžanski specijaliteti uključuju kupus, listove grožđa i patlidžana umotano meso (kelem, yarpaq, badimjan – dolmasi), kabab (kebab), pirinač sa raznim dodacima (plov – tvrdi se da je plov kralj azerbejdžanske kuhinje), gutabe i ćufte (kufta).

Yarpaq dolmasi se često smatra nacionalnim jelom.

Hleb je namirnica koju narod Azerbejdžana veoma ceni.

Gruzijska kuhinja, posebno kajpuri (hleb punjen sirom), kao i određene ruske namirnice (borš, palačinke), proširile su se širom Azerbejdžana. Ostale kuhinje dostupne u Bakuu uključuju tursku, italijansku, azijsku, zapadnjačku i brzu hranu, kao i azijsku hranu.

Ayran (napitak od jogurta proizveden od kiselog mlijeka) i šerbet su dva popularna lokalna pića (od ružinih latica ili šafrana). Tu su i razna vina po pristupačnim cijenama napravljena od lokalnog grožđa, kao i širok spektar mineralnih voda dobivenih iz prirodnih izvora. Limonade (limonat/dushes) pripremljene od krušaka ili taragona dostupne su na određenim tržištima u Azerbejdžanu.

“Stari” manat AZM zamijenjen je “novim azerbejdžanskim manatom” 1. januara 2007. godine, zbog inflacije, iako je tranzicija još u toku, a stari manat se još uvijek može zamijeniti za novi.

U opticaju su nove novčanice u apoenima od 1, 5, 10, 20, 50 i 100 novih azerbejdžanskih manata i metalni novčići u apoenima od 1, 3, 5, 10, 20 i 50 gapika (0.5 AZN). Budući da je isti dizajner radio na oba seta, novčanice imaju dosljedan dizajn koji podsjeća na euro novčanice.

Novi simbol azerbejdžanskog manata (AZN), azerbejdžanski manat symbol.svg, dodijeljen je Unicodeu kao U+20BC, iako je m. ili čovek. ponekad se koriste kao zamjena za simbol manata na cijenama karata i u lokalnim publikacijama.

Zapamtite da je uvoz i izvoz novog azerbejdžanskog manata apsolutno zabranjen. (Kolekcionari mogu relativno nekažnjeno izvoziti skromne količine novčanica starog manata, ali ne i kovanice.)

Azerbejdžanci su miran, ali ljubazan i dobro vaspitan narod.

• Žene u Azerbejdžanu su istorijski tretirane sa najvećim poštovanjem, kao što je slučaj širom regiona ZND/bivšeg SSSR-a. Putnice ne bi trebale biti iznenađene ili ogorčene kada njihovi prijatelji iz Azerbejdžana plaćaju račune u restoranima, otvaraju sva vrata ispred sebe, pružaju ruku da im pomognu da se spuste niz tu malu stepenicu ili im pomažu da nose nešto teže od torbice – ovo nije seksualno uznemiravanje ili snishodljivost prema ženama. Muški posjetioci bi trebali biti svjesni da je ovo ponašanje koje bi većina azerbejdžanskih djevojaka i žena očekivala i od njih.
• Ako ste dobrodošli u azerbejdžansku kuću, ne zaboravite ponijeti poklon. Cvijeće (obavezno kupite neparan broj cvijeća, jer je paran broj povezan sa sahranama) do čokolade (ali ne i vina ili drugih alkoholnih pića) pa čak i sve što je karakteristično za vašu naciju je prihvatljivo. Ideja koja stoji iza sadašnjosti, a ne novac, važna je u azerbejdžanskoj kulturi. Ako zaista želite njihovo poštovanje, zahvalite im na pozivu i pohvalite ih. Nemojte iskoristiti gostoprimstvo domaćina.
• Kada stignete u kucu, skinite cipele izvan ili direktno unutar vrata, osim ako vam vlasnik to izričito ne dozvoli. Ipak, možda bi bilo ljubaznije izuti cipele. Možda ćete dobiti papuče za nošenje. Ne brinite da će vam stopala postati prljava; podovi su čisti kao i zidovi; Azerbejdžanci su izuzetno uredni i čisti ljudi.
• Azerbejdžanci poštuju starije ljude, dakle, ako ste starija osoba, osoba sa invaliditetom, trudnica ili imate djecu sa sobom, mladi će vam uvijek dati mjesto u autobusu, tramvaju, metrou ili drugom javnom transport.
• Prilikom susreta sa nekim starijim ili na poziciji moći, pristojno je malo se sagnuti (ali ne u potpunosti). Mlađi pojedinci obično prvi pozdravljaju starije osobe ili one na pozicijama moći.
• Kao što je ranije rečeno, smatra se ljubaznim dozvoliti ženama da se prvo ukrcaju i izađu u autobus, tramvaj, metro i druge vrste javnog prevoza, kao i da uđu i izađu iz prostorije.
• Ako niste upoznati sa osobom, koristite njeno ime praćeno odgovarajućim počasnim imenom. Koristite "Xanm" - izgovara se "hanm" - za dame ("gospođa"). Koristite "Cnab" - izgovara se "jenab" - za muškarce ("Mr"). Ako mogu komunicirati na engleskom, upotrijebite svoje prezime praćeno odgovarajućim engleskim počasnim "Mr." ili "gospođa." Englesko počasno "Ms." ne postoji na azerbejdžanskom jer žene nisu diferencirane (ili diskriminirane) na osnovu udanog ili neudanog statusa, pa se mlada dama naziva „gospođica“. smatralo bi se neprikladnim i uvredljivim.

• Po svaku cijenu izbjegavajte vrijeđanje ili omalovažavanje predsjednika Ilhama Aliyeva, kao i njegov neposredni prethodnik, pokojni predsjednik Haydar Aliyev, i porodica Aliyev općenito, koja upravlja Azerbejdžanom. To povlači zatvorsku kaznu, kao i daleki potencijal protjerivanja iz nacije ako ste strani državljanin. Krajem 2009. godine dvojica mladića osuđena su na četiri godine zatvora jer su prikazali predsjednika Ilhama Aliyeva kao magarca koji drži konferenciju za novinare u video snimku na YouTube-u.
• Po svaku cijenu izbjegavajte spominjanje Jermenije i Jermena, kao i dugotrajnog rata u Nagorno-Karabahu sa susjednom Jermenijom, koja drži separatističku regiju Nagorno-Karabah. Kao posljedica rata, Azerbejdžan je izgubio 14% svoje zemlje i ima 800,000 izbjeglica i interno raseljenih lica. Postoji mnogo animoziteta i mržnje prema Jermenima.
• Izbjegavajte fotografiranje željeznica, metro stanica i drugih stvari koje vlada može smatrati „strateškim“. Vlasti su navodno uhapsile strane ljubitelje vozova pod sumnjom da su špijunirali.

Unatoč činjenici da je 95 posto stanovništva nominalno šiitski muslimani, Azerbejdžan je potpuno sekularna država koja je uglavnom agnostička i nereligiozna. To važi ne samo za velike gradove, već i za male gradove i ruralna područja. Nemojte pretpostavljati da neko koga ne poznajete vjeruje u Boga ili ima jak interes za islam ili druge religije. Istraživanja o vjeri ljudi općenito su nepoželjna, a demonstracije vjere treba držati u privatnom vlasništvu izvan bogomolja. Izgovaranje milosti, na primjer, vjerovatno će izazvati zbunjenost i tišinu. Dok su muslimanske marame, kipe, pa čak i majice s vjerskim natpisima dozvoljene, one izazivaju nelagodu kod mnogih Azerbejdžanaca. Duge brade mogu izazvati sumnju vlasti. Poštujte to i zauzvrat ćete biti poštovani.

• Čak i ako to radite tiho, nemojte ispuhati nos tokom obroka. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• Čak i ako to radite tiho, nemojte čačkati zube tokom obroka. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• Izbjegavajte podizanje stopala dok sjedite i izbjegavajte nikome pokazivati ​​donji dio stopala. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• Nemojte, čak ni suptilno, upirati prstom u nekoga. Ovo se smatra nepristojnim.
• Nemojte žvakati žvaku tokom diskusije ili na javnim mjestima. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• Ne dirajte nekoga bez njegovog pristanka. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• Ne podnosite zagrljaj ili šamar, posebno u formalnom okruženju ili sa nekim koga ste tek upoznali ili ne poznajete dovoljno dobro. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• Nemojte vikati i ne dizati ton u javnosti, posebno u javnom prevozu. Ovo se smatra veoma nepristojnim.
• U javnosti ili među prijateljima nemojte koristiti psovke tokom razgovora ili razgovora sa samim sobom. Ovo se smatra veoma nepristojnim.

• Ne smiješi se Azerbejdžancu na ulici jer najvjerovatnije neće reagirati na isti način, te će vas smatrati čudnim ili mentalno oštećenim. U Azerbejdžanu se osmehuju u javnosti i smatraju nepristojnim. Osmeh je obično rezervisan za porodicu i prijatelje; nasmiješiti se strancu smatra se uvredljivim jer bi vjerovali da im se rugate i da nešto nije u redu s njihovom odjećom ili kosom. Štaviše, „zapadnjački osmeh“ se generalno posmatra kao lažan, kao u „Ne mislite baš tako“. Osmeh je još uvek neuobičajen u službi za korisnike jer se od prodavaca, javnih službenika i drugih očekuje da deluju ozbiljno i poslovno. Na televiziji, voditelji vijesti, prognozeri vremena, pa čak i voditelji zabave rijetko se smiju. Kao rezultat toga, čest nesporazum o Azerbejdžanima je da su oni frigidan narod koji se nikada ne smije; međutim, kada vas upoznaju, postaju izuzetno prijateljski raspoloženi i ljubazni.
• Otvoreni izrazi ljubavi dozvoljeni su u većim gradovima i turističkim destinacijama, iako mogu privući neželjenu pažnju šire javnosti. Negativno se gleda i treba ga izbjegavati na udaljenijim mjestima. Homoseksualci i lezbejke putnici treba da izbegavaju spoljašnje ispoljavanje ljubavi, jer će nesumnjivo privući neželjenu pažnju opšte populacije. Otvoreno iskazivanje naklonosti, bez obzira na seksualnu orijentaciju, smatra se neprikladnim.
• Primijetit ćete da Azerbejdžanci radije šute u javnosti. U raspravi ne povisujte ton. Dobra tiha diskusija je azerbejdžanski stil poslovanja i biće veoma cenjena. Razgovor mobilnim telefonom dok ste u javnom prevozu ili u restoranima smatra se prihvatljivim, osim ako je rasprava pretjerano glasna i previše “privatna”.
• Bacanje smeća smatra se nepristojnim i može rezultirati novčanom kaznom. Na trotoarima i oko većine prodavnica ima mnogo kanti za otpatke i kante za smeće.

Iako homoseksualnost više nije ilegalna u Azerbejdžanu, negativna stigma povezana s njom i dalje postoji. Vlada ne priznaje istospolna partnerstva, a otkrivanje vaše seksualne orijentacije u javnosti vjerovatno će privući poglede i žamor. Nekoliko gej-friendli mesta je praktično prvenstveno (ako ne i u potpunosti) u Bakuu i uglavnom su pod zemljom. Azerbejdžan nije zemlja sa najljubaznijom dobrodošlicom na svetu za LGBT putnike; budite oprezni ako ste LGBT putnik.

Kultura Azerbejdžana je evoluirala kao posledica niza faktora. Uprkos zapadnim uticajima, kao što je globalizovana komercijalna kultura, domorodna tradicija se danas u velikoj meri održava u zemlji. Muzika, književnost, tradicionalni plesovi i umjetnost, hrana, arhitektura, kinematografija i Novruz Bayram važni su aspekti azerbejdžanske kulture. Potonji je preuzet iz drevne iranske religije tradicionalnog novogodišnjeg festivala zoroastrizma. Novruz je praznik koji slave porodice.

Azerbejdžanski narod čine Azerbejdžanci, koji čine većinu stanovništva, kao i zemlje i etničke grupe koje žive u neposrednoj blizini u različitim dijelovima zemlje. Chokha i Papakhi su azerbejdžanski nacionalni i tradicionalni odjevni predmeti. Država finansira radio prenose na ruskom, jermenskom, gruzijskom, kurdskom, lezgijskom i tališkom jezicima. Avarski i Tat prenos organizuje nekoliko lokalnih radio stanica u Balakanu i Hačmazu. Nekoliko novina na ruskom, kurdskom (Dengi Kurd), lezgijskom (Samur) i tališkom jeziku izlazi u Bakuu. List Aziz izdaje jevrejska organizacija "Sokhnut".

Azerbejdžanska muzika je zasnovana na skoro hiljadugodišnjoj narodnoj tradiciji. Azerbejdžanska muzika se vekovima razvijala pod zastavom monodije, što je rezultiralo ritmički raznolikim melodijama. Razgranati sistem modova u azerbejdžanskoj muzici naglašava hromatizaciju durskih i molskih ljestvica. Među nacionalnim muzičkim instrumentima nalazi se 14 gudačkih instrumenata, osam udaraljki i šest duvačkih instrumenata. „Po pitanju rase, kulture i religije, Azerbejdžanci su muzički daleko bliži Iranu nego Turskoj“, navodi The Grove Dictionary of Music and Musicians.

Azerbejdžanska muzička tradicija uključuje umjetnost mugama, mejkane i ašika. Muham je često kompozicija zasnovana na poeziji sa muzičkim interludijama. Vokalisti moraju usmjeriti svoje emocije u pjevanje i melodiju dok izvode mugam. Azerbejdžanski mugam je slobodnijeg oblika i manje strog od tradicije mugama centralnoazijskih naroda; često se poredi sa improvizatorskim carstvom džeza. UNESCO je 7. novembra 2003. proglasio azerbejdžansku tradiciju mugama remek-djelom usmene i nematerijalne baštine čovječanstva. Meykhana je vrsta tradicionalne azerbejdžanske narodne pjesme bez pratnje, koju obično pjevaju mnogi pojedinci improvizirajući na određenu temu.

Ashiq je tradicionalna umjetnost performansa koja spaja poeziju, naraciju, ples i vokalnu i instrumentalnu muziku u amblem azerbejdžanske kulture. Saz pjeva i svira mistični trubadur ili lutajući bard. Porijeklo ove prakse može se pratiti do šamanističkih vjerovanja drevnih turskih naroda. Pjesme Ashiqa su poluimprovizovane i zasnovane na sličnim temama. UNESCO je 30. septembra 2009. uvrstio umjetnost ašika Azerbejdžana na svoju listu nematerijalne kulturne baštine.

Od sredine 1960-ih, azerbejdžanska pop muzika pod zapadnim uticajem je porasla u popularnosti u različitim oblicima u Azerbejdžanu, dok su alternativni muzički žanrovi kao što su rok i hip hop promovisani. Sa svjetskim uspjehom umjetnika kao što su Alim Qasimov, Rashid Behbudov, Vagif Mustafazadeh, Muslim Magomayev, Shovkat Alakbarova i Rubaba Muradova, azerbejdžanska pop i folk muzika je procvjetala. Azerbejdžan sa žarom učestvuje na Pesmi Evrovizije. Azerbejdžan se prvi put takmičio na Pesmi Evrovizije 2008. godine. U 2009. podnesak ove zemlje bio je treći, a zatim šesti sledeće godine. Sa pjesmom “Running Scared” Ell i Nikki su zauzeli prvo mjesto na takmičenju za pjesmu Evrovizije 2011, čime je Azerbejdžan dobio pravo da bude domaćin takmičenja u Bakuu 2012. Nikada nisu propustili da se pojave u velikom finalu.

Azerbejdžanski tradicionalni plesovi broje se na stotine. Izvode se u svečanim prilikama, a plesači se oblače u tradicionalnu nacionalnu odjeću kao što je čokha, koja je dobro očuvana u nacionalnim plesovima. Većina plesova ima brzi ritam. Nacionalni ples oslikava kvalitete azerbejdžanske nacije.

Nizami, poznat kao Gandžavi po svom rodnom mestu u Gandži, bio je perzijski pesnik i filozof koji je napisao Khamseh ("Petorka"), zbirku od pet ljubavnih pesama uključujući "Blago misterija", "Khosrow i Shrn" i " Leyli i Mejnn.”

Izzeddin Hasanoglu, koji je napisao divan od perzijskih i turskih gazala, prvi je poznati lik u azerbejdžanskoj književnosti. Pisao je perzijske gazale pod pseudonimom Hasanoglu, a turske gazale pod svojim pravim imenom Hasanoglu.

Klasična azerbejdžanska književnost nastala je u 14. veku, zasnovana na različitim jezicima Tabriza i Širvana iz ranog srednjeg veka. Gazi Burhanaddin, Haqiqi (pseudonim Jahan-shah Qara Qoyunlu) i Habibi bili su među pjesnicima tog vremena. Imadaddin Nesimi, jedan od najboljih turskih hurufijskih mističnih pjesnika s kraja 14. i početka 15. vijeka i jedan od najvažnijih ranih majstora divana u turskoj književnoj istoriji, započeo je svoju književnu karijeru krajem 14. vijeka. Pisao je i poeziju na perzijskom i arapskom jeziku. Pjesnici Qasim al-Anvar, Fuzuli i Khatai dodatno su oplemenili žanrove divana i gazala (pseudonim Safavid Shah Ismail I).

Knjiga Dede Korkuta, koja je prepisana u 16. veku iz dva rukopisa, nije nastala pre 15. veka. To je kompilacija od 12 priča zasnovanih na usmenoj tradiciji nomada Oguza. Muhammed Fuzuli, pjesnik iz 16. stoljeća, pisao je bezvremenske filozofske i lirske kazale na arapskom, perzijskom i azerbejdžanskom. Fizuli je bio predodređen da postane glavna književna ličnost svog društva, koristeći se bogatim književnim tradicijama svog okruženja i nadograđujući se na naslijeđe svojih predaka. Divan od Gazala i Kaside su dvije njegove najpoznatije kompozicije. Sa pojavom ašik (azerbejdžanski: Aşq) pesničkog žanra bardova u istom veku, azerbejdžanska književnost je još više napredovala. Za to vrijeme komponovao sam oko 1400 pjesama na azerbejdžanskom pod pseudonimom Khat (arapski: grešnik) Shah Ismail, koje su kasnije objavljene kao njegov Divan. Tokom tog vremena, šah Ismail i njegov sin i nasljednik, šah Tahmasp I, uspostavili su i razvili poseban književni stil poznat kao qoshma (azerbejdžanski: qoşma što znači improvizacija).

Fizulijeve karakteristične žanrove, kao i poeziju Ashika, preuzeli su poznati pjesnici i pisci kao što su Qovsi iz Tabriza, Shah Abbas Sani, Agha Mesih Shirvani, Nishat, Molla Vali Vidadi, Molla Panah Vagif, Amani, Zafar i drugi u 17. i 18. vijek. Azerbejdžanci, poput Turaka, Turkmena i Uzbeka, slave sećanje na mitskog narodnog heroja Koroglua (od azerbejdžanskog: kor olu za sina slijepca). Institut za rukopise Nacionalne akademije nauka Azerbejdžana ima mnogo snimljenih verzija Korogluovog epa.

U Azerbejdžanu je moderna književnost uglavnom zasnovana na dijalektu Shirvani, dok je u Iranu prvenstveno zasnovana na dijalektu Tabrizi. Akinchi, prve azerbejdžanske novine, prvi put su objavljene 1875. Predavao se u školama u Bakuu, Ganji, Šakiju, Tbilisiju i Jerevanu sredinom devetnaestog vijeka. Takođe se predaje na ruskom Univerzitetu u Sankt Peterburgu od 1845.

Azerbejdžanci imaju bogatu i jedinstvenu kulturu, pri čemu ukrasna i primijenjena umjetnost igra značajnu ulogu. Hajka, zlatarstvo, graviranje na metalu, drvo, kamen i kost, izrada tepiha, lasersko tkanje i štampanje uzoraka, pletenje i vez samo su neki od primjera ove vrste umjetnosti. Svaka od ovih vrsta ukrasne umjetnosti, koja je dokaz azerbejdžanske nacije i zadužbinarstva, izuzetno je popularna u ovoj zemlji. Nekoliko trgovaca, turista i diplomata koji su posjetili ove lokacije u različitim periodima zabilježili su mnoge fascinantne detalje o razvoju umjetnosti i zanata u Azerbejdžanu.

Azerbejdžanski tepih je tradicionalni ručno rađeni tekstil različitih veličina sa gustom teksturom i površinom bez gomile, sa dizajnom jedinstvenim za brojne oblasti proizvodnje tepiha u Azerbejdžanu. UNESCO je proglasio azerbejdžanski tepih remek-djelom nematerijalne baštine u novembru 2010.

Od davnina, Azerbejdžan je bio prepoznat kao središte za širok spektar zanata. Arheološka iskopavanja na azerbejdžanskoj zemlji otkrivaju dobro razvijenu poljoprivredu, stočarstvo, obradu metala, grnčarstvo, keramiku i tkanje tepiha koji datiraju iz 2. vijeka prije nove ere. Arheološka nalazišta otkrivena kao dio BTC naftovoda u Dashbulaqu, Hasansuu, Zayamchaiu i Tovuzchaiu dala su predmete iz ranog željeznog doba.

Azerbejdžanski tepisi podijeljeni su u mnoge glavne kategorije i nekoliko podpodjela. Ime Latifa Kerimova, renomiranog naučnika i umjetnika, povezano je sa naučnim proučavanjem azerbejdžanskog tepiha. Guba-Shirvan, Ganja-Kazakh, Karabakh i Tabriz bile su četiri glavne grupe tepiha koje je svrstao u četiri geografske zone Azerbejdžan, Guba-Shirvan, Ganja-Kazakh, Karabakh i Tabriz.

Poznata je količina povrća i zelenila koja se sezonski koristi u tradicionalnoj kuhinji. Nana, korijander (korijander), kopar, bosiljak, peršun, estragon, praziluk, vlasac, timijan, mažuran, zeleni luk i potočarka su sve popularne sveže začinske biljke koje se često poslužuju uz glavna jela. Nacionalna kuhinja odražava klimatsku raznolikost i plodnost zemlje, uključujući morske plodove iz Kaspijskog mora, lokalno meso (uglavnom ovce i goveda) i mnoštvo sezonskog povrća i zelenila. U Azerbejdžanu šafran-pirinač plov je nacionalno jelo, dok je crni čaj nacionalno piće. Zbog svoje jake kulture čaja, Azerbejdžanci često koriste tradicionalno staklo armudu (kruškolikog oblika). Bozbash (jagnjeća čorba u koju se dodaje razno povrće), qutab (prženo meso sa nadjevom od zelenila ili mljevenog mesa) i dushbara su neka od najpopularnijih tradicionalnih jela (vrsta okruglica od tijesta punjene mljevenim mesom i okusom ).

Azerbejdžanska arhitektura često uključuje aspekte i sa Istoka i sa Zapada. U savremenom Azerbejdžanu još uvijek postoji nekoliko povijesnih arhitektonskih remek-djela kao što su Djevojačka kula i Palata Širvanšaha u Bakuskom gradu opasanom zidinama. Ateshgah iz Bakua, mauzolej Momine Khatun, nacionalni park Hirkan, nacionalni park Binegadi, blatni vulkan Lökbatan, planina Baku Stage, odbrambene konstrukcije kaspijske obale, nacionalni rezervat Shusha, nacionalni rezervat Ordubad i palača Shaki Khanova su među ulazima na Privremena lista svjetske baštine UNESCO-a.

Četvorougaoni zamak u Mardakanu, Parigala u Yukhary Chardaglaru, brojni mostovi koji prelaze rijeku Aras i brojni mauzoleji su među arhitektonskim draguljima. Mala monumentalna arhitektura nastala je u 19. i ranom 20. veku, iako su jedinstvene kuće podignute u Bakuu i drugde. Bakuske podzemne željeznice, koje su među najnovijim arhitektonskim znamenitostima grada, poznate su po svom ekstravagantnom dekoru.

Savremena azerbejdžanska arhitektura suočava se s nizom izazova, uključujući primjenu moderne estetike, potragu za vlastitim kreativnim stilom arhitekte i integraciju postojećeg istorijsko-kulturnog konteksta. Kulturni centar Heydar Aliyev, Vatrene kule, Baku Crystal Hall, Baku White City i SOCAR Tower su samo neki od velikih projekata koji su promijenili obrise zemlje i promovirali njen moderan karakter.

Azerbejdžanska umjetnost sadrži jedan od najranijih svjetskih umjetničkih artefakata, petroglife Gamigaya, koji su pronađeni na području Ordubadskog okruga i datiraju od 1. do 4. stoljeća prije nove ere. Na bazaltnim stijenama otkriveno je oko 1500 pomjerenih i isklesanih slika na stijenama sa slikama jelena, koza, bikova, pasa, zmija, ptica, čudnih stvorenja, kao i ljudi, kočija i drugih simbola. Thor Heyerdahl, norveški etnograf i istraživač, vjerovao je da su se stanovnici ovog regiona preselili u Skandinaviju oko 100. godine nove ere i sa sobom ponijeli svoje sposobnosti gradnje čamaca, pretvarajući ih u vikinške čamce Sjeverne Evrope.

Azerbejdžanska umjetnost je kroz vijekove doživjela brojne stilske varijacije. Tradicionalno azerbejdžansko slikarstvo je definisano toplom upotrebom boje i svjetla, kao što se vidi u djelima Azima Azimzadea i Bahruza Kangarlija, kao i fokusom na vjerske ličnosti i kulturne teme. Stotinama godina, azerbejdžanska umjetnost dominirala je na Kavkazu, od romaničke i osmanske ere preko sovjetskog i baroknog perioda, od kojih su posljednja dva našla kulminaciju u Azerbejdžanu. Sattar Bahlulzade, Togrul Narimanbekov, Tahir Salahov, Alakbar Rezaguliyev, Mirza Gadim Iravani, Mikayil Abdullayev i Boyukagha Mirzazade su neki od drugih poznatih umjetnika iz ovih epoha.

Pljačka i džeparenje su zamislivi, ali neuobičajeni u gradu Bakuu, posebno u siromašnim i slabo naseljenim regionima, i češći su noću. Kao i u svim drugim nacijama, zdrav razum je koristan. U javnom prevozu pazite i na svoje stvari.

Korupcija je u porastu. Međutim, kao stranac, imate jaku pregovaračku poziciju kada je u pitanju odbijanje plaćanja „hörmeta“ (mita). Nikada ne primajte mito. Azerbejdžani se često toliko stide svoje pokvarene ekonomije da bi to pokušali da sakriju od vas.

Osim ako ne koristite noćni voz, pokušajte da izađete van grada tokom dana. Noćna vožnja može biti opasna zbog nevidljivih rupa i slabo osvijetljenih vozila.

Kontakt brojevi za hitne slučajeve

Da biste prenijeli svoje zahtjeve, morate govoriti azerbejdžanski, turski ili ruski. Prije putovanja u Azerbejdžan, dobra je ideja naučiti osnovne riječi.

Provjerite status vakcinacije protiv difterije, tetanusa i hepatitisa A i B. Malarija je problem u nizinskom Azerbejdžanu, posebno u blizini iranske granice. Lijekovi protiv malarije nisu potrebni u Bakuu, iako opasnost postoji u ruralnim područjima koja nisu udaljena od grada.

Vodu ne treba piti osim ako nije u dobro zatvorenoj boci. Flaširana bezalkoholna pića ili kipuća pića, poput čaja ili kafe, također smanjuju opasnosti.