Twaalf van Ginguba

Doce de Ginguba is een geliefde Angolese zoetigheid: chewy pindafudge gemaakt van geroosterde pinda's, suiker en water. De naam betekent letterlijk "gingubasnoepje", waarbij ginguba het lokale woord is voor pinda. Ondanks de eenvoudige ingrediënten is het resultaat een knapperige, nootachtige en zeer bevredigende traktatie. Het lijkt op pindabroos, maar heeft een gelijkmatigere, fudge-achtige textuur. In Angola wordt dit snoepje vaak bereid tijdens oogstfeesten of familiefeesten, omdat pinda's er in overvloed zijn. Zowel kinderen als ouderen genieten van het kraken van de goudbruine blokjes en het proeven van de mix van gekarameliseerde suiker en aardse pinda's.

De geschiedenis van Doce de Ginguba weerspiegelt de Angolese landbouw en het koloniale erfgoed. Pinda's werden eeuwen geleden naar Afrika gebracht en werden een belangrijk gewas. In de loop der tijd ontwikkelden mensen eenvoudige desserts om de pindaoogst te vieren. Net als Braziliaanse paçoca of Afrikaanse pindakrokante snoep is dit snoepgoed toegankelijk en gemeenschappelijk – iedereen kan meehelpen met roeren en toekijken hoe de gesmolten siroop dikker wordt. In tegenstelling tot sommige krokante snoepjes die glucosestroop of glucose gebruiken, is de Angolese versie eenvoudig: een pan met suiker en water dat tot karamel kookt, waarin hele of gehakte pinda's worden geroerd. Het mengsel wordt vervolgens uitgegoten om af te koelen. De gouden kleur ontstaat door de natuurlijke karamellisatie van suiker; kunstmatige kleurstoffen zijn niet nodig. Soms wordt een snufje zout toegevoegd om de zoetheid te benadrukken, en een klontje boter kan het iets zachter maken.

Qua smaak is Doce de Ginguba rijk en geroosterd. De pinda's worden eerst geroosterd tot hun oliën een geurig boeket creëren. Terwijl de siroop kookt, omhult hij elke noot met een glanzende amberkleurige glazuur. De afgewerkte blokjes hebben een vleugje geroosterde noten met zoete karameltonen. Het breken van de snoepjes is onderdeel van het plezier – elke hap kraakt tussen de tanden. De zoetheid van de snoepjes is puur, maar nooit zoet, dankzij het textuurcontrast en een vleugje zout. Veel Angolezen herinneren zich dat ze deze blokjes aten bij de koffie of thee in de middag, of ze meenamen als traktatie op reis. Moderne koks voegen soms een beetje vanille of kokos toe aan de mix, maar traditionalisten houden het puur: pinda, suiker en water. Het is een voorbeeld van Angolese vindingrijkheid: in slechts enkele minuten een onvergetelijk dessert maken van basisproducten uit de voorraadkast.