Verbier

Verbier ligt op een zuidelijk terras op ongeveer 1500 meter boven zeeniveau, in de gemeente Val de Bagnes in het Zwitserse kanton Wallis. Het dorp telde 2767 permanente inwoners (circa 2006) en groeit in de winter tot zo'n 35.000 inwoners, wat een opvallende Scandinavische en Britse aanwezigheid laat zien. Tegen de achtergrond van het monumentale Grand Combin-massief, ligt het dorp op een naar het oosten gerichte rotswand met uitzicht op de vallei van Val de Bagnes, die zelf ten zuiden van Martigny ligt. De precieze coördinaten van Verbier – in het zuidwesten van Zwitserland, grenzend aan de Dranse de Bagnes – bevestigen de klimatologische rijkdom van het gebied, waar eeuwige sneeuwvelden en steile hellingen het een reputatie hebben bezorgd als een van 's werelds meest vooraanstaande off-piste resorts.

De oorsprong van Verbier als vakantieoord gaat terug tot de eerste decennia van de twintigste eeuw, toen Europese reizigers voor het eerst rust in de Alpen zochten, ver weg van de industriële drukte van opkomende steden. Aanvankelijk bereikbaar via muilezelpaden en rudimentaire wegen, was de economie van het dorp afhankelijk van de seizoensgebonden toestroom van gasten, een dynamiek die abrupt werd ingeperkt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Van 1916 tot 1918 huisvestten de hotels en chalets van Verbier geïnterneerde Duitse, Franse en Britse soldaten die moesten herstellen – een periode die zowel de therapeutische hoogte van de regio als de kwetsbaarheid voor geopolitieke omwentelingen onderstreepte. In het interbellum luidden de geleidelijke uitbreiding van de Zwitserse spoorwegen en de bouw van een speciaal eindpunt in het dal, Le Châble, een renaissance in, waardoor Verbier steviger in het regionale transportnetwerk werd geïntegreerd.

De hedendaagse toegang tot Verbier wordt nog steeds bepaald door de bergachtige omgeving. Aankomst per trein betekent een reis van Genève – ongeveer één uur en drie kwartier – naar Martigny, vanwaar u de Saint-Bernard Express naar Le Châble neemt. Vanaf dat basisstation klimt een kabelbaan – of, voor wie liever op vaste grond blijft, een postbus – via dertien haarspeldbochten de 650 meter hoge helling op en zet passagiers af in het dorpscentrum. Automobilisten die over de weg komen, rijden over de snelweg A9 en de nationale weg 21 (E27), wat vaak betekent dat u winterbanden moet meenemen en geleidelijk moet acclimatiseren aan steile hellingen; de rit van Genève duurt gemiddeld twee uur, terwijl de Col de la Forclaz naar Chamonix en de Grote Sint-Bernardpas naar Aosta beide op ongeveer een uur afstand liggen. De luchthaven van Genève is het dichtstbijzijnde internationale knooppunt, aangevuld met seizoensgebonden minibusjes en privétransfers die het resort bedienen tijdens het hoogtepunt van de winter.

Het hart van Verbiers faam is het skigebied, dat zich uitstrekt van het dorpsplateau op 1500 meter hoogte tot de top van de Mont Fort op 3330 meter hoogte. Vanaf dat uitkijkpunt – onder het toeziend oog van de Matterhorn, de Dom, de Dent Blanche, de Dent d'Hérens, de Grand Combin en de Mont Blanc – ontvouwen zich de Vier Vallées (Les 4 Vallées): een aaneengesloten netwerk van Nendaz, Veysonnaz, La Tzoumaz, Thyon en de belangrijkste sector, Verbier, met naar verluidt 410 kilometer aan gemarkeerde pistes. Onafhankelijke metingen stellen echter dat het werkelijke totaal 164 kilometer bedraagt. Binnen het individuele gebied van Verbier liggen 35 liften – gebouwd door Leitner, CWA, Poma en Garaventa AG, beheerd door Téléverbier SA – die toegang geven tot 33 hoofdpistes, twee snowparks, een Jardin de Neige voor beginnende skiërs, vier langlaufloipes en twee aangewezen wandelpaden. Een standaard Verbier-pas biedt onbeperkte doorgang door de sectoren Savoleyres/La Tzoumaz en Bruson.

Toch is het juist het off-piste terrein dat Verbiers reputatie onder doorgewinterde skiërs bevestigt. Het dorp wordt omgeven door een complex netwerk van routes: de met buckels bezaaide velden van Tortin, Gentianes, Mont Fort en Plan du Fou; de meer gevorderde routes van Vallon d'Arbi en Mont Gelé, die af en toe voor de veiligheid zijn afgesloten. Noemenswaardige excursies zijn onder andere de Backside of Mont Fort, Bec des Etagnes, Stairway to Heaven, Highway, Marlenaz, Croix de Coeur, Bacombe, Col des Mines, Creblets, Couloir de la Banane, Col de la Mouche, The Rocky Garden, The Hidden Valley die afdaalt naar Auddes-sur-Riddes, Couloir des Dix en de formidabele Bec des Rosses, locatie voor de finale van de Freeride World Tour. Dergelijke ondernemingen brengen inherente gevaren met zich mee – lawines, verborgen kloven, seracs en steile hellingen – waardoor beoefenaars lawineberichten moeten raadplegen en hun ondernemingen alleen mogen toevertrouwen aan mensen die bekend zijn met de topografie. In het seizoen 2012-2013 kostte een lawine op de Col de la Mouche één leven, terwijl er twee dodelijke slachtoffers vielen bij de Bec des Etagnes, een duidelijk bewijs van de onveranderlijke gevaren van de berg.

Verbier, misschien wel uniek onder de resorts, omvat Mont Gelé – een top zonder geprepareerde pistes – en is daarmee ideaal voor puristen die op zoek zijn naar ongerepte sneeuwvelden. Op zeldzame dagen met optimale sneeuwval is het zelfs mogelijk om in één keer af te dalen van het dorp (1500 meter) naar Le Châble (800 meter); dergelijke routes doorkruisen echter nu gekapte bossen en vereisen een grondige kennis van het landschap. Een voorzichtigere afdaling volgt vanaf de Col des Gentianes (2950 meter) richting Le Châble, mits de omstandigheden lawinegevaar uitsluiten en de navigator potentiële doodlopende wegen en gevaarlijke rotswanden heeft onthouden. Voor de heliski-liefhebber zijn er aangewezen landingsplaatsen bij Rosablanche, Petit Combin en de Trient-gletsjer. Bovendien is Verbier een belangrijk knooppunt op de Haute Route die Chamonix met Zermatt verbindt: een meerdaagse tocht die nauwkeurige begeleiding combineert met uithoudingsvermogen in de bergen.

Naast de witte aantrekkingskracht van de winter onthult Verbier zijn subtielere charmes tijdens de zonnige maanden. Ongeveer 400 kilometer aan gemarkeerde wandelpaden slingeren zich door kalkstenen kliffen en alpenweiden en nodigen uit tot het observeren van gemzen en steenbokken tegen een achtergrond van besneeuwde toppen. Mountainbikers kunnen zo'n 200 kilometer aan pistes verkennen, terwijl klimmers granieten wanden en via ferrata-routes trotseren. Paraglidingboten maken gebruik van thermische stromingen boven het dorp; meren en zwembaden bieden waterrecreatie; en de golfbaan, badmintonvelden en een ijskartbaan in de regio bij Le Châble vergroten de recreatieve variatie. Historische bergtreinen, overblijfselen van vroege toeristische infrastructuur, blijven toeristen langs panorama's vervoeren die de romantiek van de Belle Époque oproepen.

Elke zomer transformeert het Verbier Festival – zeventien dagen vol kamer- en orkestvoorstellingen, ingeleid door oprichter Martin Engström – het dorp in een smeltkroes van muzikale excellentie, waar virtuozen van over de hele wereld op afkomen. Tegelijkertijd trekt de voorliefde van het resort voor discrete luxe beroemdheden en koninklijke families aan: de Prins en Prinses van Wales, de Hertog van Sussex, de Hertogin van York (die naar verluidt haar chalet overdraagt), haar dochters en beroemdheden zoals James Blunt, Diana Ross, Lawrence Dallaglio, Richard Branson en Rosie Huntington-Whiteley. Ook de Zweedse en Belgische koninklijke families behoren tot degenen die opnieuw kennismaken met de verfijnde gastvrijheid van Verbier. Onder de gasten bevinden zich nationaliteiten die verder reiken dan Groot-Brittannië, zoals Duitsland, Noorwegen, Zweden, Nederland, Italië, Frankrijk, Oostenrijk, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika.

Het dorp zelf biedt gemakkelijke toegang tot de omgeving; door de geringe omvang zijn skischoenen een acceptabele manier om je over smalle houten vlonders en geplaveide straten te verplaatsen. Een gratis busdienst rijdt tot in de vroege avond rond het centrum, terwijl de kabelbaan en de postbus van 8.30 tot 18.30 uur een geregelde dienst onderhouden tussen Verbier en Le Châble, met nachtelijke verbindingen per bus. Een oplettende toeschouwer zal opmerken dat deze logistieke choreografie de roeping van de gemeenschap onderstreept: het faciliteren van een diepgaande betrokkenheid bij de bergen, of het nu gaat om intensieve sportieve inspanningen of een weloverwogen beschouwing van de grandeur van de Alpen.

De fysiografie van Verbier strekt zich uit langs een terrasbekken met hoogteverschillen van 1400 tot 1700 meter. Noordwaarts volgen de gemeentegrenzen de bergkam van Pierre Avoi langs de Col de la Marlene en Croix de Coeur tot aan de Tête des Etablons; oostwaarts vanaf de Col des Mines via Mont Gelé, Mont Fort en het Rosablanche-massief. De belangrijkste verkeersader, aangeduid als 205, stijgt vanuit Sembrancher via dertien haarspeldbochten en overwint de 650 meter hoge helling naar het centrum van Verbier – een infrastructurele prestatie die civiele techniek combineert met alpiene eisen.

Terugblikkend op de wetenschap blijkt Verbier meer te zijn dan zomaar een skioord: het belichaamt de combinatie van geografisch geluk en menselijke vindingrijkheid, en zorgt het hele jaar door voor een continuüm van alpiene betrokkenheid. De geschiedenis van oorlogsvluchtplaatsen, naoorlogse ontwikkeling en moderne heruitvinding illustreert de veerkracht van berggemeenschappen. Het samenspel van sneeuw en steen, van zomergroen en winterwit, vormt een omgeving waarin zowel de elite freerider als de kamermuziekliefhebber zich thuis voelen. Verbier doorkruisen – of het nu over besneeuwde hellingen, langs rotsachtige paden of in de stille galm van een festivalzaal is – is deelnemen aan een verhaal dat eeuwen omspant en een natuurlijk spektakel combineert met de onuitwisbare indruk van menselijke aspiratie.