Guanziling warmwaterbron

De Guanziling Hot Spring ligt op de beboste hellingen van het Baihe District in Tainan, Taiwan. Gelegen op 270 meter boven zeeniveau, beslaat het een enclave aan de voet van een heuvel, gekenmerkt door dichte bamboebossen en altijd groene eiken. Hoewel de wijdere omgeving op vruchtbare vlaktes ligt, trekt deze hooggelegen holte al meer dan een eeuw de aandacht, sinds een toevallige ontdekking het ongewone water onthulde. Op koele ochtenden stijgen er nog steeds stoomwolken op uit de zwarte poelen, een verwijzing naar zowel hun warmte als de oeroude krachten eronder.

In 1898 ontdekte een detachement van het Vijfde Infanteriebataljon van het Japanse leger, gelegerd waar nu Hongye Park staat, borrelende bronnen in de vallei. Troepen merkten warm water op in een ondiep ravijn en meldden de helderheid en het comfort ervan. Het helende gevoel van het water verspreidde zich onder de militaire gelederen, wat leidde tot de eerste informele baden. Binnen zes jaar hadden lokale ondernemers het Yoshidaya-hotel – tegenwoordig bekend als Jinglekan – gebouwd voor burgers. Deze houten ryokan huisvestte de eerste betalende gasten en markeerde het begin van een gemeenschap gevormd door warmwaterbronnen.

In 1913 hadden technici Hayakawa Masataro en Saeki Masaru van het Taiwanese Gouverneur-Generaal Onderzoeksinstituut de chemische samenstelling van de bron in kaart gebracht. Hun rapport vermeldde niet alleen alkalische carbonaat- en zwavelverbindingen, maar ook sporen radium. Destijds geloofden artsen dat radium helende eigenschappen had. De ontdekking wekte interesse in heel Taiwan en handelaren begonnen met de productie van "radium yokan", een zoete bonenpasta waarvan gezegd werd dat deze de heilzame werking van de bron zou benadrukken. Datzelfde jaar stelden de autoriteiten van het district Chiayi geld beschikbaar voor de volksgezondheid om badhuizen met verschillende niveaus te bouwen: speciale, superieure en gewone baden, waaronder één speciaal voor leprapatiënten. De bouw begon in mei, werd voltooid in november en opende op 14 december. De autoriteiten promootten de faciliteit als "de eerste spirituele bron ter wereld", een term die bezoekers van over het hele eiland trok.

In 1916 plaatste Yasunori Sugiyama Guanziling samen met Sichongxi, Beitou en Yangmingshan op de lijst van beroemde plaatsen en historische locaties in Taiwan. Deze benaming – doorgaans aangeduid als de Vier Grote Warmwaterbronnen – is nog steeds in gebruik, ook al hebben andere resorts sindsdien aan populariteit gewonnen. In tegenstelling tot vergelijkbare badplaatsen is het water van Guanziling donker en stroperig. De modderglans is afkomstig van ijzer en silica, vermengd met microbieel leven, wat zowel kleur als textuur geeft. Een constante uitstoot van methaan voedt een eeuwig brandende vlam bij de Water and Fire Origin, een ondiepe poel waar gas doorheen borrelt en ontbrandt bij contact met lucht. Volgens de lokale bevolking brandt dit vuur al ongeveer drie eeuwen, met een zachte gloed omlijst door wirwar van lianen en natte rotsen.

Water komt omhoog met een temperatuur van ongeveer 75 °C en stijgt op uit breuken die een diepe alkalische carbonaatlaag aanboren. Een lichte zwavelgeur vergezelt elke ademhaling. Badgasten glijden in de zijdezachte modder en laten deze op hun huid intrekken voordat ze zich afspoelen in koelere baden. Dit proces kan zich meerdere keren herhalen. Bezoekers zeggen dat deze behandelingen huidallergieën verlichten, vermoeidheid verminderen en de teint gladder maken. Traditionalisten voegen eraan toe dat chronische spijsverteringsaandoeningen, reumatoïde artritis en zelfs voetschimmel kunnen reageren op regelmatig baden. Klinische studies zijn nog beperkt, maar de mineraliteit en warmte van het water geven direct een gevoel van verlichting.

Rond de bronnen rijzen de bergtoppen geleidelijk op: de Dadong-berg in het noorden, de Kantou-berg in het oosten en de zogenaamde Pillow Mountain in het westen. Paden leiden naar het Guanziling Hot Spring Scenic Area, een netwerk van paden en tempels dat zich uitstrekt over ongeveer twintig kilometer van het Xinying-district. De meest bezochte bezienswaardigheden zijn de Huowangye-tempel, met zijn rode pilaren tegen een achtergrond van weelderige groene heuvels, en de Huoshan Biyun-tempel, waar verfijnd houtsnijwerk lokale ambachten weerspiegelt. De Baihe Daxian-tempel staat op een lage heuvel, metalen daken geglazuurd in de vroege ochtendmist. Elk heiligdom bewaart votieftabletten en wierookhouders die getuigen van eeuwenlange plattelandsaanbidding.

In de herfst trekt Red Leaf Park bezoekers die op zoek zijn naar het ingetogen kleurenpalet van het seizoen. Esdoorns en liquidambars kleuren de ondergroei, terwijl vlonders bezoekers langs bladafval en beekjes leiden. Een rustiger wonder is de Water and Fire Origin, 24 uur per dag geopend en gratis toegankelijk. Er zijn weinig wegwijzers; bezoekers herinneren zich vaak Chinese karakters (水火同源) om het verborgen toegangspad te vinden. 's Nachts flikkeren de vlammen tegen de omringende duisternis, en het contrast van hitte en damp biedt een kortstondig schouwspel.

Aankomen in Guanziling vereist enige planning. Vanaf het busstation Zhongshan Road in Chiayi – een paar honderd meter van de terminal van de Taiwan Railways Administration – vertrekken er elk uur lokale bussen. De spannende reis voert door de wijk Baihe en het oude dorp met warmwaterbronnen, en eindigt op de top bij het Toong Mao resort. Het tarief bedraagt ​​NT$ 79 en de rit duurt ongeveer een uur. Taxi's halveren de reistijd tot ongeveer NT$ 400.

Een alternatief rijdt vanuit Tainan met buslijn 33. Deze bus rijdt zes keer per dag tussen TRA- of HSR-stations en Guanziling in ongeveer dertig minuten. Vanaf station Chiayi, waar HSR-stations gevestigd zijn, stappen reizigers over op dezelfde bus. Wie kiest voor een e-hailing-dienst, heeft in de heuvels weinig last van chauffeurs; door het telefoonnummer van de chauffeur te noteren voordat u uitstapt, kunt u rekenen op een retourrit. Vanaf station Houbi kosten taxi's ongeveer NT$ 600 en doen ze er vijfentwintig minuten over.

Binnen het bekken bedienen twee districten verschillende budgetten. Het "oude" Guanziling ligt in de vallei naast de warmwaterbron, waar bescheiden herbergen rond stomende afvoeren liggen. Op de nabijgelegen heuveltop biedt het "top"-district nieuwere accommodaties met privézwembaden en een panoramisch uitzicht. Te voet bereikbaar is een wandeling van 2 kilometer over een kronkelende weg, een steile trap die plaatselijk bekend staat als de Haohan-helling met ongeveer 300 treden, of een houten trap langs de bronpoelen. Sommige gasten geven de voorkeur aan de klim vanwege de rust en de bosrijke omgeving; anderen regelen hoteltransfers.

De modderbehandelingen bij Guanziling gaan verder dan de openbare zwembaden. Souvenirwinkels verkopen droge modder per halve kilo voor ongeveer NT$ 50, waardoor bezoekers de ervaring mee naar huis kunnen nemen. Resorts zoals King's Garden Villa bieden dagarrangementen aan – zomertarieven rond de NT$ 350 per volwassene – die toegang geven tot een volledig scala aan diensten: vispedicures, mechanische massages, voetbaden en een reeks baden met verschillende temperaturen (43,5 °C, 39 °C en een koudwaterbronbad van 17 °C). Een klein zwembad biedt een pauze van de modderpoel. Engelse bewegwijzering en personeel zijn schaars; enige beheersing van het Mandarijn of een woordenboekje is nuttig.

Het chemische profiel van de bron en de unieke zwarte modder maken Guanziling tot een van de slechts drie vergelijkbare locaties wereldwijd, naast Kagoshima in Japan en Vulcano in Italië. Die zeldzaamheid vormt de basis van de aantrekkingskracht. Toeristen komen hier voor eenvoudig genot – de warmte van het water, de streling van modder – maar vinden vaak meer. Ze vertoeven in stille binnenplaatsen, observeren tempelrituelen en merken op hoe lokale ritmes vertragen in de met stoom gevulde lucht.

De romanisatie van de naam varieert. Taiwanese kaarten kunnen het gebied Guanziling (Hanyu Pinyin), Kuantzuling of Kuantzeling noemen; oudere teksten tonen de karakters soms als 關仔嶺. Dergelijke verschillen weerspiegelen eerder verschuivingen in transcriptieconventies dan de identiteit van de plaats. De lokale bevolking verwijst simpelweg naar de modderbronnen, of 關子嶺溫泉, de term die tegenwoordig het vaakst op overheidsborden te zien is.

Al meer dan een eeuw lang neemt de Guanziling Hot Spring een vaste plaats in in het culturele en recreatieve landschap van Taiwan. Het mist de stedelijke verfijning van Beitou of de officiële parkstatus van Yangmingshan, maar het behoudt een bewoonde sfeer. Verweerde badhuizen staan ​​naast moderne spa's; landbouwvelden lopen af ​​naar rijstvelden waar waterbuffels grazen. 's Avonds flikkeren de lichten van de resortramen boven de holte, alsof ze de spookachtige gloed van de brandende bron weerspiegelen. Bezoekers vertrekken met kleikleurige zeep en een vage zwavelgeur, souvenirs van een ervaring geworteld in aarde, water en vuur. Voor degenen die terugkeren, ligt het welkom minder in de toeristische hype dan in de ontmoeting met de elementen: warmte die in vermoeide spieren sijpelt, modder die de huid verzacht en methaanvlammen die onzichtbare warmte in de herinnering branden.