Beitou District

Beitou beslaat het noordelijkste deel van de twaalf districten van Taipei. De naam is afgeleid van de Ketagalan-term Kipatauw, in het Chinees vertaald als 北投 (Běitóu) en historisch gespeld als Peitou. De lokale bevolking interpreteert Kipatauw als "heks", een verwijzing naar de alomtegenwoordige stoom in de vallei, die in slierten opstijgt boven rivieren die door ondergrondse warmte worden verwarmd. Omringd door glooiende hellingen en gehuld in mist, is het district Taipei's hoogstgelegen en bergachtige gebied, met zijn weilanden doorsneden door kanalen met stomend water. Deze thermische stromen hebben zowel het landschap als de lokale levensstijl gevormd.

Lang voor de geschreven geschiedenis zochten de inheemse bewoners van de regio verkoeling in het natuurlijk verwarmde water. Vóór de formele nederzetting richtten de stammen zich op het gebruik van de warmwaterbronnen vanwege hun milde zuurgraad en mineraalgehalte. Aan het einde van de negentiende eeuw erkende een Duitse ondernemer de waarde van deze bronnen voor zwavelwinning en -winning. Hij richtte Beitou's eerste warmwaterbronnenclub op, waarmee hij de weg vrijmaakte voor een periode van snelle ontwikkeling onder Japans bestuur.

Na het Verdrag van Shimonoseki in 1895 kwam Beitou – toen nog Hokutō geheten – onder Japans bestuur. Het gebied vormde de toegangspoort tot het zwaveldistrict Noord-Formosa, waar drie winningsfaciliteiten maandelijks ongeveer 180.000 kilo zwavel produceerden. De Japanse autoriteiten erkenden het potentieel van de lokale bronnen en bouwden een herberg met mineraalbaden die rechtstreeks uit nabijgelegen bronnen werden aangevoerd. Deze faciliteit combineerde Japanse architectonische elementen met de kenmerkende bronnen van de regio, wat een gestructureerde badcultuur naar het gebied bracht.

Tussen 1920 en 1941 viel het dorp Hokutō (北投庄) onder de jurisdictie van het district Shichisei in de prefectuur Taihoku. In 1941 kreeg het de status van stad. In deze jaren werden de bronnen verfijnd tot een kuuroord dat therapeutische baden combineerde met diensten die nu bekend zijn in de moderne wellness: massages, hydrotherapie, aromatische behandelingen en dieetwensen, die de therapeutische wateren aanvullen.

Na de overdracht van Taiwan in 1945 werd Peitou een stedelijke gemeente binnen Taipei County. In 1949 kwam het, samen met het naburige Shilin, onder het Yangmingshan Administratieve Bureau te vallen en werd het in juli 1968 samengevoegd met Taipei City. Een administratieve reorganisatie in 1974 bracht het district Beitou onder het directe gezag van de stad. Gedurende deze overgangen behield het district zijn identiteit als kuuroord, zelfs toen de nabijgelegen stedelijke gebieden dichter bevolkt raakten.

Beitou beschikt nu over een van de hoogste concentraties warmwaterbronnen ter wereld. Wat begon als een bescheiden park voor de lokale bevolking, groeide uit tot een resortgebied met meer dan dertig etablissementen. Een twintig minuten durende rit met de Danshui-lijn van de Taipei Metro verbindt het stadscentrum met deze enclave. De baden variëren in temperatuur en minerale samenstelling, van lauw tot intens heet, elk gebruikmakend van het zure, zwavelrijke profiel van het water. Hoewel deze dampen op de lange termijn elektronica kunnen aantasten, accepteren de bewoners dit compromis in ruil voor dagelijkse toegang tot verkwikkende baden.

Binnen het district hebben zich twee verschillende wijken gevormd. Oud Beitou is gegroepeerd rond het oorspronkelijke MRT-station Beitou en de aangrenzende markt. Hier staan ​​eeuwenoude huizen naast bescheiden winkels en gemeenschappelijke ruimtes. In het noorden, rond station Xinbeitou en Qinshui Park, ligt Xin Beitou. Dit gebied, ontwikkeld tijdens de Japanse tijd, bood een speciaal kuuroord met warmwaterbronnen. De concentratie van baden en herbergen contrasteerde met de meer organische nederzetting in het zuiden.

Een complexere geschiedenis speelde zich af in Xin Beitou halverwege de twintigste eeuw. Het behoorde een tijdlang tot de grootste ongereguleerde uitgaansgebieden van het eiland, bezocht door Amerikaanse militairen die tijdens de Vietnamoorlog rust en ontspanning zochten. Na internationale spanningen en lokale beleidswijzigingen werd het gebied doelbewust gezuiverd van illegale ondernemingen. Eind jaren tachtig leidde een gezamenlijke inspanning om de openbare orde te verbeteren en de Taipei Metro door te trekken naar Beitou tot de vervanging van verouderde betonnen onderkomens door luxe spa's en residenties.

Van de jaren 60 tot begin jaren 90 domineerden karakteristieke, lichte betonhotels de skyline van Xin Beitou. Naarmate Taipei City hogere normen en betere openbaarvervoersverbindingen nastreefde, renoveerden projectontwikkelaars deze gebouwen of vervingen ze volledig. Het resultaat: een reeks luxe sparesorts naast nieuwe appartementencomplexen, ontworpen voor professionals die zowel een groene omgeving als snelle verbindingen met het centrum zochten. Tegenwoordig biedt Beitou een balans tussen hoogwaardige accommodaties, overvloedig groen en gecontroleerde stedelijke groei.

Beitou biedt meer dan alleen baden. In Qinshui Park is het Beitou Hot Springs Museum gevestigd in een gerestaureerd Europees-Japans openbaar badhuis uit het begin van de twintigste eeuw. Het heropende in 1998 en de twaalf zalen beschrijven de evolutie van de wijk aan de hand van foto's, artefacten en verhalende panelen uit die tijd. Vlakbij eert het Ketagalan Cultural Center – een tien verdiepingen tellend gebouw – het erfgoed van de inheemse bevolking van Taiwan met tentoonstellingen van traditioneel handwerk, rituele voorwerpen en informatieve media. Iets verderop onderzoekt het Tittot Crystal Museum glaskunst en -technologie aan de hand van werken verzameld uit heel Azië, gehuisvest in een ruimte ten oosten van station Guandu aan de Danshui-lijn.

De natuurlijke omgeving draagt ​​bij aan de diversiteit van het district. Nationaal Park Yangmingshan strekt zich uit over de vulkanische toppen die achter Shilin en Beitou oprijzen. Bezoekers kunnen paden volgen naar Qixing-shan (de Zevensterrenberg) of door velden trekken die beroemd zijn om hun seizoensgebonden bloemen. Er is een regelmatige busdienst tussen Beitou en zowel de aangelegde tuinen als de bospaden van het park. In het stadsdeel vindt u het Beitou Hot Springs Park (ook wel Qinshui Park genoemd) met fonteinen, een buitenbron en de openbare bibliotheek. Aan de rand van het park ligt de Geothermale Vallei, ook wel "Helvallei" genoemd. De zwavelbronnen hebben soms een watertemperatuur van bijna 100 °C.

Religieuze locaties zijn onder andere de Puji-tempel, een boeddhistisch heiligdom in Japanse stijl dat tegenover Hotel Kyoto aan de Wenquan Road bewaard is gebleven. De houten constructies, met lantaarns verlichte binnenplaatsen en geschilderde afbeeldingen weerspiegelen de architectonische gevoeligheid en spirituele focus die tijdens de bezetting ontstonden.

Het water van Beitou heeft een hoge zwavelconcentratie, wat zorgt voor een lichtgele troebelheid. Zwemmers die gevoelig zijn voor de geur kunnen beter buitenbaden met openluchtcirculatie of privéruimtes overwegen. Gezien de zuurgraad van de bronnen is het raadzaam sieraden of stoffen die snel beschadigen te vermijden.

De conventionele praktijk vereist een volledige reiniging voordat u een gemeenschappelijk bad betreedt, het dragen van badkleding en het dragen van vastgebonden haar. Gasten met hoge bloeddruk, hartaandoeningen of open wonden dienen zich te onthouden van baden. Sommige faciliteiten die zijn ontworpen voor internationale bezoekers, opereren volgens de Europese normen, met gemengde buitenbaden waar badkleding verplicht is. Duidelijke bewegwijzering leidt nieuwkomers door de huisregels en dresscodes.

Aanbevolen locaties:

• • Spring City Hot Spring – Dit openbare buitenzwembad ligt aan de Zhongshan Road, vlak bij station Xinbeitou. Er geldt een bescheiden toegangsprijs en badkleding is tegen een meerprijs verkrijgbaar. Er geldt een kleine toeslag voor de kleedkamer.
• • Beauty Age Hotel – Ook in Qinshui Park, biedt het kamers met een eigen of familiebadkamer. Prijzen beginnen rond de NT$ 600 voor een aparte badkamer of NT$ 1.000 per kamer op weekdagen.
• • SweetMe Hot Spring Resort – Een accommodatie met volledige service, gecombineerd met meerdere badopties.
• • Millennium Hot Spring (Beitou Public Hotspring) – Deze faciliteit ligt net buiten het park en beschikt over buitenbaden voor mannen en vrouwen, met kluisjes en duidelijke richtlijnen in het Engels. De entreeprijs bedraagt ​​NT$ 40 plus NT$ 20 voor opslag.
• • Xingyi Road Springs – Bereikbaar met de bus vanuit Shilin of Shipai. Dit stuk weg heeft verschillende warmwaterbronnen en eetgelegenheden, evenals gratis openbare zwembaden bij het eindpunt van de weg.
• • Emperor Spa (皇池溫泉御膳館) – Gelegen aan Xingyi Road, heeft dit hotel een traditionele Japanse, naakte badomgeving met gescheiden ruimtes voor mannen en vrouwen. De toegang is gratis voor gasten die meer dan NT$ 400 besteden in het restaurant, dat bekendstaat om zijn vispap. Er zijn ook niet-exclusieve spakamers beschikbaar.

De negen metrostations van Beitou in Taipei – Beitou, Xinbeitou, Zhongyi, Qiyan, Fuxinggang, Guandu, Qilian, Mingde en Shipai – bedienen het district. Regelmatige busverbindingen verbinden de vallei met het Yangmingshan Nationaal Park, met lijnen vanaf Taipei Main Station en de overstaphalte van Beitou die regelmatige toegang garanderen.

In de decennia sinds de bestuurlijke uitbreiding van Taipei heeft Beitou een evenwicht behouden tussen serene natuur en selectieve modernisering. Stoomgaten ruisen nog steeds door bamboebossen. Stadsparken bieden onderdak aan gezinnen en gepensioneerden onder kersenbloesems, terwijl boetieks en cafés zich vestigen in traditionele winkelpuien. Kuuroorden bieden naast massages en holistische behandelingen ook verschillende intensiteiten van thermische therapie. Door elk tijdperk heen – inheems rentmeesterschap, koloniale industrie, oorlogsgeweld en postindustriële vernieuwing – blijft de kern van Beitou's aantrekkingskracht: een omgeving die in gelijke mate is gevormd door de warmte van de aarde en menselijk initiatief.