Beppu

Beppu ligt aan de westelijke rand van de Beppu-baai, waar de prefectuur Ōita in Kyushu samenkomt met een patroon van rivierbeddingen en vulkanische hellingen. De stad beslaat een smalle landstrook – ongeveer vijf kilometer van de oostkust tot aan de uitlopers van de heuvels – die is uitgesleten door de rivieren Asami, Haruki en Sakai, die uitmonden in de Japanse Zee. Voorbij deze alluviale vlakte stijgt het terrein abrupt richting bossen en plooien van vulkanisch hoogland, waaronder de Tsurumi, Yufu en Ōhira. Veel van deze pieken zijn kegels in de laatste fase van het Kwartair, met hun fumarolische bronnen nog steeds actief. Onder het stedelijk netwerk markeren breuklijnen de randen van de waaier, die warmte afgeven die de beroemde warmwaterbronnen van Beppu voedt.

Het subtropische, vochtige klimaat kent een gemiddelde jaartemperatuur van 15,2 °C. De zomers zijn warm, met een maximumtemperatuur van ongeveer 26,2 °C in augustus, terwijl de winters koel zijn en in januari dalen tot 4,3 °C. De totale regenval bedraagt ​​ongeveer 1663 mm per jaar, met de zwaarste regenbuien in de vroege herfst – vooral september. Sneeuw is zeldzaam en de bergen houden vaker mist vast dan sneeuwduinen.

Vroege vermeldingen plaatsen Beppu binnen de grenzen van de oude provincie Bungo. In de Kamakura-periode trokken de zwavelhoudende poelen samoerai aan die hun wonden kwamen verzorgen. In het Meiji-tijdperk werd in 1871 de eerste moderne haven geopend – de haven van Beppu, later de haven van Kunisaki – die de stad verbond met Osaka en de handelsroutes over de binnenzee. Tijdens de Satsuma-opstand van 1877 diende die haven als logistieke halteplaats voor het keizerlijke leger. Het toerisme naar warmwaterbronnen kwam in 1879 serieus op gang met de Takegawara Onsen, en in 1885 werden er verbindingen met Uwajima in Shikoku aangelegd om bezoekers over de Binnenzee te vervoeren.

Het dorp Beppu werd in 1889 gesticht volgens het moderne Japanse gemeentesysteem en kreeg in 1893 de status van stad. Een fusie met het naburige Hamawaki in 1906 bracht de bevolking op iets meer dan 12.000. In 1911 werd een spoorlijn aangelegd met station Beppu, en in 1923 werd een watervliegtuigverbinding naar Osaka toegevoegd. Op 1 april 1924 kreeg de nederzetting de status van stad – met 32.276 inwoners – ter herdenking van het honderdjarig bestaan ​​in 2024. Na de Tweede Wereldoorlog werd de voormalige Amerikaanse bezettingsbasis Camp Chicamauga weer in gebruik genomen en in 1979 heropend als Beppu Park.

Tegenwoordig is toerisme de drijvende kracht achter de lokale economie. Geothermische bronnen – meer dan 150 badplaatsen in een handvol districten – vormen de levensader van de stad. Gezamenlijk bekend als Beppu Hattō, zijn de acht belangrijkste warmwaterbronnen Beppu Onsen, Kankaiji, Kamegawa, Shibaseki, Kannawa, Myōban, Horita en Hamawaki. Een speciale stempelactie nodigt bezoekers uit om 88 zegels te verzamelen – waarmee ze de titel onsen meijin, 'bronmeester', verdienen. Historische gebouwen zoals Takegawara Onsen, Myōban Yunosato en Hyōtan Onsen hebben hun 19e-eeuwse indeling behouden, met houten schermen en saffierkleurige betegelde baden die herinneren aan de vrijetijdsbesteding uit de Meiji-periode.

Naast poelen die geschikt zijn om te ontspannen, bewaart Beppu ook plekken die alleen bedoeld zijn voor spektakel. De Jigoku Meguri, oftewel "helrondleiding", leidt bezoekers door zeven stomende, zuurgetinte kuilen met temperaturen tussen de 50 °C en 99,5 °C. In Kannawa, op loopafstand, kolkt Umi Jigoku ("Zeehel") kobaltblauw water, terwijl Oniyama Jigoku ("Monsterberghel") krokodillen herbergt in stomende vaten. Twee andere locaties liggen in Shibaseki, bereikbaar met een korte busrit. Tatsumaki Jigoku, een geiserkuil, volgt nu een uitbarstingsschema van 30 tot 40 minuten en biedt getimede shows te midden van rollende dampwolken.

Een andere attractie ligt onder het strand. Beppu Kaihin Sunayu, dat al sinds 1940 zandbaden en voetbaden aanbiedt, ligt sinds april 2023 stil vanwege een herontwikkeling; de plannen zijn gericht op een heropening in 2025. Ondertussen blijven zandbaden bij Hyōtan Onsen en ashiyu-voetbaden op verschillende locaties, waaronder Umi Jigoku, pijnlijke voeten verzachten met warme korrels of ondiepe baden.

Achter de bronnen onthult Beppu zijn stillere charmes. Beppu Park, in het hart van de stad en op vijftien minuten lopen van het station, herbergt kamferbomen en seizoensgebonden azalea's. Elk jaar eind juli stijgen 5000 vuurwerken op vanaf boten in de baai, het kenmerkende spektakel van de stad. Eens in de drie jaar transformeert het Beppu Contemporary Art Festival – getiteld "Mixed Bathing World" – openbare ruimtes tot openluchtgalerieën.

Een slank herkenningspunt, de Beppu-toren, kijkt al sinds 1957 uit over de baai. In 1962 verbond de Beppu-kabelbaan de straten van de stad met de bergkam van Tsurumi, waardoor recreatiemogelijkheden zich uitstrekten tot in de dennenbossen boven de mist. Ook de winkelcentra hebben zich ontwikkeld: Tokiwa Department Store opende in 1988 in Kitahama en YouMe Town Beppu verving in 2007 een oud havengebied.

De natuur blijft dichtbij. De Yufugawa Canyon, uitgeroepen tot een van Ōita's Honderd Uitzichten, heeft rode zandstenen wanden gehuld in bamboe en franjevarens. Aangewezen delen van Aso Kujū Nationaal Park raken de westelijke delen, waar eikenbossen plaatsmaken voor rododendronhellingen. De Otobaru-waterval ligt op twintig minuten lopen van Wonder Rakutenchi, het retropretpark aan de voet van Yufuin. Kijima Kōgen, halverwege Yufuin, combineert een achttien-holes golfbaan en hotel met kantelritten en achtbanen op een hooglandplateau. Het Takasakiyama Monkey Park, op tien minuten met de bus van het centrum, herbergt meer dan vijftienhonderd Japanse makaken in een gematigd eikenbos. Op 600 meter boven zeeniveau weerspiegelt het Shidaka-meer de bergwolken naast een cederbos.

Ondanks de ligging aan de kust strekt Beppu zich lang en smal uit, ingesloten door zee en bergruggen. Het treinstation bevindt zich aan de ene kant; de meeste onsens bevinden zich in Kannawa aan de andere kant. Toerbussen verbinden deze zones elke dertig minuten, en dagpassen – verkrijgbaar bij het Bureau voor Buitenlandse Toeristeninformatie – geven onbeperkt reizen voor ongeveer ¥900 (studenten ¥700). VVV-kantoren bij JR Beppu Station, Kitahama en Kannawa bieden gratis kaarten, dienstregelingen en internettoegang.

Per vliegtuig biedt Ōita Airport pendelbussen van veertig minuten naar het centrum voor ongeveer ¥1.450; een dienst vanaf Fukuoka Airport over de Oita Expressway duurt 110 minuten en kost ongeveer ¥2.000. Treinreizigers kiezen voor de Sonic Limited Express van de JR Nippo Main Line, die twee keer per uur vertrekt vanuit Hakata en Kokura, of de San'yo Shinkansen naar Kokura en dan verder naar Sonic; de tarieven variëren van ¥4.230 (enkele reis vanuit Kokura) tot ¥5.570 (enkele reis vanuit Fukuoka), met groepskortingen om de kosten verder te verlagen. Overnachtingsmogelijkheden met de Sunrise Izumo of Sunrise Seto slaaptreinen verbinden Tokio tegen lagere tarieven met een Japan Rail Pass, met uitzondering van privécoupés.

De maritieme verbindingen concentreerden zich ooit op de haven van Beppu; tegenwoordig varen er zes keer per dag veerboten tussen Yawatahama en Beppu, terwijl de diensten vanuit Kobe en Osaka aanmeren in Oita of soms direct voor anker gaan in Beppu. De hogesnelheidsroutes zijn stopgezet, maar het nachtschip Kansai-Kisen verzorgt nog steeds een directe verbinding van Osaka naar Beppu, vertrekkend om 19:05 uur en aanmerend om 06:55 uur.

Te midden van zijn beroemde bronnen heeft Beppu lange tijd een dubbele reputatie gehad. Aan het einde van de 20e eeuw kreeg de stad de bijnaam "Las Vegas van Japan", niet zozeer vanwege de speeltafels, maar vanwege de zichtbare rosse buurteconomie. Stadsbestuurders hebben de afgelopen decennia geprobeerd dat imago te verbeteren door de nadruk te leggen op gezinsvriendelijke attracties en culturele festivals. Voor veel niet-Japanse bezoekers blijven dergelijke overblijfselen uit die tijd onopvallend of verborgen in zijstraten.

Terwijl Beppu in 2024 haar honderdjarig bestaan ​​als stad viert, blijft het een evenwichtsoefening tussen de openhartige warmte van het mineraalwater en de subtielere warmte van het dagelijks leven. Vissers repareren netten bij zonsopgang langs de baai; families verzamelen zich na zonsondergang bij ashiyu-zwembaden; kunstenaars ontvouwen installaties in voormalige badhuizen. Het karakter van de stad ligt in deze overlappende lagen – een land van stoom en ceder, breuklijn en fontein – waar elke thermische ademtocht getuigt van oude vuren en modern uithoudingsvermogen.