De wijken van Manama vormen een levendige mozaïek, elk district een eigen wereld, maar toch verweven met het moderne leven van de stad. In de smalle straatjes en brede lanen voel je de verschillende lagen geschiedenis en dagelijkse routine met elkaar verweven. Van de oude soek en het geschreeuw van specerijenverkopers tot strakke wolkenkrabbers en villa's aan het water, de wijken van Manama variëren enorm in sfeer. Reizigers die hier ronddwalen, zullen eeuwenlang door elkaar heen reizen: het ene blok voelt als een traditioneel dorp aan de Golf van Mexico en het volgende als een eigentijdse kosmopolitische enclave. De architectuur wisselt van koopmanshuizen met windtorens tot torens met glazen gevels, en de mix van voetgangers varieert van expats tot oudere Bahreinse gezinnen. Deze contrasten – van oud en nieuw, lokaal en buitenlands, seculiere drukte en rustige traditie – geven Manama een menselijk, introspectief karakter dat zich wijk voor wijk ontvouwt.
In het hart van Manama ligt de Manama Souq (vaak Souq Bab Al Bahrain genoemd) – een labyrintische markt met laaggelegen winkeltjes en overdekte arcades die de sfeer van een ouderwetse marktplaats behouden. In de smalle steegjes weerklinkt het gebabbel van winkeliers en de geuren van specerijen, saffraan en oudh. Verkopers verkopen hier goud, wierook, specerijen, zijde en snoep, en je vindt er nog steeds kleine café's waar oudere Bahreinse mannen in het ochtendlicht bittere koffie nippen. Architectonisch gezien is de souq bescheiden en alledaags: winkelpanden en steegjes in de schaduw van houten luifels en gegolfd metaal. Zelfs terwijl de stad eromheen groeit, blijft de historische sfeer van de souq bestaan – een bruisende kern waar Bahreinse families en Zuid-Aziatische of Iraanse handelaren samenkomen. De souq ligt net ten oosten van het oude Bab Al Bahrain-monument en havengebied, ooit de toegangspoort van de stad. Gevels van honingkleurige steen en stucwerk staan hier tegen de stenen muren van de historische vertrekken aan.
Grenzend aan de soek ligt Fareeq el-Makharqa (vaak samengevat als "de soek"). Deze wijk was van oudsher een Perzische wijk, bekend om zijn kleermakers en ambachtslieden. Tegenwoordig zijn er nog steeds sporen van zijn wortels te vinden: oudere winkels en werkplaatsen met twee verdiepingen, waar rollen stoffen en metalen lantaarns de straat op dwarrelen.
Awadhiya, iets ten noorden van de soek, draagt de sporen van handel en migratie. Een eeuw geleden werd Awadhiya gesticht door Huwala (Arabische zeevarende kooplieden) uit Zuid-Iran. Tegenwoordig is het een druk handelsgebied, met kleine winkeltjes en werkplaatsen langs de straten. Hier zie je nog steeds enkele traditionele Bahreinse huizen met windtorens (barajeel) – een herinnering aan een vroeger tijdperk – maar veel oudere huizen hebben plaatsgemaakt voor moderne laagbouw. De naam Awadhiya roept het verleden op, maar de huidige rol is volledig gericht op handel: kleermakers, auto-onderdelenverkopers en kruideniers bedienen een bevolking die bestaat uit Bahreinse handelaren en buitenlandse arbeiders. Als toegangspoort van de oude stad naar het nieuwere oosten, voelt Awadhiya als een overgangsstad: rustig in de late ochtend, hectisch in de middag als goederen uit India en Iran arriveren.
Bu Ghazal, grenzend aan Awadhiya in het zuiden, is tegenwoordig grotendeels een woonwijk. Er is geen toeristische drukte en de rustige straten met kleine huizen en appartementencomplexen liggen dicht bij het Salmaniya Ziekenhuis in het noorden en de levendige wijken in het westen. Bu Ghazal is van oudsher een oudere buitenwijk, maar trekt weinig toeristen, afgezien van de nabijheid van het ziekenhuisdistrict; de oudere huizen en smalle straatjes sluiten naadloos aan op de stedelijke uitbreiding.
Net ten westen van de oude stad is Adliya uitgegroeid tot Manama's creatieve wijk. Voormalige statige oude villa's, felgekleurd en nu omgebouwd tot galerieën of cafés, liggen aan lommerrijke straten. Overdag ruikt de lucht naar koffie en kruiden terwijl bezoekers designwinkels bekijken of op patio's onder bougainvillea zitten. In de schemering gonst het hart van Adliya, straat na straat, van de vrienden die samenkomen voor het diner. Adliya is beroemd om zijn kunstgalerieën – waar lokale schilders exposeren naast werk van buitenlanders – en zijn trendy cafés en restaurants. Het is uitgegroeid tot "het" centrum voor Bahreinse kunst en gastronomische leven, een sprookjesachtige transformatie van een rustige buurt tot een chique enclave. Toch behoudt het een warm, menselijk ritme: kinderen lopen van school naar huis langs oude stenen huizen en buren kletsen over de schutting over zomervakanties of nieuwe lokale tentoonstellingen.
Een paar blokken ten zuiden van Adliya ligt Hoora, een wijk met restaurants en clubs die tot laat in de avond open zijn. Hier versnelt de hartslag van de stad: neonlichten, het gezoem van muziek dat de straten vult en menigten die uit de cafés langs de boulevard stromen. Hoora is een van de vier belangrijkste uitgaanscentra van Manama (samen met Adliya, het Central Business District en Juffair). Pubs in Arabische stijl en moderne clubs staan zij aan zij, en op drukke avonden verdringen toeristen en bezoekers uit de Golfstaten de trottoirs. Maar Hoora heeft ook rustigere lagen. De kern is Exhibitions Avenue – een lange, rechte straat met gemengde laagbouw. In de vroege avond slenteren gezinnen over deze laan langs de sierlijke gevel van de Abu Bakr Siddeeq-moskee en de strakke, witte muren van het Beit Al Quran-museum.
De Beit Al Quran (Huis van de Koran) is een wereldberoemde collectie islamitische manuscripten, gehuisvest in een gebouw met traditionele bogen uit de Golf van Mexico. Vlakbij staat het La Fontaine Contemporary Arts Centre, een ander overblijfsel van het culturele leven te midden van de bars. Veel van de oudere architectuur van Hoora volgt nog steeds de klassieke patronen van de Bahreinse Golf (eenvoudige gepleisterde muren, houten paneeldeuren en binnenplaatsen), hoewel nieuwe restaurants een moderne inrichting hebben toegevoegd. Tegen zonsopgang koelt Hoora weer af tot een mix van dovende hotel- en winkellichten; toch kun je je nog steeds de jaren 70 voorstellen, toen deze straat omringd was door eenvoudige cafés en overheidskantoren. Tegenwoordig is het zowel energiek als gelaagd – waar dagelijkse handel en ontspanning samenkomen.
Ras Rumman ligt aan de oostrand van Hoora. Ooit een apart dorp, beroemd om zijn granaatappelboomgaarden, is het tegenwoordig onderdeel van Manama. De smalle straten van Ras Rumman bestaan voornamelijk uit woonwijken, afgewisseld met palmbomen en af en toe betonnen appartementencomplexen. Opvallende bezienswaardigheden hier zijn onder andere de Britse ambassade en de Ras Rumman-moskee, die herinneren aan de voortdurende internationale connecties van het gebied. Een reiziger in Ras Rumman zal merken dat de architectuur een levendige mix is: sommige oude Bahreinse binnenplaatswoningen zijn bewaard gebleven, vooral in de buurt van de moskee, maar nieuwe herenhuizen en villa's staan zij aan zij met laagbouwkantoren. De sfeer van Ras Rumman is rustig, lommerrijk en overdag een beetje slaperig, een brug tussen de drukke cafés in Hoora en de rest van de stad.
Ten noordoosten van de oude stad straalt de diplomatieke wijk een heel ander beeld uit. De lanen zijn hier breed en schoon, omzoomd door palmbomen en glimmende torens. Zoals de naam al doet vermoeden, concentreert deze wijk zich op overheidskantoren, buitenlandse ambassades en hoofdkantoren van bedrijven. De Centrale Bank van Bahrein en het Openbaar Ministerie staan tegenover wolkenkrabbers van staal en glas, zoals het Bahrain World Trade Center. Deze torens – emblematische beelden van het moderne Bahrein – worden omringd door trendy winkelcentra (met name Moda Mall) met Dior en Gucci, evenals cafés met internationale gerechten.
Tussen de smalle straatjes bevinden zich twee buitengewone culturele instellingen: het Bahrein Nationaal Museum (aan de overkant van de baai van Manama) en het Beit Al Quran (niet ver van Hoora). In de diplomatieke zone zie je de botsing van officiële pracht en praal en winkelweelde: een veerboot die langs souks op de souk van Manama glijdt aan de ene kant, en een Rolls-Royce die stopt bij een designerboetiek aan de andere kant. Hoewel bezoekers vaak komen van de nabijgelegen torens van West Bay, blijft dit centrum een beloopbaar stadscentrum met tuinen en pleinen.
Net ten zuiden van de diplomatieke wijk ligt Bu Ashira, een rustige, lommerrijke wijk waar ook veel ambassades gevestigd zijn. De straten van Bu Ashira zijn voornamelijk residentieel, vol met villa's uit het midden van de vorige eeuw en nieuwere appartementencomplexen. Omdat er talloze ambassades gevestigd zijn (onder andere Saoedische, Koeweitse en Turkse), heeft de wijk een kalme, ordelijke sfeer en zie je er vaak diplomatieke colonnes. Het voelt meer als een buitenwijk dan als een stad: er is weinig commerciële activiteit in de hoofdstraten, afgezien van een paar cafés en buurtwinkels. Wie onder de dadelpalmen doorloopt, kan buitenlandse diplomaten en Bahreins personeel tegenkomen. Qua architectuur weerspiegelen de huizen van Bu Ashira het naoorlogse Bahreinse tijdperk – lage platte daken, veranda's met arcaden en mozaïektegels – getemperd door nieuwe hekken en camerabewaking. Het resultaat is een dorpse rust, in contrast met de drukte van de nabijgelegen stad.
Ten westen van Adliya ligt Gudaibiya, een van de oudste wijken van Manama – een dichtbevolkte, kosmopolitische wijk met open markten en etnische gemeenschappen die de wijk een labyrintische levendigheid geven. Ooit omringd door Britse koloniale gebouwen en Baharna-dorpjes, is Gudaibiya nu een hectische mix van smalle straatjes vol winkels en kleine woningen. Er zijn vele ambassades en het parlementsgebouw (de Nationale Assemblee) gevestigd, dus op kruispunten wapperen vaak politieke vlaggen.
Maar de ziel van Gudaibiya ligt in het straatleven: tegen het middaguur wemelt het op de trottoirs van mensen met een Zuid-Aziatische, Filippijnse, Ethiopische en andere achtergrond. Torenhoge borden in het Engels, Hindi en Arabisch adverteren voor alles, van geldovermakingsbureaus tot textielhandelaren. Het Ebrahim Al-Arrayedh Poetry House (in het stenen huis van de oude dichter) ligt verscholen tussen de minimarkten; net als het Al-Qudaibiya Paleis – een enorm complex van weidse bogen – verrijst tussen de marktkraampjes langs de weg.
De architectuur van Gudaibiya weerspiegelt de smeltkroes-ethos: winkelpuien met gegolfde luiken en appartementen van geschilderd beton staan naast art-decogevels uit de jaren 40. De gebouwen reiken zelden boven de drie verdiepingen, maar vormen een doorlopend stedelijk web. Wie hier loopt, ziet misschien een winkel met versgemalen kruiden naast een café dat falafel serveert. De verkeerslichten zijn minder op comfort dan op uithoudingsvermogen gericht, en de mannen met keppeltjes en vrouwen in salwar kameez die de trottoirs bevolken, maken net zo goed deel uit van het straatbeeld als de gebouwen zelf.
Kortom, Gudaibiya is druk en divers: "bruisend, zeer kosmopolitisch", de thuisbasis van veel nieuwkomers in de stad. Dit contrasteert scherp met de geraffineerde rust van de diplomatieke zone: hier is het tempo informeel en onvoorspelbaar, een constant veranderende markt. Toch zeggen de lokale bewoners dat dit het ware gezicht is van de Bahreinse samenleving – een bonte verzameling van Golf-Arabieren, migrantenarbeiders en expats die de smalle straatjes delen.
Aan de overkant van het kanaal tegenover Gudaibiya is Juffair een latere toevoeging aan de kaart van Manama. Vroeger was het een klein vissersdorpje op de noordpunt van een schiereiland, maar Juffair is meegesleurd in de uitbreiding en landaanwinning van de stad. Tegenwoordig voelt het minder aan als een Golfstad en meer als een internationale stad. Hoogbouwappartementencomplexen en luxehotels staan langs de zeedijk, waarvan vele balkons hebben met een weids uitzicht over de baai van Manama. Op straatniveau vind je restaurants met allerlei keukens en levendige bars op de stoep. Juffair wordt zelfs wel eens een van de hotspots van het nachtleven van Bahrein genoemd, deels vanwege de vele clubs en deels omdat het zich richt op de westerse smaak. Vooral Amerikanen gaven het gebied een expat-achtige uitstraling, aangezien de nabijgelegen US Naval Support Facility en de aanwezigheid van een internationale school al decennialang gezinnen en personeel aantrekken. Sterker nog, veel westerse inwoners en gepensioneerden wonen nu in Juffair, waardoor het meer aanvoelt als een kleine buitenlandse wijk dan als een traditionele Arabische stad.
Toch behoudt Juffair een gemengd karakter. Tussen de blitse restaurants vind je eenvoudige Bahreinse moskeeën (zoals de Abu Bakr Siddeeq-moskee) en kleine lokale winkeltjes. Het meest centraal ligt de Al Fateh-moskee – de grootste van Bahrein – waarvan de elegante koepel en zuilengalerij het kroonjuweel van de wijk vormen. Gezinnen trekken er massaal naartoe voor het vrijdaggebed, en de binnenplaats en bibliotheek voelen sterk Bahreins aan tegen de achtergrond van wolkenkrabbers. In het weekend vult de boulevard van Juffair zich met jonge stellen die flaneren, kinderen die fietsen op nieuwe paden en ouders die genieten van gebakken vis bij kraampjes aan zee. De Al Shabab Street (een commerciële verkeersader) herbergt nu een winkelcentrum en supermarkt (Murjan Center) met westerse bewegwijzering. Architectonisch gezien is de wijk een mix van zones: langs de kust vind je moderne glazen torens, terwijl je landinwaarts betonblokken uit de jaren 70 en oudere Bahreinse huizen met windtorens tegenkomt (vooral in de buurt van het oudere gedeelte van Juffair, Ghuraifa).
Ghuraifa zelf was een apart sjiitisch dorp net ten zuiden van Juffair. Vernoemd naar een lokale familie (de "Ghoraifi"), is het lange tijd de thuisbasis geweest van Baharna (sjiitische) inwoners. Veel van Bahreins vooraanstaande sjiitische geestelijken vinden hier hun oorsprong, en het dorp bracht nationale religieuze figuren voort. Tegenwoordig is Ghuraifa grotendeels omsloten door de groei van Juffair, maar de smalle straatjes dragen nog steeds de stille waardigheid van een oudere gemeenschap. De bewoners kennen elkaar vaak: winkelborden in Ghuraifa tonen vaak Arabisch schrift en de namen van lokale kooplieden. Veel van de woningen hier bestaan uit rijtjeshuizen met één verdieping en schaduwrijke binnenplaatsen. Je ziet een oudere man vissen langs hetzelfde kanaal waar Amerikaanse zeelieden voorbij joggen, een tafereel dat symboliseert hoe het "oude Bahrein" voortbestaat. Kortom, Juffair/Ghuraifa vormen een contrast tussen een geamerikaniseerd, mondiaal uitgaansgebied en een kleiner, traditioneel dorpsgevoel – een weerspiegeling van de sociale diversiteit van Manama.
Ten noordwesten van het stadscentrum liggen twee compacte wijken die ooit aparte dorpen waren, maar nu zijn opgeslokt door de stedelijke bebouwing. Noaim was van oudsher een vissers- en parelduikdorpje aan zee. De naam betekent "goed land" en oudere inwoners herinneren het zich als "goed voor de mensen" en rijk aan natuurlijke schoonheid. Tegenwoordig zijn de meest opvallende kenmerken echter de middelhoge appartementencomplexen en winkelcentra die sinds de jaren 60 zijn gebouwd. De oorspronkelijke dorpskern van Noaim is bewaard gebleven – een straat met witgekalkte villa's en wat palmbomen – maar een groot deel van de wijk is herontwikkeld.
Noaim House, bijvoorbeeld, is een aangename villa uit de koloniale tijd die nog steeds te midden van woontorens staat. De huidige bewoners zijn een mix van Bahreinse gezinnen met een middeninkomen en migrantenarbeiders. Noaim "behoudt zijn authentieke Bahreinse identiteit, hoewel er duizenden migrantenarbeiders wonen". De buurt is een beetje nuchter en kleurrijk: kleine kruidenierswinkels, een levendige markt en een doorsnee café serveren zowel lokale thee als Indiase chai.
Noaim herbergt ook herinneringen aan Bahreins moderniseringstijdperk. Het huisvestte het eerste openbare ziekenhuis (gebouwd in 1940) en was actief betrokken bij de nationalistische politiek van het midden van de 20e eeuw. De laatste jaren is er echter langs de hoofdwegen veel gebouwd – kantoorgebouwen, nieuwe wooncomplexen – als weerspiegeling van de stedelijke expansie van Bahrein. Tegenwoordig herinnert een oudere Bahrein zich misschien Noaims rustige verleden, maar een kind dat hier opgroeit, ziet overal forenzen, toeterend verkeer en mobiele telefoonwinkels. De winkels en huizen variëren van eenvoudig beton tot bescheiden gevels in Golfstijl, met hier en daar sierlijk stucwerk als weerspiegeling van het trotse erfgoed.
Net ten zuidwesten van Noaim ligt Mahooz, een kleine woonwijk die vooral bekendstaat om zijn religieuze erfgoed. De ziel ervan is het heiligdom van sjeik Maitham Al Bahrani, een 13e-eeuwse sjiitische theoloog wiens mausoleum op heilige dagen pelgrims trekt. Mahooz is verder rustig: de straten worden omzoomd door eenvoudige huizen en dadelpalmen. Het heeft een dorpse sfeer behouden – alsof de tijd hier langzamer verstrijkt dan in het bloeiende Manama. Op vrijdag verzamelt zich een rustig groepje mensen bij het heiligdom of in de nabijgelegen moskee, terwijl doordeweeks rustige burgers met boodschappentassen rondslenteren. De bevolking bestaat voornamelijk uit Bahrani-sjiieten, veelal afkomstig uit families die al generaties lang in Mahooz wonen.
Er zijn weinig hoge gebouwen; de meeste architectuur is bescheiden, met lage muren en kleine binnenplaatsen. Door zijn bescheiden schaal belichaamt Mahooz de continuïteit van de gemeenschap: buren kennen elkaar bij naam en ouders praten vaak over de verhalen van de heilige. In een verder hectische stad voelt Mahooz ingetogen en beschouwend aan.
Ten oosten van de soek staat de wijk Salmaniya bekend als het medische hart van Manama. Hier bevinden zich het grootste ziekenhuis van het koninkrijk – het Salmaniya Medical Complex – en het nationale psychiatrische ziekenhuis. Deze uitgestrekte ziekenhuiscampussen, met hun witte gebouwen en met palmen omzoomde ingangen, domineren de wijk. Eromheen ligt een dicht netwerk van middelhoge appartementen en kleine winkeltjes voor ziekenhuispersoneel en patiënten. Salmaniya's karakter is efficiënt en utilitair; je ziet er vaak artsen in witte jassen over straat lopen en bezoekende verpleegkundigen op ronde. Toch is het ook een levendige buurt. Er wonen veel Bahreinse gezinnen en de straten bruisen van het dagelijkse leven tussen de klinieken. Lokale restaurants serveren filet sandwiches en sterke thee aan wachtende familieleden, en kleine supermarkten bieden vertrouwde levensmiddelen aan.
Salmaniya omvat ook de Gufool Watertuin – een uitgestrekt park met meren en tuinen – dat technisch gezien aan de Salmaniya-kant van de stad ligt. De Watertuin (een vernieuwde versie van het oude Gufoolpark) heropende in 2023 en biedt een weelderige rust te midden van het beton. De fonteinen, bloemperken en joggingpaden bieden bewoners een groene plek om te ontspannen. Architectonisch gezien zijn de woonblokken van Salmaniya eenvoudig en functioneel, gebouwd in de stijl van de sociale woningbouw uit de jaren 70-90, maar ze worden kleurrijker met familieplanten en een wasruimte. Kortom, het contrast van Salmaniya ligt in de combinatie van serieuze instellingen (ziekenhuizen) met het gewone stadsleven.
Ten zuiden van Salmaniya ligt Seqaya, nu in feite een rustige buitenwijk. Ooit was het een zelfstandig dorp, maar naarmate de stad zich uitbreidde, werd Seqaya ook opgenomen in de stad. Tegenwoordig is het bijna volledig een woonwijk, bestaande uit villa's en villapercelen die overbleven van oudere ontwikkelingen. De straten zijn lommerrijk en breder dan het centrum: een bezoeker ziet huizen met ommuurde tuinen, sommige met klassieke architectuur uit de Golfregio, en andere met moderne villa's uit de Golfregio. Seqaya staat niet bekend om de handel; alleen lokale winkels en een gemeenschappelijk sportveld (beroemd om het Ramadan-voetbaltoernooi) verstoren de rust. Het ligt naast Salmaniya en dicht bij Adliya en Zinj, maar Seqaya zelf voelt zich in zichzelf gekeerd: kinderen spelen voetbal op kleine veldjes en buren begroeten elkaar op een vertrouwde manier. Als zodanig vertegenwoordigt Seqaya de "rustige middenklassewijk" van Manama – een huiselijke achtergrond voor de meer openbare wijken.
Net ten zuiden van Juffair ligt Umm Al Hassam (letterlijk "Moeder der Schelpen"), een diverse middenklassewijk. De straten vertonen een mix van bouwstijlen: statige villa's met sierlijke poorten staan naast bescheiden appartementencomplexen en nette moderne herenhuizen. Umm Al Hassam is dan ook "de thuisbasis van het grootste deel van de lokale Joodse gemeenschap van Bahrein" en heeft van oudsher gezinnen van verschillende religies gehuisvest. De kronkelende straatjes zijn omzoomd met frangipanibomen en hibiscushagen, wat een gevoel van kalme huiselijkheid creëert. De restaurants en winkels weerspiegelen de bewoners: je vindt er bijvoorbeeld een café met Libanese zoetigheden naast een curiosawinkel die gerund wordt door een Indiase familie.
De overvloed aan bakkerijen in Libanese stijl (bekend om hun kaakbrood en koffie) en Indiase snoepwinkels markeren inderdaad de commerciële grenzen. Politiek gezien helt Umm Al Hassam naar links; het is de locatie van Wa'ad, het belangrijkste seculiere nationalistische partijhoofdkwartier van het land. Figuren zoals de nationalistische leider Abdulaziz Shamlan woonden hier ooit, en zelfs vandaag de dag zie je de lokale bevolking samenkomen voor overleg op het partijkantoor. In het dagelijkse ritme vertragen de inwoners van Umm Al Hassam meer dan in het centrum: schoolkinderen wachten bij bushaltes onder palmbomen en oudere stellen slenteren richting zee. De mix van villa's met rode daken en hoekige betonnen appartementen maakt de wijk architectonisch gevarieerd. Het karakter van Umm Al Hassam is er dan ook een van ongedwongen integratie: een warme woonwijk waar culturele diversiteit rustig normaal is.
Een paar kilometer naar het westen ligt Zinj aan de zuidwestelijke rand van de stad. Zinj splitst zich feitelijk op in Nieuw Zinj en Oud Zinj. Nieuw Zinj is een luxe, voornamelijk residentiële uitbreiding met uitzicht op de baai van Tubli. Het beschikt over ruime villa's aan zee met verzorgde gazons en af en toe nieuwe appartementencomplexen – sommige gebouwd als gated communities – en biedt een weids uitzicht over het water. Oud Zinj daarentegen is traditioneler: men vindt hier de oorspronkelijke kern van het dorp, bestaande uit kleine huizen en lokale winkels. De twee delen ontmoeten elkaar rond de hoofdweg van Zinj, waar de stedelijke ontwikkeling zich heeft geconcentreerd. In de jaren 2010 kende Zinj ook een aanzienlijke commerciële groei: er openden nieuwe winkelcentra (Galleria Mall in 2015, plus Hayat Mall en andere) en een grote CBSE-school (New Millennium School) bedient de vele kinderen van expats in de omgeving.
Doordeweeks is de hoofdstraat van Zinj een drukke verkeersader voor winkelend publiek en schoolbussen; 's avonds komen omwonenden naar deze winkelcentra of naar de boulevard aan het water. Zinj is ook bekend om de aanwezigheid van verschillende buitenlandse ambassades (onder andere de VS, de Filipijnen, Indonesië en Rusland), wat de wijk een internationale flair geeft. In de wijk zijn brede, moderne straten, nieuwere woontorens en hier en daar wat oudere Bahreinse huizen te zien (vaak in Oud-Zinj). Een unieke historische plek blijft de Al-Saboor-moskee in Oud-Zinj – een bescheiden gebedsruimte die bekendstaat om zijn onvoltooide koepel – een knipoog naar de wortels van de wijk. Over het algemeen combineert Zinj de rust van een woonwijk met recente commerciële ontwikkelingen, en de ligging aan zee geeft de wijk een luchtige, open sfeer vergeleken met de binnenstad.
Een opvallend contrast met deze oudere wijken is Seef, het nieuwste zaken- en entertainmentdistrict van de stad. Seef, dat vanaf de jaren 80 op de zee werd gewonnen, wordt aan drie kanten begrensd door water. Het wordt gedomineerd door glas en staal: hoge kantoortorens, luxe hotels en winkelcentra staan er bijna muur aan muur. Seef is waar de zakenwereld en de luxe detailhandel van Bahrein zich bevinden. De architectuur is opvallend modern – glanzende gevels en architectonische versieringen – een wereld apart van de soek en oude villa's.
Het hoogste gebouw (de Almoayyed-toren, onlangs ingehaald door Bahrain Financial Harbour) stond hier vroeger, wat Seefs rol als zakenfront markeert. De wijk bestaat grotendeels uit een rasterpatroon, brede wegen met palmbomen en brede trottoirs. Voetgangers zijn er mogelijk minder dan auto's, behalve in de grote winkelcentra (Seef Mall in het stadscentrum) die in het weekend veel mensen trekken.
Seef voelt ook de economische druk: de huren hier behoren naar verluidt tot de hoogste van Bahrein, vergelijkbaar met die op de luxe Amwaj-eilanden. Werknemers in pak haasten zich tussen bankgebouwen door en expats stellen winkelen in merkwinkels. 's Avonds zijn er ook chique bars en verfijnde restaurants. Maar omdat Seef relatief jong is, mist het de 'ziel' van oudere wijken; het functioneert meer als een speciaal gebouwde wijk. Toch kan een bezoeker genieten van het uitzicht op de skyline vanuit het Corniche-park van Seef – waar de oude binnenstad aan de overkant van de baai zichtbaar is – wat onderstreept hoe gepolijst Seef het gezicht van Manama is.
Ten slotte, ver ten noordoosten van de kern van Manama, liggen de Amwaj-eilanden – een groep van negen kunstmatige eilanden in de Perzische Golf. Hoewel Amwaj officieel deel uitmaakt van het gouvernement Muharraq, wordt het desalniettemin beschouwd als een luxe satelliet van Manama. Het verhaal is uniek: Amwaj, gebouwd in de jaren 2000 op gewonnen land, was ontworpen om Bahrein voor het eerst een leven aan het water te bieden – zelfs aan buitenlanders (het staat volledig eigendom toe). De eilanden zijn gelegen rond een reeks lagunes en jachthavens, waardoor elk huis aan het water ligt. Architecten experimenteerden hier vrijelijk: je ziet er vorstelijke villa's met koepels en bogen, strakke moderne appartementencomplexen met balkons en neonglazen hoogbouw langs de promenades. De algehele sfeer is resortachtig.
De bevolking van Amwaj is overwegend welvarend en internationaal. Veel expats wonen op het eiland "Drijvende Stad", waar kanalen langs winkels en cafés slingeren. Strandclubs en parken sieren de randen van het eiland. De infrastructuur is hypermodern (glasvezel, vacuümriolering) en er is een grote ronde jachthaven met 140 boten. De eilanden hebben ook hotels en voorzieningen toegevoegd: boetiekresorts zoals The Grove en het Dragon Hotel, sportclubs en zelfs een luxe beautyspa. Het leven hier is ontspannen: kinderen fietsen over de paden langs de waterkant en joggers zwermen rond op zonovergoten pleinen. Amwaj voelt niet Bahreins aan in de traditionele zin van het woord; het is meer een gepland mediterraan dorp. Toch komen lokale families voor weekendpicknicks en oefenen zeilers hun visvangst op de golfbrekers. Cruciaal is dat Amwaj de toekomstige ambities van Bahrein vertegenwoordigt – welvarend wonen en ontspannen aan zee – een scherp contrast met, maar tegelijkertijd een aanvulling op, de oudere wijken van Manama. Kortom, de eilanden vormen een modern en welvarend tegenwicht tegen de historische wijken van de stad.
Om de contrasten tussen de wijken van Manama samen te vatten, benadrukt de onderstaande tabel het karakter, de architectuur en de culturele smaak van elke wijk:
| Wijk | Karakter/Rol | Architectuur & Sfeer | Bevolking en cultuur |
|---|---|---|---|
| Soek van Manama (incl. Fareq el-Makharqa) | Historisch markthart; bruisende traditionele bazaars | Lage winkels met houten luifels; smalle steegjes met kruidenkraampjes en goudwinkels | Voornamelijk Bahreinse winkeliers, Iraanse/Zuid-Aziatische handelaren; bezoekers op zoek naar specerijen en handwerk |
| awadhiya | Handelsbuurt (kleermakerij, werkplaatsen) | Mix van oude Bahreinse huizen met windmolens en moderne laagbouw | Bahreinse families en ambachtslieden (afstammelingen van de Huwala-handelaars); drukke commerciële activiteiten |
| Gerechtigheid | Kunst- en eetwijk | Omgebouwde traditionele villa's en herenhuizen; cafés met patio's | Jonge locals en expats; galeriehouders, cafécultuur met internationale flair |
| Hoera | Uitgaans- en culturele wijk | Golfarchitectuur uit de 20e eeuw; drukke bars en clubs langs Exhibitions Avenue | Gemengd publiek: 's avonds Saoedi's en toeristen, overdag Bahreinse gezinnen |
| Granaatappelhoofd | Residentieel; historisch dorp (granaatappels) | Kleine villa's; terrein van de Britse ambassade; plaatselijke moskee | Voornamelijk inwoners van Bahrein; stille aanwezigheid van expats (ambassadepersoneel) |
| Diplomatieke zone | Overheids-/commercieel centrum; luxe winkels | Moderne hoogbouw (WTC) en aangelegde pleinen; luxe winkelcentra | Zakelijke professionals, diplomaten en rijke shoppers |
| Bu Ashira | Woonenclave voor diplomaten | Naoorlogse villa's en nieuwe appartementen; rustige straten in de schaduw van palmbomen | Bahreini's uit de middenklasse en diplomaten (ambassadefamilies) |
| Gudaibia | Multiculturele bazaar | Dichte mix: laagbouw betonblokken, minimarkten, oudere koloniale gebouwen | Zeer kosmopolitisch; Indiase, Pakistaanse, Filipijnse en Ethiopische inwoners |
| Uil | Parkwijk; Watertuin | Woonwijk met groot botanisch park; meren en speeltuinen | Gezinnen en gepensioneerden genieten van het park; vogelaars |
| Juffair | Entertainmentwijk voor expats | Moderne hotels, appartemententorens en villa's; promenade aan het water | Grote westerse (vooral Amerikaanse) expats; Bahreinse jongeren en Saoedi's 's avonds |
| Ghuraifa | Historisch sjiitisch dorp (nu onderdeel van Juffair) | Traditionele Bahrani-huizen en geestelijkenhuizen; smalle straatjes | Bahreinse sjiitische familiegemeenschap met religieus erfgoed |
| Noaim | Stedelijk dorp omgebouwd tot commercieel-residentieel | Appartementenblokken uit het midden van de vorige eeuw; enkele oude lage huizen; drukke winkels | Gemengd inkomen: al lang bestaande Bahreinse gezinnen en migrantenarbeiders |
| Mahooz | Kwartier religieus erfgoed | Kleine woonvilla's rond een heiligdom; rustige straten | Voornamelijk Bahrani Shia-families; verzorgers en pelgrims bij het Al-Bahrani-heiligdom |
| Salmaniya (Sulmaniya) | Gezondheidszorg en dichte bewoning | Eenvoudige appartementengebouwen; grote ziekenhuiscampussen; Watertuinpark | Artsen, verpleegsters, patiënten; lokale winkeliers voor de bewoners |
| Seqayya | Rustige woonwijk | Laagbouwvilla's en kleine huizen; buurtsportveld | Bahreinse middenklassegezinnen; gemeenschapsgericht (voetbalclubs) |
| Umm Al Hassam | Gemengde buurt voor de middenklasse | Grote villa's en moderne appartementen; muurschilderingen op straat | Libanese, Indiase en Bahreinse inwoners; opmerkelijke Joodse gemeenschap |
| zwart | Gemengde wijk (kustvilla's en winkelcentra) | Nieuw Zinj: villa's aan zee; Oud Zinj: traditionele dorpshuizen | Luxe Bahreini's en expats; herbergt Amerikaanse en andere ambassades |
| Zwaard | Zaken-/winkelgebied | Hoogbouwkantoren en hotels; luxe winkelcentra op gewonnen land | Werkende professionals, welvarende lokale bewoners en internationals (hoogste huren) |
| Amwaj-eilanden | Geplande stad aan het water voor luxe wonen | Kunstmatige eilanden met moderne villa's, torens en jachthavens; resortachtige stranden | Rijke expats en Bahreini's; vrije tijd en gezinsleven aan zee |
Elke wijk in Manama vertelt zo zijn eigen verhaal. Sommige wijken – zoals de oude Souq en Hoora – verwijzen naar het verleden van Bahrein met eeuwenoude markten en architectuur in Golfstijl, terwijl andere – zoals Seef en Amwaj – een futuristisch stedelijk beeld uitstralen. Van de ene naar de andere wijk lopen is een reis door tijd en maatschappij: het ene moment nippend aan Arabische koffie in een 19e-eeuws winkelpand, het volgende moment bewonderend vanuit een glazen toren of een rustig park. Deze rijke verscheidenheid, zowel hierboven als in de vergelijkende tabel vastgelegd, illustreert Manama's veelzijdige karakter – een stad met wijken die even divers en menselijk zijn als de mensen die er wonen.
Terwijl veel van Europa's prachtige steden overschaduwd worden door hun bekendere tegenhangers, is het een schatkamer van betoverde steden. Van de artistieke aantrekkingskracht…
Lissabon is een stad aan de Portugese kust die moderne ideeën vakkundig combineert met de charme van de oude wereld. Lissabon is een wereldcentrum voor street art, hoewel...
Ontdek het bruisende nachtleven van Europa's meest fascinerende steden en reis naar onvergetelijke bestemmingen! Van de levendige schoonheid van Londen tot de opwindende energie…
Griekenland is een populaire bestemming voor wie op zoek is naar een meer ontspannen strandvakantie, dankzij de overvloed aan kustschatten en wereldberoemde historische locaties, fascinerende…
Frankrijk staat bekend om zijn belangrijke culturele erfgoed, uitzonderlijke keuken en aantrekkelijke landschappen, waardoor het het meest bezochte land ter wereld is. Van het zien van oude…
