Corfu

De adequate infrastructuur en de vele mogelijkheden voor diverse activiteiten maken Corfu en de aangrenzende eilanden ideaal voor groepsvakanties. Elk jaar komen hier motiverende excursies, congrestoerisme, schoolbezoeken, Ferrari- of oldtimerclubs en Harley Davidson-groepen samen.

Het landschap, het water en de geschiedenis van Corfu lokken allemaal bezoekers. Op een plaats met een toeristische traditie die minstens 130 jaar teruggaat, met Grieks onderwijs en de invloed van “adel” uit Engeland, Frankrijk en Venetië, op een plaats die al decennia lang de internationale jetset verwelkomt, de mogelijkheden voor sport en entertainment zijn zeker indrukwekkend.

Dat gezegd hebbende, Corfu is niet de plek om naartoe te gaan als je een echte Griekse ervaring wilt opdoen. Van Griekenland is weinig meer over door het enorme effect van toeristen. Zelfs de kleinste stranden worden verwend door dure "traditionele taverna's" die hamburgers en een Engels ontbijt serveren, desserts op het menu hebben en sjacheraars proberen om je naar binnen te lokken. Er zijn slechts een paar bergdorpjes waar je weg kunt zijn van de bezoekers en onder de Grieken zijn.

Corfu is een uitstekende keuze voor een familievakantie. Corfu heeft misschien geen Disneyland, kindermusea, dierentuinen of andere attracties voor kinderen, maar het hele eiland is welkom en veilig voor hen. Er zijn geen tropische ziekten op Corfu en er is een minimaal risico van criminelen, geweld, gevaarlijke wateren, enzovoort. Kinderen mogen veilig spelen in de straten, parken, speeltuinen en op het strand.

Naam

Kerkyra of Korkyra is afgeleid van twee grote watergoden: Poseidon, de god van de zee, en Asopos, een grote Griekse rivier op het vasteland. Poseidon werd volgens de legende verliefd op de lieftallige nimf Korkyra, dochter van Asopos en riviernimf Metope, en ontvoerde haar. Poseidon vervoerde Korkyra naar het voorheen ongeïdentificeerde eiland en gaf het eiland in huwelijksgeluk haar naam: Korkyra, dat later uitgroeide tot Kerkyra (Dorisch). Ze kregen een kind genaamd Phaiax, naar wie de mensen op het eiland Phaiakes werden genoemd, in het Latijn Phaeacani. Het eiland van de Phaeaciërs is de bijnaam van Corfu.

Corfù, een Italiaanse variant van de Byzantijnse o (Koryph), betekent 'stad van de toppen' en komt van het Byzantijnse Grieks (Koryphai) (toppen of toppen), dat verwijst naar de twee toppen van Palaio Frourio.

Oude stad

Corfu ligt aan het brede uiteinde van een schiereiland, waarvan het einde in het Venetiaanse fort ervan wordt gescheiden door een kunstmatige spleet die is aangelegd in een natuurlijk ravijn, met een zoutwatergracht aan de onderkant, die momenteel dienst doet als jachthaven en bekend staat als de Contrafossa. De oude stad, die achter vestingwerken groeide, is een doolhof van kleine steegjes bedekt met kinderkopjes, soms kronkelig maar altijd kleurrijk en netjes. Kantonia zijn deze straten, en de oudere volgen af ​​en toe de zachte onregelmatigheden van de aarde, terwijl vele te klein zijn voor autoverkeer. Langs de kustlijn groeit een promenade in de richting van de baai van Garitsa, evenals een esplanade die de stad en het kasteel verbindt dat bekend staat als Spianada, met de Liston-arcade aan de westkant, waar cafés en bistro's gedijen.

Palaio Frourio

De oude citadel is een historisch Venetiaans kasteel gebouwd op een kunstmatig eilandje met verdedigingswerken rond de hele omtrek, maar bepaalde delen, met name aan de oostkant, eroderen geleidelijk en zinken weg in de zee. Het interieur is echter hersteld en wordt nu gebruikt voor culturele evenementen zoals concerten en Geluids- en Lichtproducties, die historische gebeurtenissen nabootsen met speciale geluids- en lichteffecten. Deze activiteiten vinden plaats tegen de achtergrond van de oude verdedigingswerken en de Ionische Zee. Het centrale hoogtepunt van de citadel rijst op als een gigantische natuurlijke obelisk, compleet met een militaire observatiepost aan de top en een gigantisch kruis aan de top; aan de voet van het observatorium is de St. George's kerk, gebouwd in een klassieke stijl onderbroken door zes Dorische zuilen, in tegenstelling tot de Byzantijnse bouwstijl van de meeste Grieks-orthodoxe kerken.

Neo Frourio

De nieuwe citadel, of Neo Frourio (“Nieuwe Vesting”), is een enorme verdedigingsstructuur die de noordelijke buitenwijken van de stad domineert. Als men van Neo Limani (“Nieuwe Haven”) naar de stad gaat langs de weg die langs de vismarkt loopt, torenen de massieve muren van het kasteel uit boven het landschap. De nieuwe citadel was vroeger beperkt vanwege de aanwezigheid van een marinegarnizoen, maar oude beperkingen zijn versoepeld en excursies door het labyrint van middeleeuwse tunnels en muren zijn nu beschikbaar. De gevleugelde leeuw van San Marco, het embleem van Venetië, verfraait regelmatig de verdedigingswerken.

Ano en Kato Plateia en het muziekpaviljoen

Een groot plein genaamd Spianada kan ook worden gevestigd in de buurt van de oude Venetiaanse Citadel, die in twee helften wordt gescheiden door een straat: "Ano Plateia" (letterlijk: "Bovenste plein") en "Kato Plateia" (letterlijk: "Lower plein") ,. Dit is het grootste plein in Zuidoost-Europa en een van de grootste in Europa, en het staat vol met groene gebieden en opmerkelijke gebouwen, zoals het Maitland-monument, een rotonde in Romeinse stijl gebouwd onder de Britse regering ter ere van Sir Thomas Maitland . Er is ook een weelderig muziekpaviljoen waar de lokale "Philharmonikes" (Philharmonische orkesten) klassieke concerten organiseren in het esthetische en muzikale erfgoed waar het eiland zeer bekend om staat. "Kato Plateia" fungeert ook af en toe als locatie voor cricketwedstrijden. Cricket is eigen aan Corfu in Griekenland, omdat het vroeger een Britse kolonie was.

Palaia Anaktora en zijn tuinen

Net ten noorden van "Kato Plateia" ligt de "Palaia Anaktora" (letterlijk "Oude Paleizen"), een enorm complex van bouwwerken in Romeinse bouwstijl dat vroeger de koningen van Griekenland huisvestte en daarvoor de Britse gouverneurs van het eiland . Het was ooit bekend als het Paleis van de Heiligen Michael en George. De Orde van St. Michael en St. George, met het motto auspicium melioris aevi, werd hier in 1818 gecreëerd en wordt momenteel verleend door het Verenigd Koninkrijk. Het paleis is nu beschikbaar voor het publiek en bestaat uit een complex van zalen en gebouwen met kunsttentoonstellingen, waaronder een Museum voor Aziatische Kunst, dat uniek is in Zuid-Europa in zijn omvang en de rijkdom van zijn Chinese en Aziatische tentoonstellingen. De paleistuinen, vol met oude Venetiaanse stenen aquaria, exotische planten en bloemen, kijken uit over de baai via historische Venetiaanse verdedigingswerken en torentjes, en de plaatselijke zeebaden bevinden zich aan de voet van de vestingwerken die het terrein omringen. Het Art Café, een café op het terrein met een eigen kunstgalerie met exposities van zowel lokale als buitenlandse kunstenaars, wordt lokaal erkend. Vanaf hetzelfde uitkijkpunt kan de waarnemer schepen zien passeren door het smalle kanaal van het oude Vido-eiland naar het noorden, op weg naar de haven van Corfu, evenals snelle veerboten met intrekbare vleugels vanuit Igoumenitsa. Gesloten voor gasten, daalt een smeedijzeren luchttrap van de tuinen naar de zee; de Griekse koninklijke familie gebruikte het als een kortere weg naar de baden. De lokale bevolking verwijst nu naar de oude koninklijke tuinen als de 'tuin van het volk' in een poging de geschiedenis te herschrijven.

De oude stad en Pontikonisi

De oude binnenstad van Corfu staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Gebouwen uit de Venetiaanse periode zijn te zien op tal van locaties in de oude stad. Omdat het lange tijd onder Venetiaans bestuur stond, wordt het architecturale karakter van de oude stad sterk beïnvloed door de Venetiaanse architectuur; de smalle en historische zijstraatjes, evenals de kenmerkende bogen van de oude gebouwen, doen vooral denken aan Venetië. De belangrijkste van de zevenendertig Griekse kerken zijn de kathedraal van de stad, de kerk gewijd aan Onze Lieve Vrouw van de Grot, de kerk Saint Spyridon, waarin het bewaarde lichaam van de patroonheilige van het eiland ligt; en ten slotte de kerk in de voorsteden van St. Jason en St. Sosipater, naar verluidt de oudste van het eiland, en vernoemd naar de twee heiligen die waarschijnlijk de eerste waren die het christendom predikten.

Het aangrenzende eiland, bekend als Pontikonisi (Grieks voor "muiseiland"), is vrij groen en dicht bebost, en de maximale natuurlijke hoogte (exclusief bomen en kunstmatige constructies zoals het klooster) is ongeveer 2 m. (6 voet 6.74 inch). Pontikonisi is de thuisbasis van het Pantokrator-klooster; van veraf gezien geeft de witte stenen trap van het klooster het uiterlijk van een (muizen)staart, waaraan het eiland zijn naam dankt.

Van klassiek tot hedendaags

Corfu heeft een paar belangrijke oude overblijfselen. De oude stad Corcyra (Kerkyra) lag ongeveer 1.5 kilometer ten zuidoosten van Corfu, op een korte landtong tussen het zeemeer van Halikiopoulo en de baai van Castrades, waar het in beide een haven had . Het ronde graf van Menekrates, met zijn bekende inscriptie, bevindt zich aan de baai van Castrades. Onder de heuvel van Ascension bevinden zich de ruïnes van een tempel, gewoonlijk bekend als de Tempel van Poseidon, een relatief bescheiden koepelconstructie die niettemin bepaalde architecturale kenmerken vertoont in zijn beschadigde vorm. De naam Cassiope, de enige andere oude stad van bekendheid, wordt nog steeds in stand gehouden door de nederzetting Cassiopi, en er zijn enkele ruwe ruïnes van gebouwen op de site; de tempel van Zeus Cassius, waarvoor hij beroemd was, is echter volledig verdwenen. Over het hele eiland zijn er verschillende kloosters en andere structuren uit het Venetiaanse tijdperk, waarvan Paleokastritsa, San Salvador en Peleka de bekendste zijn. Het Achilleion is een paleis dat in opdracht van Elisabeth van Oostenrijk werd gebouwd en in 2 door Wilhelm II van Duitsland werd verworven; het is nu een bekende toeristische attractie.

Architectuur in Italiaanse stijl

Corfu staat bekend om zijn Italiaanse architectuur, met name de Liston, een gewelfde zuilengalerij met cafés aan de rand van de Spianada (Esplanade), het enorme hoofdplein en park met een cricketveld en talloze paviljoens. Het Venetiaans-Romeinse stadhuis, de oude en nieuwe kastelen, het onlangs gerestaureerde paleis van Sts. Michael en George, voorheen de residentie van de Britse gouverneur en de zetel van de Ionische Senaat, en het zomerpaleis van Mon Repos, voorheen eigendom van de Griekse koninklijke familie en geboorteplaats van prins Philip, hertog van Edinburgh, zijn ook opmerkelijk. Het Mon Repos-park ligt naast het Kerkyra Palaiopolis, waar opgravingen werden uitgevoerd door de Griekse Archeologische Dienst in samenwerking met de Universiteit van Louvain-la-Neuve in België en de Brown University in de Verenigde Staten.

Voorbeelden van de ontdekkingen zijn te zien in het Mon Repos Palace Museum.

Vernietiging van architectuur tijdens de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog viel de Luftwaffe het eiland aan en vernietigde de meeste gebouwen van de stad, waaronder de markt en Hotel Bella Venezia. De magnifieke bouwwerken van de Ionische Academie en het Stadstheater waren de zwaarste architectonische slachtoffers van de Luftwaffe-bombardementen (die in 1901 het Nobile Teatro di San Giacomo hadden vervangen). Het theater in Romeinse stijl van de stad werd uiteindelijk vervangen door een saai, eigentijds gebouw in doosstijl. Op het niveau van de lokale overheid hebben discussies plaatsgevonden over het verwijderen van deze hedendaagse structuur en het vervangen ervan door een kopie van het historische theater. De Ionische Universiteit daarentegen herbouwde de Ionische Academie in zijn oorspronkelijke architectuur.

De Achilleion

Keizerin Elizabeth van Oostenrijk bouwde in 1889 een vakantieverblijf in de wijk Gastouri () ten zuiden van de stad, en noemde het Achlleion, naar de Homerische held Achilles. Het gebouw is versierd met schilderijen en sculpturen van Achilles die episodes uit de Trojaanse oorlog laten zien, zowel in de grote zaal als in de tuinen. Het paleis, omringd door neoklassieke Griekse sculpturen, is een bewijs van zowel platonisch idealisme als escapisme.

De keizerlijke tuinen bovenop de heuvel bieden een panoramisch uitzicht op de omliggende weelderige heuvels en valleien, evenals de Ionische Zee. Het middelpunt van de tuinen is een marmeren beeld op een hoog voetstuk dat een zwaargewonde Achilles uitbeeldt zonder arrogantie en slechts een bescheiden gewaad en een antieke Griekse hopliethelm draagt. Ernst Gustav Herter, een Duitse beeldhouwer, heeft dit beeld gemaakt.

De held wordt getoond zonder rang of autoriteit, en hij lijkt zowel menselijk als heldhaftig te zijn, aangezien hij constant probeert de pijl van Paris uit zijn hiel te halen. Zijn traditioneel getekende gezicht is gevuld met pijn. Hij heft zijn ogen op naar de hemel, alsof hij hulp zoekt bij Olympus. Zijn moeder, Thetis, was een godheid in de Griekse mythologie.

Keizerin Sissi werd in 1898 op 60-jarige leeftijd in Genève, Zwitserland, gedood door een Italiaanse anarchist genaamd Luigi Lucheni. Na haar dood werd het landhuis verkocht aan de Duitse keizer Wilhelm II. Daarentegen staat bovenaan de grote trap van de grote zaal een enorm beeld van een zegevierende Achilles vol trots. Hij sleept het dode lijk van Hector van Troje voor het verbaasde publiek toe dat hulpeloos toekijkt vanuit de muren van het Trojaanse fort, gekleed in volledige koninklijke militaire kleding en rechtop op zijn racewagen.

Na de aankoop van het Achilleion bracht de keizer de archeoloog Reinhard Kekulé von Stradonitz, een vriend en adviseur, naar Corfu om hem te adviseren over de plaatsing van het enorme Achilles-monument dat hij had besteld. Kekulé ontwierp ook de beroemde Kaisergroet aan Achilles, die op de voet van het standbeeld is geëtst.

De keizersbrug

Corfu was ook een favoriete vakantieplek voor de Duitse keizer Wilhelm II. Na de aankoop van het Achilleion na de dood van Sissi in 1907, benoemde hij Carl Ludwig Sprenger als botanisch architect van het paleis, en bouwde hij ook een brug die later naar hem werd genoemd - de "Kaiser's bridge" - om toegang te krijgen tot het strand zonder de weg over te steken die de hoofdader van het eiland vormt naar het zuiden. De brug, die zich over de weg uitstrekte, verbond de lagere tuinen van Achilleion met de naburige kust; de ruïnes, een bewijs van keizerlijke trots, zijn een belangrijk herkenningspunt op de route. Tijdens de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmantelde de Wehrmacht het middelste gedeelte van de brug in 1944 om de doorgang van een enorm kanon te vergemakkelijken, dat deel uitmaakte van de nazi-verdediging aan de zuidkust van Corfu.

De archipel van Corfu heeft een aangenaam mediterraan klimaat. De zomer is hier warm en redelijk droog, met een blauwe lucht, en wordt vaak gekoeld door seizoensbriesjes, wat geweldige omstandigheden biedt om te surfen. Regens zijn ongebruikelijk. Op heuvelachtige plaatsen kunnen koelere temperaturen worden waargenomen. De winters zijn hier gematigd. Neerslag komt het meest voor van november tot maart. Er zijn gemiddeld 3000 uren zon per jaar, met een gemiddelde dagelijkse zonlichtlengte van 8.5 uur.

De lente in deze regio is spectaculair en toeristen hebben de mogelijkheid om de overvloed aan groen en kleuren te ervaren, evenals het smaakvolle toerisme.

Pasen wordt hier een once-in-a-lifetime evenement.

De zomer is het populairste seizoen van Corfu, met prachtige stranden en kristalhelder water voor zorgeloze uren op het strand.

De herfst is het seizoen van de wijnoogst, wanneer het hele eiland naar druiven ruikt; het is misschien wel de beste tijd om de routine van het eiland te leren kennen.

Kerstmis en Nieuwjaar op Corfu zijn gevuld met muziek, hymnes en kerstliederen in een rustige, versierde omgeving met een aangename sfeer en een prachtige verfijning.

De noordoostelijke punt van Corfu ligt voor de kust van Sarand, Albanië, gescheiden door zeestraten die in breedte variëren van 3 tot 23 kilometer (2 tot 14 mijl). De zuidoostkust van het eiland ligt voor de kust van Thesprotia, Griekenland. De vorm is vergelijkbaar met die van een sikkel (drepan, ), waarnaar de Ouden het verwees: de holle kant, met de stad en de haven van Corfu in het midden, kijkt uit op de Albanese kust. De grootte van het eiland wordt geschat op 592.9 vierkante kilometer (146,500 acres), en het is ongeveer 64 kilometer (40 mijl) lang, met een maximale breedte van ongeveer 32 kilometer (20 mijl).

Twee steile en goed gedefinieerde bergen scheiden het eiland in drie districten: heuvelachtig in het noorden, golvend in het midden en laaggelegen in het zuiden. De meest opvallende van de twee bergketens, Pantokrator (o - de Almachtige), strekt zich uit van oost en west van Kaap Falacro tot Kaap Psaromita en bereikt zijn hoogste hoogte op de top van dezelfde naam.

De tweede reeks culmineert op de top van Santi Jeca, ook wel bekend als Santa Decca vanwege een verkeerde lezing van de Griekse benaming (Hagioi Deka), of de tien heiligen. Het hele eiland, dat bestaat uit talrijke kalksteenformaties, heeft een zeer divers oppervlak en de uitzichten vanaf grotere hoogten zijn spectaculair. Agios Gordis, de lagune van Korission, Agios Georgios, Marathia, Kassiopi, Sidari, Palaiokastritsa en nog veel meer plaatsen hebben stranden. Corfu ligt in de buurt van de geologische breukstructuur van Kefalonia, die heeft geleid tot aardbevingen.

De kustlijn van Corfu is 217 kilometer (135 mijl) lang, inclusief capes; de hoogste top is de berg Pantokrator (911 meter (2,989 voet)); en de tweede Stravoskiadi, op 849 meter (2,785 voet). Het hele scala aan kapen en voorgebergten omvat Agia Aikaterini in het noorden, Drastis in het zuidoosten, Lefkimmi en Asprokavos in het zuidwesten en Megachoro in het zuiden. Lazareto en Ptychia zijn twee eilanden in het midden van de baai van Gouvia en Corfu, die zich uitstrekt over het grootste deel van de oostelijke grens van het eiland (of Vido). Er zijn kampeerplekken in Palaiokastritsa, Agrillia, waaronder vier in het noordelijke deel, Pyrgi, Roda, Gouvia en Messonghi.

De eilanden van Diapontia

De Diapontia-eilanden liggen 6 kilometer ten noordwesten van Corfu en ongeveer 40 kilometer van de Italiaanse stranden. Othonoi, Ereikoussa en Mathraki zijn de drie belangrijkste eilanden.

Het eiland Lazaretto

Lazaretto Island, voorheen bekend als Aghios Dimitrios, ligt twee zeemijl ten noordoosten van Corfu; het heeft een oppervlakte van 17.5 hectare en wordt beheerd door de Griekse nationale toeristenorganisatie. Tijdens het Venetiaanse bestuur in het begin van de 16e eeuw werd op het eilandje een klooster gebouwd en later in de eeuw werd een leprosarium gecreëerd, waarnaar het eiland werd genoemd. Tijdens de Franse verovering in 1798 werd het eilandje veroverd door de Russisch-Turkse marine, die het gebruikte als militair hospitaal. Tijdens de Britse bezetting, in 1814, werd het leprosarium na restauraties heropend en na Enosis in 1864 werd het leprosarium af en toe weer gebruikt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog richtte de Asbezetting van Griekenland daar een nazi-concentratiekamp op voor gevangenen van de Griekse verzetsbeweging, terwijl het twee verdiepingen tellende gebouw dat dienst deed als het hoofdkwartier van het Italiaanse leger, een kleine kerk en de muur waartegen de veroordeelden dood werden neergeschoten blijven vandaag.

Flora

Homerus noemt zeven planten die in de tuin van Alcinous groeien: wilde olijven, peer, granaatappel, appel, vijg en wijnstok. De appel en peer zijn extreem arm op Corfu (vanaf 2011); de anderen bloeien, samen met alle fruitbomen die in Zuid-Europa bekend zijn, met de toevoeging van de kumquat, loquat, cactusvijg en, op bepaalde plaatsen, de banaan. Mirte, arbutus, laurier en steeneik, in combinatie met dennen- en kalkoeneik op de heuvels, vormen een rijk kreupelhout wanneer ze door de landbouw alleen worden gelaten. De kleine flora van het eiland is divers.

Corfu is grotendeels bedekt met olijfbomen en wijngaarden, en het eiland produceert al sinds de oudheid olijfolie en wijn. De belangrijkste wijndruivensoorten van Corfu zijn de inheemse witte Kakotrgs en rode Petrokóritho, Cefalonian witte Robóla, Aegean Moscháto (witte muscat), Achaean Mavrodáphn en anderen.

In de moderne tijd zijn er gespecialiseerde gewassen opgekomen, zoals kumquat en bergamot-sinaasappels, die veel worden gebruikt bij de productie van lepelsnoepjes en likeuren. Corfu produceert ook lokale dierlijke producten zoals Corfiote graviéra (een gruyere-variant) en "Corfu"-kaas (een Grana-variant); “Corfu-boter” (Botyro Kerkras), een intens smakende kook- en bakboter gemaakt van schapenmelk; en nomboulo salami, die is gemaakt van varkensvlees en reuzel en op smaak is gebracht met sinaasappelschil, oregano, tijm en andere aromatische

Sofrito (gebraden kalfsvlees in Venetiaanse stijl), pastitsáda (bucatini-pasta met kalfsblokjes gekookt in tomatensaus), bourdétto (kabeljauw gekookt in een pepersaus), mándoles (gekarameliseerde amandelen), pastéli (honingrepen gemaakt met sesam, amandelen , of pistacchios), mandoláto (een “pastél

Het eiland heeft zichzelf opnieuw gevestigd als een belangrijke aanloophaven, met een aanzienlijke handel in olijfolie. Voorheen was er een aanzienlijke export van citroen, die hier werd verbouwd, met name voor ceremonieel gebruik in de Joodse gemeenschap tijdens het Soekot-festival.