Libanon

De toeristische sector draagt ​​ongeveer 10% van het BBP bij. In 2008 ontving Libanon ongeveer 1,333,000 bezoekers, waarmee het op nummer 79 van de 191 landen staat. Vanwege het nachtleven en de vriendelijkheid beoordeelde de New York Times Beiroet in 2009 als de belangrijkste toeristische bestemming ter wereld. Het ministerie van Toerisme meldde in januari 2010 dat 1,851,081 bezoekers Libanon bezochten in 2009, een stijging van 39 procent ten opzichte van 2008. Libanon verwelkomde de meest bezoekers tot nu toe in 2009, waarmee het vorige record van vóór de Libanese burgeroorlog werd verbroken. Het aantal toeristen bereikte een piek van 2 miljoen in 2010, maar daalde in de eerste tien maanden van 37 met 2012% als gevolg van het conflict in buurland Syrië.

De drie meest voorkomende landen van herkomst voor internationale bezoekers die Libanon bezoeken, zijn Saoedi-Arabië, Jordanië en Japan. De toename in populariteit van de Japanse keuken in Libanon wordt toegeschreven aan de recente toestroom van Japanse bezoekers.

De bevolking van Libanon is verdeeld in christelijke (maronitische, Grieks-orthodoxe, Grieks-katholieke melkieten, Armeniërs, protestanten, koptische christenen) en moslimgroepen (sjiieten, soennieten, alawieten) en druzen, waarvan de meerderheid christelijk is (maronitische, Griekse orthodoxe, Grieks-katholieke Melkieten, Armeniërs, protestanten, koptische christenen). Andere kleine groepen zijn onder meer de aanzienlijke populatie Palestijnse vluchtelingen van het land (ongeveer 250,000). Vanwege de enorme toestroom van bezoekers, van wie velen terugkerende leden van de Libanese diaspora en Libanezen die in het buitenland werken, stijgt de bevolking aanzienlijk tijdens de zomermaanden (juni tot september). Er zijn ook een groot aantal Arabieren uit de Golf en de Levant.

Mensen zijn extreem relaxed en vriendelijk. Je moet niet bang zijn om vreemden op straat aan te spreken en om informatie te vragen, aangezien de meeste van hen hun best zullen doen om je te helpen.

Hoewel dit met name het geval is in Beiroet, de berg Libanon en enkele van de grotere steden, wordt Libanon bewoond door een relatief open en hoogopgeleide bevolking. In de Bekaa-vallei en het landelijke noorden en zuiden is de houding en het gedrag conservatiever.

Libanon stond vroeger bekend als (het zelfverklaarde) Zwitserland en Oost-Parijs. Dit prestige is aangetast door eerdere conflicten, maar de Libanezen hebben geleerd zich aan te passen. Hun zoektocht naar plezier en plezier heeft hun financiële capaciteiten en politieke problemen overschaduwd, wat door de jaren heen heeft geleid tot een hele reeks problemen, waaronder politieke kwesties, religieuze conflicten en infrastructurele problemen.

Libanon ligt tussen de breedtegraden 33° en 35° N en lengtegraden 35° en 37° E in West-Azië. Zijn grondgebied ligt „ten noordwesten van de Arabische plaat”.

De totale oppervlakte van het land is 10,452 vierkante kilometer (4,036 vierkante mijl), met een oppervlakte van 10,230 vierkante kilometer (3,950 vierkante mijl). Libanon heeft een Middellandse Zeekust en grens van 225 kilometer in het westen, een grens van 140 kilometer (375 mijl) met Syrië in het noorden en oosten, en een grens van 233 kilometer (79 mijl) met Israël naar het zuiden. De grens van Libanon met de door Israël bezette Golanhoogten wordt betwist in een kleine regio die bekend staat als Shebaa Farms.

De kustvlakte, het Libanongebergte, de Bekavallei en de Anti-Libanonische hooglanden zijn de vier belangrijkste fysiografische gebieden van Libanon.

Van de Syrische grens in het noorden, waar het zich uitbreidt om de Akkar-vlakte te creëren, tot Ras al-Naqoura aan de Israëlische grens in het zuiden, strekt de smalle en onderbroken kustvlakte zich uit. De rijke kustvlakte bestaat uit mariene sedimenten en alluvium afgezet door rivieren, met zanderige baaien en stenige stranden afgewisseld. De bergen van Libanon rijzen scherp parallel aan de Middellandse Zeekust en vormen een kalk- en zandsteenketen die zich over het hele land uitstrekt. De bergketen wordt gevormd door smalle en steile ravijnen en varieert in breedte tussen 10 km (6 mi) en 56 km (35 mi). De bergen van Libanon stijgen tot een hoogte van 3,088 meter (10,131 voet) boven de zeespiegel in Qurnat als Sawda' in Noord-Libanon, voordat ze zacht aflopen naar het zuiden en stijgen tot 2,695 meter (8,842 voet) in de berg Sannine. De Beqaa-vallei is een onderdeel van het Great Rift Valley-systeem, gelegen tussen de Libanon-bergen in het westen en het Anti-Libanon-gebergte in het oosten. De vallei is 180 kilometer (112 mijl) lang en 10 tot 26 kilometer (6 tot 16 mijl) breed, met alluviale afzettingen die de rijke grond vormen. Het Anti-Libanon-gebergte strekt zich evenwijdig uit aan de Libanon-bergen, met de berg Hermon op 2,814 meter als hoogste punt (9,232 voet).

Seizoensstromen en rivieren ontwateren de hooglanden van Libanon, waarvan de meest bekende de 145 kilometer lange Leontes is, die zijn oorsprong vindt in de Beka-vallei ten westen van Baalbek en uitmondt in de Middellandse Zee ten noorden van Tyrus. Alle rivieren van Libanon zijn onbevaarbaar; 13 beginnen op de westelijke helling van het Libanongebergte en stromen door steile kloven naar de Middellandse Zee, terwijl de overige drie hun oorsprong vinden in de Bekavallei.

Het klimaat van Libanon is gematigd mediterraan, met hete, vochtige zomers en koude, regenachtige winters.

De zomer is meestal het populairste seizoen voor bezoekers, aangezien er tussen juni en augustus bijna geen regen valt en de temperaturen variëren van 20 tot 30 graden Celsius (68 tot 86 graden Fahrenheit). Tijdens de zomermaanden kunnen er echter periodieke hittegolven zijn met stijgende temperaturen en kan het dicht bij de kust erg vochtig zijn. Omdat de bergen koeler en droger zijn dan de kust, kiezen veel Libanezen ervoor om in de zomer op vakantie te gaan naar de hooglanden om te ontsnappen aan de hitte en vochtigheid van de kust.

Herfst en lente zijn andere uitstekende seizoenen om te bezoeken, met een beetje meer regen dan de zomer, maar zonder de toeristenmassa's en met veel minder vochtigheid.

In de berggebieden die een aanzienlijk deel van het land uitmaken, valt het grootste deel van de winter sneeuw en zijn er veel skigebieden. De kust daarentegen is nog steeds behoorlijk warm, met maximumtemperaturen die zelden onder de 13 ° C (55 ° F) komen, hoewel dit bij vele gelegenheden kan en heeft gedaan.

De bevolking van Libanon werd in juli 4,125,247 geschat op 2010, maar vanwege het delicate confessionele politieke evenwicht tussen de verschillende religieuze groeperingen van Libanon is er sinds 1932 geen officiële volkstelling meer uitgevoerd. deze uithoek van de wereld veroverden of bevolkten', waardoor Libanon 'een lappendeken van nauw met elkaar verbonden beschavingen' werd. Het identificeren van de Libanezen als etnisch Arabisch is een veelgebruikt voorbeeld van panetniciteit. Hoewel deze etnische, linguïstische, religieuze en confessionele verscheidenheid op het eerste gezicht sociale en politieke onrust lijkt te veroorzaken, "heeft deze veelvoud aan religieuze groeperingen gedurende het grootste deel van de geschiedenis van Libanon met minimale strijd naast elkaar bestaan."

In 1971 was het vruchtbaarheidscijfer 5.00, maar in 2004 was het gedaald tot 1.75. De vruchtbaarheidscijfers varieerden aanzienlijk tussen religieuze groepen: 2.10 voor sjiieten, 1.76 voor soennieten en 1.61 voor maronieten in 2004.

Meer dan 1,800,000 personen verhuisden tussen 1975 en 2011 vanuit Libanon, wat resulteerde in een opeenvolging van migratiegolven. Miljoenen individuen van Libanese afkomst, voornamelijk christenen, leven over de hele wereld, vooral in Latijns-Amerika. Brazilië is de thuisbasis van 's werelds grootste expatgemeenschap. Veel Libanezen verhuisden naar West-Afrika, vooral Ivoorkust (waar meer dan 100,000 Libanezen wonen) en Senegal (ongeveer 30,000 Libanezen). Meer dan 270,000 Libanezen wonen in Australië (1999 est.). Er is ook een omvangrijke Libanese diaspora in Canada, met naar schatting 250,000-700,000 individuen van Libanese afkomst. (Voor meer informatie, zie Libanese Canadezen.) De Perzische Golf, waar Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar (ongeveer 25,000 mensen), Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten veel Libanezen huisvesten, is een ander gebied met een grote diaspora.

In 2012 was Libanon de thuisbasis van ongeveer 1,600,000 vluchtelingen en asielzoekers, waaronder 449,957 Palestijnen, 5,986 Irakezen, meer dan 1,100,000 Syriërs en 4,000 Soedanezen. UNRWA-hulp en -arbeid, waar ze om strijden met ongeveer 500,000 Syrische gastarbeiders, zijn hun belangrijkste bronnen van inkomsten. Volgens de Economische en Sociale Commissie voor West-Azië van de Verenigde Naties leeft 71 procent van de Syrische vluchtelingen in armoede. De meest recente schattingen van de Verenigde Naties schatten het aantal Syrische vluchtelingen op ongeveer 1,250,000.

Lange en verwoestende militaire oorlogen hebben het land de afgelopen drie decennia verwoest. Een gewapend conflict heeft de meerderheid van de Libanezen getroffen; 75 procent van de bevolking heeft direct persoonlijk contact met de oorlog, terwijl de meerderheid van de rest met allerlei moeilijkheden te maken heeft gehad. Bijna de gehele bevolking (96 procent) is op de een of andere manier geraakt door gewapende conflicten, direct of als gevolg van de bredere gevolgen.

Libanon is het meest religieus diverse land van het Midden-Oosten. Het CIA World Factbook schat het volgende met ingang van 2014: moslim 54% (27 procent sjiitische islam, 27 procent soennitische islam), christen 40.5 procent (21 procent maronitisch katholiek, 8% Grieks-orthodox, 5% melkitisch katholiek, 1% protestant, 5.5 procent andere christenen), Druzen 5.6 procent, en uiterst kleine aantallen joden, bahá'ís, boeddhisten, hindoes en mormonen. Volgens een onderzoek uitgevoerd door het Libanese Informatiecentrum op basis van kiezersregistratiegegevens, bleef de christelijke bevolking in 2011 stabiel in vergelijking met voorgaande jaren, goed voor 34.35 procent van de bevolking; Moslims, waaronder de Druzen, vormden 65.47 procent van de bevolking. Volgens de 2014 World Values ​​Survey is 3.3 procent van de Libanese bevolking atheïst.

Men denkt dat de verhouding tussen christenen en moslims de afgelopen 60 jaar is afgenomen als gevolg van hogere christelijke emigratiecijfers en een hoger geboortecijfer in de moslimgemeenschap. Volgens de laatste volkstelling vormden christenen in 53 1932 procent van de Libanese bevolking. In 1956 werd de bevolking geschat op 54 procent christen en 44 procent moslim.

Volgens een demografisch onderzoek uitgevoerd door Statistics Libanon, was ongeveer 27% van de bevolking sjiitisch, 27% soenniet, 21% maronitisch, 8% Grieks-orthodox, 5% Druzen, 5% Melkitisch en 1% protestant, met de overige 6% voornamelijk vasthouden aan kleine niet-inheemse christelijke groepen in Libanon.

Andere bronnen, zoals Euronews en de in Madrid gevestigde krant La Razón, schatten het aantal christenen op ongeveer 53%.

Sinds 1932 is er geen nationale volkstelling meer gehouden omdat het relatieve aantal confessionele groeperingen een controversieel onderwerp blijft. Er zijn vier islamitische sekten, 12 christelijke sekten, een Druzen sekte en een joodse groep erkend door de staat.

Inwoners van Zuid-Beiroet, de Bekavallei en Zuid-Libanon zijn voornamelijk sjiieten.

Tripoli, West-Beiroet, de zuidkust van Libanon en Noord-Libanon zijn de thuisbasis van de meerderheid van de soennieten.

De Maronieten komen vooral voor in het oosten van Beiroet en in de hooglanden van Libanon. Ze zijn de grootste christelijke gemeenschap van Libanon.

Koura, Beiroet, Zahleh, Rachaya, Matn, Aley, Akkar, Tripoli, Hasbaya en Marjeyoun zijn de thuisbasis van de Grieks-orthodoxe, de op een na grootste christelijke groepering van Libanon.

De officiële talen van Libanon zijn Standaard Arabisch en Libanees Arabisch, die dicht bij (maar niet identiek zijn aan) het Arabisch dat wordt gesproken in Syrië, Jordanië en Palestina.

Standaard Arabisch wordt door bijna iedereen in Libanon gesproken, en veel mensen spreken ook Frans en/of Engels. Terwijl de meeste mensen de primaire taal Frans is, wordt Engels ook vaak gesproken. Omdat Libanon na de Eerste Wereldoorlog een door Frankrijk gemandateerde provincie was, zijn straat- en locatieborden zowel in het Arabisch (eerste) als in het Frans (tweede). Borden en buitenberichten zijn vaak in ten minste twee talen geschreven: Standaard Arabisch, Frans en/of Engels.

De economie van Libanon is gebaseerd op een laissez-faire-benadering. Het grootste deel van de economie wordt uitgedrukt in dollars en het kapitaalverkeer door het hele land is onbeperkt. De betrokkenheid van de Libanese regering bij de internationale handel is beperkt.

Ondanks de wereldwijde crisis groeide de Libanese economie met 8.5 procent in 2008 en een herziene 9 procent in 2009. Volgens voorlopige schattingen van het IMF daalde de reële bbp-groei van 7.5 procent in 2010 tot 1.5 procent in 2011, met een nominaal bbp van 41.5 miljard dollar in 2011. Volgens de Banque du Liban kan de reële bbp-groei in 4 oplopen tot 2012% en de inflatie tot 6%. (tegenover 4 procent in 2011). De politieke en veiligheidsonrust in de Arabische wereld, met name in Syrië, zal naar verwachting een nadelig effect hebben op de lokale zakelijke en economische omstandigheden.

De staatsschuld van Libanon is zeer aanzienlijk en er zijn aanzienlijke externe financieringsbehoeften. Hoewel een daling van 154.8 procent in 2009 bedroeg de overheidsschuld in 2010 meer dan 150.7 procent van het bbp, wat de op drie na hoogste ter wereld is als percentage van het bbp. Minister van Financiën Mohamad Chatah zei eind 2008 dat de schuld in dat jaar meer dan $ 47 miljard zou bedragen en zou stijgen tot $ 49 miljard als twee telecommunicatiebedrijven niet zouden worden geprivatiseerd. Exorbitante schulden hebben volgens de Daily Star "de economie afgeremd en de overheidsuitgaven voor vitale ontwikkelingsprojecten beperkt".

De stedelijke bevolking van Libanon staat bekend om zijn ondernemersgeest. Emigratie heeft geresulteerd in de oprichting van Libanese "zakelijke netwerken" over de hele wereld. Overmakingen van Libanezen die in het buitenland wonen, bedragen $ 8.2 miljard, goed voor een vijfde van het BBP van het land. Van de Arabische landen heeft Libanon het hoogste percentage geschoolde arbeidskrachten.

De Libanon Investment Development Authority is opgericht met als doel investeringen in het land aan te moedigen. Investeringswet nr. 360 werd in 2001 aangenomen om het doel van de organisatie te versterken.

Landbouwarbeiders zijn goed voor 12% van het totale personeelsbestand. In 2011 was de landbouw goed voor 5.9% van het BBP van het land. Libanon heeft het grootste percentage bebouwbare grond in de Arabische wereld, met belangrijke gewassen zoals appels, perziken, sinaasappels en citroenen.

Hoewel gouden munten in Libanon in grote hoeveelheden worden geproduceerd, moeten ze worden gerapporteerd wanneer ze naar een ander land worden geëxporteerd, in overeenstemming met de voorschriften van de International Air Transport Association (IATA).

Er is onlangs olie gevonden in het binnenland en op de zeebodem tussen Libanon, Cyprus, Israël en Egypte, en er zijn nu onderhandelingen gaande tussen Cyprus en Egypte om een ​​overeenkomst te bereiken over de exploitatie van deze hulpbronnen. Men denkt dat de zeebodem tussen Libanon en Cyprus aanzienlijke reserves aan ruwe olie en aardgas heeft.

Kleine bedrijven die geïmporteerde componenten opnieuw assembleren en verpakken, vormen het grootste deel van de industrie in Libanon. In 2004 stond de industrie op de tweede plaats in termen van werkgelegenheid, goed voor 26% van de beroepsbevolking in Libanon, en op de tweede plaats in termen van bijdrage aan het BBP, goed voor 21% van het BBP van het land.

Ongeveer 65 procent van de Libanese beroepsbevolking werkt in de dienstverlenende sector. Als gevolg hiervan is de BBP-bijdrage goed voor ongeveer 67.3 procent van het jaarlijkse Libanese BBP. De afhankelijkheid van de economie van de toeristen- en banksector maakt haar echter vatbaar voor politieke onrust.

Libanese banken staan ​​bekend om hun liquiditeit en veiligheid. In 2008 was Libanon een van de slechts zeven landen ter wereld waarvan de aandelenmarkten in waarde stegen.

Op 10 mei 2013 verklaarde het Libanese ministerie van energie en water dat seismische foto's van de Libanese zeebodem uitgebreide uitleg van hun inhoud ondergaan, waarvan tot nu toe slechts ongeveer 10% is bedekt. Voorlopige analyse van de bevindingen onthulde dat 10% van de exclusieve economische zone van Libanon tot 660 miljoen vaten olie en tot 301012 kubieke voet gas bevatte, met een waarschijnlijkheid van meer dan 50%.

Het Syrische conflict heeft een grote impact gehad op de economische en financiële toestand van Libanon. De demografische druk die wordt uitgeoefend door de Syrische vluchtelingen die momenteel in Libanon verblijven, heeft geleid tot een concurrentievermogen op de arbeidsmarkt. Als gevolg hiervan is de werkloosheid in drie jaar tijd meer dan verviervoudigd, tot 20% in 2014. Minder geschoolde werknemers hebben een loonsdaling van 14% gehad. De impact van financiële beperkingen was ook voelbaar: het armoedecijfer steeg, met 170.000 Libanezen die onder de armoedegrens vielen. Tussen 2012 en 2014 stegen de overheidsuitgaven met $ 1 miljard, maar de verliezen bedroegen $ 7.5 miljard. De Centrale Bank van Libanon schat dat alleen al de uitgaven voor Syrische vluchtelingen 4.5 miljard dollar per jaar bedragen.

Turkse staatsburgers krijgen een gratis visum voor drie maanden, dat alleen kan worden verlengd als er een maand is verstreken sinds hun aankomst.

Inwoners van Egypte, Soedan, Tunesië, Marokko, Algerije, Libië, Jemen, Somalië, Djibouti, Mauritanië, de Comoren, Nigeria, Ghana en Ivoorkust komen in aanmerking voor een gratis toeristenvisum van één maand als ze een rondreis hebben ticket, een hotelreservering en USD2,000 (de contante voorwaarden kunnen worden vrijgesteld als u vooraf het visum van de Libanese ambassade krijgt).

Burgers van Thailand (en enkele andere landen die elders in deze sectie niet worden genoemd) kunnen geen visum krijgen op de luchthaven of bij een Libanese ambassade. In plaats daarvan moet een visum worden verkregen via het hoofdkantoor van General Security in Beiroet door een Libanese sponsor in Libanon. Dit is een langdurige procedure die maanden in beslag kan nemen, dus begin zo snel mogelijk. De visa zijn slechts één maand geldig, maar ze kunnen eenmaal in Libanon worden verlengd tot drie maanden via de algemene beveiliging.

Voor burgers van de Gulf Cooperation Council (GCC) en Jordanië zijn visa voor drie maanden gratis. Andere nationaliteiten kunnen LBP 25,000 (USD 17) betalen voor een visum voor 15 dagen of LBP50,000 voor een visum voor drie maanden (USD 35). Deze visa zijn single-entry; visa voor meerdere binnenkomsten zijn ook beschikbaar voor burgers van verschillende landen (USD 75 zes maanden geldig). Gratis transitvisa voor 48 uur (geldig voor drie kalenderdagen) zijn nog steeds beschikbaar, maar alleen als u over land aankomt en per vliegtuig vertrekt of vice versa.

Voor bepaalde landen kunnen visa worden verkregen bij Libanese ambassades en consulaten in het buitenland, of bij aankomst op de luchthaven van Beiroet en andere havens van binnenkomst.

Burgers van deze landen die voor toerisme komen, krijgen een gratis geldig visum van één maand dat met maximaal drie maanden kan worden verlengd: Andorra, Antigua en Barbuda, Argentinië, Armenië, Australië, Oostenrijk, Azerbeidzjan, Bahama's, Barbados, Wit-Rusland, België , Belize, Bhutan, Brazilië, Bulgarije, Canada, Chili, Tsjechië, Costa Rica, Kroatië, Cyprus, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Georgië, Duitsland, Griekenland, Hong Kong, Hongarije, IJsland, Ierland, Italië, Japan, Kazachstan, Kirgizië, Letland, Litouwen, Liechtenstein, Luxemburg, Macedonië, Macau, Maleisië, Malta, Mexico, Moldavië, Monaco, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Palau, Panama, Peru, Polen, Portugal, Rusland, Roemenië, Saint Kitts en Nevis, Samoa, San Marino, Singapore, Slowakije, Slovenië, Zuid-Korea, Spanje, Zweden, Zwitserland, Tadzjikistan, Turkije, Trinidad en Tobago, Turkmenistan, Verenigd Koninkrijk, VS, Oekraïne, Oezbekistan en Venezuela.

BEY (Beirut International Airport) ligt 5 kilometer (3 mijl) ten zuiden van het stadscentrum. Middle East Airlines vliegt dagelijks naar Abidjan, Abu Dhabi, Accra, Amman, Athene, Caïro, Keulen, Kopenhagen, Dammam, Doha, Dubai, Frankfurt, Genève, Istanbul-Atatürk, Djedda, Kano, Koeweit, Lagos, Larnaca, Londen-Heathrow, Milaan-Malpensa, Nice, Parijs-Charles de Gaulle, Riyadh en Rome-Fiumicino, Warschau-Okęcie.

Turkish Airlines, Cyprus Airways en Czech Airlines zijn allemaal goede opties voor vluchten vanuit het VK. Zelfs rechtstreekse vluchten vanaf Heathrow met MEA of BMI zijn bij deze drie vervoerders vaak goedkoper. Tsjechische luchtvaartmaatschappijen zijn altijd de meest kosteneffectieve optie vanaf Manchester.

Elk uur vertrekken bussen uit Damascus tegen een vergoeding van 400 of 500 SYP. De reis duurt meestal 4-5 uur, afhankelijk van het grensverkeer. Het is belangrijk op te merken dat u bij het verlaten van Syrië een vertrekvergoeding van 550 SYP moet betalen en een Libanees visum voor 48 uur moet krijgen aan de andere kant van de grens. Transitvisa zijn gratis, transitvisa voor 15 dagen kosten LL25,000 (US $ 17) en toeristenvisums voor 30 dagen voor één binnenkomst zijn LL50,000 (US $ 34), die allemaal in Libanese ponden moeten worden betaald. Geldwisselaars kunnen geld tegen betaling omwisselen (meestal $1).

De enige regelmatige passagiersveerdienst tussen Turkije en Libanon is Akgunler Denizcilik's tweewekelijkse dienst van Tasucu, net buiten Mersin, naar de noordelijke stad Tripoli. Afgezien van de eenzame passagiersveerboot, is de enige manier om over het water naar Libanon te komen, een cruiseschip of, voor de meer gedurfde, een vrachtschip.

Libanon is een klein land met een reis van noord naar zuid die minder dan drie uur duurt. Diensttaxi's, bussen en auto's zijn de meest voorkomende vormen van vervoer.

Het grootste deel van de passagiers vertrouwt op servicecabines om zich te verplaatsen. "Service"-taxi's rijden op vaste routes tussen steden, vergelijkbaar met bussen, maar ze kunnen zonder enige discussie worden geboekt om extra locaties te bereiken. Elke taxi vervoert tussen 4 (binnen grootstedelijke regio's) en 6 (langere reizen) mensen die de prijs verdelen. Voor kleine afstanden van enkele kilometers/mijlen is het tarief 2000 LL (Libanese lira), wat ongeveer $ 1.33 is, en stijgt op basis van de af te leggen afstand, het verkeer op die specifieke route en, natuurlijk, overtuigings-/onderhandelingsvaardigheden , zoals met alles in Libanon. Een privétaxirit zonder deze met andere passagiers te hoeven delen, is vergelijkbaar met een "Service" -taxi omdat er dezelfde vooronderhandeling nodig is om de prijs vast te stellen, en het kost als vuistregel minimaal 10,000 LL (6.66 US$) . Een woord van waarschuwing: stap nooit in een taxi of "service" zonder eerst een vergoeding overeen te komen.

Taxi's en "service" -taxi's zijn in wezen hetzelfde en de werkwijze wordt bepaald door de beschikbaarheid en vraag van passagiers. In Libanon bestaat het grootste deel van de "service"-taxi's uit Mercedes-voertuigen uit 1975 die de straten afstruinen op zoek naar klanten door te toeteren. Nieuwere voertuigtypes die voornamelijk dienen als "service" -taxi's beginnen op te duiken in Libanese straten, met hetzelfde prijskaartje als hun oudere zussen.

Het roodgekleurde kenteken is te zien op alle soorten voertuigen voor openbaar vervoer in Libanon (taxi's, bussen, minibusjes en zelfs vrachtwagens).

Er zijn veel stadsbuslijnen die zowel handig als goedkoop zijn. Het Charles Helou Station (ten oosten van het centrum) is waar de meeste bussen naar Noord-Libanon vertrekken, terwijl het Cola "Station" is waar de meeste bussen naar het zuiden en zuidoosten van Beiroet (inclusief Damascus en Baalbek) vertrekken (wat eigenlijk een kruising is naast het viaduct van de Cola-brug).

In vergelijking met andere landen in de omgeving is het huren van een auto in Libanon vrij duur. Met volharding en onderhandeling kunnen redelijke, zo niet goedkope prijzen worden verkregen, en als u eenmaal uw huurauto heeft, is benzine eenvoudig te verkrijgen. Houd er echter rekening mee dat benzine niet goedkoop is en dat het een van de meest door inflatie wordt beïnvloed.

De meeste wegen in Libanon zijn in slechte staat en Libanese chauffeurs staan ​​niet bekend om hun voorzichtigheid. Wees zeer voorzichtig wanneer u in Libanon rijdt. Zelfs op plaatsen die niet zijn getroffen door de Israëlische aanval, zijn er enorme kuilen te zien op grote snelwegen met meerdere rijstroken in het centrum van Beiroet.

Voor westerse automobilisten die gewend zijn aan veilig rijden, moet autorijden in Libanon als een intensieve activiteit worden beschouwd. De namen van de straten zijn bijna onbestaande. Rijden in de bergen is bijzonder gevaarlijk, omdat het vaak gaat om snelwegen met één auto in tweerichtingsstraten. Tijdens piekuren kan het verkeer in grote steden zoals Beiroet en Tripoli, evenals op de route van Beiroet naar Kaslik, erg overbelast en tijdrovend zijn, waardoor een reis van 20 minuten in bijna een uur verandert.

• Beiroet – de hoofdstad en grootste stad
• Baalbek – een Fenicische en Romeinse archeologische vindplaats
• Byblos (Joubeil) – nog een stad met veel overblijfselen, kastelen en musea
• Jezzine - belangrijkste zomerresort en toeristische bestemming van Zuid-Libanon
• Jounieh – bekend om zijn badplaatsen en nachtclubs
• Sidon (Saida) – veel middeleeuwse overblijfselen
• Tripoli (Trablus) – nog ongerept door massatoerisme
• Tyre (Sour) – heeft een aantal oude vindplaatsen, waaronder het Romeinse Hippodroom dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat
• Zahle – hoofdstad van de Bekaa-vallei

• Batroun is een historische stad aan de Middellandse Zeekust met een bruisend stadscentrum vol met restaurants, cafés, pubs en nachtclubs.
• Bcharre is een toegangspoort tot het Cedars of God-bos en de Cedars-skipistes en wordt omgeven door bergen.
• Ehden is een heuvelachtig stadje met diverse bezienswaardigheden en een prachtig landschap. Ehden Nature Reserve bevindt zich hier.
• Barouk staat bekend om zijn cederbossen.
• Jeita – Bekend om zijn Grot
• In de Kadisha-vallei kan het huis van de Libanese dichter Khalil Gibran worden bezocht.
• Beiteddine – Deze stad staat bekend om zijn paleis.
• Deir el Qamar in de wijk Chouf is een traditioneel gehucht.
• Baskinta is een klein dorp aan de voet van de berg Sannine.
• Qornet El-Sawda is de hoogste berg van het land.
• Mzaar Kfardebiane – Mzaar Kfardebiane staat bekend om zijn skipistes.
• In de Beqaa-vallei staat Qaraoun bekend om zijn meer.
• Wijngaarden zijn bekend in Kefraya.
• Brummana is een historisch dorp dat vanwege het aangename klimaat, het prachtige uitzicht op Beiroet en het bruisende nachtleven vaak een zomerresort wordt genoemd.
• Al Shouf Cedar Nature Reserve – Dit natuurreservaat van 550 vierkante kilometer heeft wandelpaden tussen duizendjarige ceders. Niha, Barouk, Maaser el Shouf, Ain Zhalta en Aammiq zijn allemaal dichtbij.

Er zijn talloze hotels in Libanon, variërend in prijs en kwaliteit van $ 10 per nacht tot honderden dollars per nacht, en de kwaliteit varieert enorm. Veel grote hotelmerken, zoals Intercontinental, Holiday Inn en Crowne Plaza, evenals lokale boetiekhotels en 'mama-en-pop'-hotels, evenals goedkope budgethotels, zijn hier te vinden.

Als u van plan bent om voor een lange tijd te blijven, zijn gemeubileerde flats of all-suite hotels de beste optie om geld te besparen, aangezien ze inclusief schoonmaak en andere diensten zijn.

Libanon heeft een divers landschap, variërend van prachtige stranden tot hooglanden en valleien. De Libanezen vinden het prettig dat Libanon een van de weinige landen is waar je 's ochtends kunt skiën en 's middags naar het strand kunt gaan (hoewel dat vanwege het verkeer onmogelijk is). Houd er rekening mee dat dit slechts een paar dagen per jaar mogelijk is, meestal tijdens de overgang van winter naar lente en/of van zomer naar herfst.

Downtown Beiroet De pittoreske binnenstad verbaast bezoekers van over de hele wereld. Toeristen kunnen heerlijk eten of een kopje koffie drinken op de terrasjes op Place de l'Etoile. Daarnaast biedt de hoofdstad een verscheidenheid aan eetgelegenheden en uitgaansgelegenheden voor mensen van alle leeftijden. Er zijn veel nachtclubs, bars, cafés en restaurants voor een breed scala aan smaken en budgetten.

De Romeinse tempels van Baalbeck behoren tot de grootste en meest magnifieke Romeinse overblijfselen ter wereld.

De archeologische vindplaats Al Bass in Tyrus, een UNESCO-werelderfgoed, is een van 's werelds grootste en best bewaarde Romeinse archeologische vindplaatsen. De site omvat een enorme necropolis, een grote monumentale boog die leidt naar een Romeinse weg, een uitstekend voorbeeld van een aquaduct en de grootste en best bewaarde Romeinse Hippodroom die tot nu toe is ontdekt.

Jeita Grotto is een grot in Jeita, een van de nieuwe zeven natuurlijke wonderen van de wereld, Jeita Grotto, is genomineerd. Jeita Grotto is de toeristische kroonjuweel van Libanon, met twee spectaculaire grotten om bezoekers te bieden. Het is een bron van fascinatie voor hele families die een fascinerende wereld diep onder de grond willen verkennen. De "Toeristische Site van Jeita" brengt alle aspecten van de natuur samen, inclusief steen, water, bomen, bloemen, lucht en dieren, in een gedurfde omgeving met een vleugje Libanese culturele geschiedenis. Het is een van 's werelds meest verbluffende en fascinerende natuurlijke wonderen.

Beiteddin Het paleis van Beiteddine is een van de meest authentieke Arabische architecturale juweeltjes. De 'midane', een enorme rechthoekige ruimte voor gasten, en een kleinere voor de koninklijke privé-appartementen, beide met een prachtige fontein in het midden, vormen dit historische monument.

Vallei van Qadisha (Heilige Vallei) De "Heilige Vallei" strekt zich uit van Bcharreh tot aan de kust in Noord-Libanon. Het is de thuisbasis van een overvloed aan grotten, kapellen en kloosters en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Byblos, ook bekend als "Jbeil" in het Arabisch, is een Fenicische stad die is aangewezen als UNESCO-werelderfgoed. Een middeleeuws kasteel en een Romeins amfitheater behoren tot de toeristische attracties, evenals vele kustcafés en restaurants met verse zeevruchten.

Anjar is een stad in de Beqaa-vallei met een verscheidenheid aan lokale eetgelegenheden die traditionele Libanese gerechten serveren. De overblijfselen van een 8e-eeuwse Umayyad-stad zijn te vinden in de stad.

De bevolking van Libanon heeft zich moeten aanpassen aan de politieke onrust. Libanon is zonder twijfel de partijhoofdstad van het Midden-Oosten. Er zijn verschillende uitgaanswijken in Beiroet, zoals de wijk Gemmayze, die vooral vol is met bars en restaurants, of Monot Street, met nachtclubs en pubs. Nachtclubs in de open lucht zoals Sky Bar, White en Iris zijn ook populair in Libanon. Groot-Beiroet is een stad die nooit slaapt, aangezien de overgrote meerderheid van haar bedrijven 24 uur per dag open is.

Libanese nachtclubs zijn gevarieerd, met zowel "oosterse" als "westerse" stijlen, evenals een combinatie van beide.

Sporting Club, Oceana, Laguava of Edde Sands en Janna Sur Mer zijn slechts enkele van de prachtige stranden en badplaatsen in Libanon. Deze locaties zijn daarentegen niet goedkoop en kunnen nogal prijzig zijn, vooral voor de budgetreiziger.

De Libanon Bergroute (LMT) is een 350 kilometer lange nationale wandelroute die loopt van Al Qobaiyat in het noorden tot Marjaayoun in het zuiden van Libanon. Het pad is niet goed gedefinieerd en je moet een gids inhuren als je niet wilt verdwalen. De gidsen zijn misschien prijzig, maar het is de moeite waard om met hen te onderhandelen. Als je alleen wilt gaan, is het platteland dichtbevolkt en ben je nooit ver van andere mensen. Dit is verreweg de beste manier om Libanon in zijn natuurlijke staat te observeren!

Libanon biedt zes skigebieden met geprepareerde pistes die alle niveaus van skiërs en snowboarders aanspreken. Kilometers langlauf- en sneeuwschoenpaden wachten op verkenning buiten de skigebieden; Libanon biedt voor elk wat wils. Elk skigebied heeft zijn eigen kenmerkende persoonlijkheid.

Het eten in Libanon is uitstekend, met vegetarische maaltijden zoals tabouleh, fattoush en waraq ainab, evenals verrukkelijke dipsauzen zoals hommos en moutabal.

Libanese barbecue, zoals shish tawouq (gebarbecuede kip) - meestal gegeten met knoflook, lahm mashwiye (gebarbecued rundvlees) en kafta, zijn must-haves (gekruid gehakt van de barbecue).

Afhankelijk van waar je heen gaat, kost een uitgebreid diner in een plaatselijk restaurant slechts 15 US dollar (22500 LL), maar er zijn ook duurdere keuzes.

Sandwiches, zoals shoarmabroodjes, zijn ook verkrijgbaar als Libanees "quick food" bij kiosken langs de weg (in andere landen bekend als döner - of gyros in Griekenland). Shoarma wordt gewikkeld op dun Libanees brood. Er zijn ook verschillende sandwiches met gebarbecued vlees verkrijgbaar, evenals lams- of kippenmilt, hersenen, lamsbeenmerg en lamstestikels.

Het ontbijt bestaat meestal uit manaeesh, dat lijkt op een opgevouwen pizza met zaatar (een kruidenmix van tijm, olijfolie en sesamzaad), jebneh (kaas) of gehakt als toppings (deze versie wordt beter lahm bi ajin genoemd). ).

Een ander typisch ochtenditem is knefeh, een soort gepaneerde kaas geserveerd in een sesamzaadbrood met een dikke siroop. Het is ook een dessertoptie.

Libanon staat ook bekend om zijn Arabische zoetigheden, die in veel van de beste restaurants van het land te vinden zijn. Tripoli, aan de andere kant, staat bekend als "de" stad voor Libanese zoetigheden en wordt vaak de "Sweet Capital" van Libanon genoemd.

Internationale voedselketens zijn door het hele land te vinden. Italiaanse, Franse, Chinese en Japanse keukens, evenals caféfranchises (zoals Starbucks, Dunkin' Donuts en anderen), zijn erg populair in Libanon, met een grotere concentratie in Beiroet en de stedelijke wildgroei ten noorden van de stad.

De wijnen van Libanon zijn over de hele wereld bekend. Druiven worden sinds de oudheid in de Bekaa-vallei verbouwd en de wijngaarden vormen de basiswijn voor distillatie tot de nationale geest Arak, die, net als Ouzo, een anijssmaak heeft en troebel wordt wanneer deze wordt verdund met water. Meze wordt traditioneel geserveerd met Arak.

In het verleden zijn de druiven echter ook gebruikt om wijn te produceren. De troepen en functionarissen die arriveerden om het Franse mandaat na de Eerste Wereldoorlog te regeren, zorgden voor een vraag naar rode wijn, en grote arealen van de Cinsault-druif werden speciaal voor dat doel geplant. Deze zijn de afgelopen 20 jaar aangevuld met de meest populaire buitenlandse variëteiten, waaronder Cabernet Sauvignon en Chardonnay.

Wijnhuizen bieden vaak wijnproeverijen aan en zijn vriendelijk. Chateau Musar ligt in de buurt van Ghazir, 15 kilometer ten noorden van Beiroet, en importeert druiven uit de Bekaa-regio. De enorme Kefraya, Ksara, de oudste wijnmakerij van allemaal, Massaya, een populaire nieuwe producent in Tanail, en Nakad in Jdeita, die net als Musar een excentrieke ouderwetse methode heeft gevolgd, behoren tot de wijnmakerijen in Bekaa. In het West Bekaa-gebied heeft Kefraya ook een geweldig restaurant en het landschap is prachtig om doorheen te reizen.

Het Libanese pond, afgekort "LBP", of de "Libanese Lira", afgekort "LL", is het meest gebruikte acroniem. Met een waarde van ongeveer LL 1,500 tot US $ 1, wordt de waarde ervan constant gehouden ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Bijna alles accepteert Libanese ponden of Amerikaanse dollars, en het is normaal om in dollars te betalen, maar wisselgeld in ponden (zorg er in dat geval voor dat u niet te weinig wisselt).

LL1000, LL5000, LL10,000, LL20,000, LL50,000 en LL100,000 zijn de gebruikte biljetten. ps Er zijn twee typen LL1000, die beide acceptabel zijn.

De biljetten LL1, LL5, LL10, LL25, LL50, LL100, LL250 en LL500 werden niet gebruikt.

Er zijn twee soorten munten: LL250 en LL500. De LL25, LL50 en LL100 munten worden zelden gebruikt.

Libanon neemt zowel nationale feestdagen als christelijke en islamitische festivals in acht. Zowel de Gregoriaanse als de Juliaanse kalender worden gebruikt om christelijke feesten te herdenken. De Gregoriaanse kalender wordt gebruikt door Grieks-orthodoxe (behalve Pasen), katholieken, protestanten en Melkitische christenen, die Kerstmis vieren op 25 december. Volgens de Juliaanse kalender vieren Armeens-apostolische christenen Kerstmis op 6 januari. De islamitische maankalender wordt gebruikt om moslimfeesten te bepalen. Eid al-Fitr (het driedaagse feest aan het einde van de Ramadan-maand), Eid al-Adha (Het Offerfeest), dat wordt gevierd tijdens de jaarlijkse bedevaart naar Mekka en de bereidheid van Abraham herdenkt om zijn zoon aan God te offeren , de geboorte van de profeet Mohammed en Ashura behoren tot de islamitische feestdagen (de sjiitische dag van rouw). Arbeidersdag, Onafhankelijkheidsdag en Martelarendag zijn allemaal nationale feestdagen in Libanon.

De Libanese cultuur omvat muziekfestivals, die vaak op historische locaties worden gehouden. Het Baalbeck International Festival, het Byblos International Festival, het Beiteddine International Festival, het Jounieh International Festival, het Broumana Festival, het Batroun International Festival, het Ehmej Festival, het Dhour Chwer Festival en het Tyr Festival behoren tot de meest bekende. Het Ministerie van Toerisme van Libanon promoot deze evenementen. Elk jaar organiseert Libanon ongeveer 15 internationale concerten, waarmee het de eerste plaats is in het Midden-Oosten en de zesde wereldwijd op het gebied van nachtleven.

• Nieuwjaarsdag (Januari 1)
• Armeense kerst (Januari 6)
• St. Valentijnsdag (14 februari)
• St. Maroun's Day (9 februari) - Christelijke religieuze vieringen.
• Dag van de Profeet (9 maart) - Islamitische religieuze vieringen
• Feest van de Aankondiging (Maart 25)
• Goede vrijdag
• Paaszondag – Christelijke religieuze gebruiken.
• Dag van de Arbeid (1 mei) - de meeste bedrijven en scholen zijn gesloten.
• Bevrijding van het Zuiden (Mei 25)
• St. Elias' Day (20 juli) - Veel vuurwerk en festivals.
• Hemelvaartsdag (15 augustus)
• Ramadan (variabel)-Islamitische religieuze vieringen
• Eid el Fitr (variabele)-Islamitische religieuze vieringen
• Independence Day (22 november)- Alle bedrijven en scholen gesloten.
• Eid il-Burbara of Sint-Barbaradag (4 december) - Christelijke religieuze vieringen.
• Kerstdag (25 december)- De meeste bedrijven en restaurants zijn de avond ervoor en de hele dag gesloten; familiebijeenkomsten, het uitwisselen van geschenken, christelijke religieuze vieringen.
• Oudejaarsavond (December 31)

Omdat Libanon een land is met veel verschillende religieuze groepen, is het verstandig om de religieuze diversiteit onder het Libanese volk te respecteren. Bij het bezoeken van religieuze plaatsen (kerken, moskeeën, enz.) evenals landelijke steden en dorpen, wordt bescheiden kledij aangeraden.

Zelfs in Beiroet zijn bepaalde buurten conservatiever dan andere, dus toeristen moeten hier rekening mee houden bij het zien van de stad. Maar over het algemeen is 'westerse' kleding meestal acceptabel, dus houd je kleding bescheiden om je risico's af te dekken. Houd er echter rekening mee dat, hoe open en westers Beiroet ook is, dit Europa niet is; "topless" gaan op een strand, privé of openbaar, wordt afgeraden.

In Tripoli wordt vrouwen aangeraden zich bescheiden te kleden, vooral in de oude stad. Hetzelfde kan gezegd worden voor de meerderheid van de traditionele 'souks' van het land. Over het algemeen zijn Libanezen gewend aan een verscheidenheid aan levensstijlen, en sommigen nemen snel aanstoot, vooral als het gaat om kledingkwesties. Hoewel niet alle Libanezen ruimdenkend zijn, zijn de Libanezen gewend aan afwisseling en zijn daarom gemakkelijker andere levensstijlen te omarmen.

Vanwege politieke gevoeligheden, waaronder de oorlog met Israël en de crisis met Syrië, moeten bezoekers vermijden om over politiek te praten, vooral met betrekking tot deze twee naties.

De cultuur van Libanon is het resultaat van duizenden jaren van interactie tussen verschillende beschavingen. Oorspronkelijk bewoond door de Kanaänitische Feniciërs, heeft de Libanese cultuur zich gedurende millennia ontwikkeld door uit al deze groepen te putten. Het is binnengevallen en gekoloniseerd door de Assyriërs, Perzen, Grieken, Romeinen, Arabieren, Fatimiden, kruisvaarders, Ottomaanse Turken en meest recentelijk de Fransen. De gevarieerde bevolking van Libanon, waaronder mensen met veel etnische en religieuze achtergronden, heeft ook invloed gehad op de festivals, muziekstijlen, literatuur en eten van het land. De Libanezen "hebben een in wezen vergelijkbare cultuur", ondanks hun etnische, taalkundige, religieuze en confessionele diversiteit. Libanees Arabisch wordt veel gesproken en de keuken, muziek en literatuur van het land zijn diep verankerd in 'bredere mediterrane en Arabische Levantijnse tradities'.

Khalil Gibran is in de literatuur vooral bekend om zijn roman De profeet (1923), die in meer dan twintig talen is vertaald. Elias Khoury, Amin Maalouf, Hanan al-Shaykh en Georges Schehadé behoren tot de moderne Libanese auteurs die wereldwijd bekendheid hebben gekregen.

Moustafa Farroukh was een van Libanons bekendste schilders van de twintigste eeuw. In de loop van zijn carrière exposeerde hij op locaties variërend van Parijs tot New York tot Beiroet. Er werken momenteel veel meer moderne kunstenaars, zoals Walid Raad, een in New York gevestigde hedendaagse mediakunstenaar.

De Arab Image Foundation bevat een collectie van ruim 400,000 afbeeldingen uit Libanon en het Midden-Oosten op het gebied van fotografie. De foto's worden tentoongesteld in een onderzoekscentrum en de collectie is gepromoot via verschillende evenementen en publicaties in Libanon en over de hele wereld.

De muziek van Libanon doordringt de cultuur van het land. Traditionele volksmuziek is nog steeds populair in Libanon, maar hedendaagse muziek die westerse en traditionele Arabische genres combineert, evenals pop en fusion, wint snel aan aantrekkingskracht. Lydia Canaan, een historische figuur en Libanese muzikale pionier, wordt erkend als de eerste rockster in het Midden-Oosten in de Rock and Roll Hall of Fame en Museum's Library and Archives in Cleveland, Ohio, VS. Op radiostations zijn traditionele Libanese, klassieke Arabische, Armeense en hedendaagse Franse, Engelse, Amerikaanse en Latijnse liederen te horen.

Volgens filmcriticus en historicus Roy Armes was de bioscoop van Libanon de enige bioscoop in het Arabischtalige gebied die als een nationale bioscoop kon worden beschouwd, afgezien van die van Egypte. Libanon heeft sinds de jaren twintig een bioscoop en het land heeft meer dan 1920 films geproduceerd.

De media in Libanon zijn niet alleen een regionaal productiecentrum, maar ook een van de meest liberale en vrije in de Arabische wereld. Reporters Without Borders beweert dat "de media in Libanon meer vrijheid genieten dan in enig ander Arabisch land". Ondanks zijn kleine bevolking en geografische ligging, speelt Libanon een belangrijke rol in de informatiecreatie in de Arabische wereld en "in het hart van een regionaal medianetwerk met wereldwijde gevolgen".

Er zijn vier skigebieden in Libanon. Vanwege de ongebruikelijke ligging van Libanon zijn 's ochtends skiën en 's middags zwemmen in de Middellandse Zee beide mogelijk. Basketbal en voetbal zijn twee van Libanon's meest populaire competitieve sporten. Andere populaire recreatieve activiteiten in Libanon zijn kanoën, fietsen, raften, klimmen, zwemmen, zeilen en speleologie. Elke herfst trekt de Beiroet Marathon elite hardlopers uit Libanon en over de hele wereld.

In Libanon is rugby league een relatief jonge maar zich snel ontwikkelende sport. De nationale rugbyliga-ploeg van Libanon nam deel aan de Rugby League World Cup 2000 en kwalificeerde zich met een snor voor de edities van 2008 en 2013. Libanon nam opnieuw deel aan de Europacup I van 2009, waar de ploeg Ierland versloeg en als derde eindigde nadat ze de kwalificatie voor de finale ternauwernood hadden gemist. Hazem El Masri, geboren in Tripoli, zal altijd herinnerd worden als de beste Libanese speler aller tijden. In 1988 verhuisde hij van Libanon naar Sydney, Australië. Hij werd in 2009 de hoogste puntenscorer in de geschiedenis van de National Rugby League en verzamelde 2418 punten tijdens het spelen met de Canterbury-Bankstown Bulldogs in Australië, waar hij ook het record heeft voor de meeste eersteklas optredens (317) en pogingen (159). Hij is ook de hoogste try-scorer (12 pogingen) en topscorer (136 punten) voor het Libanese nationale team op internationaal niveau.

Basketbal wordt gespeeld in Libanon. Drie keer op rij kwalificeerde het Libanese nationale team zich voor het FIBA ​​Wereldkampioenschap. Sporting Al Riyadi Beirut, de huidige Arabische en Aziatische kampioen, en Club Sagesse, die eerder de Aziatische en Arabische kampioenschappen won, zijn twee van Libanons meest dominante basketbalteams. De meest gedecoreerde speler in de Libanese National Basketball League is Fadi El Khatib.

De Libanese Premier League, waarvan de meest succesvolle teams de Al-Ansar Club en de Nejmeh SC zijn, en met bekende spelers als Roda Antar en Youssef Mohamad, de eerste Arabier die een Europese Premier League-ploeg leidt, is een van de meest populaire sporten in de natie.

Libanon was de afgelopen jaren gastheer van de AFC Asian Cup en de Pan Arab Games. Libanon was gastheer van de Jeux de la Francophonie 2009 van 27 september tot 6 oktober en heeft sinds de oprichting deelgenomen aan alle Olympische Spelen, waarbij in totaal vier medailles werden behaald.

Samir Bannout, Mohammad Bannout en Ahmad Haidar zijn bekende Libanese bodybuilders.

De afgelopen jaren is ook watersport in Libanon enorm populair gebleken. Sinds 2012, toen de ngo Libanon Water Festival werd opgericht, is er meer aandacht voor dergelijke activiteiten en wordt Libanon wereldwijd gepromoot als watersportbestemming. Ze houden verschillende competities en watersporten om hun volgers aan te moedigen mee te doen en veel te winnen.

De overgrote meerderheid van de Libanezen is aardig en de meeste bezoekers hebben er geen problemen mee. De spanningen met Israël kunnen echter oplaaien (hoewel ze over het algemeen beperkt zijn tot Zuid-Libanon), dus bezoekers moeten de onafhankelijke pers in het land in de gaten houden.

Bij het bezoeken van specifieke plaatsen is het raadzaam om vergezeld te gaan, zoals in elk land. Over het algemeen moeten Palestijnse vluchtelingenkampen en Israëlische grenzen worden vermeden.

Sommige delen van Libanon, zoals Erssal of Aarsal in het noorden van Bekaa, zijn berucht vanwege het ontvoeren van expats en het vasthouden van hen voor losgeld.

Bezoekers moeten zich altijd registreren bij hun respectieve ambassades zodra ze in Libanon aankomen en op de hoogte blijven van eventuele reisadviezen.

Handige telefoonnummers:

Libanon heeft een professioneel en particulier gezondheidszorgsysteem, waardoor het een populaire bestemming is voor gezondheidstoerisme in het gebied. De volgende ziekenhuizen bevinden zich meestal in Beiroet:

Het is essentieel dat u een reisverzekering afsluit voordat u naar Libanon vertrekt. Ziekenhuizen in het land kunnen extreem duur zijn en contante betalingen kunnen vooraf vereist zijn vanwege het ontbreken van een verzekering.