Laos

Van 80,000 buitenlandse toeristen in 1990 tot 1.876 miljoen in 2010 is de toeristenindustrie in hoog tempo gegroeid. In 2010 zal het toerisme naar verwachting 679.1 miljoen dollar bijdragen aan het bbp, en in 1.5857 stijgen tot 2020 miljard dollar. In 10.9 had toerisme een op de 2010 mensen in dienst. export in 15.5 of 2010 miljoen dollar, oplopend tot 270.3 miljoen dollar (484.2 procent van het totaal) in 12.5.

"Simply Beautiful" is het nationale toeristenmotto. De regio van de Vlakte der Kruiken (hoofdartikel: Phonsavan); oude en moderne cultuur en geschiedenis in Muang Ngoi Neua en Vang Vieng; wandelen en bergstammen bezoeken in een aantal gebieden, waaronder de boeddhistische cultuur en koloniale architectuur in Luang Prabang; gastronomie en oude tempels in Vientiane; backpacken in Muang Ngoi Neua en Vang Vieng; oude en moderne cultuur en geschiedenis in de regio van de Vlakte der Kruiken (hoofdartikel: Phons Voor deze mix van architectuur en geschiedenis noemde de Europese Raad voor Handel en Toerisme het land de "World Best Tourist Destination" voor 2013.

De Vlakte der Kruiken zal zich waarschijnlijk voegen bij Luang Prabang en Wat Phu als UNESCO-werelderfgoedlocaties nadat het verdere werk om UXO te verwijderen is voltooid. Lao Nieuwjaar wordt gevierd rond 13-15 april en omvat een waterfeest vergelijkbaar met die van Thailand en andere Zuidoost-Aziatische landen, zij het met een meer gedempte toon.

De Lao National Tourism Administration, geassocieerde overheidsinstanties en het bedrijfsleven werken samen om de nationale ecotoerismestrategie en het actieplan van het land te verwezenlijken. Dit omvat het verminderen van de ecologische en culturele impact van toerisme, het vergroten van het bewustzijn van het belang van etnische groepen en biologische diversiteit, het genereren van inkomsten om het Laotiaanse beschermde gebiedsnetwerk en cultureel erfgoed te behouden, in stand te houden en te beheren, en het benadrukken van de noodzaak van toeristische bestemmings- en beheerplannen voor sites die zullen worden ontwikkeld als bestemmingen voor ecotoerisme.

Laos staat bekend om zijn zijde en inheemse ambachten, die onder andere te vinden zijn op de avondmarkt van Luang Prabang. Mulberry-thee is een andere specialiteit.

Laos is de enige niet aan zee grenzende natie van Zuidoost-Azië, op de breedtegraden 14° en 23°N (met een klein gebied ten zuiden van 14°) en lengtegraden 100° en 108°E. De dichtbeboste omgeving bestaat voornamelijk uit steile bergen, waarvan de hoogste Phou Bia is met 2,818 meter (9,245 voet), met enkele flats en plateaus die voor de goede orde zijn ingegooid. De Mekong-rivier vormt het grootste deel van de westelijke grens met Thailand, terwijl de Annamite Range-bergen het grootste deel van de oostelijke grens met Vietnam vormen, en de Luang Prabang Range de noordgrens met de Thaise hooglanden. Het Xiangkhoang-plateau in het noorden en het Bolaven-plateau in het zuiden zijn de twee plateaus. Het moessonpatroon beïnvloedt het klimaat, dat tropisch is.

Van mei tot november is er een duidelijk regenseizoen, gevolgd door een droog seizoen van december tot april. Omdat de laatste twee maanden van het klimatologisch gedefinieerde droge seizoen aanzienlijk heter zijn dan de eerste vier, beweert de lokale legende dat er drie seizoenen zijn (regenachtig, koud en heet). Vientiane is de hoofdstad en grootste stad van Laos, met Luang Prabang, Savannakhet en Pakse als andere belangrijke steden.

De regering van Laos heeft in 21 1993% van het landoppervlak van het land gereserveerd voor het behoud van leefgebieden. De natie is een van de vier in de "Gouden Driehoek" die papaver produceert. Volgens het UNODC-feitenboek Opium Poppy Growing in Southeast Asia, gepubliceerd in oktober 2007, was het papaverteeltgebied in Zuidoost-Azië 15 vierkante kilometer (5.8 vierkante mijl), een daling van 18 vierkante kilometer (6.9 vierkante mijl) in 2006.

Het land Laos is verdeeld in drie regio's: noord, midden en zuid.

Er zijn drie verschillende seizoenen in Laos. Het hete seizoen duurt van maart tot mei, met temperaturen tot 40°C. Het wat mildere natte seizoen duurt van mei tot oktober, wanneer de temperaturen rond de 30°C schommelen, tropische stortbuien gebruikelijk zijn (vooral in juli en augustus), en de Mekong-overstromingen af ​​en toe voorkomen.

Het droge seizoen, dat duurt van november tot maart en met temperaturen zo laag als 15°C (of zelfs nul in de hooglanden 's nachts), staat bekend als 'hoogseizoen' (wanneer de meeste toeristen in het land zijn). Naarmate het droge seizoen echter ten einde loopt, kunnen de noordelijke delen van Laos - in wezen alles ten noorden van Luang Prabang - erg mistig worden als boeren hun gewassen verbranden en bosbranden woeden.

Het woord 'Laotiaans' betekent niet altijd 'Lao-taal', 'Lao-etnische groep', 'Laotiaanse taal' of 'Lao-tradities'. Het is een politieke term die niet-etnische Laotiaanse gemeenschappen in Laos omvat en naar hen verwijst als "Laotiaans" vanwege hun politieke burgerschap. Met een gemiddelde leeftijd van 21.6 jaar heeft Laos de jongste bevolking van alle Aziatische landen.

In 2012 werd de bevolking van Laos geschat op 6.5 miljoen, ongelijk verdeeld over het land. De meerderheid van de bevolking woont in de Mekong rivier en de stroomgebieden van haar zijrivieren. In 2008 had de hoofdstad en grootste stad, de prefectuur Vientiane, ongeveer 740,010 inwoners. De bevolkingsdichtheid van het land was 27 inwoners per vierkante kilometer.

Laotianen worden vaak ingedeeld op basis van hun hoogte (laagland, binnenland en hoger hoogland), wat ongeveer overeenkomt met etnische groeperingen.

Lao Loum (mensen uit het laagland)

Meer dan de helft van de bevolking, of 60%, is etnisch Lao, de belangrijkste inwoners van het laagland en de politiek en cultureel dominerende groep van het land. De Tai-taalgroep begon in het eerste millennium CE naar het zuiden te trekken vanuit China, en de Lao maken deel uit van die groep. Andere "laagland"-stammen, die samen met het Lao-volk de Lao Loum vormen, zijn goed voor 10% van de bevolking.

Lao Theung (mensen uit het middenland)

Mon-Khmer stammen die bekend staan ​​als Lao Theung of mid-helling Laotianen heersen in de middelste en zuidelijke hooglanden. De Lao Loum verwijzen naar hen als Khmu, Khamu (Kammu) of Kha om hun Austroaziatische wortels aan te duiden. Dit laatste, wat 'slaaf' betekent, wordt niettemin als denigrerend beschouwd. Ze waren de inheemse bevolking van Noord-Laotianen. Sommige Vietnamese, Chinese en Thaise minderheden wonen nog steeds in het land, vooral in de steden, hoewel velen vluchtten toen het land eind jaren veertig onafhankelijk werd en verhuisden naar Vietnam, Hong Kong of Frankrijk. De Lao Theung vormen ongeveer 1940% van de bevolking.

Lao Soung (mensen uit de hooglanden)

Gedurende vele jaren hebben de bergvolkeren en minderheidsculturen van Laos, zoals de Hmong, Yao (Mien), Dao, Shan en verschillende Tibeto-Birmaanse taalvolken, in afgelegen gebieden van het land gewoond. Het Lua- en Khmu-volk, dat inheems is in Laos, behoort tot de berg- en bergstammen met een gemengd etnisch/cultureel-linguïstisch erfgoed in het noorden van Laos. Het Lua-volk wordt nu als bedreigd beschouwd. Lao Soung, of hooggelegen Laotianen, is hun verzamelnaam. Slechts ongeveer tien procent van de bevolking is Lao Soung.

Volgens de volkstelling van 2005 is 67 procent van de Laotianen Theravada-boeddhisten, 1.5 procent christenen en 31.5 procent andere of niet-geïdentificeerde (voornamelijk Satsana Phi-beoefenaars). In Laos is het boeddhisme lange tijd een van de machtigste maatschappelijke krachten geweest. Sinds zijn komst naar de natie, heeft het Theravada-boeddhisme harmonieus naast het inheemse polytheïsme bestaan.

Lao is de nationale taal van Laos, een tonale taal die nauw verbonden is met het Thais. De meeste Lao begrijpen Thais dankzij de alomtegenwoordige Thaise omroepmedia, en sommigen hebben enkele Thaise termen voor toeristisch gebruik geleend, zoals farang ("Westerling"). Dit geldt niet voor Aziaten uit andere landen).

Het is echter de moeite waard om een ​​paar fundamentele Lao-zinnen te kennen. De Laotiaanse bevolking heeft duidelijk waardering voor uw inspanningen, ook al is het maar weinig. Frans, een koloniaal relikwie, verschijnt nog steeds op een paar borden en wordt door een paar individuen begrepen, omdat het vroeger een verplicht schoolvak was. Engels is de laatste jaren echter steeds populairder geworden, waarbij veel jongere mensen de taal leren. Als gevolg hiervan zullen de meeste tieners in basis Engels kunnen communiceren, maar hun competentie zal beperkt zijn.

Als onderdeel van hun leerplanverplichtingen zullen schoolkinderen op toeristische locaties soms hun Engels met u oefenen. Ze kunnen u vragen om een ​​formulier te ondertekenen of met u op de foto te gaan na een chat als bewijs dat de interactie heeft plaatsgevonden. Deze discussies kunnen een geweldige manier zijn om lokale aanbevelingen te krijgen voor uw volgende sightseeing-excursie.

Het Laotiaanse schrift kan op twee manieren naar het Latijnse alfabet worden omgezet: spelling in Franse stijl zoals Houeisay, of spelling in Engelse stijl zoals Huay Xai. Terwijl officiële documenten de voorkeur lijken te geven aan de Franse vorm, komen Engelse spellingen steeds vaker voor.

De landcode voor Laos is +856 20 654 321 en het formaat voor telefoonnummers in Laos is +856 20 654 321. Alle nummers die beginnen met 20 zijn mobiel, de rest zijn vaste lijnen.

Internetcafés zijn mogelijk in grotere steden, maar de verbindingssnelheden zijn soms tergend traag en het cafépersoneel is vaak onervaren. In Vientiane kosten de meest stabiele verbindingen ongeveer 100 kip per minuut, terwijl de laagste 4,000 kip per uur levert. Er is echter geen garantie voor internetbeveiliging en er zijn veel computervirussen.

Wi-Fi is in de meeste situaties de beste keuze. In de meeste westerse cafés kunnen klanten gratis gebruikmaken van wifi. De meeste accommodaties (zelfs goedkope hotels in Vientiane) bieden nu gratis wifi aan.

Voor degenen die langer willen blijven en mobiel internet nodig hebben, is GPRS via de mobiele telefoon ook een mogelijkheid, zeker als je een lokale of Thaise simkaart hebt.

Met vier concurrerende gsm-aanbieders is het gebruik van mobiele telefoons in Laos explosief gestegen. Twee van hen bieden roaming-opties. Bellen met iemand op hetzelfde netwerk is meestal goedkoper dan iemand op een ander netwerk te bellen, toch is er geen duidelijke marktleider. Locals gebruiken een van de vier netwerken, maar toeristen en expats kiezen voor Tigo of M-phone (Laotel).

Lokale prepaid-simkaarten kunnen zonder papierwerk in verschillende winkels en detailhandelaren worden gekocht. Wees echter gewaarschuwd dat de overheid vrijwel alle netwerkcommunicatie aftapt (inclusief telefoon en fax).

Thaise GSM-service is toegankelijk in de buurt van de Thaise grens (die een groot deel van Vientiane bestrijkt), en Thaise simkaarten en opwaardeerkaarten kunnen in Laos worden gekocht; DeeDial International Call Cards zijn ook beschikbaar. Als u dus al een Thais telefoonnummer heeft, kunt u het (meestal goedkopere) Thaise netwerk gebruiken en/of voorkomen dat u een nieuwe simkaart aanschaft. Houd er echter rekening mee dat als u een Thaise simkaart met internationale roaming heeft, deze verbinding zal maken met een Lao-netwerk wanneer het Thaise netwerk niet beschikbaar is, wat resulteert in aanzienlijk hogere roamingkosten.

De postdienst van Laos is traag maar meestal betrouwbaar. Andere betaalde alternatieven, zoals FedEx, DHL en EMS, zijn op verschillende plaatsen beschikbaar. Deze diensten zijn duurder, maar ook betrouwbaarder.

De economie van Laos is sterk afhankelijk van investeringen en handel met Thailand, Vietnam en, vooral in het noorden, China. De ontwikkeling van Pakxe is ook gestimuleerd door grensoverschrijdende handel met Thailand en Vietnam. Ondanks het feit dat de regering nog steeds nominaal communistisch is, heeft de regering-Obama in de Verenigde Staten in 2009 uitgeroepen tot niet langer een marxistisch-leninistische staat en heeft zij de beperkingen opgeheven voor Laotiaanse bedrijven die financiering van de Amerikaanse Export-Import Bank kregen. De Lao Securities Exchange begon met handelen in 2011. De regering lanceerde in 2012 het Laos Trade Portal, een website die alle informatie bevat die handelaren nodig hebben om producten naar het land te importeren en exporteren.

Zelfvoorzieningslandbouw is nog steeds goed voor de helft van het BBP en biedt werk aan 80% van de beroepsbevolking. Slechts 4.01 procent van het land heeft bouwland, waarvan slechts 0.34 procent wordt gebruikt voor blijvende teelten, het laagste percentage in de subregio Greater Mekong. Rijst is het belangrijkste gewas in de landbouw, goed voor ongeveer 80% van alle landbouwgrond. Ongeveer 77 procent van de Laotiaanse landbouwfamilies is zelfvoorzienend in rijst.

Tussen 1990 en 2005 steeg de rijstproductie met 5% per jaar, en in 1999 bereikte de Laotiaanse PDR voor het eerst een netto-evenwicht van rijstinvoer en -uitvoer, dankzij de creatie, introductie en brede acceptatie van verbeterde rijstvariëteiten, evenals economische hervormingen. In de subregio Greater Mekong heeft Lao PDR misschien wel de meeste rijstsoorten. Sinds 1995 werkt de regering van Laos samen met het International Rice Research Institute van de Filippijnen om zaadmonsters te verzamelen van elk van de tienduizenden rijstvariëteiten van Laos.

Het IMF, ADB en andere internationale instanties bieden ontwikkelingshulp, evenals buitenlandse directe investeringen voor de ontwikkeling van de samenleving, industrie, waterkracht en mijnbouw (met name koper en goud). Toerisme is de snelst groeiende sector van het land. Braindrain heeft de economische groei van Laos belemmerd, met een emigratiepercentage van 37.4 procent in 2000.

Laos heeft overvloedige minerale hulpbronnen, maar het importeert aardolie en aardgas. Metallurgie is een belangrijke sector en de regering hoopt internationale investeringen aan te trekken om de grote reserves aan kolen, goud, bauxiet, tin, koper en andere edele metalen te helpen exploiteren. Bovendien zorgen de overvloedige watervoorraden en de heuvelachtige topografie van het land ervoor dat het aanzienlijke hoeveelheden hydro-elektrische elektriciteit kan opwekken en exporteren. Ongeveer 8,000 megawatt van de totale potentiële capaciteit van 18,000 megawatt is toegezegd voor verkoop aan Thailand en Vietnam.

Beerlao, dat wordt verkocht aan een aantal landen, waaronder Cambodja en Vietnam, is misschien wel het bekendste product van het land. De Lao Brewery Company produceert het.

Met Foreign Direct Investments heeft de mijnbouwsector in Laos veel aandacht gekregen (FDI). Sinds 2003-04 heeft deze industrie een belangrijke bijdrage geleverd aan de economische situatie van Laos. Meer dan 540 goud-, koper-, zink-, lood- en andere minerale afzettingen zijn ontdekt, onderzocht en geëxploiteerd.

Inwoners van Brunei en Myanmar (14 dagen), Japan, Luxemburg, Rusland, Zuid-Korea en Zwitserland (15 dagen), Cambodja, Indonesië, Maleisië, Mongolië, de Filippijnen, Singapore, Thailand en Vietnam zijn vrijgesteld van visumplicht. (30 dagen periode)

De meeste (maar niet alle) landen kunnen bij aankomst een visum krijgen op de luchthavens van Vientiane, Luang Prabang en Pakse, evenals op de Thai-Lao Friendship Bridge tussen Nong Khai, Thailand en Vientiane, en op de Lao/Vietnam-grens. Het is ook toegankelijk via Stung Treng (Cambodja), maar pensions in Cambodja en de Laotiaanse ambassade in Phnom Phen zullen doen alsof dit niet het geval is, zodat ze visumdiensten kunnen vragen. Eén pasfoto (misschien twee in Laotiaanse ambassades) is nodig bij het aanvragen van een toeristenvisum of het verkrijgen van een visum bij aankomst, maar u kunt mogelijk USD 1 betalen om uw pasfoto bij aankomst te laten scannen.

Prijzen variëren per nationaliteit en variëren van USD 35 tot USD 42 voor Amerikanen, USD 42 voor Canadezen, USD 45 voor Australiërs en USD 30 voor Chilenen. EU-landen moeten vanaf juni 30 USD 2013 betalen, zonder verdere verwerkingskosten, tenzij u vergeet een pasfoto te verstrekken. Het is ook mogelijk om in Vietnamese dong, Lao kip of Thaise baht te betalen, maar vanwege de opslag moeten reizigers Amerikaanse dollars bij zich hebben.

Visa kunnen vooraf worden verkregen bij Laotiaanse ambassades/consulaten. De kosten verschillen per land en ambassade; het is meestal USD20, maar het kan oplopen tot USD63 (in Kuala Lumpur). Verwerkingstermijnen variëren ook; doorgaans duurt het 2-3 dagen om een ​​visum te verkrijgen, maar u kunt mogelijk een extra bescheiden vergoeding (ongeveer USD5) betalen om het binnen een uur te ontvangen. Reisbureaus in Phnom Penh kunnen het visum dezelfde dag verkrijgen (tegen een vergoeding van maximaal USD 58), terwijl het verkrijgen van het visum via de ambassade een paar dagen duurt. Voor de meeste landen kost het verkrijgen van een visum via de ambassade in Bangkok ongeveer 1,400 baht, met een extra 200 baht voor verwerking op dezelfde dag. Een aan de grens krijgen is zowel goedkoper als sneller.

Het Lao PDR-consulaat in Khon Kaen, Thailand, geeft ook visa af. Het consulaire personeel spreekt (in beperkte mate) Thais en Engels. Maandag tot en met vrijdag, van 8 uur tot 00 uur en van 12 uur tot 00 uur. In februari 13 zijn veel wijzigingen aangebracht, waaronder een verhoging van de vergoedingen die nu vergelijkbaar zijn met die betaald door de Laotiaanse ambassade in Bangkok.

Visa kosten 1,400 baht (USD 45) voor Amerikanen, Britten en inwoners van veel EU-landen, 1,200 baht (USD 38) voor Australiërs en Nieuw-Zeelanders, 1,700 baht (USD 54) voor Canadezen en 600 baht (USD 20) voor Chinezen. Officieel kunnen visa de volgende dag worden opgehaald voor 200 baht, of ze kunnen in een uur worden verleend voor 200 baht. Alleen baht wordt officieel geaccepteerd, maar als je er geen hebt, kunnen ze Amerikaans geld accepteren. Houd er rekening mee dat er een tarief van 30-31 baht voor de Amerikaanse dollar is gemeld, waardoor het duurder is dan het verkrijgen van een bij aankomst en het betalen in Amerikaanse dollars. Aangezien het verkrijgen van een visum aan de grens voor veel landen tussen USD 20 en USD 42 kan kosten, is het verkrijgen van een visum aan de grens zowel goedkoper als sneller. Let op: als je een visum nodig hebt voor Laos en je reist met de rechtstreekse bus van Khon Kaen naar Vientiane, dan zal de busmaatschappij je geen kaartje geven tenzij je er al een hebt.

Visa-on-arrival-diensten zijn beschikbaar op de internationale luchthavens van Vientiane, Luang Prabang en Pakse, evenals bij alle grensovergangen (zie hieronder), nu ook over land vanuit Cambodja. In februari 2010 werden Visa on Arrival-diensten gelanceerd in Voen Kham, Cambodja (ten noorden van Stung Treng). De prijs varieert van USD 30 tot USD 42 indien betaald in Amerikaanse dollars, maar is veel meer indien betaald in Thaise baht, en grensautoriteiten zullen Laotiaanse kip niet aannemen. De kosten bedragen doorgaans 1,500 baht als u in Thaise baht betaalt (ongeveer USD 47-48). Er kan een toeslag van USD 1 "buiten kantooruren/overuren" worden opgelegd bij Vientiane's Friendship Bridge, evenals een kleine toegangszegelprijs van 10 baht tot USD1.

Verlengingen van inreisvergunningen (ook wel "visumverlengingen" genoemd) zijn verkrijgbaar bij de immigratiedienst van Vientiane, de immigratiedienst van Luang Prabang, het politiebureau van Pakse en misschien op andere plaatsen. Verlengingen zijn niet beschikbaar in Savannakhet, de tweede stad van Laos, maar u kunt wel een grensvlucht naar Thailand maken voor een nieuw 30-dagen visum. De kosten bedragen USD 2 per dag plus een kleine "form fee" van 5,000 kip (Pakse) tot USD 2 per dag (Luang Prabang). De procedure is eenvoudig: kom 's ochtends opdagen met je paspoort en één foto, vul een formulier in (dat voor je wordt gedaan in Luang Prabang) en kom' s middags terug voor je verlenging.

Als u langer dan twee weken moet blijven en in de buurt van de Thaise grens bent, kan het kostenefficiënter zijn om de grens over te steken (toegang tot Thailand is gratis voor de meeste westerse landen) en meteen terug te keren om een ​​nieuw 30-dagen Lao-visum te krijgen .

Uitbreidingen zijn ook beschikbaar via agentschappen in andere delen van Laos. Ze zullen uw paspoort van Bangkok naar Vientiane bezorgen voor ongeveer USD3 per dag gedurende minimaal 7 dagen.

Lao Airlines, Lao Central Airlines en een paar anderen, met name Thai Airways, Bangkok Airways (alleen Luang Prabang) en Vietnam Airlines, bedienen de internationale luchthavens van Vientiane (VTE) en Luang Prabang (LPQ). Lao Airlines heeft bepaalde stoelen geboekt op vluchten van Vietnam Airlines (codesharing / betere prijsstelling). Pakse is de derde internationale luchthaven van het land, met vluchten van en naar Siem Reap (Lao Airlines' Vientiane – Pakse – Siem Reap) en Ho Chi Minh City.

Vroeger mijden goedkope luchtvaartmaatschappijen Laos, maar AirAsia vliegt nu drie keer per week van Kuala Lumpur naar Vientiane. Een ander goedkoop alternatief om naar Vientiane te reizen is om naar Udon Thani, Thailand te vliegen, met budgetmaatschappijen Nok Air of Air Asia, en dan een shuttleservice rechtstreeks van het vliegveld naar Nong Khai en de Friendship Bridge te nemen (40 minuten); Vientiane ligt op slechts 17 kilometer afstand.

In 2009 ging eindelijk de langverwachte eerste verbinding over de Mekong van Nong Khai, Thailand, naar Tha Naleng, Laos, open. Er zijn elke dag twee pendelritten in elke richting, waarvan er één is gepland om verbinding te maken met de nachttreinen van Bangkok. Als u per trein de grens oversteekt, kunt u een visum bij aankomst krijgen. Omdat het station in the middle of nowhere ligt, is het gebruik van de trein niet zo aantrekkelijk.

De Nationale Dienst voor Toerisme website geeft een overzicht van de meeste open grensovergangen voor buitenlanders, samen met informatie over waar visa on arrival kunnen worden verkregen. Helaas is deze lijst niet volledig.

Cambodja

Bij het binnenkomen van Laos over land vanuit Cambodja zijn nu visa on arrival beschikbaar (vanaf februari 2010), met een officieel “Visa on Arrival”-kantoor geïntegreerd in het controlepunt. Stung Treng is de dichtstbijzijnde Cambodjaanse stad en de grens ligt op 90 minuten rijden met een speedboot of bus. Merk op dat de grens zelden wordt gebruikt, met bijna geen verder openbaar vervoer beschikbaar (boek via Stung Treng naar Ban Nakasang voor Si Phan Don/Don Det), en zowel douanebeambten als vervoerders hebben de reputatie buitenlanders te veel te laten betalen, hoewel dit lijkt te zijn recentelijk verbeterd (momenteel vragen zowel Cambodjaanse als Laos grensambtenaren 1 dollar zegelvergoeding per land). Bij het oversteken van de grens in oktober 2010 zal de Cambodjaanse politie $1 vragen voor een uitreisstempel. Zelfs als je ze vertelt dat je er geen hebt, zullen ze het afstempelen. Ze willen USD 2 voor een toegangsstempel, en als je weigert, zullen ze het niet afstempelen (je hebt de stempel nodig om te verlaten), dus je hebt geen andere keuze dan smeergeld te betalen. Als u de grens per boot oversteekt, moet u over de weg terugkeren naar de grenspost om uw binnenkomst in Laos officieel te laten erkennen (dwz uw paspoort laten afstempelen).

Bij de Lao-Cambodjaanse grens zijn er twee valkuilen: vier keer wisselen van bus (sommige minibusjes waarbij passagiers op elkaars schoot moeten zitten) en uren rijden naar afgelegen pensions om backpackers op te halen; als uw bagage op een bus wordt gestuurd waar u niet in zit (vanwege "ruimtegebrek"), kan deze verdwijnen. Dit is iets waar de "King of Bus Company" bekend om staat.

China

Buitenlanders kunnen over land tussen Mengla (Yunnan) en Boten (Laos) reizen, en visa kunnen bij aankomst worden verkregen (USD 37 voor inwoners van het VK) of vooraf bij de Laotiaanse ambassade in Kunming. Mengla heeft een dagelijkse busdienst naar Luang Namtha en Udomxai. Het noordelijke busstation is waar de bussen van Mengla naar Luang Namtha vertrekken. De eerste bus vertrekt om 8:00 uur en kost ongeveer $40.

Zelfstandige reizigers kunnen over het algemeen de Mekong rivier niet oversteken van China naar Laos, niet in de laatste plaats omdat er een stukje Myanmar in het midden ligt en de Laotiaanse checkpoint bij Xieng Kok geen visa afgeeft bij aankomst. Reisbureaus in China, zoals Panda Travel, bieden sporadisch cruises aan van Jinghong (China) naar Huay Xai (Laos), hoewel de dienstregelingen onvoorspelbaar zijn en de kosten hoog zijn.

Myanmar

De Shan-staat van Myanmar en de provincie Luang Namtha in Laos zijn met elkaar verbonden door de vriendschapsbrug tussen Myanmar en Laos.

Thailand

Tussen Thailand en Laos zijn er acht open grensovergangen. In volgorde van noord naar zuid:

• Donsavanh – Lao Bao – van/naar Savannakhet
• Keo Nua-pas
• Lak Sao – van/naar de provincie Khammouan
• Nam Can – van/naar de Vlakte der Kruiken
• Na Meo – van/naar Sam Neua
• Tay Trang – van/naar Muang Khua en Nong Khiaw
• Bo Y (dichtstbijzijnde stad aan Vietnamese kant is Ngoc Hoi and aan de Laotiaanse kant Attapeu)

Reizen door Laos via het vliegtuig, de weg of de rivier is misschien net zo leuk als de bestemming zelf, maar laat voldoende ruimte in uw reisschema voor de bijna onvermijdelijke vertragingen, annuleringen en pannes.

Lao Airlines, de nationale luchtvaartmaatschappij, heeft een bijna monopolie op binnenlandse vluchten. Vóór 2000 was hun veiligheidsrecord slecht, maar sindsdien zijn ze aanzienlijk verbeterd en hebben ze 13 jaar ongevalvrij gereden tot een crash in de buurt van Pakse in oktober 2013, die 49 levens eiste en de ergste luchtvaarttragedie van het land was. Desalniettemin is het vrij uitgebreide netwerk verreweg de snelste (en in sommige opzichten de veiligste) methode om veel delen van het land te bezoeken.

De populaire route Vientiane-Luang Prabang kost vanaf 101 ongeveer 2013 USD (enkele reis voor buitenlanders), hoewel het dezelfde afstand in 40 minuten aflegt die met de bus minstens tien tot twaalf uur zou duren. Elke dag zijn er veel vliegtuigen. Tickets zijn online of bij elk reisbureau te koop.

Vluchten naar verder weg gelegen locaties worden daarentegen gevlogen op de Xian MA60, een Chinese kopie van de Sovjet An-24, en worden vaak zonder voorafgaande kennisgeving geannuleerd als het weer slecht is of er niet genoeg passagiers zijn.

Meerdere keren per week vliegt Lao Airlines Cessnas voor 14 passagiers van Vientiane naar Phongsali, Sam Neua en Sainyabuli (Xayabouly). Deze vliegvelden zijn allemaal primitief en vluchten kunnen op elk moment worden geannuleerd als het weer niet ideaal is.

Minibussen zijn sneller en duurder, maar dat betekent niet altijd dat ze beter zijn. Een typische VIP-bus is naar westerse maatstaven gewoon een oude bus (meestal gepensioneerde Chinese tourbussen), en hoewel ze meer vatbaar zijn voor problemen, bieden ze normaal gesproken meer beenruimte, waardoor lange reizen aanzienlijk aangenamer worden. Een fles water, een snack en een lunch/dinerpauze zijn allemaal inbegrepen bij VIP-bussen. Airconditioning is in beide soorten gebruikelijk (hoewel het niet altijd werkt).

Een gehuurd voertuig met chauffeur is veel duurder, maar het is ongetwijfeld het handigst. Een voertuig met chauffeur kost u ongeveer USD 95 per dag. Sommige mensen kunnen met de auto de grens oversteken naar Thailand, China, Cambodja en Vietnam. Tourbedrijven, toeristenhotels en autoverhuurbedrijven kunnen u helpen bij het organiseren van vervoer. Omdat de voertuigen nieuw zijn, zijn ze betrouwbaar. Ze bieden het extra voordeel dat u het voertuig op elk moment kunt stoppen voor foto's, een wandeling door een stad of gewoon om uw benen te strekken.

Hoewel de wegen van Laos de afgelopen 10 jaar zijn verbeterd, is het feit dat 80% ervan nog steeds onverhard is zorgwekkend. De belangrijkste wegen tussen Vientiane, Vang Vieng, Luang Prabang en Savannakhet zijn nu verzegeld, met bus, minibus en omgebouwde vrachtwagen als vervoermiddel.

De volgende zijn enkele van de meest populaire routes door Laos:

Tuk-tuks, jumbo's en skylabs, gemotoriseerde drie- of vierwielers, worden gebruikt voor lokaal vervoer in Laos (minder dan 20 km). Voor korte ritten van 1-5 kilometer mag een jumbo niet meer kosten dan 20,000 kip (ongeveer USD 2.50).

Stray Traverse biedt nu een volledig begeleide "hop on hop off" busdienst waarmee je door het hele land kunt reizen. Dit is de eerste begeleide hop-on hop-off bus in Zuidoost-Azië.

Vrouwen moeten er rekening mee houden dat er vaak geen kans is om het toilet te gebruiken tijdens pauzes tijdens lange bus- of minibusritten, dus een wijde rok kan geschikt zijn.

Door songthaew

Een songthaew () is een vrachtwagen met twee rijen zitbanken achterin, één aan elke kant - vandaar de naam, wat 'twee rijen' betekent in het Thais. In de Engelse toeristenliteratuur worden ze soms 'minibussen' genoemd. De meest populaire vorm, die gebaseerd is op een pick-up en een dak en open zijkanten heeft, komt verreweg het meest voor. Kleinere typen zijn omgebouwde minibusjes met een voorbank naar achteren en een achterbank naar voren. Grotere typen beginnen als kleine vrachtwagens en hebben mogelijk ramen en een extra centrale bank; kleinere typen zijn omgebouwde minibusjes met een voorbank naar achteren en een achterbank naar voren.

Songthaews worden veel gebruikt als zowel lokale bussen (de meest kosteneffectieve manier van vervoer over korte afstanden) als taxi's; in sommige gevallen wordt hetzelfde voertuig voor beide gebruikt. Als je een songthaew vraagt ​​om je ergens heen te brengen en er is niemand anders achterin, dan kan de chauffeur je de taxiprijs in rekening brengen. Zorg er in dit geval voor dat u weet hoeveel de rit gaat kosten voordat u vertrekt.

Met de tuk-tuk

Een breed scala aan kleine/lichtgewicht voertuigen wordt tuk-tuks genoemd. De overgrote meerderheid heeft drie wielen; sommige zijn volledig op maat gemaakt, terwijl andere gedeeltelijk gebaseerd zijn op motorfietscomponenten (voornamelijk motoren, stuurinrichting, voorwielophanging, brandstoftank, bestuurdersstoel). De tarieven die bezoekers moeten betalen voor point-to-point locaties worden geregeld door een tuk-tuk-organisatie in Vientiane. De prijzen zijn aanpasbaar en je moet expliciet onderhandelen voordat je aan boord van een tuktuk gaat.

Met de motor

Reizen per motor in Laos is niet zonder gevaren, maar de voordelen van echt autonoom reizen zijn enorm. Fietsverhuur is beschikbaar in Vientiane en andere steden zoals Luang Prabang, Pakse en Tha Khaek, hoewel ze in andere delen van het land zeldzaam kunnen zijn. Omdat de kwaliteit van de machine van winkel tot winkel verschilt, moet u uw nieuwe metgezel grondig onderzoeken voordat u op pad gaat. Rondreizen door Laos is eenvoudig omdat er tal van uitstekende wegen zijn, waaronder verschillende verharde.

Afhankelijk van de stad en het verhuurbedrijf dat u in Laos bezoekt, kunt u verschillende motorfietsen huren. De Honda Baja of XR 250 dual-purpose motorfietsen, de Ko Lao 110cc en de standaard Honda Win/Dream 110ccs zijn allemaal beschikbaar. Helmen zijn niet alleen wettelijk verplicht in het land, maar ze zijn ook een kostbaar goed op een locatie waar verkeersregels ter plekke worden opgesteld. De politie heeft maatregelen genomen tegen personen die geen motorrijbewijs hebben, dus als je wordt gevonden zonder rijbewijs, bereid je dan voor op het betalen van een boete.

Met de fiets

Met rustige wegen is fietsen een fantastisch alternatief. Laos heeft geweldige afgelegen plekken om te verkennen, weinig bereisde wegen, aardige mensen en zelfs bedrijven die fietstochten aanbieden met deskundige gidsen door het hele land. Hoe meer tijd toeristen in Laos doorbrengen, hoe meer ze lijken te houden van de vredige reissfeer en de kans om met de lokale bevolking om te gaan. In Laos zijn uitstekende wegenkaarten beschikbaar en alle hoofdroutes hebben goede wegen. Eenvoudige kamers zijn binnen redelijke afstanden te vinden en in alle grote steden zijn er meer opties en restaurants. Eten zal geen probleem zijn als je eraan denkt om wat mee te nemen. De nietjes zijn tropisch fruit en noedelsoep.

Een aantal lokale bedrijven in Laos biedt een verscheidenheid aan begeleide mountainbike-excursies.

Buiten Vientiane zijn er relatief weinig goede fietsenwinkels als je alleen reist. U kunt echter moeite hebben met fietsen met 28 inch wielen. Breng je uitrusting mee en zorg ervoor dat je contactgegevens van een provider krijgt, misschien in Thailand.

Hoewel rivierdiensten geleidelijk aan opdrogen naarmate het wegennet verbetert, werken veel van de overgebleven diensten alleen tijdens het regenseizoen, wanneer de Mekong overstroomt en bevaarbaarder wordt, boten langs de Mekong en zijn zijrivieren zijn handige omwegen voor de vreselijke wegen. De belangrijkste routes die nog steeds in gebruik zijn, zijn Huay Xai (aan de Thaise grens) naar Luang Prabang en reizen ten zuiden van Pakse.

Er zijn twee soorten boten: langzame boten en speedboten. Dit zijn kleine, lichte vaartuigen met sterke motoren die met hoge snelheden over het water glijden.

Per langzame boot

Veel mensen gaan van Chiang Khong, Thailand, naar Luang Prabang, Laos, door het grensdorp Houai Xai langs de Mekong rivier. De reis duurt twee dagen en is adembenemend mooi. Afgezien daarvan is het een drijvende enclave voor backpackers zonder (fatsoenlijk) eten, krappe ruimtes en verzengende hitte. De nieuwigheid was op de tweede dag uitgewerkt. Neem een ​​mooi (lang) boek mee, een zacht dekentje voor de houten zitjes, en geduld.

Trage boten overnachten meestal in het gehucht Pakbeng. Sommige bootarrangementen zijn inclusief accommodatie, maar dit is meestal tegen een exorbitante prijs. Het is eenvoudig om een ​​goedkopere prijs te krijgen door een hotel in de stad zelf te boeken. De meeste winkels in Pakbeng sluiten rond 22:00 uur, dus plan een goede nachtrust voor de boottocht de volgende dag. Dit is ook een uitstekende locatie om voorraden in te slaan.

De boten zijn de laatste tijd aanzienlijk verbeterd. Ze bieden nu zachte gebruikte autostoelen aan en serveren kant-en-klare maaltijden die oké zijn, maar niet spectaculair.

Per speedboot

Sommigen zullen de 6 uur durende rit van Huay Xai naar Luang Prabang aantrekkelijker vinden dan de tweedaagse reis op de langzame boot, maar het is niet voor bangeriken. Verwacht te worden geperst in een aangepaste kano die is ontworpen voor vier personen, samen met tien andere passagiers en al hun bagage. Omdat er geen zitplaatsen in de kano zijn, verwacht u de hele 6 uur op de grond te zitten met uw knieën tegen uw kin. Verwacht een oorverdovend luide motor op een paar centimeter van je hoofd. Verwacht dat de motor een paar keer kapot gaat, met pauzes ertussen om reparaties mogelijk te maken. Dat gezegd hebbende, als je het aan het einde van deze reis zonder incidenten naar Luang Prabang brengt, zul je nooit gelukkiger zijn. Er zijn veel verhalen over kleine, overbeladen speedboten die verdrinken of botsen met drijfhout, maar als je een sterke zwemmer bent, kun je er zeker van zijn dat je beide kusten de hele reis kunt zien. Zoals u kunt zien, is het kiezen tussen de langzame boot en de speedboot een moeilijke beslissing, een die vooral afhangt van uw comfortniveau: zou u een langzame, ongemakkelijke reis kiezen, of een veel snellere, maar gevaarlijkere, onaangenamere? Het landschap langs de route is in ieder geval prachtig en onontgonnen, en Luang Prabang is een geweldige stad die duizend reizen waard is.

Speedboten, hoewel handig om tijd te besparen, zijn niet zonder risico: ze zijn gebouwd om 8 passagiers te vervoeren en zijn vaak overbelast; motorgeluid is ver boven een gezond niveau, wat een ernstig gevaar voor uw oren kan zijn, vooral als u lange tijd op de boot bent (en ook aanzienlijke geluidsoverlast veroorzaakt, dieren in het wild afschrikt en het vredige rivierleven bederft); en dodelijke slachtoffers als gevolg van kapseizen als gevolg van slordig manoeuvreren of het raken van drijvende boomstammen (en overdreven door concurrerende eigenaren van langzame boten, zeggen sommigen...) De overgrote meerderheid van de speedbootgebruikers heeft daarentegen geen noemenswaardige problemen. Als je langer bent dan de typische Laotiaan (wat velen zijn), claustrofobische neigingen hebt en/of inflexibele beenspieren hebt, wacht je een lange, onaangename rit.

• Noord-Laos (Ban Nalan Trail, Bokeo-natuurreservaat, Houay Xai, Luang Prabang, Luang Namtha, Muang Ngoi Neua, Muang Long, Muang Ngeun, Muang Xay, Nong Khiaw, Pakbeng, Vieng Phoukha)
  Dorpen van bergstammen, bergen en de betoverende oude hoofdstad.
• Centraal Laos (Vlakte der Kruiken, Paksan, Phonsavan, Tha Khaek, Vang Vieng, Vieng Xai, Vientiane)
  De meest slaperige hoofdstad van Zuidoost-Azië, evenals het omliggende platteland.
• Zuid-Laos (Champasak, Pakse, Savannakhet, Si Phan Don)
  De Mekong-vlaktes, met meer bergen en minder bezoekers, zijn het minst bezochte deel van het land.

• Vientiane, aan de oevers van de Mekong rivier, is nog steeds een rustige metropool.
• Huay Xai — in het noorden, vlakbij de Mekong rivier en aan de Thaise grens
• Luang Namtha, de noordelijke hoofdstad, staat bekend om zijn wandelmogelijkheden.
• Luang Prabang staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en staat bekend om zijn vele tempels, architectuur uit het koloniale tijdperk en de bruisende avondmarkt.
• Muang Xay is de hoofdstad van de multi-etnische provincie Oudomxay en staat ook bekend als Oudomxay.
• Pakbeng is het midden tussen Huay Xai en Luang Prabang op de nachtelijke langzame boot.
• Pakse is het startpunt voor bezoeken aan de Wat Phu-ruïnes en de "vierduizend eilandjes" (Si Phan Don)
• Savannakhet ligt aan de Mekong rivier in het zuiden en is via een brug verbonden met Mukdahan, Thailand.
• Tha Khaek is een populair startpunt voor een bezoek aan het Phou Hin Boun National Park, waar ook de beroemde Konglor-grot te vinden is.

• De Ban Nalan Trail is een tweedaagse ecotoeristische reis in de noordwestelijke provincies van Laos.
• Wat Phu, een UNESCO-werelderfgoed met Khmer-tempels in Angkor-stijl, bevindt zich in Champasak.
• Nong Khiaw is een prachtige karstklif waar je gemeenschappen van bergstammen kunt verkennen, kajakken, fietsen of gewoon ontspannen.
• Vlakte der Kruiken - begraafplaatsen uit de ijzertijd in Phonsavan; een van de belangrijkste plaatsen om meer te weten te komen over de 'geheime oorlog'.
• De 'vierduizend eilanden' van Si Phan Don liggen verscholen in de Mekong nabij de grens met Cambodja.
• Vang Vieng is een paradijs voor backpackers voor verkenning van kalksteengrotten en Nam Song-rivierbuizen.
• Bekijk de grotten waar de bevelhebbers van Pathet Lao hun activiteiten uitvoerden in weerwil van het Westen in Vieng Xai, een afgelegen culturele oase en symbolische geboorteplaats van het marxisme.

De grootste trekpleister van Laos is zijn onbetwiste reputatie als de minst verwesterde, meest relaxte en daarom meest authentieke van alle Indochinese landen. Het is onduidelijk hoe lang dit nog zal duren, maar hoewel dit het geval is, is dit een heel zeldzaam en ongewoon land om te bezoeken.

Het woord 'wildernis' wordt soms te veel gebruikt, hoewel het het grootste deel van Laos nauwkeurig beschrijft. De Mekong-rivier en zijn zijrivieren zijn waarschijnlijk het belangrijkste geografische kenmerk van het land. De kronkelende baan in het noorden heeft enkele van 's werelds mooiste kalkstenen karsts uitgehouwen. Vang Vieng, een paradijs voor backpackers, is een populair startpunt voor het verkennen van de karsts. Het landschap wordt bergachtiger naarmate je meer naar het noorden gaat en het regenwoud wordt minder verkend. Luang Namtha is een stad in het verre noorden die de ideale uitvalsbasis is voor toeristen die de echte wildernis van Laos willen verkennen en het leven van de verschillende bergstammen in de regio willen ervaren.

Het laagland van de Mekongdelta in het zuiden, in tegenstelling tot Noord-Laos, is volledig vlak. Si Phan Don (vierduizend eilanden) is een uitstekende locatie voor het verkennen van wat ongetwijfeld het meest rustige en vredige gebied van Azië is. Het doel hier zou moeten zijn om jezelf onder te dompelen in het lokale dorpsleven, alles in je op te nemen en niets te doen. Er zijn niettemin enkele spectaculaire attracties langs de rivier, waaronder de grootste watervallen van Zuidoost-Azië. Als je geluk hebt, kun je misschien een Mekong roze dolfijn van dichtbij zien.

Het is geen wonder dat tempels een populaire toeristische bestemming zijn in dit door boeddhisten gedomineerde land. De drielaagse gouden stoepa van Pha That Luang, die dateert uit de 16e eeuw en is gelegen in de hoofdstad Vientiane, is het nationale embleem van het land en het belangrijkste religieuze monument. Er zijn nog veel meer prachtige tempels in de hoofdstad die op zichzelf al een bezoek aan Laos essentieel maken.

De hele historische metropool van Luang Prabang staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Dit is echt een ongewone stad, passend bij haar positie. Traditionele houten Laotiaanse huizen en prachtige landgoederen uit de Franse koloniale periode vloeien bijna naadloos samen met prachtig onderhouden vergulde tempels en hun begeleidende monniken in oranje gewaden. Aan de oevers van de Mekong en de Nam Khan completeren smetteloze schone straten en een bloeiende cafécultuur het beeld van een stad die bijna te mooi is om waar te zijn.

De Vlakte der Kruiken is een megalithische megalithische archeologische omgeving die dateert uit de ijzertijd. Op de lage hellingen van Phonsavan liggen duizenden stenen kruiken verspreid over een groot gebied. De meest voorkomende archeologische hypothese is dat de potten werden gebruikt bij begrafenisrituelen uit de ijzertijd in de regio, hoewel dit verre van bewezen is en er nog veel onzekerheid is. Tijdens de Geheime Oorlog van de jaren zestig werd de regio tragisch beschadigd door Amerikaanse bombardementen, en veel UXO is nog onbekend. Het is zeer waarschijnlijk dat dit zal worden aangewezen als UNESCO-werelderfgoed zodra dat proces is voltooid.

Wat Phu, in de provincie Champasak, is een verwoest hindoeïstisch Khmer-tempelcomplex. Het werd gebouwd in de 12e eeuw en toeristen die Angkor Wat hebben gezien, kunnen parallellen herkennen.

Het dorp Vieng Xai biedt een fascinerend kijkje in niet alleen het recente verleden van Laos, maar ook in de geschiedenis van Indochina als geheel. In 1964 begonnen de Verenigde Staten de bolwerken van Pathet Lao - de Laotiaanse communistische beweging - in Xieng Khouang aan te vallen. De Pathet Lao ging oostwaarts naar Vieng Xai, waar ze ondanks zware beschietingen hun hoofdkwartier bouwden in de kalkstenen karstgrottennetwerken rond de stad.

Er werd een complete 'Verborgen Stad' gebouwd, met een bevolking van ongeveer 20,000 mensen. De Pathet Lao verstopte zich in deze grotten en overleefde negen jaar in een grotendeels ondergrondse omgeving, ondanks bijna continue Amerikaanse bombardementen. In de grotten waren scholen, klinieken en marktplaatsen gevestigd, evenals overheidsdiensten, een radiostation, een theater en militaire kazernes. Vieng Xai was tijdelijk de hoofdstad van Laos na de wapenstilstand van 1973, totdat het in 1975 aan Vientiane werd gedelegeerd. De grotten zijn regelmatig open voor het publiek en er is aanvullend historisch bewijs in de stad.

• Sauna met kruiden. De kruidensauna is een Laotiaanse ervaring die je niet mag missen. Dit zijn eenvoudig ogende dingen, meestal gewoon een vervallen bamboehut met een fornuis en een waterleiding aan één kant, meestal alleen 's nachts geopend en vaak bediend door tempels (maar niet altijd). Het typische bezoekproces is als volgt:
• Ga eerst naar binnen en betaal. De gangbare kosten zijn ongeveer 10,000 kip, plus ongeveer 40,000 kip voor een massage.
• Ga naar de kleedkamer, trek je kleding uit en wikkel jezelf in een sarong (meestal voorzien).
• Ga naar de douche of wateremmer in een hoek en was je af, waarbij je jezelf bescheiden in sarong gekleed houdt.
• Haal diep adem en ga de saunaruimte binnen. Binnen zal het donker, heet en stomend zijn, met sterke kruidengeuren van citroengras en wat de saunameester die dag ook kookt, en je zult meteen overmatig gaan zweten.
• Als je genoeg hebt gehad, ga dan naar buiten, drink een kopje slappe thee en bewonder hoe de tropische hitte van de dag is veranderd in iets kouds en aangenaams.
• Hiking. Wandelen in de bergen van Noord-Laos is populair, en gastgezinnen in tribale minderheden zijn gebruikelijk. Luang Namtha is hiervoor het belangrijkste centrum, waarbij vooral de tweedaagse Ban Nalan Trail de moeite waard is. De route gaat via Nam Ha National Protected Area en omvat overnachtingen in Khmu-gemeenschappen. Oudomxay, ten zuiden van Luang Namtha, en Pakse, in het zuiden van Laos, zijn nog twee trekkinghotspots.
• Kajakken. Het is mogelijk om op verschillende plaatsen op te zetten. Kajakken op de Mekong tussen Luang Prabang en Vientiane is een optie voor de avontuurlijke toerist.
• Rotsklimmen is populair in Noord-Laos vanwege de kalkstenen karststructuren. Vang Vieng is de belangrijkste bestemming voor rotsklimmen, hoewel Nong Khiaw en Mung Ngoi ook een bezoek waard zijn.
• buizen. Een van de hoogtepunten van het backpackercircuit in Zuidoost-Azië is het op een grote opblaasbare buis de rivier afdrijven. Het beroemde Vang Vieng-gedeelte van de Nam Song is omgeven door pubs die jou en je tube naar binnen lokken met kabelbanen, waterglijbanen, luide muziek, emmers slechte lokale whisky en grenzeloos Beerlao. In augustus 2012, na verschillende dodelijke slachtoffers onder toeristen, werd er hard opgetreden tegen Vang Vieng-buizen. Veel rivierbars, evenals hun vliegende vossen en touwschommels, zijn sindsdien gesloten. Tubing is nog steeds een optie, al is het nu rustiger. Het valt nog te bezien of dit een langetermijn- of kortetermijneffect is. Tubing is ook beschikbaar in andere delen van Laos, zoals Si Phan Don, Nong Khiaw en Mung Ngoi.

De Laotiaanse keuken lijkt veel op die van de noordoostelijke Isaan-regio van Thailand: pittig, eerder bitter dan zoet, met een overvloed aan verse kruiden en groenten die rauw worden geserveerd. Wanneer de pepers teveel worden voor je tong, kunnen wat rauwe groenten worden toegevoegd om het te kalmeren.

Rijst is de belangrijkste bron van koolhydraten. Kleefrijst (khao niaow) is de meest voorkomende soort, die met de hand wordt gegeten uit tip khao-manden. Knijp een beetje af met je rechterhand, nooit met je linker, rol in een bal, dip en eet weg.

Laap (soms gespeld als larb) is de nationale keuken, een "salade" gemaakt van rundergehakt, kruiden, specerijen, limoensap en, vaker wel dan niet, kokende hoeveelheden chili. In tegenstelling tot Thaise larb, kan de Lao-versie rauw vlees (dip) gebruiken in plaats van gekookt vlees (suk), en het creëert een heerlijke, hoewel pittige, carpaccio wanneer geserveerd met schaaldieren.

Tam maak hung (), een pittige groene papajasalade vergelijkbaar met som tam in Thailand, maar met gefermenteerde krab (pudem) en een stevige, krachtige vissaus genaamd pa daek, waardoor het een diepere smaak heeft dan de zachtere, zoetere Thaise versie. Ping kai, pittige gegrilde kip en mok pa, vis gekookt in een bananenblad, zijn twee meer populaire maaltijden.

Laos heeft ook een grote verscheidenheid aan zoetigheden. Kanom kok is een klein bolletje kokosmelk, tapioca en gemalen rijstpudding. Sang kaya mayru is een gekookte pompoen gevuld met een zoete custard. De pompoen is op zichzelf al zoet en het resulterende brouwsel kan erg lekker zijn. Tot slot is een favoriete snack plakkerige rijst met mango of durian.

Culinaire invoer uit andere landen, naast de Laotiaanse keuken, is wijdverbreid. Zowel khao jii pat-te, Franse baguettes gevuld met paté als vijandige (pho) noedels uit China zijn populaire ochtendtraktaties. Het is vermeldenswaard dat vijand kan verwijzen naar zowel dunne rijstnoedels als brede platte noedels (guay tiow in Thailand).

De alomtegenwoordige en heerlijke Beerlao, geproduceerd uit Laotiaanse jasmijnrijst en een van de weinige Laotiaanse exportproducten, is de nationale drank van het land. Het heeft een bijna mythische reputatie onder reizigers en bierkenners. Een grote fles van 640 ml mag in restaurants niet meer dan 10,000 tot 15,000 kip kosten, en het gele embleem met het silhouet van de tijgerkop is overal te zien. Het is verkrijgbaar in drie smaken: origineel (5%), donker (6.5%) en licht (5%). (2.9 procent). De brouwerij claimt een marktaandeel van 99 procent te hebben.

Rijstlikeur, ook bekend als lao-lao, is overal verkrijgbaar en is de goedkoopste methode om dronken te worden, voor minder dan USD 0.30 per fles van 750 ml. Wees voorzichtig, aangezien de kwaliteits- en distillatienormen drastisch verschillen.

Lao-koffie (kaafeh) staat bekend om zijn superieure kwaliteit. Het fijnste merk is Lao Mountain Coffee, dat wordt geproduceerd op het Bolaven Plateau in het zuiden. Lao-koffie bevat, in tegenstelling tot Thaise koffie, geen verpulverd tamarindezaad. Als je wilt voorkomen dat je dure Nescafé geserveerd krijgt, vraag dan om kaafeh thung. Kaafeh lao wordt standaard geleverd met suiker en gecondenseerde melk in goedkopere restaurants; zwarte koffie is kaafeh dam, en koffie met melk (vaak, maar niet altijd, niet-zuivel creamer) is kaafeh nom.

Hoewel kraanwater niet geschikt is voor consumptie, is flessenwater goedkoop en gemakkelijk verkrijgbaar.

Buiten Vientiane en Vang Vieng is er niet veel te beleven op het gebied van nachtleven. In andere gebieden hoef je alleen maar naar een restaurant te gaan om iets te drinken. Andere plaatsen kunnen echter zo ontspannen zijn dat ze verwachten dat je bijhoudt hoeveel je hebt gedronken, met af en toe een gasthuis dat bij het uitchecken vraagt ​​hoeveel je hebt gedronken tijdens je verblijf.

De kip is de Laotiaanse munteenheid, die onlangs inwisselbaar is geworden bij banken in buurlanden na de oprichting van de Laotiaanse aandelenmarkt in 2011. Er is een Laotiaanse bank die kip inwisselt bij de landgrens Nong Khai-Vientiane (opent om 09:00 uur) ) en er is een luchthaven van Vientiane die kip verhandelt (opent om 09:00 uur). (rechts en rechts van de Visa on Arrival balie).

Het grootste biljet is 100,000 kip, wat zeer zeldzaam is (hoewel je er misschien wat van de geldautomaat kunt krijgen). De biljetten van 500, 1,000, 2,000, 5,000, 10,000, 20,000 en 50,000 worden veel gebruikt. Als u het maximale bedrag van 1,000,000 kip uit een geldautomaat haalt, kunt u 20 50,000 kipbiljetten krijgen. Dit maakt het vervoeren van grote hoeveelheden kip onhandig. Hoewel minder frequent dan in het verleden, wordt USD soms geaccepteerd, zij het tegen een koers die doorgaans 5-10% lager is dan de officiële koers. Veel plaatsen langs de grens, waaronder Vientiane, accepteren Thaise baht. Houd er echter rekening mee dat alleen kip wordt geaccepteerd in landelijke gebieden en dat geldautomaten niet toegankelijk zijn, dus bereid u van tevoren voor.

De euro wordt ook geaccepteerd in meer toeristische gebieden en banken. Dus, als je uit een land van de eurozone komt, neem dan wat mee voor het geval dat. Dit kan goedkoper zijn dan uw euro's om te zetten in baht of USD en vervolgens terug naar kip.

Naast Vientiane zijn er onlangs geldautomaten verschenen in Luang Prabang, Vang Vieng, Savannakhet, Tha Khaek, Pakse en Luang Namtha, naast andere belangrijke steden. De grootste bank, BCEL, accepteert zowel Visa/Cirrus als MasterCard/Maestro, hoewel er meestal USD 1-2 kosten in rekening worden gebracht.

Een voorschot in contanten van een creditcard is verkrijgbaar bij veel banken, reisbureaus en pensions. Dit wordt meestal bereikt door een voorschot in USD van de kaart te nemen; de kaartuitgever brengt gewoonlijk een vergoeding in rekening (ongeveer 3%), de Laotiaanse bank zal ongeveer 3% in rekening brengen, de agent die het voorschot in contanten verstrekt, kan (of niet) nog eens 3% in rekening brengen, en het bedrag wordt vervolgens omgezet van USD naar kip tegen een ongunstig tarief, wat nog eens 5% kost. Als gevolg hiervan zijn deze transacties aanzienlijk duurder dan contant geld opnemen bij een geldautomaat in andere landen. In vergelijking met USD hebben euro's slechte omrekeningskoersen in Laos, dus het verkrijgen van een voorschot in USD en het omzetten in kips kan u geld besparen in vergelijking met het meenemen van euro's. Expats in Vientiane krijgen vaak contant geld via geldautomaten in Nong Khai en Udon Thani in Thailand, waar de limiet per transactie doorgaans 20,000 baht is, of 10 keer het beschikbare bedrag in Laos.

In banken is het gebruik van geldautomaten en creditcards afhankelijk van het functioneren van de computer, de computercapaciteiten van het personeel, stroomuitval, uitval van het telefoonnetwerk, vakanties en andere factoren. Een paar toeristen zijn gedwongen het land vroegtijdig te verlaten omdat ze geen geld konden opnemen om hun reis voort te zetten. Zorg dat je altijd wat contant geld bij je hebt. Buiten de grote steden kan het wisselen van geld bijna moeilijk zijn.

Banken bieden concurrerende tarieven en op de meeste toeristische locaties zijn privéwisselkantoren te vinden.

Veel bedrijven beginnen 's middags met een lunchpauze van een uur, terwijl andere zich houden aan de (inmiddels ter ziele gegane) officiële Franse pauze van twee uur. Behalve restaurants en een paar winkels, is bijna alles op zondag gesloten.

Als je tempels bezoekt, kleed je dan gepast (lange broek, shirts met mouwen) en doe je schoenen uit voordat je tempelstructuren en privéwoningen betreedt.

Het wordt in Thailand als onbeleefd beschouwd om je voetzolen bloot te leggen, net als in andere boeddhistische landen. Leg nooit je hand op iemands hoofd. Ondanks de wijdverbreide beschikbaarheid van goedkope alcohol, wordt dronken worden gezien als onbeleefd en gezichtsverlies.

De dingen gaan langzaam in Laos, en dingen gaan zelden zoals gepland. Blijf kalm, want de lokale bevolking zal elke bezoeker die woedend is grappig vinden. Ze houden hun hoofd koel, en het uiten van je woede zal ervoor zorgen dat alle betrokkenen slecht lijken, en het zal je niet helpen om dingen sneller voor elkaar te krijgen, vooral als je te maken hebt met overheidsbureaucratie.

Het Theravada-boeddhisme is de belangrijkste religie in Laos, net als in het naburige Thailand en Cambodja, wat betekent dat monniken worden gerespecteerd en hun verantwoordelijkheden serieus worden genomen. Vrouwen mogen monniken niet aanraken of aangeraakt worden. Vrouwen moeten dus alle offers op een stuk stof op de grond leggen voor een monnik, zodat hij ze kan oppakken. Het is monniken ook verboden om geld te ontvangen of te hanteren, en het wordt in de lokale cultuur als beledigend beschouwd om geld aan een monnik te geven.

Als je wilt bijdragen, moet je de monnik gewoon eten geven. Imitators zijn 'monniken' die rondhangen bij toeristische attracties om bijdragen te vragen of geld te accepteren. Monniken mogen na de middag ook geen vaste maaltijden meer eten en zullen voor die tijd stoppen met het verzamelen van aalmoezen. Ook al kunnen ze Engels begrijpen en spreken, sommige mensen leggen een gelofte van stilte af en zullen niet op je reageren. Als ze aarzelen, dwing ze dan niet om dicht bij je te staan ​​voor een foto of om een ​​discussie met ze aan te gaan.

De Lao-cultuur van Theravada wordt sterk beïnvloed door het boeddhisme. Het is overal in het land te vinden, van de taal tot de tempel, maar ook in de kunst, literatuur en uitvoerende kunsten. Veel aspecten van de Laotiaanse cultuur gaan echter vooraf aan het boeddhisme. Zo is de khaen, een soort bamboepijp met oude wortels, het dominante instrument in de Laotiaanse muziek. In lam, de belangrijkste volksmuziekstijl, begeleidde de khaen de zanger. De lam Saravane is misschien wel de meest populaire van de lam-stijlen.

Kleefrijst is een traditioneel hoofdgerecht in Laos en is van cultureel en religieus belang. Kleefrijst heeft de voorkeur boven jasmijnrijst, en men gelooft dat de teelt en productie van plakkerige rijst in Laos begon. Rijstproductie is gekoppeld aan een verscheidenheid aan gebruiken en rituelen in verschillende omgevingen en tussen verschillende etnische groepen. Khammu-boeren in Luang Prabang planten bijvoorbeeld kleine hoeveelheden van de rijstvariëteit Khao Kam bij de hut ter nagedachtenis aan overleden ouders, of aan de rand van het rijstveld om aan te geven dat de ouders nog in leven zijn.

Sinh is een traditionele Laotiaanse kleding die door vrouwen in het dagelijks leven wordt gedragen. Het is een handgeweven zijden rok die veel kan onthullen over de dame die hem draagt. Het kan met name het herkomstgebied van de drager onthullen.

Polygamie is illegaal in Laos, maar de straf is mild. Polygame huwelijken zijn illegaal in de natie, volgens de grondwet en de Family Code, waarin staat dat monogamie het primaire type huwelijk is. Polygamie daarentegen wordt nog steeds beoefend door bepaalde Hmong-mensen.

De overheid geeft alle publicaties uit, waaronder het Engelstalige dagblad Vientiane Times en het Franstalige weekblad Le Rénovateur, die beide in het Engels verschijnen. Het officiële persbureau van het land, Khao San Pathet Lao, publiceert ook dagelijks Engelse en Franse edities van zijn naamgenoot. Er zijn momenteel negen dagbladen, 90 tijdschriften, 43 radiostations en 32 televisiestations die uitzenden in Laos. De enige buitenlandse mediaorganisaties die vanaf 2011 kantoren in Laos mogen vestigen, zijn Nhân Dân (The People) en het Xinhua News Agency, die beide in 2011 kantoren in Vientiane hebben geopend.

Om kritiek op haar activiteiten te voorkomen, reguleert de Laotiaanse regering alle media streng. Gedwongen verdwijningen, willekeurige arrestaties en marteling zijn allemaal gebruikt tegen Laotiaanse mensen die de regering hebben bekritiseerd.

Internetcafés zijn in toenemende mate gemeengoed in de grote steden en vooral onder jongeren populair.

Sinds de onafhankelijkheid van het land zijn er in Laos slechts een handvol films geproduceerd. Sabaidee Luang Prabang, uitgebracht in 2008, was een van de eerste commerciële speelfilms. De eerste speelfilm van de Australische regisseur Kim Mordount is opgenomen in Laos en bevat een Laotiaanse cast die in hun eigen taal spreekt. The Rocket, een film die in 2013 in première ging op het Melbourne International Film Festival (MIFF) en drie prijzen won op het Berlin International Film Festival, kreeg de naam The Rocket. Een paar lokale productiebedrijven zijn er onlangs in geslaagd om Lao-speelfilms te produceren die wereldwijd bekendheid hebben gekregen. At the Horizon, geregisseerd door Anysay Keola, van Lao New Wave Cinema, werd vertoond op het OzAsia Film Festival, terwijl Chanthaly, geregisseerd door Mattie Do, van Lao Art Media, werd gepresenteerd op het Fantastic Fest 2013.

De nationale sport, muay Lao, is een kickboksstijl die vergelijkbaar is met de Thaise muay Thai, de Birmese Lethwei, de Maleisische Tomoi en de Cambodjaanse Pradal Serey.

In Laos is verenigingsvoetbal de populairste sport geworden. De Lao-competitie is uitgegroeid tot de belangrijkste professionele competitie van het land voor voetbalteams van verenigingen. Lao Army FC is sinds het begin het meest succesvolle team in de League en won acht kampioenschappen (na het seizoen 2007-2008).

• Identificatie Het is essentieel om altijd een kopie van uw paspoort bij u te hebben tijdens uw reis in Laos. U kunt op elk moment worden gevraagd om u te legitimeren, maar als u dit niet doet, krijgt u een boete van 100,000 kip.
• in Laos, misdaad is minimaal, hoewel kleine diefstal (tassenroof) niet ongewoon is en toeneemt omdat de autoriteiten er niet in slagen het te onderdrukken. In de grote steden zijn er meldingen geweest van gewapende overvallen. Ondanks het feit dat het onwaarschijnlijk is dat de meeste bezoekers worden getroffen, is Laos een van 's werelds meest corrupte landen en speelt corruptie een grote rol in het leven van veel mensen.
• Hoewel het onwaarschijnlijk is dat u lastiggevallen wordt door de gerechtelijk systeem, kunnen uw wettelijke rechten beperkt of onbestaande zijn als u wordt beschuldigd.
• seksuele interacties tussen een Lao-burger en een buitenlander zijn verboden, tenzij ze getrouwd zijn, waarvoor speciale toestemming nodig is. Buitenlanders en Laotiaanse staatsburgers mogen in Laos niet in dezelfde hotelkamer verblijven. Condooms met het label "Number One" kosten 1,000-5,000 kip per doos van drie. Dit zijn hoogstwaarschijnlijk 's werelds goedkoopste condooms (en hun kwaliteit lijkt in orde).
• in Laos, homoseksualiteit is toegestaan ​​als het niet-commercieel is en wordt uitgevoerd tussen instemmende volwassenen in een privéomgeving. In grotere steden als Luang Prabang en Vientiane zijn openbare uitingen van liefde tussen koppels van hetzelfde geslacht toegestaan, maar homoseksualiteit wordt nog steeds afgekeurd in plattelandsgemeenschappen, vooral onder de Hmong.
• in Laos, drugs zijn een groot probleem dat ten koste van alles moet worden vermeden. De wet in Laos maakt geen onderscheid tussen persoonlijk gebruik en mensenhandel, en elke veroordeling zal in het beste geval leiden tot hoge straffen en deportatie, en in het slechtste geval tot gevangenisstraf of zelfs de dood. Langs de backpackerroute is methamfetamine overal verkrijgbaar en wordt het vaak verkocht als "speciale" of "happy" shakes. Tuk-tuk-chauffeurs die je drugs proberen te verkopen, moeten koste wat kost worden vermeden, aangezien ze vaak samenwerken met de politie of een politiebedrieger om naïeve bezoekers "af te schudden" ($ 500 is de standaard "boete"). Houd er rekening mee dat Laotiaanse politieagenten zich vaak vermommen als burgers (undercover).

Antimalariamiddelen zijn aan te raden als u voor een langere tijd delen van Laos bezoekt, maar raadpleeg eerst een arts: er zijn tal van resistente parasieten in de regio. Andere door muggen overgedragen ziekten, zoals knokkelkoorts, kunnen dodelijk zijn, draag daarom minimaal 25% DEET-insectenwerend middel en slaap met muggenbescherming, zoals klamboe of op zijn minst een ventilator. Vientiane lijkt vrij te zijn van malaria, maar niet van knokkelkoorts. Dengue wordt overgedragen door muggen die overdag actief zijn, terwijl malaria wordt overgedragen door muggen die 's nachts actief zijn. Insectenwerende middelen met 25 procent DEET zijn erg moeilijk te krijgen in Laos, dus neem wat mee.

Voedsel- en waterveiligheidsmaatregelen moeten normaal worden genomen. Hoewel flessenwater gemakkelijk toegankelijk is, is bijna alles ongefilterd.

Verschillende medische voorzieningen in Vientiane zijn aangesloten bij Europese ambassades. Anders zullen ernstige verwondingen en ziekten vrijwel zeker een reis naar Thailand nodig hebben. Udon Thani en Chiang Mai worden meestal voorgesteld; afhankelijk van waar je bent in Laos, liggen ze maar een paar uur uit elkaar. Ubon Ratchathani en Chiang Rai kunnen ook geschikte klinieken aanbieden, en er is altijd Bangkok. Expats in Laos hebben waarschijnlijk de meest actuele informatie, hoewel luxe hotels ook nuttig kunnen zijn.

Een medische reisverzekering is een uitstekende keuze. Bezoekers moeten voortdurend de lokale infectie-informatie controleren. In werkelijkheid, zoals de westerse en Europese medische bedrijven hebben onthuld, is de atmosfeer van Laos nog steeds besmet. Volgens lokale media wil de regering van Laos graag initiatieven nemen om de water- en voedselkwaliteit te verbeteren. Deze sociale realiteit wordt ook beschreven in het Lonely Planet reisboek. Het heeft echter geen significante impact op de toeristenindustrie. De regering en het toeristenbedrijf van Laos hebben nooit de bereidheid getoond om dit grote probleem aan te pakken.