Zuid-Soedan

Zuid-Soedan ligt tussen de breedtegraden van 3° en 13°N en de lengtegraden van 24° en 36°E. Het heeft tropisch bos, wetlands en grasland. De Witte Nijl loopt door het land en stopt in Juba.

Zuid-Soedan heeft een klimaat dat vergelijkbaar is met dat van een equatoriaal of tropisch klimaat, met een nat seizoen gekenmerkt door een hoge luchtvochtigheid en aanzienlijke hoeveelheden regen, gevolgd door een droog seizoen. De gemiddelde temperatuur is meestal hoog, waarbij juli de koudste maand is met temperaturen van 20 tot 30 ° C (68 tot 86 ° F) en maart de warmste maand is met temperaturen van 23 tot 37 ° C (73 tot 98 ° F). ).

De meest regenachtige maanden zijn mei en oktober, hoewel het regenseizoen in april kan beginnen en tot november kan duren. Mei is gemiddeld de natste maand. Het seizoen wordt "beïnvloed door de jaarlijkse verschuiving van de intertropische zone" en de verandering naar zuidelijke en zuidwestelijke winden, wat resulteert in iets lagere temperaturen, een grotere luchtvochtigheid en meer bewolking.

Zuid-Soedan heeft een bevolking van 8 tot 10 miljoen mensen (het precieze aantal is discutabel) met een voornamelijk landelijke, zelfvoorzienende economie. Sinds 1956 is dit gebied in bijna tien jaar tijd negatief beïnvloed door conflicten, wat heeft geleid tot chronische verwaarlozing, een gebrek aan infrastructuurontwikkeling en aanzienlijke schade en ontheemding. Als gevolg van de burgeroorlog en de nasleep daarvan zijn meer dan 2 miljoen mensen omgekomen en zijn meer dan 4 miljoen binnenlandse ontheemden of vluchtelingen geworden.

De belangrijkste etnische groepen in Zuid-Soedan zijn de Dinka, die meer dan een miljoen mensen tellen (ongeveer 15% van de totale bevolking), de Nuer (ongeveer 10%), de Bari en de Azande. De Shilluk zijn een historisch belangrijk staatsbestel langs de Witte Nijl, en hun taal is verbonden met Dinka en Nuer. De traditionele gebieden Shilluk en Noordoost-Dinka zijn vlakbij.

Traditionele inheemse religies, het christendom en de islam behoren tot de religies die door Zuid-Soedanezen worden beoefend. De meest recente volkstelling waarin de religie van zuiderlingen werd opgenomen, gaat terug tot 1956, toen de meerderheid werd gecategoriseerd als het volgen van traditionele overtuigingen of als christen, terwijl 18 procent moslim was. Volgens wetenschappelijke bronnen en bronnen van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken hangt de meerderheid van de Zuid-Soedanezen traditionele inheemse (soms animistische) overtuigingen aan, waarbij christenen een minderheid vormen (zij het een invloedrijke minderheid), waardoor Zuid-Soedan een land is waar de meerderheid van de mensen vasthouden aan de traditionele inheemse religie. De meerderheid van de bevolking houdt zich echter aan het christendom, volgens het International Religious Freedom Report van 2012 van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, maar nauwkeurige gegevens over het animistische en islamitische geloof zijn niet beschikbaar.

Volgens de Federal Research Division van de Amerikaanse Library of Congress "was in het begin van de jaren negentig waarschijnlijk niet meer dan 1990% van de bevolking van Zuid-Soedan christen." Begin jaren negentig zeiden officiële Soedanese statistieken dat 10% van de bevolking van wat toen bekend stond als Zuid-Soedan traditionele religies beoefende en 1990% christen was. Volgens bepaalde nieuwsbronnen is er echter een christelijke meerderheid, en de Amerikaanse Episcopal Church claimt een aanzienlijk aantal Anglicaanse volgelingen van de Episcopal Church of Sudan: 25 miljoen leden in 5.

Evenzo is de katholieke kerk sinds 1995 de grootste christelijke entiteit in Soedan, volgens de World Christian Encyclopedia, met 2.7 miljoen katholieken, voornamelijk geconcentreerd in Zuid-Soedan. Volgens een onderzoek van het Pew Research Center over religie en het openbare leven, gepubliceerd op 18 december 2012, was in 2010 60.5 procent van de bevolking van Zuid-Soedan christen, 32.9 procent beoefende traditionele Afrikaanse religies en 6.2 procent was moslim.

Sudan's Presbyterian Church is de derde grootste denominatie in het land. Het heeft ongeveer 1,000,000 leden verspreid over 500 gemeenten. Sommige publicaties karakteriseerden de gevechten voorafgaand aan de partitie als een moslim-christelijke oorlog, terwijl andere het daar niet mee eens waren en zeiden dat moslim- en christelijke krachten elkaar af en toe overlapten.

De Zuid-Soedanese president Kiir, een rooms-katholiek, zei in de Saint Theresa-kathedraal in Juba dat zijn land de godsdienstvrijheid zal beschermen. De meerderheid van de christenen is katholiek en anglicaans, maar andere religies zijn actief en animistische ideeën worden vaak vermengd met christelijke overtuigingen.

Bandingilo National Park in Zuid-Soedan is de thuisbasis van 's werelds op een na grootste migratie van dieren. Grote concentraties hartebeest, kob, topi, buffel, olifanten, giraffen en leeuwen zijn gevonden in Boma National Park, ten westen van de Ethiopische grens, evenals in het Sudd-wetland en Southern National Park nabij de grens met Congo.

De bosreservaten van Zuid-Soedan boden ook onderdak aan bongo's, gigantische bosvarkens, rode rivierzwijnen, bosolifanten, chimpansees en bosapen. WCS-enquêtes, die in 2005 zijn begonnen in samenwerking met de semi-autonome regering van Zuid-Soedan, toonden aan dat er nog steeds aanzienlijke, hoewel verminderde dierenpopulaties bestaan, en dat, verrassend genoeg, de massale beweging van 1.3 miljoen antilopen in het zuidoosten grotendeels intact blijft.

Graslanden, hooggelegen plateaus en steile hellingen, beboste en met gras begroeide savannes, uiterwaarden en wetlands behoren tot de habitats die in het land worden aangetroffen. De inheemse witwangkob en Nijl Lechwe, evenals olifanten, giraffen, gewone eland, reuzen eland, oryx, leeuwen, Afrikaanse wilde honden, kaapbuffel en topi, behoren tot de bijbehorende diersoorten (plaatselijk tiang genoemd). Er is weinig bekend over de witoorkob en tiang, twee soorten antilopen waarvan de mythische migraties voorafgingen aan de burgeroorlog. Boma National Park, uitgestrekte weilanden en uiterwaarden, Bandingilo National Park en de Sudd, een grote uitgestrektheid van moerassen en seizoensgebonden overstroomde graslanden met het Zeraf Wildlife Reserve, maken allemaal deel uit van het Boma-Jonglei-landschapsgebied.

De schimmels van Zuid-Soedan zijn weinig begrepen. SAJ Tarr stelde een lijst samen van schimmels in Soedan, die in 1955 werd gepubliceerd door het Commonwealth Mycological Institute (Kew, Surrey, VK). De lijst, die 383 soorten in 175 geslachten omvatte, omvat alle schimmels die destijds binnen de landsgrenzen werden ontdekt. Veel van de documenten gaan over wat nu Zuid-Soedan is. De meerderheid van de ontdekte soorten hield verband met landbouwproblemen. Het werkelijke aantal schimmelsoorten in Zuid-Soedan is waarschijnlijk aanzienlijk groter.

President Kiir zei in 2006 dat zijn regering alles zal doen wat in haar vermogen ligt om de Zuid-Soedanese flora en fauna te behouden en te verspreiden, en om de gevolgen van bosbranden, het dumpen van afval en waterverontreiniging te verzachten. De groei van de economie en infrastructuur brengt het milieu in gevaar.

Zuid-Soedan is verdeeld in vele ecoregio's, waaronder de Oost-Soedanese savanne, het noordelijke Congolese bos-savanne-mozaïek, de Sahara overstroomde graslanden (Sudd), de Sahel-acacia-savanne, de Oost-Afrikaanse bergbossen en de noordelijke Acacia-Commiphora bushlands en struikgewas .

Omdat Zuid-Soedan onlangs onafhankelijk is geworden, zijn de immigratiewetten nog onderhevig aan wijzigingen. Ze hebben echter de eerder gebruikte reisvergunningen vervangen door geschikte visa in uw paspoort. Visa kosten USD 100 en zijn verkrijgbaar bij alle grenscontroleposten, inclusief Juba International Airport. De duur van de visa lijkt willekeurig te schommelen tussen 1 en 6 maanden.

Afhankelijk van de functionaris die op de dag van aankomst aan de balie is, kan een uitnodigingsbrief nodig zijn. De procedure kan tot drie uur duren. Als u geen lokale contactpersoon met officiële banden heeft, moet u een visum krijgen voordat u het land binnenkomt. Visa zijn nu beschikbaar voor GBP35 in contanten bij de ambassade in Londen en duren meestal 3 werkdagen.

Er zijn momenteel geen directe commerciële vluchten van buiten Afrika. De meeste luchtvaartmaatschappijen die naar Juba vliegen vertrekken vanuit Caïro (Egypte), Addis Abeba (Ethiopië), Entebbe (Oeganda), Nairobi (Kenia) en Khartoum (Soedan), van waaruit u vluchten van en naar Europa, Azië, of Amerika.

Zuid-Soedan heeft een enkele spoorlijn die loopt van de noordgrens van Soedan naar Wau. Er waren diensten tussen Wau en Babanosa vóór de onafhankelijkheid, met treinverbindingen naar Khartoum. Vanaf 2014 zijn er echter geen reguliere passagiersdiensten; in feite is het hele Soedanese spoorwegnet stopgezet. Sporadische en niet-geregelde treinen kunnen echter nog steeds rijden, dus neem contact op met de Soedan Spoorwegen Corporation voor meer informatie.

De cultuur van Zuid-Soedan is aanzienlijk beïnvloed door zijn buren als gevolg van de vele jaren van burgerconflicten. Veel Zuid-Soedanese vluchtelingen gingen naar Ethiopië, Kenia en Oeganda, waar ze zich mengden met de lokale bevolking en hun talen en culturen leerden kennen. De meeste mensen die in het land bleven of naar het noorden verhuisden, naar Soedan en Egypte, werden sterk beïnvloed door de Arabische cultuur.

Zelfs in ballingschap en diaspora hechten de meeste Zuid-Soedanezen er waarde aan om hun etnische achtergrond, traditionele cultuur en dialect te begrijpen. Hoewel Juba Arabisch en Engels de meest gesproken talen zijn, wordt Swahili aan de mensen onderwezen om de banden van het land met zijn Oost-Afrikaanse buren te versterken.

Veel Zuid-Soedanese muzikanten gebruiken Engels, Swahili, Arabi Juba, hun dialect of een combinatie van al deze talen. Populaire muzikanten zijn onder meer Yaba Angelosi, die Afro-beat, R&B en Zouk uitvoert; Dynamq, die bekend staat om zijn reggae-albums; en Emmanuel Kembe, die folk, reggae en afrobeat speelt. Emmanuel Jal is een Zuid-Soedanese muziekmuzikant die wereldwijd succes heeft geboekt met zijn uitgesproken stijl van hiphop en opbeurende boodschap in zijn liedjes. Jal, een voormalig kindsoldaat die zanger werd, kreeg positieve radio- en albumrecensies in het Verenigd Koninkrijk en werd gezocht voor het lezingencircuit, waar hij belangrijke toespraken hield op gerenommeerde talkfests zoals TED.

Het Nilotische volk van Zuid-Soedan - de Acholi, Anyuak, Bari, Dinka, Nuer, Shilluk, Kaligi (Arabische Feroghe), Zande en anderen - arriveerden vóór de 10e eeuw in het land. Tribale migraties, voornamelijk uit de regio van Bahr el Ghazal, brachten de Anyuak Dinka, Nuer en Shilluk naar hun huidige posities in zowel de Bahr El Ghazal als de Boven-Nijl, terwijl de Acholi en Bari zich in Equatoria vestigden. De Azande, Mundu, Avukaya en Baka, die in de 16e eeuw in Zuid-Soedan aankwamen, stichtten de regio Equatoria, de grootste staat van de regio.

De Dinka zijn de grootste etnische groep in Zuid-Soedan, gevolgd door de Nuer en Azande, met de Bari op de vierde plaats. Ze zijn te vinden in de districten Maridi, Yambio en Tombura van het tropische regenwoudgebied van West-Equatoria, evenals de klant van Adio of Azande in Yei, Centraal-Equatoria en West-Bahr el Ghazal. De Avungara-clan kreeg bekendheid over de rest van de Azande-samenleving in de 18e eeuw, en deze dominantie duurde tot de 20e. Geografische barrières, zoals de moerassen langs de Witte Nijl, en de Britse voorkeur voor het sturen van christelijke missionarissen naar de zuidelijke regio's, zoals de Closed District Ordinance van 1922 (zie Geschiedenis van Anglo-Egyptisch Soedan), hielpen bij het voorkomen van de verspreiding van de islam aan de zuiderlingen, waardoor ze hun sociale en culturele erfgoed kunnen behouden, evenals hun politieke en religieuze vrijheid. De belangrijkste oorzaken zijn de lange geschiedenis van het Britse beleid ten gunste van de ontwikkeling van het Arabische noorden en het negeren van het zwarte zuiden. Na de eerste onafhankelijke verkiezingen in Soedan in 1958 leidde Khartoems aanhoudende verwaarlozing van het zuiden (gebrek aan scholen, wegen en bruggen) tot rellen, opstanden en de langste burgeroorlog van het continent. Acholi, Anyuak, Azande, Baka, Balanda Bviri, Bari, Boya, Didinga, Dinka, Jiye, Kaligi (Arabische Faroghe), Kuku, Lotuka, Mundari, Murie, Nilotic, Nuer, Shilluk, Toposa en Zande behoren tot de volkeren als van 2012.

Slavernij maakt al eeuwenlang deel uit van de Soedanese samenleving. De slavenhandel in het zuiden groeide in de negentiende eeuw en hield aan, zelfs nadat de Britten de slavernij in het grootste deel van Sub-Sahara Afrika hadden afgeschaft. Jaarlijkse Soedanese slavenaanvallen op niet-islamitische landen resulteerden in de arrestatie van tienduizenden Zuid-Soedanezen en de verwoesting van de stabiliteit en economie van de regio.

Vanwege de expansieve strategie van hun monarch Gbudwe in de 18e eeuw, hebben de Azande uitstekende banden onderhouden met hun buren, waaronder de Moru, Mundu, Pöjulu, Avukaya, Baka en kleine stammen in Bahr el Ghazal. Om hun vrijheid te behouden, vochten de Azande in de negentiende eeuw tegen de Fransen, Belgen en Mahdisten. Egypte, onder het bewind van Khedive Ismail Pasha, probeerde het gebied voor het eerst te besturen in de jaren 1870, en creëerde de provincie Equatoria in het zuiden. De eerste gouverneur van Egypte, Samuel Baker, werd benoemd in 1869, en hij werd opgevolgd door Charles George Gordon in 1874 en Emin Pasha in 1878.

De jonge provincie werd gedestabiliseerd door de Mahdistische Opstand van de jaren 1880, en Equatoria hield op te bestaan ​​als een Egyptische grens in 1889. Lado, Gondokoro, Dufile en Wadelai waren allemaal belangrijke dorpen in Equatoria. Het Fashoda-incident nabij het huidige Kodok bracht de Europese koloniale manoeuvres in het gebied tot een climax in 1898, toen Groot-Brittannië en Frankrijk bijna ten strijde trokken over het gebied. De Rajaf-conferentie om Noord- en Zuid-Soedan te verenigen verbrijzelde de Britse ambities om in 1947 Zuid-Soedan aan te sluiten bij Oeganda en West-Equatoria te verlaten als onderdeel van de Democratische Republiek Congo.

Zuid-Soedan heeft een geschatte bevolking van 8 miljoen mensen, hoewel dit cijfer vanwege het ontbreken van een volkstelling in vele decennia enorm kan worden opgedreven. De economie is grotendeels landelijk en gebaseerd op zelfvoorzienende landbouw. Rond 2005 begon de economie te verschuiven van haar dominantie op het platteland, en de grootstedelijke regio's van Zuid-Soedan hebben een aanzienlijke groei doorgemaakt.

Sinds de onafhankelijkheid van Soedan is de regio negatief beïnvloed door twee burgeroorlogen: van 1955 tot 1972 vocht de Soedanese regering tijdens de Eerste Soedanese regering tegen het Anyanya-rebellenleger (Anya-Nya is een term in de Madi-taal die 'slangengif' betekent). Burgeroorlog, gevolgd door het Sudanese Volksbevrijdingsleger/Beweging (SPLA/M) gedurende meer dan twintig jaar tijdens de Tweede Sudanese Burgeroorlog. Als gevolg hiervan leed het land onder ernstige verwaarlozing, een gebrek aan infrastructuurontwikkeling en wijdverbreide verwoesting en verhuizingen. Meer dan 2.5 miljoen mensen zijn vermoord en nog eens miljoenen zijn het land ontvlucht, zowel binnen als buiten het land.

Tussen 9 en 15 januari 2011 werd een referendum gehouden om te beslissen of Zuid-Soedan een onafhankelijke natie moest worden en zich van Soedan moest afscheiden. De stem voor onafhankelijkheid werd gewonnen door 98.83 procent van de mensen. Degenen die in het noorden woonden, evenals expats die in het buitenland woonden, stemden. Zuid-Soedan verklaarde op 9 juli officieel de onafhankelijkheid van Soedan, maar er bleven enkele problemen bestaan, met name de verdeling van de olie-inkomsten, aangezien Zuid-Soedan 75 procent van de voormalige Soedanese oliereserves bezit. Het Abyei-gebied wordt nog steeds betwist en een tweede stemming zal worden gehouden in Abyei om te bepalen of ze zich bij Sudan of Zuid-Sudan willen aansluiten. De oorlog in Zuid-Kordofan begon in juni 2011 toen het Soedanese leger en de SPLA slaags raakten over het Nuba-gebergte.

Zuid-Soedan is in oorlog. Minstens zeven gewapende groepen opereren in negen van de tien staten van het land en tienduizenden mensen zijn ontheemd. De krijgers beschuldigen de regering van plannen om voor altijd aan de macht te blijven, om alle etnische groepen niet naar behoren te vertegenwoordigen en bij te staan, en om plattelandsontwikkeling te negeren. Het Verzetsleger van de Heer (LRA) van Joseph Kony is actief in een grote regio die Zuid-Soedan omvat.

Interetnische gevechten komen vaak voor en gaan in sommige gevallen vooraf aan de strijd voor onafhankelijkheid. In december 2011 braken stammenconflicten uit in Jonglei tussen het Nuer Witte Leger van de Lou Nuer en de Murle. Het Witte Leger dreigde de Murle uit te roeien en Zuid-Soedanese en VN-troepen aan te vallen die in de regio Pibor waren ingezet.

Na een gevecht met Soedanese troepen in de Zuid-Soedanese staat Unity, veroverden Zuid-Soedanese troepen in maart 2012 de olievoorraden van Heglig in de door zowel Soedan als Zuid-Soedan opgeëiste gebieden in de provincie Zuid-Kordofan. Zuid-Soedan trok zich op 20 maart terug en de Het Sudanese leger nam twee dagen later Heglig in.

In december 2013 kwamen president Kiir en zijn voormalige plaatsvervanger, Riek Machar, in botsing om politiek gezag, waarbij de president Machar en 10 anderen beschuldigde van het beramen van een staatsgreep. De gevechten braken uit en leidden tot de Zuid-Soedanese burgeroorlog. Oegandese soldaten waren gestationeerd in Zuid-Soedan om samen met de regeringstroepen tegen de rebellen te vechten. De IGAD onderhandelde over een aantal wapenstilstanden tussen de SPLM en de SPLM – in tegenstelling tot de oppositie, die later werden geschonden. In augustus 2015 werd in Ethiopië een vredesakkoord bereikt onder dreiging van VN-sancties voor beide partijen. Machar keerde terug naar Juba en werd in 2016 benoemd tot vice-president. Machar werd verwijderd als vice-president na een tweede uitbraak van geweld in Juba en verliet het land.

Aangenomen wordt dat het conflict tot 300,000 mensen heeft gedood, waaronder opmerkelijke misdaden zoals het bloedbad van Bentiu in 2014. Ondanks het feit dat beide leiders aanhangers hebben van buiten de etnische divisies van Zuid-Soedan, zijn de gevechten na de gevechten gemeenschappelijk geweest, met rebellen die de etnische gemeenschap van Kiir als doelwit hadden en regeringstroepen die Nuers aanvielen. Als gevolg van de oorlog zijn meer dan 1,000,000 mensen ontheemd in Zuid-Soedan en zijn meer dan 400,000 mensen gevlucht naar buurlanden, waaronder Kenia, Soedan en Oeganda.

De regering wordt verondersteld toezicht te houden op een overgangsfase die leidt tot verkiezingen over 30 maanden, wat een bron van toekomstig conflict kan zijn gezien Machars schijnbare wens om president te worden en president Salva Kiirs schijnbare onwil om het te accepteren.

Hoewel de mate van geweld is afgenomen sinds de oprichting van het land en het einde van de burgeroorlog, blijft Zuid-Soedan reisgevaarlijk vanwege schendingen van het staakt-het-vuren en grensgeschillen. Reizen in de buurt van de grens met Soedan of de Centraal-Afrikaanse Republiek is erg gevaarlijk. Westerse landen blijven waarschuwen tegen reizen naar Zuid-Soedan en de aangrenzende gebieden van Soedan. Gewelddadige misdaad houdt aan, en explosieve munitie na jaren van burgerconflicten brengt mensen in gevaar.