Zambia

Zambia is een van de vreemdste koloniale erfenissen, met een groot aantal etnische groepen (73, volgens de officiële volkstelling) en talen (20, plus dialecten). Ze lijken allemaal redelijk goed met elkaar overweg te kunnen, dankzij een lange geschiedenis van samenwonen, veel beweging in het hele land en vergelijkbare Bantoe-familietalen, en Zambia heeft het verschrikkelijke interetnische conflict vermeden dat landen als Rwanda heeft verwoest.

De Bemba zijn de grootste etnische groep van Zambia, hoewel ze slechts ongeveer 20% van de bevolking uitmaken. De Bemba zijn een groep mensen die in de 16e eeuw in Congo is ontstaan, en hoewel hun thuisland in het noorden en in het midden van het land ligt, hebben velen zich gevestigd in Lusaka en de Copperbelt.

De Chewa-, Ngoni- en Nsenga-stammen, die allemaal in het oosten van Zambia wonen, spreken de Nyanja-taal en maken ongeveer 15% van de bevolking van het land uit.

Met 15% van de bevolking zijn de Tonga, Ila en Lenje, samen bekend als de Bantu Botatwe (Drie Volkeren), een goede tweede. Ze zijn geconcentreerd in het westen van het land, langs de Zambezi-vallei en op de plateaus in het noorden.

De Lozi in het uiterste westen (6% van de bevolking) staan ​​bekend om hun mandenmakerij en een ingehouden (geweldloze) afscheidingsbeweging die oproept tot een onafhankelijk Barotseland.

De Lala en Bisa (5 procent), de Kaonde (3 procent), de Mambwe en Lungu (3 procent), de Lunda (3 procent), de Lamba (2.5 procent) en de Luvale (2 procent) behoren tot de 57 Zambia's. stammen. Maak je geen zorgen: de verschillen zijn niet belangrijk voor bezoekers, en bewoners zullen graag hun gebruiken uitleggen als daarom wordt gevraagd, vooral tijdens festivals.

Blanke Afrikanen van Engelse of Afrikaanse afkomst (1.2%) komen ook voor, vooral in de meer welvarende delen van grote steden.

Zambia lijkt op de kaart stevig in de tropen te liggen, maar vanwege de niet aan zee grenzende en hoge ligging heeft het verschillende seizoenen die als volgt verlopen:

Temperaturen variëren afhankelijk van de hoogte; als je in een vallei bent (zoals de Zambezi), zal het warmer zijn; als je hogerop zit (zoals Kasama), zal het kouder zijn.

Zambia is een geheel door land omgeven land in zuidelijk Afrika met een tropisch klimaat. Het bestaat voornamelijk uit uitgestrekte plateaus met enkele heuvels en bergen, waar rivierbekkens doorheen snijden. Het is 's werelds 39e grootste natie, iets kleiner dan Chili, met 752,614 km2 (290,586 sq mi). Het land ligt voornamelijk tussen 8° en 18° zuiderbreedte en 22° en 34° oosterlengte.

Zambia wordt ontwaterd door twee grote stroomgebieden: het Zambezi/Kafue-bekken in het midden, westen en zuiden, dat ongeveer driekwart van het land beslaat, en het Congobekken in het noorden, dat ongeveer een kwart van het land beslaat. . Het interne stroomgebied van Lake Rukwa in Tanzania beslaat een relatief kleine regio in het noordoosten.

De Kabompo, Lungwebungu, Kafue, Luangwa en de Zambezi zelf, die door Zambia in het westen stroomt en de zuidelijke grens vormt met Namibië, Botswana en Zimbabwe, zijn slechts enkele van de belangrijkste rivieren die door het Zambezi-bekken stromen. De bron ligt in Zambia, maar het mondt uit in Angola, waar veel van zijn zijrivieren hun oorsprong vinden in de centrale hooglanden van het land. De zuidelijke grens van Zambia wordt gevormd door de rand van de uiterwaarden van de Cuando-rivier (niet het hoofdkanaal), die door verdamping relatief weinig water aan de Zambezi levert via de Chobe-rivier.

De Kafue en de Luangwa, twee van de langste en grootste zijrivieren van de Zambezi, stromen voornamelijk in Zambia. Hun samenvloeiing met de Zambezi is in respectievelijk Chirundu en Luangwa, aan de Zimbabwaanse grens. De Luangwa-rivier maakt deel uit van de grens van Zambia met Mozambique voordat deze samenvloeit. De Zambezi-rivier verlaat Zambia bij de stad Luangwa en mondt uit in Mozambique en komt uiteindelijk in het Mozambique-kanaal.

De Zambezi mondt uit in Lake Kariba na een val van ongeveer 100 meter (328 voet) over de 1.6 km brede Victoria-watervallen in de zuidwestelijke hoek van het land. De Zambezi-vallei, die langs de zuidgrens van Zambia loopt, is diep en breed. Het is een kloofvallei die naar het oosten loopt van het Kariba-meer en wordt gevormd door grabens, vergelijkbaar met de valleien van Luangwa, Mweru-Luapula, Mweru-wa-Ntipa en Lake Tanganyika.

Het noorden van Zambia is grotendeels vlak, met brede vlaktes. De Barotse Floodplain op de Zambezi, die van december tot juni overstroomt en achterloopt op het jaarlijkse regenseizoen, is de meest opmerkelijke in het westen (meestal november tot april). De overstroming heeft de natuurlijke omgeving overgenomen, evenals de levens, samenlevingen en culturen van de bewoners van de uiterwaarden en andere kleine uiterwaarden in het hele land.

Het plateau tussen de Zambezi en het Tanganyikameer in Oost-Zambia helt naar het noorden toe en stijgt daarom geleidelijk van ongeveer 900 m (2,953 ft) in het zuiden tot 1,200 m (3,937 ft) in het centrum, tot 1,800 m (5,906 ft) ft) in de buurt van Mbala in het noorden. Het Wereld Natuur Fonds heeft deze plateaugebieden in het noorden van Zambia geclassificeerd als onderdeel van de ecoregio Central Zambezian Miombo forests.

Oost-Zambia is een diverse regio. De Luangwa-vallei verdeelt het plateau in een boog van noordoost naar zuidwest, waarbij de diepe vallei van de Lunsemfwa-rivier zich westwaarts uitstrekt tot in de kern van het plateau. Sommige delen van de vallei worden begrensd door heuvels en bergen, met name het Nyika-plateau (2,200 m of 7,218 ft) aan de grens met Malawi, dat doorgaat naar Zambia als de Mafinga Hills, met de hoogste top van het land, Mafinga Central (2,339 m). of 7,674 voet).

Het Muchinga-gebergte, dat dient als een waterscheiding tussen de stroomgebieden van Zambezi en Congo, loopt parallel aan de brede vallei van de Luangwa-rivier en vormt een grimmige achtergrond voor de noordgrens, hoewel het bijna volledig onder de 1,700 meter (5,577 voet) ligt. Mumpu, het hoogste punt in Zambia verwijderd van het oostelijke grensgebied, ligt in het westelijke uiteinde en staat op 1,892 meter (6,207 voet). De grens van de Congo-pedikel werd rond deze piek vastgesteld.

De zuidelijkste hoofdstroom van de Congostroom ontspringt in Zambia en stroomt naar het westen door de noordelijke regio van het land, eerst als de Chambeshi en vervolgens, langs de Bangweulu-moerassen, als de Luapula, die deel uitmaakt van de grens met de DRC. De Luapula-rivier loopt naar het zuiden, dan naar het westen, voordat hij naar het noorden draait om Lake Mweru te bereiken. De Kalungwishi-rivier, die vanuit het oosten in het meer stroomt, is een andere belangrijke zijrivier. De Luvua-rivier stroomt van het noordelijke uiteinde van Lake Mweru naar de Lualaba-rivier (Boven-Congo-rivier).

Het andere belangrijke hydrografische kenmerk in het Congobekken is het Tanganyikameer. De rivier de Kalambo, die deel uitmaakt van de Zambia-grens met Tanzania, levert water aan het zuidoostelijke uiteinde. De Kalambo-watervallen, de op één na hoogste continue waterval van Afrika, bevinden zich langs deze rivier.

Zambia heeft 14 habitats, verdeeld in vier vegetatietypen: bos, struikgewas, bos en grasland.

Zambia heeft in totaal 12,505 soorten, waaronder 63 procent diersoorten, 33 procent plantensoorten en 4% bacterie- en microbe-soorten.

Zegges, kruidachtige planten en houtachtige planten vormen naar schatting 3,543 soorten wilde bloeiende planten. De grootste verscheidenheid aan bloeiende planten is te vinden in de noordelijke en noordwestelijke regio's van het land. Ongeveer 53% van de bloeiende planten wordt beoordeeld en is overal in het land te vinden.

Er zijn in totaal 242 zoogdiersoorten, waarvan de meeste endemisch zijn voor de bos- en graslandecosystemen. De Rhodesische giraf en de Kafue Lechwe zijn twee bekende inheemse Zambiaanse dieren.

Er zijn naar schatting 757 vogelsoorten in het land, waarvan 600 ingezeten of afrotropische migranten, 470 daarvan broeden in het land en 100 daarvan zijn niet-broedende migranten. De Zambiaanse barbet is een bekende inheemse Zambiaanse soort.

In Zambia zijn er ongeveer 490 bekende vissoorten die behoren tot 24 visfamilies, waarbij het Tanganyikameer de meest diverse en endemische soorten heeft.

De bevolking van Zambia was 13,092,666 mensen volgens de telling van 2010. Zambia heeft 73 etnische stammen, waardoor het een van de meest etnisch diverse landen ter wereld is. Tussen 1911 en 1963, terwijl de natie werd bezet door de Britten, trok het immigranten uit Europa en het Indiase subcontinent, van wie de laatste vooral als arbeiders kwamen. Terwijl de meeste Europeanen vluchtten toen de blanke minderheidsheerschappij eindigde, bleef er een aanzienlijke Aziatische bevolking over.

Er waren 1,497 Europeanen, 39 Aziaten en naar schatting 820,000 Afrikanen in de eerste gedocumenteerde volkstelling, die plaatsvond op 7 mei 1911. Vóór de onafhankelijkheid werden zwarte Afrikanen niet opgenomen in alle zes volkstellingen - gehouden in 1911, 1921, 1931, 1946, 1951 en 1956. Er waren 65,277 Europeanen, 5,450 Aziaten, 5,450 kleurlingen en naar schatting 2,100,000 Afrikanen in 1956, toen de laatste volkstelling vóór de onafhankelijkheid werd gehouden.

Bij de telling van 2010 vormden zwarte Afrikanen 98.2 procent van de bevolking, terwijl de resterende 1.8 procent uit andere belangrijke raciale groeperingen bestond.

Zambia is een van de meest verstedelijkte landen van Sub-Sahara Afrika, met 44 procent van de bevolking geconcentreerd in een paar grootstedelijke centra langs belangrijke transportcorridors, terwijl landelijke gebieden dunbevolkt blijven. Vanaf 2007 was het vruchtbaarheidscijfer 6.2 (6.1 in 1996, 5.9 in 2001-02).

De bevolking bestaat uit 73 etnische groepen, waarvan de meerderheid Bantoe spreekt. De etnolinguïstische groepen Nyanja-Chewa, Bemba, Tonga, Tumbuka, Lunda, Luvale, Kaonde, Nkoya en Lozi vertegenwoordigen bijna 90% van de Zambianen. Elke etnische gemeenschap bevindt zich op een bepaalde geografische locatie van het land in landelijke gebieden, en veel groepen zijn klein en onbekend. In Lusaka en de Copperbelt zijn echter alle etnische groepen in aanzienlijke aantallen vertegenwoordigd.

Expats, grotendeels Brits of Zuid-Afrikaans, evenals enkele blanke Zambiaanse staatsburgers, wonen meestal in Lusaka en de Copperbelt in het noorden van Zambia, waar ze werken in de mijnbouw, financiën en aanverwante industrieën of met pensioen zijn. In 1964 waren er 70,000 Europeanen in Zambia, hoewel velen sindsdien zijn vertrokken.

Zambia heeft een bescheiden maar economisch belangrijke Aziatische gemeenschap, met Indiërs en Chinezen in de meerderheid. In Zambia zijn er 13,000 Indianen. Zambia heeft naar schatting 80,000 Chinese inwoners. Enkele honderden onteigende blanke boeren zijn de afgelopen jaren Zimbabwe ontvlucht om op uitnodiging van de Zambiaanse regering te gaan boeren in de zuidelijke regio van Zambia.

Zambia heeft naar schatting 88,900 vluchtelingen en asielzoekers, volgens de World Refugee Survey 2009 die is vrijgegeven door het Amerikaanse Comité voor Vluchtelingen en Immigranten. Het grootste deel van de vluchtelingen in Zambia kwam uit de Democratische Republiek Congo (47,300 in 2007), Angola (27,100; zie Angolezen in Zambia), Zimbabwe (5,400) en Rwanda (zie Rwandezen in Zambia) (4,900).

Vanaf mei 2008 begon het aantal Zimbabwanen in Zambia dramatisch te stijgen; de instroom bestond grotendeels uit Zimbabwanen die eerder in Zuid-Afrika hadden gewoond en daar op de vlucht waren voor xenofoob geweld. In Zambia verblijven bijna 60,000 vluchtelingen in kampen, en nog eens 50,000 die opgaan in de lokale bevolking. Om in Zambia te werken, moeten vluchtelingen formele vergunningen aanvragen, die tot $ 500 per jaar kunnen kosten.

Volgens de grondwet van 1996 is Zambia een christelijk land, hoewel er veel andere religieuze tradities zijn. In veel van de syncretische kerken van het land gaan traditionele religieuze overtuigingen goed samen met christelijke ideeën. Ongeveer driekwart van de bevolking is protestant, en ongeveer 20% van de bevolking beoefent het rooms-katholicisme. Katholicisme, anglicanisme, pinksterbeweging, de Nieuw-Apostolische Kerk, Lutheranisme, Jehovah's Getuigen, de Zevende-dags Adventisten, De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, Branhamites en een aantal andere evangelische groepen behoren tot de christelijke denominaties.

De oorspronkelijke missionaire kolonies (Portugees en katholicisme in het oosten van Mozambique) en anglicanisme (Britse invloeden) in het zuiden ontwikkelden zich, pasten zich aan en bloeiden. Behalve enkele gespecialiseerde beroepen (zoals artsen), hebben lokale gelovigen westerse missionaire verantwoordelijkheden op zich genomen. Pinksterkerken groeiden aanzienlijk in het hele land toen Frederick Chiluba (een pinksterchristen) in 1991 tot president werd gekozen. Zambia heeft een van de hoogste percentages Zevende-dags Adventisten per hoofd van de bevolking ter wereld, met ongeveer één op de 18 Zambianen.

De Nieuw-Apostolische Kerk heeft 11 leden in Zambia. Zambia is het op twee na grootste district van de kerk, achter Congo-Oost en Oost-Afrika, met ongeveer 1,200,000 leden (Nairobi).

Zambia heeft een bahá'í-gemeenschap van ongeveer 160,000 mensen, ofwel 1.5 procent van de totale bevolking. De William Mmutle Masetlha Foundation van de bahá'í-gemeenschap houdt zich vooral bezig met gebieden als alfabetisering en basisgezondheidszorg. Moslims vormen ongeveer 1% van de bevolking, van wie de meesten in grootstedelijke gebieden wonen en een belangrijke economische rol in het land spelen. De Ahmadiyya-sekte heeft een bevolking van ongeveer 500 mensen. Er bestaat ook een kleine Joodse bevolking, voornamelijk Ashkenazi's.

Engels is de officiële taal van Zambia en de taal die het meest wordt gebruikt op scholen, op de radio, in regeringskantoren, enzovoort, dankzij zijn vroegere koloniale positie. Er worden echter meer dan 70 Bantoetalen gesproken in heel Zambia, met als belangrijkste Bemba, dat wordt gesproken in Lusaka (een beetje), de Copperbelt en het noorden; Nyanja (Chewa), dat zowel in het oosten als in Lusaka wordt gesproken, waar het de hoofdtaal is; Tonga, dat in het zuiden wordt gesproken en Livingstone; Lozi, dat voornamelijk in de westelijke provincie wordt gesproken; en Lunda en Kaonde, die in het noordwesten worden gesproken

Veel Zambianen in de stad zullen in het Engels kunnen communiceren. Verwacht dat communicatie steeds moeilijker wordt naarmate u zich in landelijke gebieden begeeft. Schrik echter niet als je op het platteland een Zambiaanse tegenkomt die perfect Engels spreekt.

Als je met Zambianen praat, is het meest essentiële om te onthouden om ze te verwelkomen. Zelfs als het je niet kan schelen, begin altijd met te vragen: "Hoe gaat het met je?" bij het naderen van een Zambiaanse. Ze zullen je hoog in het vaandel dragen. Sport, met name voetbal (voetbal), is een populair onderwerp onder mannen; religie is populair onder beide geslachten.

Het is een goed idee om de lokale manier van beleefdheden uit te wisselen, respectvol om iets te vragen en iemand te bedanken, waar je ook bent in het land, te begrijpen. Deze gemakkelijk te onthouden woorden zullen uw leven eenvoudiger maken.

Het gebruik van Afrikaans neemt langzaam maar gestaag toe, dankzij immigratie uit Zuid-Afrika en het gemak waarmee het geleerd kan worden.

Per post

De postdienst van Zambia is traag en onbetrouwbaar (vooral buiten Lusaka), maar het is niet hopeloos. Als je iets essentieels aflevert, wordt nog steeds een privékoerierdienst geadviseerd.

Telefonisch

Zambia heeft de landcode "260". "211" is de stadscode van Lusaka. Bekijk de lijst voor stadscodes voor extra gemeenten. Telefoonservice, zowel binnen als buiten Zambia, is niettemin een schot in de roos. Regelmatige, betrouwbare telefoonservice is waarschijnlijker in grote steden, hoewel dit geenszins gegarandeerd is. Hoe verder je van Lusaka komt, hoe moeilijker het is om een ​​sterke band te behouden. De belkosten naar andere landen kunnen oplopen tot $ 3 per minuut.

Mobiele telefoons zijn de laatste jaren populairder geworden en Zambia heeft een drukke markt met drie grote operators: airtel (0976,0977,0979), Cell Z (0955) en MTN (0966,0967). Over het algemeen heeft Airtel het grootste netwerk, terwijl Cell Z de laagste service biedt. Een lokale simkaart kan worden gekocht voor slechts 5,000K ($1). Prepaid-tijd wordt aangeboden in "eenheden" die gelijk zijn aan dollars: verwacht 0.4 eenheden te betalen voor een sms en tot 1 eenheid/minuut voor oproepen, maar de exacte tarieven zijn zoals gewoonlijk verwarrend. Of je nu van plan bent om met een niet-Zambiaanse simkaart te reizen, neem eerst contact op met je thuisoperator om te zien of ze roamingovereenkomsten hebben; Zambia staat over het algemeen niet bovenaan hun lijst. Het is ook vermeldenswaard dat roamingkosten exorbitant zijn en dat de service in landelijke regio's fragmentarisch kan zijn.

Het merendeel van de 'openbare telefooncellen' bestaat tegenwoordig uit een man die zijn smartphone verhuurt. Binnenlandse gesprekken kosten $ 5 per minuut ($ 1), terwijl internationale gesprekken $ 15 per minuut ($ 3) kosten.

Door internet

In Zambia duiken internetcafés op, maar de verbindingen zijn intermitterend en traag. Bovendien, aangezien ononderbroken stroomvoorziening niet altijd mogelijk is, maken sommige internetcafés gebruik van back-upgeneratoren, wat vrij duur kan zijn. Reken maar op 25 cent per minuut in een internetcafé. De meeste hotels en backpackers rekenen een vergoeding voor internettoegang, die meestal ongeveer 5K voor 15 minuten is.

De jaarlijkse export van Zambia wordt nu geschat op 7 tot 8 miljard dollar. Ongeveer 68 procent van de Zambianen leeft onder de internationaal erkende armoedegrens, met armoedecijfers op het platteland van ongeveer 78 procent en armoedecijfers in de steden van ongeveer 53 procent. In grootstedelijke regio's zijn werkloosheid en gebrek aan werkgelegenheid belangrijke problemen. De meerderheid van de Zambianen op het platteland zijn zelfvoorzienende boeren.

Op de 2007 Global Competitiveness Index, die rekening houdt met variabelen die de economische ontwikkeling beïnvloeden, stond Zambia op de 117e plaats van de 128 landen. Sociale indexen, zoals de levensverwachting bij de geboorte (ongeveer 40.9 jaar) en de moedersterfte, blijven dalen (830 per 100,000 zwangerschappen). De economische groei van het land is onvoldoende om de snelle bevolkingsgroei of de economische druk die hiv/aids-gerelateerde problemen opleggen, te ondersteunen.

Na een daling van de wereldwijde koperprijzen in de jaren zeventig gleed Zambia af in armoede. De communistische regering compenseerde de dalende inkomsten door talloze mislukte structurele aanpassingsprogramma's uit te voeren met het Internationaal Monetair Fonds (SAP's). De economie leed zwaar onder het beleid om geen handel te drijven via de belangrijkste aanvoerroute en spoorlijn naar de zee - de regio die bekend staat als Rhodesië (van 1970 tot 1965) en nu bekend als Zimbabwe. Na de dictatuur van Kaunda begonnen de daaropvolgende regeringen met bescheiden hervormingen (vanaf 1979). Tot het einde van de jaren negentig stagneerde de economie. De economie van Zambia groeide in 1991 voor het negende achtereenvolgende jaar. De inflatie bedroeg 1990% in 2007, tegen 8.9% in 2010.

Problemen met economische hervormingen, zoals de omvang van de publieke sector en het versterken van Zambia's leveringsmechanismen voor de sociale sector, worden momenteel in Zambia aangepakt. Er zijn veel regels en bureaucratie in de economie, en er is veel corruptie. Het uitgebreide gebruik van facilitaire vergoedingen wordt aangemoedigd door de bureaucratische processen rond het verkrijgen van licenties. Zambia had een totale buitenlandse schuld van meer dan $ 6 miljard toen het in 2000 in aanmerking kwam voor schuldverlichting onder het Highly Indebted Poor Country Initiative (HIPC), maar alleen als het aan specifieke prestatie-eisen voldeed. Zambia was van plan om de mijlpaal van de voltooiing van de HIPC eind 2003 te bereiken en te profiteren van een aanzienlijke schuldverlichting.

De Zambiaanse regering heeft het IMF en de Wereldbank in januari 2003 laten weten opnieuw te willen onderhandelen over een aantal van de overeengekomen prestatie-eisen, waaronder de privatisering van de Zambia National Commercial Bank en de nationale telefoon- en energiebedrijven. Ondanks het bereiken van overeenstemming over deze zorgen, werd de uiteindelijke kwijtschelding van de HIPC-schulden van Zambia uitgesteld van eind 2003 tot op zijn vroegst begin 2005 als gevolg van verdere te hoge uitgaven aan salarissen in de publieke sector. Om het HIPC-programma in 2004 af te ronden, heeft de regering een bezuinigingsbegroting voor 2004 opgesteld, waarbij de lonen in de publieke sector werden bevroren en verschillende heffingen werden verhoogd. Salarisverhogingen en nieuwe aanwervingen waren niet mogelijk door de belastingverhoging en loonstop in de publieke sector. In februari 2004 leidde dit tot een landelijke staking.

De regering van Zambia werkt aan een economisch diversificatieplan om de afhankelijkheid van het land van koper te verminderen. Door landbouw, toerisme, edelsteenwinning en waterkracht te stimuleren, wil dit programma verschillende aspecten van Zambia's enorme hulpbronnenbasis aanboren.

Het Zambiaanse visumbeleid kan het best worden omschreven als verwarrend: er is een doolhof van regels die bepalen wie een visum nodig heeft, of visa bij aankomst kunnen worden verkregen en hoeveel ze kosten. Ook lokale grensposten gebruiken hun eigen interpretaties. Zambia heeft geprofiteerd van de onverwachte groei in zijn toeristensector, met hogere visumkosten en geannuleerde eerdere visumvrijstellingsregeling: u moet nu contant betalen bij de immigratiekiosken wanneer u aankomt.

Het goede nieuws is dat nadat de douane heeft bepaald in welke groep je valt, het verkrijgen van een visum meestal geen probleem is, en de meeste westerse toeristen kunnen bij aankomst een visum krijgen. Sommige nationaliteiten, zoals Ierland, Maleisië, Singapore, Zimbabwe en Zuid-Afrika, komen in aanmerking voor visumvrije toegang. De volledige lijst van niet-visumplichtige nationaliteiten is te zien op de immigratiedienst van de . Alle landen kunnen een visum voor één binnenkomst aanvragen voor $ 50 en een visum voor meerdere binnenkomsten voor $ 80, dat drie maanden geldig is; Houders van een Amerikaans paspoort kunnen alleen een meervoudig visum aanvragen, wat goed is voor drie jaar.

Er is ook de Univisa van $ 50, die 30 dagen geldig is in zowel Zambia als Zimbabwe. Alleen de luchthaven van Livingstone, de landgrens van Victoria Falls, de grens met Kazangula Botswana en de luchthaven van Lusaka kunnen Univisa's uitgeven.

Neem contact op met uw dichtstbijzijnde Zambiaanse ambassade voor de meest actuele informatie; de Zambiaanse ambassade in de Verenigde Staten geeft enige informatie op hun site, en het verkrijgen van een visum voordat u op reis gaat, zal de hoeveelheid onzekerheid minimaliseren.

Als je een visum nodig hebt om Zambia binnen te komen, kun je er mogelijk een aanvragen bij de ambassade of het consulaat van je eigen land als er geen Zambiaanse diplomatieke aanwezigheid is. Een Zambiaanse visumaanvraag kost £ 50 om te voltooien bij een Britse diplomatieke post, met een extra £ 70 als de Zambiaanse autoriteiten willen dat de aanvraag naar hen wordt doorgestuurd. Als de Zambiaanse autoriteiten rechtstreeks met u communiceren, kunnen zij ervoor kiezen u extra kosten in rekening te brengen.

Douane en immigratie op Lusaka Airport zijn niet voorbereid op bezoekers. Zambiaanse paspoorthouders, inwoners, toeristen en diplomaten hebben elk hun eigen rijstrook. Het feit dat de toeristenstrook af en toe onbemand is, is veelzeggend. Ondanks de aanwezigheid van talrijke immigratieambtenaren, is de Tourist Lane vaak onbemand. Verwacht voordat u wordt verwerkt dat alle andere rijstroken vrij zijn.

Gespecialiseerde safarivakantiebedrijven kunnen immigratie afhandelen voor mensen die de last liever aan iemand anders overlaten.

De luchthaven van Lusaka is de belangrijkste internationale toegangspoort van Zambia, met vluchten naar verschillende bestemmingen.

ProFlight Airlines vliegt naar Livingstone, vlakbij de beroemde Victoria Falls, en Mfuwe, in het South Luangwa National Park, Kasama, Ndola, Kitwe, Solwezi en Kufue National Park in Zambia.

Er zijn directe vluchten van Livingstone International Airport naar:

Directe vluchten zijn beschikbaar vanaf Ndola International Airport:

Vanwege de lage veiligheidsnormen is het alle Zambiaanse luchtvaartmaatschappijen verboden om in het EU-luchtruim te vliegen.

Op dinsdag en vrijdag, TAZARA treinen rijden tussen Kapiri Mposhi, Zambia en Dar es Salaam, Tanzania. De reis duurt volgens de dienstregeling 38 uur. Een treinreis tussen Dar es Salaam en Zambia is een mooie gelegenheid om het landschap tegen een lage vergoeding te verkennen ($30 voor eerste klas en $25 voor tweede).

Er zijn echter een paar overwegingen om in gedachten te houden met betrekking tot deze reis:

De kosten van een tweedeklas slaaptreinkaartje van Kapiri Mposhi naar Tunduma, Tanzania, bedragen 135 Kwacha. De reis is 883 kilometer lang (549 mijl).

Via Zimbabwe/Victoria Falls: Er rijden treinen tussen Bulawayo en Victoria Falls in Zimbabwe. Neem een ​​taxi of loop 13 kilometer over de grens bij de Victoria Falls Bridge naar station Livingstone in Zambia, waar u aan boord kunt gaan van een Zambia Railways-trein naar Lusaka en de Copperbelt, die aansluit op de Tazara-spoorweg bij Kapiri Mposhi.

Zambiaanse voertuigen rijden aan de linkerkant van de weg.

Er zijn veel manieren om Zambia per voertuig binnen te komen, maar de volgende zijn het populairst:

Afhankelijk van de grootte van het voertuig zijn er kosten verbonden aan het overschrijden van de grens met de auto. De procedure kan ook lang duren, omdat u bij meerdere cabines of kantoren moet betalen, die vaak op onhandige locaties liggen. U mag het volgende verwachten voor een basissedan:

Vanuit Zambia zijn er veel internationale buslijnen. Een bus over de grens nemen naar Malawi, Zimbabwe, Tanzania en Namibië is een optie. Gezien het grote aantal personen dat gelijktijdige verwerking nodig heeft, kan immigratie moeilijk zijn.

Zambia is geheel door land omgeven, hoewel het een grens deelt met het Tanganyikameer in Tanzania, en internationale veerboten varen meerdere keren per week over het meer. M/S Liemba is in 1914 in Duitsland gebouwd, ontmanteld, overgebracht naar Tanzania, per spoor vervoerd naar Kigoma (Tanzania) en daar vervolgens weer opgebouwd. Het is een schip uit het Titanic-tijdperk dat twee keer is gezonken, maar toch is het een prachtig schip met fatsoenlijke services. Als je de tijd hebt, moet je deze vakantie gaan. Je zult ook de Zambezi-rivier moeten oversteken als je Zambia binnenkomt via de Caprivistrook van Namibië.

Zambia is een groot land met grote afstanden, dus neem voldoende tijd om rond te reizen.

Proflight verbindt de belangrijkste steden en toeristische gebieden van Zambia met binnenlandse vluchten. Hoewel vliegen zeker de snelste en prettigste manier van vervoer is, is het ook de duurste, met een reis van een uur (bijvoorbeeld van Lusaka naar Mfuwe) die ongeveer 150 dollar kost voor een enkele reis. Houd er ook rekening mee dat vliegtuigen klein zijn en dat de dienstregelingen beperkt zijn, maar u kunt vliegtuigen charteren voor niet veel extra's als u genoeg passagiers kunt krijgen.

Minibussen, of busjes met stoelen, zijn populair, hoewel ze vaak grillig, gevaarlijk en onhandig zijn. Een "dirigent" zou zoveel mogelijk betalende passagiers - en hun bagage, of katundu (ka-TOON-doo) - in de bus proppen om de inkomsten te maximaliseren; of de cliënten zich op hun gemak voelen is niet belangrijk. Deze techniek is daarentegen een van de beste om de lokale bevolking te ontmoeten en kan een bezoeker een echt "authentieke" ervaring bieden. Betalen doe je in de bus: bankbiljetten worden door het gangpad afgegeven aan de conducteur vooraan en het wisselgeld wordt langs hetzelfde pad teruggebracht.

Er zijn zelfs grotere, meer geavanceerde "luxe touringcars" beschikbaar. Deze zijn betrouwbaarder en veiliger; ze vertrekken op tijd, hebben ruimte voor passagiers en bagage en kaartjes kunnen vooraf worden gekocht. Luxe touringcars zijn aanzienlijk luxer en komen bijna altijd op tijd aan, maar voor een doorgewinterde reiziger kunnen ze 'algemeen' lijken.

Zambianen rijden, althans voor het grootste deel, aan de linkerkant van de weg.

Zambia heeft autoverhuurbedrijven, hoewel de prijzen erg hoog kunnen zijn. Niet alleen zijn de huurprijzen duur ($ 100/dag), maar verschillende van de belangrijkste snelwegen van Zambia zijn in slechte staat. Potholes nemen vaak de hele route in beslag en tijdens het natte seizoen spoelen grote delen van de weg weg. Onverharde wegen verschijnen wanneer u het stadscentrum verlaat (misschien slechts een kilometer of twee).

Hoewel de grond misschien stevig lijkt, is deze vaak los en is de kans op een ongeluk groot als u niet in een veilig tempo rijdt. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat u verdwaalt tijdens het rijden in Zambia (er zijn maar een paar snelwegen), is de kans groot dat u het vernietigende potentieel van deze wegen verkeerd inschat en schade toebrengt aan een huurauto of, erger nog, uzelf! In het natte seizoen worden 4WD-voertuigen te allen tijde geadviseerd en zijn deze verplicht op onverharde wegen, maar bepaalde routes kunnen volledig ontoegankelijk worden.

Onthoud dat Zambia geen Pechhulppakketten heeft en extreem weinig ambulances, takelwagens of andere hulpdiensten. Bush-technici kunnen uw auto onder de omstandigheden uitstekend oplappen, maar mensen oplappen is niet zo eenvoudig!

TAZARA-lijntreinen rijden tussen New Kapiri Mposhi en de Tanzaniaanse grens bij Nakonde. Livingstone en Kitwe zijn verbonden door Zambia Railways via Lusaka en Kapiri Mposhi (2 km van het TAZARA-station). Ze zijn over het algemeen veilig en betrouwbaar, maar ze zijn traag. Misschien wilt u ze echter verkennen vanwege de vergezichten en het gevoel van avontuur dat ze bieden.

Liften is gebruikelijk in Zambia, maar het kan erg wisselvallig zijn vanwege de lage verkeersdichtheid. Het is ook vermeldenswaard dat als je wordt opgehaald door een local, je de reis moet betalen. Toch heeft liften in Zambia niet dezelfde negatieve connotatie als in de Verenigde Staten; het is onwaarschijnlijk dat u gewond raakt en u kunt een waardevolle verbinding tot stand brengen.

Privétaxi's of taxi's zijn direct beschikbaar in het zuiden. Taxi's hebben een karakteristieke lichtblauwe kleur, hoewel ze niet allemaal een taxibordje bovenop hebben. De meeste chauffeurs zijn bereid te onderhandelen voor een betere vergoeding en willen graag tussen steden reizen, en ze steken vaak Zimbabwe over vanuit Livingstone.

Zambia biedt een breed scala aan accommodatiemogelijkheden. In Zambia logeer je voor een paar honderd dollar in een tophotel (zoals The Intercontinental); of je kunt voor ongeveer $ 50 in een onafhankelijk hotel (zoals The Ndeke) verblijven; of je kunt met een beperkt budget gaan en $ 5/8 (kamperen) of $ 10/15 (slaapzaal) $ 30 (tweepersoonskamer) uitgeven in een van de ongeveer 12 Backpackers-hostels door het hele land. Dit is slechts een greep uit de mogelijkheden. Inmiddels zijn op veel plekken verschillende Budget Lodges beschikbaar, met tarieven vanaf K 70 per nacht. Als je in een stad aankomt, moet je rondvragen.

Het kan echter moeilijk zijn om aan uitstekende accommodatie te komen buiten de grote steden of toeristische regio's. Als je een verfijnde smaak hebt - of zelfs als je continue stroom nodig hebt - wil je misschien nog een keer nadenken over te ver het bos in gaan. U kunt aangenaam tevreden zijn als u een leuke, gedenkwaardige en oprechte nacht in een plaatselijk hotel wilt.

Zambia heeft nationale parken door het hele land, dus het is nooit moeilijk om een ​​perfect stukje Afrika te vinden. Safari-mogelijkheden zijn er in overvloed in het land, met parken variërend van bekende toeristische attracties tot schijnbaar onbekend terrein. Olifanten, giraffen, grote kuddes grazers, leeuwen en honderden soorten vogels zijn slechts het topje van de ijsberg als het gaat om de biodiversiteit van Zambia.

Vanwege de dichte en diverse populatie wilde dieren is South Luangwa National Park ongetwijfeld de meest bekende en de favoriet van reizigers. North Luangwa National Park is minder bezocht en staat bekend om zijn enorme kuddes buffels en leeuwen die door de regio zwerven. Lower Zambezi National Park ligt veel verder buiten de gebaande paden, tot het punt dat er zelfs maar weinig onverharde wegen zijn.

Het feit dat het het eigen jachtgebied van de president was, betekende dat de ontwikkeling tot een minimum werd beperkt en dat de echte, ongerepte Afrikaanse bush overal te vinden was. Als je rond oktober in de buurt bent, ga dan naar Kasanka National Park om de massale vleermuismigratie te zien, waaronder naar schatting 8 miljoen van de kleine dieren die door de lucht zweven. Ga kanoën over de Zambezi-rivier tot aan de prachtige Mpata-kloof als je fit genoeg bent.

De Victoriawatervallen, die de grens met Zimbabwe markeren, zijn een van de belangrijkste attracties van Zambia, afgezien van de uitstekende flora en fauna en het Afrikaanse landschap. Een vakantie naar het land is niet compleet zonder een stop bij een van 's werelds mooiste watervallen. Een duik in november in de Devil's Pool, een natuurlijk gevormd bassin waarin je een paar weken relatief veilig kunt zwemmen op de rand van de adembenemend steile afdaling, is een extra interessante ervaring.

Als je een meer culturele ervaring wilt, ga dan naar een van de vele kleurrijke festivals van het land en bekijk traditionele rituelen zoals de Ku'omboka van het Lozi-volk. Het landgoed Shiwa Ng'andu bij Mpika biedt een fascinerend kijkje in het koloniale verleden van Zambia. Breng een dag door met ronddwalen op de levendige openluchtmarkten van het bruisende Lusaka voor een meer grootstedelijk gevoel van hedendaags Afrika.

De Zambiaanse keuken is gebaseerd op een enkel ingrediënt, maïs, dat wordt gepresenteerd in één vorm, nsima (n'SHEE-ma). Nsima is een dikke pap die met je rechterhand tot balletjes wordt gevormd en in verschillende relishes (stoofschotels) (ndiwo, umunani) wordt gedompeld. Degenen die het zich kunnen veroorloven, eten lekkernijen van rundvlees, kip of vis, terwijl degenen die geen bonen, kleine gedroogde vis (kapenta), pinda's, pompoenbladeren (chibwabwa) en andere groenten zoals okra (ndelele), kool en verkrachting. Nsima kan als soep bij het ontbijt worden gegeten, eventueel met een beetje suiker. Voor minder dan 5K ($ 1) bieden lokale eetgelegenheden nsima en genieten.

De westerse keuken heeft ook een aanzienlijke opmars gemaakt, vooral in grote steden, en je kunt vrijwel elke maaltijd krijgen die je wilt in Lusaka of Livingstone. In Zambia is fastfood, zoals chips en hamburgers, pizza en gebakken kip, enorm populair. Bakkerijen die goedkoop vers brood verkopen, zijn in de meeste steden te vinden, en rijst uit Chama kan als vervanging worden gebruikt als maïs schaars wordt.

Etnische restaurants zijn populair voor sit-down diners. De zondagsbrunch in The Intercontinental in Lusaka is bijzonder opmerkelijk, en als je van de Indiase keuken houdt, is The Dil een must om te bezoeken. Omdat wildparken zich vaak richten op welvarende - over het algemeen buitenlandse - toeristen, zijn westerse maaltijden van hoge kwaliteit natuurlijk direct verkrijgbaar. Je ziet 'tuck shops' langs de belangrijkste snelwegen die koekjes in dozen of afhaalmaaltijden verkopen - bijvoorbeeld varkenspasteitjes of saucijzenbroodjes - die je misschien wel of niet tevreden stellen.

Ten slotte vindt u buiten de grote steden zelden een fatsoenlijke wasruimte met stromend water in termen van netheid. Je krijgt waarschijnlijk een kom met water, wat zeep en een (natte) handdoek. Als gevolg hiervan hebben sommige toeristen antibacteriële handzeep in kleine flesjes bij zich.

Zambiaanse kraanwater is meestal ongeschikt om te drinken, tenzij het is verwarmd. In steden is gebotteld water gemakkelijk verkrijgbaar, maar niet vaak in landelijke gebieden. In geval van nood wordt aanbevolen om chloortabletten mee te nemen om water te reinigen.

Frisdranken

Maheu, een beetje korrelige en licht yoghurtachtige maar verfrissende drank bereid van maïsmeel, is een traditionele lokale drank die het proeven waard is. Maheu uit een fabriek is zoet, wordt geleverd in plastic flessen en is verkrijgbaar in verschillende smaken, waaronder banaan, chocolade en sinaasappel, terwijl maheu uit een huishouden over het algemeen niet-gearomatiseerd en minder zoet is.

Colaproducten zijn gemakkelijk verkrijgbaar en goedkoop, ze kosten minder dan een kwart van de fles, maar let op het statiegeldsysteem: in landelijke gebieden kan het zijn dat u een lege fles moet inleveren voordat u een nieuwe ontvangt!

Lokale alcohol

Het favoriete drankje van de bewoners is masese (muh-SE-say) of ucwala (uch-WALA), algemeen bekend als Chibuku naar het grootste merk, dat wordt geproduceerd uit maïs, gierst of cassave en een textuur en smaak heeft die vergelijkbaar zijn met zuur pap. Als je het eens wilt proberen, zoek dan naar in de fabriek gemaakte variëteiten in melkpakachtige containers.

Er zijn kansen om lokale "homebrews" op het platteland te consumeren. Zambia heeft een breed scala aan zelfgemaakte bieren, variërend van honingbieren (geproduceerd in de zuidelijke provincies van het land) tot theebladwijn (in het oostelijke deel van het land).

Ten slotte is er kachasu (kuh-CHA-suh), een geest gemaakt van alles wat Zambianen kunnen vinden, inclusief batterijzuur en mest. Het verdient dus de voorkeur om deze maneschijn om voor de hand liggende redenen te vermijden.

Ten slotte is de meerderheid van de mannen in pubs aan het ontspannen, terwijl veel vrouwen aan het werk zijn. Als je een alleenstaande vrouw bent in een Zambiaanse bar, wees dan gewaarschuwd dat je misschien wordt benaderd en de kans krijgt om iets te doen wat je niet wilde doen.

De Kwacha - wat 'zonsopgang' betekent en is gemaakt om de onafhankelijkheid van Zambia te herdenken - was oorspronkelijk gekoppeld aan de Amerikaanse dollar, wat conversie eenvoudig maakte. De kwacha daarentegen werd eind jaren negentig op de markt gebracht en werd snel afgeschreven. Door internationale schuldverlichting en een stijging van de koperprijzen is de Kwacha sinds medio 1990 flink gestegen. De Kwacha wordt momenteel verhandeld tegen US $ 2005 = 1 ZMW, € 11.0 = 1 ZMW en GBP12.1 = 1 ZMW vanaf december 16.7. Tussen januari 2015 en juni 2013 werd de valuta opnieuw gebaseerd (de laatste drie nullen werden verwijderd), het is echter mogelijk dat u soms wisselgeld krijgt in zowel de nieuwe re-based valuta als de oude valuta. Alleen het nieuwe geld wordt uitgegeven door geldautomaten en banken (er zijn overal handige posters met de nieuwe en oude biljetten).

Hoewel het verboden is, worden Amerikaanse dollars niettemin veel gebruikt voor grotere transacties en worden ze geaccepteerd door iedereen die met bezoekers te maken heeft. Het is vrij ongebruikelijk om alle geschreven prijzen in lokale valuta in een hotelrestaurant te zien voordat u een rekening in Amerikaanse dollars ontvangt. In banken en wisselkantoren in Zambia worden alleen de "grote koppen" (nieuwe bankbiljetten) geaccepteerd; kleine hoofdjes worden niet geaccepteerd (als je geluk hebt kun je ze in Livingstone veranderen). De ideale bankbiljetten om mee te nemen zijn biljetten van US $ 50 en $ 100; kleinere voordrachten leiden tot een lager tarief bij de bureaus (5-10 procent minder).

Het wisselen van euro's is moeilijk, vooral in het binnenland, waar bureaus een laag tarief bieden (tot 25% lager dan het markttarief!). Internationale banken accepteren uw betaling, maar er wordt wel een commissie in rekening gebracht. Finance Bank in Lusaka's Arcades Shopping Center staat bekend om het accepteren van euro's tegen een redelijk tarief en zonder commissie. Bureaus en banken wisselen slechts tot 1000 Amerikaanse dollars (of equivalent) per persoon per dag om! Houd de tarieven in de gaten, want deze kunnen van dag tot dag sterk fluctueren, met dagelijkse variaties van 3% tot 5%.

In grote steden kan de Zuid-Afrikaanse Rand vrij gemakkelijk worden verwisseld. Andere valuta's van het tweede niveau, zoals de Australische dollar, zijn oninteressant. Locals zullen je blanco staren, terwijl toeristen je belachelijk maken met een spottend gegrinnik.

Verwijs naar 1000 kwacha als een speld als je een local wilt lijken; 10,000K is bijvoorbeeld 'tien pin'. De kwacha deprecieerde zo snel in de jaren negentig dat de overheid geen tijd had om nieuwe, grotere bankbiljetten te drukken. Zambianen moeten enorme hoeveelheden kleine bankbiljetten bundelen - of "pinnen" om voor goederen te betalen. Biljetten in coupures tot 1990 Kwacha zijn momenteel beschikbaar (tot juni 100, wanneer ze opnieuw zullen worden gebaseerd op 2013K), maar bespaar kleingeld als je kunt, aangezien er periodieke tekorten zijn.

Geldautomaten zijn te vinden in alle grote steden en dorpen. VISA- en Master-kaarten worden bij de meeste geldautomaten geaccepteerd. Sommige geldautomaten accepteren andere buitenlandse creditcards (zoals AMEX). Maestro is een groot probleem in Zambia, met slechts een paar geldautomaten die de kaart accepteren. Veel winkels en restaurants, evenals bijna alle high-end hotels en safarilodges, accepteren debet- of creditcards, hoewel kosten van 5-10% typisch zijn. Bij geldautomaten wordt alleen lokaal geld uitgegeven. Stanbic Bank, Eco Bank en Standard Chartered Bank zijn de drie grote banken met geldautomaten die Master- en Visa-kaarten accepteren. In Zambia is het moeilijk om reischeques te verwerken.

Hoewel de meeste winkels vaste prijzen adverteren en weigeren te onderhandelen, is dit niet altijd het geval. De meeste "freelance" verkopers - curiosaverkopers, taxichauffeurs, enzovoort - die hun tarieven niet adverteren, zijn daarentegen over het algemeen bereid te onderhandelen. Als (zeer) algemene regel, verwacht dat de initiële prijs die ze voorstellen minstens het dubbele is van wat ze zullen vragen. Je moet niet bang zijn om te onderhandelen - Zambianen doen het altijd - maar laat je niet meeslepen door een paar centen te besparen.

Het is niet nodig om fooien te geven — vroeger was het zelfs verboden — maar er wordt vaak op geanticipeerd. Portiers krijgen ongeveer US $ 0.50 per tas betaald, en fijnere etablissementen voegen 10% servicekosten toe of vragen een gelijke fooi.

Onthoud ten slotte de Zambiaanse traditie van mbasela (em-buh-SAY-la), wat inhoudt dat je een gratis krijgt bij het kopen van verschillende items. Wees niet bang om je mbasela te vragen als je een paar kleine dingen koopt.

De uitgaven van Zambia zijn vergelijkbaar met die van de buurlanden. Een kale budgetreiziger mag verwachten minimaal $ 20 per dag uit te geven voor een slaapzaal in een Backpackers hostel, drie maaltijden, plus vervoer. Aan de andere kant van de schaal voldoen all-inclusive safarilodges of Lusaka/vijfsterrenhotels van Livingstone voor al uw behoeften voor US$200 per dag en meer. Het is misschien moeilijk om een ​​middenweg te vinden tussen deze twee uitersten, maar er zijn safari-operators die 'doe-het-zelf'-kamperen bieden voor ongeveer US $ 5 tot $ 95 en meer - het loont de moeite om rond te neuzen.

Zambiaanse safari's behoren tot de mooiste van Afrika en bieden eersteklas kijkmogelijkheden met de beste gidsen van het continent. De nationale parken van Zambia zijn niet zo 'gecommercialiseerd' als die in andere landen (bijvoorbeeld Kenia en Zuid-Afrika), en er zijn geen zebrastrepen bussen voor het observeren van wild, Land Cruisers of andere voertuigen.

Een bezoek aan een van de vele traditionele festivals die in heel Zambia worden gehouden, is een hoogtepunt van elke vakantie daar. Aangezien de dienstregelingen echter variëren en niet alle evenementen in het jaar plaatsvinden, kan het moeilijk zijn om vooruit te plannen. Als het je lukt om te gaan, wees dan voorbereid op de hitte, het stof en de drukte (die naarmate de avond vordert nog dronkener worden), evenals eindeloze toespraken van lokale functionarissen zoals de assistent-vice-secretaris van kunstmestcoöperaties in Rutungu Sub-Provincie. Aan de positieve kant kunnen internationale bezoekers doorgaans de VIP-ruimtes binnensluipen, maar er kan een fotovergunning vereist zijn.

• Kazanga, Kaoma [Centraal-West-Zambia] (juni – augustus). Het Kazanga-ritueel is het oudste traditionele evenement van Zambia en het Nkoya-volk viert het al bijna 500 jaar. Het evenement eert en bewaart Nkoya-muziek, dans en een verscheidenheid aan andere traditionele gebruiken.
• Kuomboka, Lealui/Limulunga (Westelijke Provincie, rond Pasen (maart-april). De ceremoniële migratie van de Lozi-monarch (litunga) van zijn verblijf in het droge seizoen in Lealui naar zijn regenseizoenpaleis in Limulunga is de meest bekende festiviteiten van Zambia. De litunga , verkleed als een Victoriaanse gezant, wordt door een vloot van boten de rivier af begeleid, compleet met muzikale begeleiding en natuurlijk veel eten.
• Ncwala, bij Chipata, 24 februari. Een Ngoni-feest ter ere van de eerste vrucht van het seizoen, waarbij het opperhoofd ceremonieel de rijkdom van het land eet voordat hij een stier spietst en zijn bloed drinkt.
• Kulamba, in de buurt van Chipata, augustus. De dansers van de Nyausecret-maatschappij treden op tijdens dit Chewa-dankzeggingsfeest.
• Likumbi Lya Mize (augustus)

Dit is een drukbezocht evenement in augustus (De Dag van Mize). Dit evenement vindt plaats in Mize, het officiële paleis van Senior Chief Ndungu, ongeveer zeven kilometer ten westen van Zambez Boma. De Luvale-stam komt samen om hun culturele erfgoed te herdenken, met tentoonstellingen van verschillende ambachten en de gelegenheid op te vrolijken met traditionele zang en dans terwijl de leider het hof leidt. De officiële residentie van Senior Chief Ndungu is Mize. Lokale ambachtslieden exposeren hun werk terwijl Makishi-dansers legendarische gebeurtenissen uit de Luvale-folklore naspelen.

• Livingstone Cultureel & Kunstfestival – Dit evenement, dat begon in 1994, brengt traditionele heersers uit alle regio's van Zambia samen, evenals toeristen die de cultuur van hun stam mogen leren kennen. Dit evenement brengt muzikanten, kunstenaars, dichters en toneelschrijvers samen.

• Shimunenga is een ritueel waarbij mensen respect betuigen aan hun voorouders. In de weekenden van september en oktober vindt het ritueel plaats bij volle maan. Dit ritueel wordt gehouden in Malla op de Kafue Flats door de Ba-lla-stam.
• Umutomboko – Het Lunda-volk van de provincie Luapula houdt een Umutomboko-ritueel in Mwansabombwe om de aankomst van het Lunda- en Luba-volk uit Kola, nu Congo DR, in Zambia te herdenken. Mwata Kazembe, die een dans uitvoert ter gelegenheid van het evenement, is de eregast tijdens de ceremonie, die in juli plaatsvindt.

• 1 januari – Nieuwjaarsdag
• 9 maart – (Vrouwendag)
• 12 maart – Jongerendag
• 6 april – Goede Vrijdag
• 9 april – Paasmaandag
• 1 mei – Dag van de Arbeid
• 25 mei – Afrikaanse Vrijheidsdag
• Juli (eerste maandag) – Heldendag
• Juli (dinsdag na Heldendag) – Dag van de Eenheid
• Augustus (eerste maandag) – Boerendag
• 18 oktober – Nationale gebedsdag
• 24 oktober – Onafhankelijkheidsdag
• 25 december – Eerste Kerstdag

Zambianen leven in een patriarchale cultuur waar mannen met meer respect worden behandeld dan vrouwen en oudere mannen met meer respect dan jongere mannen. Een blank persoon, ongeacht geslacht of leeftijd, kan niettemin het grootste respect van iedereen krijgen. Dit is een overblijfsel uit de koloniale tijd waar een bezoeker zich misschien ongemakkelijk bij voelt, maar het is vooral een Zambiaanse manier van beleefdheid. Accepteer hun vriendelijkheid.

Zambianen zijn nieuwsgierige individuen. Voor een westerse mentaliteit kan dit worden opgevat als naar je staren of onnodig over je praten. Verwacht te worden verwelkomd door kinderen die "mzungu, mzungu!" roepen. (letterlijk, "blanke") en om veel vragen over jezelf te krijgen.

Zambianen houden van handen schudden, en je zou moeten beantwoorden. Zambianen daarentegen slaan vaak de handen ineen tijdens een discussie. Dit is niet seksueel bedoeld; ze proberen gewoon om met je te "verbinden". Haal gewoon uw hand weg als u zich niet op uw gemak voelt. Je rechterpols of elleboog vasthouden met je linkerhand terwijl je schudt, is geschikt als je beleefd wilt zijn of respect wilt tonen. Verwacht een stevige handdruk, maar geef hem niet als je niet krachtig wilt zijn, en geef hem ook niet als je niet agressief wilt zijn.

Oogcontact wordt ook als confronterend en grof ervaren; u kunt oogcontact maken maar dit niet volhouden; je kunt je ogen opzij bewegen, maar niet weg van de persoon.

Korte broeken en minirokken mogen niet door vrouwen worden gedragen, vooral niet als ze buiten Lusaka reizen. (Dijen zijn een grote opsteker voor Zambiaanse jongens.) Laag uitgesneden shirts zijn daarentegen lang niet zo suggestief als ontmoedigd.

Het is ongepast om met de wijsvinger te wijzen; het wordt als onbeleefd beschouwd.

Tot slot, wanneer je een Zambiaanse ontmoet, al is het maar om een ​​vraag te stellen, moet je ze altijd begroeten en informeren naar hun welzijn. Het is van cruciaal belang om een ​​Zambiaanse goed te verwelkomen. Ze houden niet van het idee om gewoon 'to the point te gaan' zoals dat in het Westen wordt gepraktiseerd. Vragen met betrekking tot kinderen zijn meestal welkom en dienen als een leuke ijsbreker.

Voorafgaand aan de vorming van het moderne Zambia leefden de inheemse mensen in verschillende stammen, elk met hun eigen manier van leven. De ontwikkeling van verstedelijking was een van de uitkomsten van de koloniale periode. Verschillende etnische groepen begonnen naast elkaar te bestaan ​​in dorpen en steden, die elkaar beïnvloedden en een groot deel van de Europese cultuur in zich opnemen. In landelijke gebieden zijn de inheemse culturen meestal blijven bestaan. De vermenging en ontwikkeling van verschillende culturen in de stedelijke omgeving heeft geresulteerd in wat nu bekend staat als 'Zambiaanse cultuur'.

Zambia's kleurrijke jaarlijkse traditionele rituelen maken de traditionele cultuur buitengewoon duidelijk. Kuomboka en Kathanga (westelijke provincies), Mutomboko (provincie Luapula), Kulamba en Ncwala (oostelijke provincies), Lwiindi en Shimunenga (zuidelijke provincies), Lunda Lubanza (noordwestelijke provincies), Likumbi Lyamize (noordwestelijke provincies), Mbunda Lukwakwa (noordelijke westelijke provincies), Chibwela Kumushi (centrale provincies), Vinkhakanimba (noordelijke provincie).

Aardewerk, mandenmakerij (zoals Tonga-manden), krukken, textiel, matten, houtsnijwerk, ivoorsnijwerk, draadwerk en koperambachten behoren tot de meest populaire traditionele kunsten. Drums (en andere percussie-instrumenten) worden veel gebruikt in Zambiaanse traditionele muziek, maar ook in zang en dans. Buitenlandse muziekstijlen, met name Congolese rumba, Afro-Amerikaanse muziek en Jamaicaanse reggae, zijn populair in grootstedelijke gebieden. WITCH, Musi-O-Tunya, Rikki Ililonga, Amanaz, the Peace, Chrissy Zebby Tembo, Blackfoot en de Ngozi Family behoorden tot de psychedelische rockmuzikanten die in de jaren zeventig opkwamen om het Zam-rockgenre te vestigen.

Op de dag van de slotceremonie van de Olympische Zomerspelen van 1964, riep Zambia de onafhankelijkheid uit, waardoor het het eerste land was dat als het ene land meedeed aan de Olympische Spelen en als een ander land vertrok. Zambia nam in 2008 deel aan de Olympische Spelen van Peking.

Voetbal is de populairste sport van Zambia en het nationale voetbalteam van Zambia heeft zijn deel van het succes gehad in de geschiedenis van de sport. Het nationale team versloeg het Italiaanse nationale team met 4-0 op de Olympische Spelen van Seoel in 1988. In die ontmoeting scoorde Kalusha Bwalya, de beroemdste voetballer van Zambia en een van Afrika's beste voetballers in de geschiedenis, een hattrick. Veel commentatoren zijn nog steeds van mening dat de beste selectie die Zambia ooit heeft gehad, de ploeg was die omkwam bij een vliegtuigongeluk in Libreville, Gabon, op 28 april 1993. Desondanks stond Zambia in 15 als 1996e op de FIFA World Football Nation-ranglijst. hoogste van elk Zuid-Afrikaans team. Zambia won in 2012 voor het eerst de African Cup of Nations, na eerder te hebben verloren in de finale. In de finale versloegen ze Ivoorkust met 8-7 in een penalty shootout, die werd gehouden in Libreville, op slechts een paar kilometer van de vliegtuigramp die 19 jaar eerder plaatsvond.

In Zambia zijn rugby, boksen en cricket andere prominente sporten. Met name in het begin van de jaren 2000 werden de Australische en Zuid-Afrikaanse nationale rugbyteams geleid door George Gregan en Corné Krige, die beiden in hetzelfde Lusaka-ziekenhuis werden geboren. Zambia is de thuisbasis van 's werelds hoogste rugbystokken, die zich in het Luanshya Sports Complex in Luanshya bevinden.

Rugby union is een kleine sport in Zambia, hoewel het aan populariteit wint. Ze hebben 3,650 geregistreerde spelers en drie officieel georganiseerde clubs, en worden momenteel beoordeeld als 73e door de IRB. Als onderdeel van Rhodesië speelde Zambia vroeger cricket. Eddie Tembo, een in Zambië geboren shinty-international, vertegenwoordigde Schotland in de compromisregels Shinty/Hurling-wedstrijd tegen Ierland in 2008.

De tiende All-Africa Games zouden in 2011 plaatsvinden in Zambia, met de bouw van drie stadions in Lusaka, Ndola en Livingstone. Het Lusaka-stadion zou 70,000 mensen huisvesten, terwijl de andere twee stadions elk 50,000 mensen huisvesten. Vanwege een gebrek aan publieke financiering voor het project, moedigde de regering de particuliere sector aan om deel te nemen aan de bouw van sportfaciliteiten. De kandidatuur van Zambia om de All-Africa Games 2011 te organiseren, is vervolgens ingetrokken vanwege een gebrek aan financiën. Als gevolg hiervan stapte Mozambique in om het evenement te organiseren in plaats van Zambia.

Madalitso Muthiya, een Zambiaanse, was de eerste zwarte Afrikaan die deelnam aan de Golf Open in de Verenigde Staten, een van de vier grote golfevenementen.

Het basketbalteam van het land beleefde zijn beste jaar in 1989, toen het zich kwalificeerde voor het FIBA ​​Africa Championship en bij de top tien van teams in Afrika terechtkwam.

Vrouwen zouden niet alleen naar bars moeten gaan. Mannen moeten ook geen drankjes kopen voor Zambiaanse vrouwen die ze in clubs ontmoeten, aangezien dit een uitnodiging is om te overnachten.

De meerderheid van de natie is onder een avondklok van 10 uur. Als je na 10 uur op straat wordt betrapt, wordt je gearresteerd.

Door de waardevermindering van de Kwacha is bij het kopen van goederen vaak handenvol contant geld nodig. Knipperend geld moet ten koste van alles worden vermeden.

Hoewel het mogelijk is om een ​​fatsoenlijke wisselkoers te krijgen van een geldwisselaar op straat (hoewel je indien mogelijk banken moet gebruiken), moet je voorkomen dat je geld wisselt met bendes. Het zijn hoogstwaarschijnlijk oplichters.

Zambianen zijn over het algemeen aardige mensen. Wees echter, zoals in elk gebied, voorzichtig als u 's avonds laat loopt, vooral als u te veel gedronken heeft. Er is weinig verlichting en veel bewoners zijn verarmd.

Tijdens het rijden in het donker is carjacking ook een mogelijkheid.

Voor extra bescherming zijn veel verblijven voorzien van elektrische hekken, poorten en bewakers. U kunt dit doen voordat u een reservering maakt.

De president van Zambia, Rupiah Banda, heeft corruptie wijdverbreid gemaakt. Je moet niet verwachten dat de politie je veel zal helpen. Als u om verzekeringsredenen aangifte moet doen, kunnen er kosten in rekening worden gebracht. Als u een aanklacht indient of een verdachte uitspreekt bij een lokale inwoner, kan de persoon tegen wie u de klacht indient, worden ondervraagd en aangevallen door de politie. Het zou interessant zijn om te zien of de situatie verbetert onder de aantredende president Michael Sata.

Kraanwater drinken in steden kan gevaarlijk zijn, tenzij je (a) een sterke maag hebt of (b) in een restaurant of hotel bent dat op toeristen is gericht. Als geen van deze criteria op u van toepassing is, moet u zich over het algemeen houden aan flessenwater, kokend water of chloorpillen (vermijd lokaal flessenwater, aangezien dit gewoon kraanwater uit flessen kan zijn).

In 2012 werd het aantal hiv-infecties onder volwassenen geschat op 12.4%. Doe geen onbeschermde seksuele activiteit.

Zambia is een malariagevoelig land. Doe er alles aan om de onbedekte huid te bedekken met kleding of insectenwerende middelen, vooral 's nachts. Daarnaast wordt malariaprofylaxe sterk aangeraden.

Gele koorts is niet langer een probleem in Zambia, met uitzondering van het uiterste westen bij de Congolese grens. Veel landen hebben mogelijk een vaccinatiecertificaat tegen gele koorts nodig als ze vernemen dat u Zambia hebt bezocht, dus laat u ten minste 10-14 dagen van tevoren vaccineren.

Alle toeristen die Zambia binnenkomen, moeten de tyfus- en hepatitis B-vaccinaties hebben.