De Republiek Senegal is een seculiere staat. De belangrijkste religie van het land is de islam. Ongeveer 94 procent van de bevolking van het land volgt de islam; de christelijke gemeenschap, die 5% van de bevolking uitmaakt, is voornamelijk rooms-katholiek, hoewel er ook verschillende protestantse groepen zijn. Animistische ideeën zijn in handen van 1% van de bevolking, voornamelijk in het zuidelijke deel van de natie. De Serer-religie wordt beoefend door bepaalde Serer-mensen.
In Senegal zijn de meeste moslims soennieten met soefi-invloeden. In Senegal zijn islamitische gemeenschappen gecentreerd rond een van de vele islamitische soefi-orden of broederschappen, elk geleid door een kalief (xaliifa in Wolof, van het Arabische khalfa), die doorgaans een directe afstammeling is van de oprichter van de groep. De Tijaniyya, waarvan de grootste subgroepen zich in de steden Tivaouane en Kaolack bevinden, en de Murdiyya (Murid), met als middelpunt de stad Touba, zijn de twee grootste en bekendste soefi-organisaties in Senegal. Niet-confessionele moslims zijn goed voor 27% van de moslims.
De Halpulaar (Pulaar-sprekers), bestaande uit Fula en Toucouleurs die langs de Sahel van Tsjaad tot Senegal wonen, vertegenwoordigen 23.8 procent van de bevolking. Zij waren de eersten die zich door de geschiedenis heen tot de islam bekeerden. Veel Toucouleurs, of sedentaire Halpulaar uit de Senegal River Valley in het noorden, bekeerden zich ongeveer een millennium geleden tot de islam en hielpen de islam over Senegal te verspreiden. De Wolofs waren succesvol, maar de Serers werden verslagen.
De meeste dorpen ten zuiden van de Senegal River Valley waren daarentegen niet volledig geïslamiseerd. Het Serer-volk viel op als een van deze groepen, die bijna duizend jaar lang tegen islamisering hebben gevochten (zie de geschiedenis van Serer). Hoewel veel Serers christenen of moslims zijn, is hun bekering tot de islam zeer recent, aangezien ze zich uit eigen vrije keuze bekeerden in plaats van door dwang, ondanks eeuwen van mislukte pogingen tot dwang (zie de slag bij Fandane-Thioutioune).
De inspanningen van de Tidjâniyya hielpen de ontwikkeling van officiële koranscholen (bekend als daara in Wolof) tijdens het koloniale tijdperk. Het woord daara wordt vaak gebruikt voor arbeidsgroepen die zich inzetten voor het werken voor een religieuze leider in Murid-gemeenschappen, die meer nadruk leggen op arbeidsethos dan op literaire koranstudie. De veel vroegere Qdiriyya-orde en de Senegalese Laayeen-orde, die populair is onder de kust Lebu, zijn twee andere islamitische organisaties. De meeste Senegalese jongeren brengen nu vele jaren door met studeren in daaras, waarbij ze zoveel mogelijk van de Koran uit hun hoofd leren. Sommigen van hen zetten hun religieuze opleiding voort in majlis (gemeenten) of het toenemende aantal particuliere Arabische scholen en officieel gesponsorde Frans-Arabische instellingen. De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, een hedendaagse messiaanse groepering in de islam, is ook aanwezig in het land, goed voor ongeveer 1% van de moslimbevolking.
Kleine rooms-katholieke gemeenschappen zijn vooral te vinden onder de Serer-, Jola-, Mankanya- en Balant-bevolking aan de kust, evenals onder de Bassari en Coniagui in het oosten van Senegal. Immigranten gaan meestal naar protestantse kerken, hoewel in de tweede helft van de twintigste eeuw protestantse kerken ontstonden onder leiding van Senegalese predikanten van andere etnische groepen. Katholieke en protestantse rituelen worden in Dakar uitgevoerd door Libanese, Kaapverdische, Europese en Amerikaanse immigranten, evenals enkele Afrikanen uit andere landen en Senegalese zelf. Ondanks het feit dat de islam de overheersende religie is in Senegal, was Léopold Sédar Senghor, de eerste president van het land, een katholieke Serer.
Serer religie omvat het geloof in een oppergod die bekend staat als Roog (Koox onder de Cangin), Serer kosmogonie, kosmologie en waarzeggerij rituelen zoals de jaarlijkse Xoy (of Khoye) ceremonie (hogepriesters en priesteressen) van de Serer Saltigues. Islamitische feestdagen in Senegal en Gambia, zoals Tobaski, Gamo, Koriteh, Weri Kor en anderen, zijn allemaal afgeleid van het Serer-geloof. Het waren oude Serer-vieringen die hun wortels hadden in de Serer-religie in plaats van in de islam.
De Boukout is een religieuze ceremonie uitgevoerd door de Jola.
Het jodendom en het boeddhisme hebben een beperkt aantal volgelingen. Verschillende etnische groepen beoefenen het jodendom, terwijl een aanzienlijk aantal Vietnamezen het boeddhisme beoefenen. Het Bahá'-geloof in Senegal werd gesticht toen 'Abdu'l-Bahá, de zoon van de stichter van de religie, Afrika identificeerde als een plaats waar Bahá's op grotere schaal zouden moeten gaan. In 1953 kwamen de eerste Bahá's in de Franse West-Afrikaanse regio die Senegal zou worden. De eerste Bahá'-lokale Geestelijke Raad van Senegal werd in 1966 in Dakar gekozen. De eerste Nationale Geestelijke Raad van Senegal werd in 1975 door de bahá'-gemeenschap gekozen. De meest recente schatting, gepubliceerd in een onderzoek uit 2005 door de Association of Religion Data Archives, stelt het aantal bahá's in Senegal op 22,000.
