Klimaat
Het klimaat van Kaapverdië is gematigd, met een warme, droge zomer. Neerslag is schaars en valt van juni tot februari, met een piek in september.
Sal, Boavista en Maio zijn drie van de eilanden waar vrijwel geen regen valt. De meest regenachtige eilanden zijn Santiago, Fogo en Santo Antao.
Aardrijkskunde
De Kaapverdische archipel ligt in de Atlantische Oceaan, zo'n 570 kilometer (350 mijl) van de westkust van het Afrikaanse continent, in de buurt van Senegal, Gambia en Mauritanië, en maakt deel uit van de ecoregio Macaronesië. Het is gelegen tussen de breedtegraden 14° en 18° noorderbreedte en 22° en 26° westerlengte.
De natie is een hoefijzervormige verzameling van tien eilanden (waarvan negen bewoond) en acht eilandjes met een oppervlakte van 4033 km2.
De eilanden zijn op basis van hun locatie in twee categorieën verdeeld:
- De Barlavento-eilanden (bovenwindse eilanden): Santo Antão, São Vicente, Santa Luzia, São Nicolau, Sal, Boa Vista; en
- De Sotavento-eilanden (lijzijde): Maio, Santiago, Fogo, Brava.
Santiago is het grootste eiland, zowel qua oppervlakte als qua bevolking, en het is de thuisbasis van de hoofdstad van het land, Praia, de belangrijkste agglomeratie van de archipel.
Drie van hen (Sal, Boa Vista en Maio) zijn relatief vlak, zanderig en droog, terwijl de andere meestal rotsachtiger zijn en meer flora hebben.
Demografie
In 2013 had Kaapverdië volgens de officiële volkstelling 512,096 inwoners. Het grootste eiland, Santiago, is de thuisbasis van de meeste Kaapverdianen (236,000).
Etnische groeperingen
Toen de Portugezen in 1456 de Kaapverdische archipel vonden, was deze verlaten. Slaven uit Afrika werden naar de eilanden gestuurd om te werken op Portugese plantages. Mulatto's (mestiços in het Portugees) zijn mensen van gemengde Afrikaanse en Europese afkomst; creools is een andere naam voor mensen van gemengde zwarte en witte afkomst. Veel van deze Kaapverdianen zijn verhuisd naar andere landen, namelijk de Verenigde Staten en Europa.
Het Portugese rijk gaf grondgebied aan Spaanse en Italiaanse zeelieden, die werden gevolgd door Portugese immigranten, ballingen, Portugese moslims en Portugese joden, die beide het slachtoffer waren van de inquisitie. Veel immigranten van over de hele wereld hebben van Kaapverdië hun permanente thuis gemaakt. Deze personen kwamen uit Nederland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Arabische landen (Libanon en Marokko), China (met name Macau), India, Indonesië, Zuid-Amerika, Noord-Amerika en Brazilië (inclusief mensen van Portugese en Afrikaanse afkomst) en werden opgenomen in de mestiço-gemeenschap.
De meerderheid van de bevolking van Kaapverdië in de eenentwintigste eeuw is creools; de hoofdstad Praia goed voor een kwart van de bevolking van het land. Volgens de Kaapverdische volkstelling van 2013 woont meer dan 65 procent van de bevolking van de archipel in stedelijke gebieden, en de alfabetiseringsgraad is ongeveer 87 procent (91 procent onder mannen van 15 jaar en ouder en 83 procent onder vrouwen van 15 jaar en ouder).
Volgens een DNA-onderzoek is het erfgoed van het Kaapverdische volk voornamelijk Europees in de mannelijke lijn en West-Afrikaans in de vrouwelijke lijn; wanneer beide lijnen worden opgenomen, is het aandeel 56 procent Afrikaans en 44 procent Europees. Individuen hebben een hoge mate van genetische en etnische vermenging als gevolg van eeuwenlange migratie.
Godsdienst
Ongeveer 95 procent van de bevolking is christen. In 2007 was meer dan 85% van de bevolking officieel rooms-katholiek. Voor een klein percentage van de mensen is het katholicisme vermengd met Afrikaanse invloeden.
De Kerk van de Nazarener is de grootste protestantse denominatie; andere organisaties zijn onder meer de Kerk van de Zevende-dags Adventisten, de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, de Assemblies of God, de Universele Kerk van het Koninkrijk van God en verschillende pinkster- en evangelische denominaties. Er is een kleine moslimgemeenschap in het gebied. Op veel eilanden waren joodse gemeenschappen. Er wordt aangenomen dat de populatie atheïsten minder dan 1% van het totaal uitmaakt.
Economie
Ondanks een gebrek aan natuurlijke hulpbronnen heeft de aanzienlijke economische groei en verbetering van de levensomstandigheden in Kaapverdië wereldwijde aandacht gekregen, waarbij andere landen en internationale organisaties vaak ontwikkelingshulp verlenen. Sinds 2007 is het door de Verenigde Naties gecategoriseerd als een ontwikkelingsland in plaats van een minst ontwikkeld land.
Natuurlijke hulpbronnen zijn schaars in Kaapverdië. Slechts vijf van de tien grote eilanden (Santiago, Santo Anto, So Nicolau, Fogo en Brava) zijn meestal in staat om een substantiële landbouwproductie te ondersteunen, en meer dan 90 procent van het voedsel dat in Kaapverdië wordt gegeten, wordt geïmporteerd. Zout, pozzolana (een vulkanisch gesteente dat wordt gebruikt bij de productie van cement) en kalksteen zijn voorbeelden van minerale hulpbronnen. Het beperkte aantal wijnmakerijen dat wijnen in Portugese stijl produceert, is van oudsher geconcentreerd op de lokale markt, maar heeft de laatste tijd wereldwijde erkenning gekregen. Wijntours door de verschillende microklimaten van Kaapverdië begonnen in april 2010 en kunnen geboekt worden via het VVV-kantoor.
De economie van Kaapverdië is servicegericht, waarbij handel, transport en openbare diensten goed zijn voor meer dan 70% van het BBP. Ondanks het feit dat bijna 35% van de bevolking op het platteland woont, nemen landbouw en visserij ongeveer 9% van het BBP voor hun rekening. Het grootste deel van de rest komt voor rekening van lichte fabricage. Vis en schaaldieren zijn er in overvloed, maar er wordt maar een heel klein deel geëxporteerd. In Mindelo, Praia en Sal, Kaapverdië, bevinden zich koel- en vriesfaciliteiten, evenals fabrieken voor de verwerking van zeevruchten. Via geldovermakingen dragen expatriate Kaapverdianen naar schatting 20% van het BBP bij aan de lokale economie. Ondanks dat het weinig natuurlijke hulpbronnen heeft en een semi-woestijn is, heeft het de beste levensstandaard in het gebied en trekt het duizenden immigranten uit alle landen aan.
Sinds 1991 promoot de regering een marktgericht economisch beleid, onder meer als een open uitnodiging aan internationale investeerders en een alomvattend privatiseringsinitiatief. Het stelde de bevordering van een markteconomie en de particuliere sector als belangrijke ontwikkelingsdoelstellingen, evenals de groei van toerisme, lichte industriële sectoren en visserij, evenals de aanleg van transport-, communicatie- en energie-infrastructuur. Van 1994 tot 2000 werd ongeveer $ 407 miljoen aan buitenlandse investeringen gedaan of gepland, waarbij het toerisme 58% vertegenwoordigde, de industrie 17%, infrastructuur 4% en visserij en diensten 21%.
In 2011 werd op vier eilanden een windmolenpark gebouwd dat ongeveer 30% van de energie van het land levert. Het is een van de leidende landen op het gebied van hernieuwbare energie.
Tussen 2000 en 2009 groeide het reële bbp met gemiddeld meer dan 7% per jaar, aanzienlijk boven het sub-Sahara-gemiddelde en sneller dan andere kleine eilandeconomieën in het gebied. Sterke economische prestaties werden ondersteund door een van 's werelds snelst groeiende toeristensectoren, evenals een aanzienlijke kapitaalinstroom die Kaapverdië in staat heeft gesteld nationale valutareserves op te bouwen die gelijk zijn aan 3.5 maanden invoer. De werkloosheid is snel gedaald en het land ligt op schema om de meeste van de VN-millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling te halen, waaronder het terugdringen van het armoedeniveau vanaf 1990.
Kaapverdië trad in 2007 toe tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO) en de natie werd in 2008 gepromoveerd van de status van minst ontwikkeld land (LDC) tot middeninkomensland (MIC).
Kaapverdië heeft op alle niveaus een aanzienlijke economische samenwerking met Portugal, wat ertoe heeft geleid dat de valuta van het land aanvankelijk aan de Portugese escudo en vervolgens in 1999 aan de euro werd gekoppeld. Kaapverdië werd op 153 juni 23 het 2008e lid van de Wereldhandelsorganisatie.
Voor het eerst in de Kaapverdische geschiedenis werd in augustus 11,000.00 het minimumloon vastgesteld op 110 Kaapverdische escudos (CVE) per maand (gelijk aan US$ 101 of 2013 euro). Op 1 januari 2014 werd het nationale minimumloon van kracht. .
Wat u moet weten voordat u naar Kaapverdië reist
Visum, Paspoort
Inwoners van Angola, Benin, Burkina Faso, Ivoorkust, Gambia, Ghana, Guinee-Bissau, Guinee, Hong Kong, Liberia, Macau, Mali, Mauritanië, Niger, Nigeria, Senegal, Sierra Leone, Singapore en Togo doen dat niet een visum nodig om naar Kaapverdië te gaan. Alle anderen kunnen een visum bij aankomst krijgen voor 25 euro.
Internet, Communicatie
Het telefoonsysteem is functioneel en in ontwikkeling. Mobiele dekking is beschikbaar in alle steden en dorpen. Neem contact op met uw serviceprovider voor roamingkosten.
Er is ook een internetprovider in het land.
Respect
Mensen zijn hoffelijk en vriendelijk: ze zullen proberen je iets te verkopen, en als je het afwijst, zullen ze je verhalen vertellen over de ontberingen van hun familie. Het is essentieel om iets te kopen, maar het is veel belangrijker om te onderhandelen.
Blijf veilig
De misdaadcijfers zijn vrij laag. Het nummer dat moet worden gebeld in geval van nood is 132.
Blijf gezond
Het kraanwater in resorts is over het algemeen ontzilt en veilig om te drinken. Flessenwater is goedkoop en overal verkrijgbaar.