Sierra Leone

Sierra Leone terletak di pantai barat Afrika, kebanyakannya antara latitud 7° dan 10°U (dengan kawasan kecil di selatan 7°) dan longitud 10° dan 14°W. Guinea di utara dan timur laut, Liberia di selatan dan tenggara, dan Lautan Atlantik di barat bersempadan dengan negara.

Jumlah kawasan Sierra Leone ialah 71,740 km2 (27,699 batu persegi), terbahagi kepada 71,620 km2 (27,653 batu persegi) tanah dan 120 km2 air (46 batu persegi). Terdapat empat kawasan geografi yang berbeza di negara ini. Dataran tinggi di timur Sierra Leone disematkan dengan gunung tinggi, termasuk Gunung Bintumani, yang menjulang sehingga 1,948 meter (6,391 kaki), puncak tertinggi di negara itu. Di selatan kawasan ini terletak bahagian atas lembangan saliran Sungai Moa.

Wilayah tengah Sierra Leone ialah kawasan dataran rendah dengan hutan, belukar, dan pertanian yang meliputi kira-kira 43 peratus daripada kawasan geografi negara. Dana Hidupan Liar Sedunia telah mengklasifikasikan bahagian utara sebagai sebahagian daripada ekoregion mozek hutan-savana Guinea, manakala bahagian selatan adalah dataran berhutan hujan dan pertanian.

Sierra Leone mempunyai pantai Atlantik sepanjang 400 kilometer (249 batu) di barat, yang menyediakan sumber marin yang banyak serta potensi pelancongan yang hebat. Paya bakau Guinea yang rendah boleh ditemui di sepanjang pantai. Freetown, ibu negara, terletak di semenanjung di sepanjang pantai, bersebelahan dengan Pelabuhan Sierra Leone, pelabuhan semula jadi ketiga terbesar di dunia.

Iklim adalah tropika, dengan dua musim menentukan kitaran pertanian: musim hujan, yang berlangsung dari Mei hingga November, dan musim kemarau, yang berlangsung dari Disember hingga Mei dan termasuk harmattan, apabila angin sejuk dan kering bertiup dari Gurun Sahara , dan suhu waktu malam boleh turun serendah 16 °C (60.8 °F). Suhu purata ialah 26 darjah Celsius (78.8 darjah Fahrenheit), dengan suhu antara 26 hingga 36 darjah Celsius (78.8 hingga 96.8 darjah Fahrenheit) sepanjang tahun.

Unjuran penduduk rasmi Sierra Leone untuk 2013 ialah 6,190,280 orang, dengan kadar pertumbuhan 2.216 peratus setahun. Penduduk negara ini kebanyakannya adalah golongan muda, dengan 41.7 peratus penduduk di bawah umur 15 tahun, dan luar bandar, dengan 62 peratus penduduk tinggal di luar bandar. Penduduk semakin bertambah bandar akibat penghijrahan ke bandar, dengan anggaran kadar pertumbuhan urbanisasi sebanyak 2.9 peratus setahun.

Kepadatan penduduk Sierra Leone berbeza-beza. Kepadatan penduduk Daerah Bandar Kawasan Barat, yang merangkumi Freetown, ibu kota dan bandar terbesar, ialah 1,224 orang setiap kilometer persegi. Koinadugu, daerah terbesar secara fizikal, mempunyai kepadatan penduduk yang jauh lebih rendah iaitu 21.4 orang setiap kilometer persegi.

Bahasa Inggeris ialah bahasa rasmi, dan ia digunakan di sekolah, pejabat kerajaan dan media. Bahasa Sierra Leone Krio (berasal daripada bahasa Inggeris dan banyak bahasa asli Afrika, dan dituturkan oleh orang Sierra Leone Krio) ialah bahasa yang paling biasa digunakan di negara ini. Oleh kerana bahasa Krio dituturkan oleh 90% penduduk negara itu, ia menyatukan semua kumpulan etnik negara, terutamanya dalam perdagangan dan hubungan. Pada Disember 2002, Presiden Ahmad Tejan Kabbah dari Sierra Leone melantik Bengali sebagai "bahasa rasmi" kehormat sebagai menghargai sumbangan 5,300 tentera Bangladesh kepada misi pengaman PBB.

Sierra Leone mempunyai 8,700 pelarian dan pencari suaka pada akhir 2007, menurut Kajian Pelarian Dunia 2008, yang dikeluarkan oleh Jawatankuasa Pelarian dan Pendatang AS. Sepanjang tahun 2007, hampir 20,000 pelarian Liberia pulang dengan rela hati. Rakyat Liberia merangkumi hampir semua pelarian yang masih hidup di Sierra Leone.

Sierra Leone secara nominal adalah sebuah negara sekular, walaupun dua agama utama negara itu ialah Islam dan Kristian. Perlembagaan Sierra Leone menjamin kebebasan beragama, dan kerajaan Sierra Leone biasanya menegakkan hak ini dan tidak membenarkan penyalahgunaannya. Kerajaan Sierra Leone dilarang oleh undang-undang daripada mewujudkan agama negeri.

Sierra Leone adalah negara yang kebanyakannya Islam dengan minoriti Kristian yang besar. Menurut anggaran Pusat Penyelidikan Pew dari 2010, 78 peratus penduduk Sierra Leone adalah Muslim, terutamanya Muslim Sunni; 20.9 peratus adalah Kristian, kebanyakannya Protestan Evangelical; dan 1% adalah Agama Tradisional Afrika atau kepercayaan lain. Menurut Majlis Antara Agama Sierra Leone, 77 peratus penduduk Sierra Leone beragama Islam, 21% beragama Kristian, dan 2% beragama tradisional Afrika. Menurut penilaian 2009, 71.3 peratus penduduk Sierra Leone beragama Islam, 26.7 peratus beragama Kristian, dan 1.9 peratus sama ada animisme atau tidak mempunyai pandangan agama. Majoriti kumpulan etnik Sierra Leone, termasuk dua kumpulan etnik terbesar di negara itu, Mende dan Temne, adalah beragama Islam.

Sierra Leone sering diiktiraf sebagai salah satu negara yang paling bertoleransi agama di dunia. Umat ​​Islam dan Kristian bekerjasama dan berkomunikasi dengan mesra. Di negara ini, keganasan agama sangat jarang berlaku. Malah perang saudara sebelas tahun di negara ini (1991–2002) tidak ada kaitan dengan agama, dan individu tidak pernah menjadi sasaran kepercayaan mereka sepanjang perang saudara. Dalam politik, sebahagian besar rakyat Sierra Leone, tanpa mengira pandangan agama mereka, menyokong calon. Walaupun fakta bahawa orang Islam merupakan majoriti di Sierra Leone, sebahagian besar pemimpin negara itu adalah orang Kristian.

Majlis Antara Agama Sierra Leone, yang dianggotai oleh pemimpin agama Kristian dan Islam, berusaha untuk menggalakkan keamanan dan toleransi di seluruh negara. Sierra Leone meraikan hari kelepasan Islam Eid al-Fitr, Eid al-Adha, dan Maulid-un-Nabi (Hari Lahir Nabi Muhammad) sebagai cuti kebangsaan, begitu juga cuti Kristian Krismas, Hari Tinju, Jumaat Agung dan Paskah .

Pada hakikatnya, majoriti umat Islam di Sierra Leone mengikut fahaman Sunni. Terdapat sejumlah besar Ahmadi, Muslim bukan denominasi di Sierra Leone, serta sebilangan kecil Muslim Syiah. Majoriti mazhab Islam di Sierra Leone adalah berasaskan Sunni.

Majlis Imam Bersatu ialah organisasi agama Islam berpangkat tertinggi di Sierra Leone, terdiri daripada imam dari seluruh negara. Shekh Alhaji Yayah Deen Kamara ialah presiden Majlis Imam Bersatu. Masjid Pusat Freetown dan Masjid Pusat Ghadafi di Freetown ialah dua masjid terbesar di Sierra Leone. Sheikh Alhaji Umarr S. Kanu, salah seorang ulama Islam Sunni yang paling berpengaruh di Sierra Leone; Sheikh Alhaji Ahmad Tejan Sillah, ketua Imam Masjid Pusat Freetown dan pemimpin kerohanian Muslim Syiah yang sangat berpengaruh di Sierra Leone; dan Sheikh Alhaji Saeedu Rahman, ketua Muslim Syiah di Sierra Leone, adalah antara ulama dan pendakwah Islam Sierra Leone yang paling terkemuka.

Majoriti penganut Kristian Sierra Leone adalah Protestan, dengan Wesleyan-Methodists menjadi denominasi terbesar.

Presbyterian, Baptist, Seventh-day Adventist Anglicans, Lutheran, dan Pentakostal adalah antara kumpulan Protestan Kristian lain yang mempunyai kehadiran yang cukup besar di negara ini. Majlis Jemaah ialah sebuah organisasi agama Kristian di Sierra Leone yang terdiri daripada gereja-gereja Protestan.

Penganut Kristian bukan denominasi membentuk sebahagian besar komuniti Kristian di Sierra Leone. Penganut Katolik membentuk majoriti penganut Kristian bukan Protestan Sierra Leone, menyumbang kira-kira 8% daripada penduduk negara itu dan 26% daripada penduduk Kristian. Dua orang Kristian bukan Trinitarian yang paling terkenal di Sierra Leone ialah Saksi-Saksi Yehuwa dan Mormon, yang membentuk peratusan kecil tetapi besar dalam komuniti Kristian. Di ibu negara, Freetown, terdapat komuniti Kristian Ortodoks yang kecil.

Sierra Leone mempunyai kira-kira enam belas kumpulan etnik, setiap satu dengan bahasa mereka sendiri. Temne, dengan kira-kira 35 peratus daripada populasi, dan Mende, dengan kira-kira 31 peratus, adalah yang terbesar dan paling berkuasa. Orang Temne kebanyakannya tinggal di Sierra Leone Utara dan kawasan sekitar ibu kota Sierra Leone. Di tenggara Sierra Leone, Mende adalah majoriti (kecuali Daerah Kono).

Temne kebanyakannya beragama Islam, dengan hanya minoriti Kristian yang kecil. Orang Mende kebanyakannya beragama Islam, dengan minoriti Kristian yang besar. Persaingan antara barat laut, dikawal oleh Temne, dan tenggara, dikuasai oleh Mende, adalah di tengah-tengah politik negara Sierra Leone. Parti Rakyat Sierra Leone (SLPP) disokong oleh majoriti besar Mende, manakala Kongres Semua Rakyat disokong oleh majoriti besar Temne (APC).

Mende, yang dikatakan keturunan Mane, mendiami kawasan pedalaman Liberia pada satu ketika. Pada abad kelapan belas, mereka mula menetap di Sierra Leone dengan lembut dan mesra. Temne dipercayai berasal dari Futa Jallon, yang kini menjadi sebahagian daripada Guinea. Ernest Bai Koroma, presiden semasa Sierra Leone, adalah etnik Temne pertama yang dipilih untuk jawatan itu.

Limba, yang membentuk kira-kira 8% daripada populasi, adalah kumpulan etnik ketiga terbesar. Orang Limba Sierra Leone adalah orang asli di negara ini. Mereka tidak mempunyai nenek moyang yang diketahui dan dikatakan telah wujud di Sierra Leone sejak sebelum hubungan Eropah. Orang Limba tinggal terutamanya di Sierra Leone Utara, terutamanya di daerah Bombali, Kambia, dan Koinadugu. Umat ​​Islam dan Kristian hampir sama rata di kalangan Limba. Kaum Limba ialah kawan politik Temne yang kuat, yang berkongsi sempadan dengan mereka.

Bersama-sama dengan Mende, Limba mempunyai pengaruh yang kuat terhadap politik Sierra Leone sejak kemerdekaan. Kongres Semua Rakyat (APC) ialah parti politik yang disokong oleh majoriti besar Limba. Siaka Stevens dan Joseph Saidu Momoh, presiden pertama dan kedua Sierra Leone, kedua-duanya adalah etnik Limba. Alfred Paolo Conteh, Menteri Pertahanan Sierra Leone sekarang, adalah dari etnik Limba.

Fula, yang membentuk kira-kira 7% daripada populasi, adalah kumpulan etnik keempat terbesar. Mereka adalah keturunan imigran Fulani abad ketujuh belas dan kelapan belas dari wilayah Fouta Djalon Guinea, dan mereka tinggal terutamanya di timur laut dan barat Sierra Leone. Fula hampir keseluruhannya beragama Islam. Kaum Fula kebanyakannya adalah peniaga, dan kebanyakan mereka tinggal dalam rumah tangga kelas pertengahan. Fulas boleh ditemui di hampir setiap wilayah negara hasil daripada perdagangan mereka.

Mandingo ialah kumpulan etnik lain (juga dikenali sebagai Mandinka). Mereka berketurunan pedagang Guinea yang tiba di Sierra Leone pada akhir abad kesembilan belas dan awal abad kedua puluh. Mandika kebanyakannya terletak di kawasan timur dan utara negara itu. Mereka tertumpu di bandar-bandar utama negara, termasuk Karina di Daerah Bombali di utara, Kabala dan Falaba di Daerah Koinadugu di utara, dan Yengema di Daerah Kono di timur. Mandinka, seperti Fula, hampir keseluruhannya beragama Islam. Ahmad Tejan Kabbah, presiden ketiga Sierra Leone, dan Sorie Ibrahim Koroma, naib presiden pertama Sierra Leone, kedua-duanya adalah Mandingos.

Kono, yang tinggal terutamanya di Daerah Kono di Sierra Leone Timur, menduduki tempat kedua dari segi populasi. Kono adalah keturunan pendatang Guinea, dan pekerja mereka kebanyakannya adalah pelombong berlian hari ini. Kumpulan etnik Kono kebanyakannya beragama Kristian, dengan minoriti Islam yang ketara. Alhaji Samuel Sam-Sumana, Naib Presiden Sierra Leone sekarang, adalah daripada etnik Kono.

Kira-kira 3% daripada populasi adalah keturunan Krio (keturunan budak Afrika Amerika, India Barat, dan Afrika Terbebas yang dibebaskan yang tiba di Freetown antara 1787 dan kira-kira 1885). Mereka kebanyakannya tinggal di Freetown, ibu negara, dan Kawasan Barat yang berdekatan. Budaya Krio mencerminkan budaya dan nilai Barat dari mana banyak nenek moyang mereka datang; mereka juga mengekalkan hubungan yang kuat dengan pihak berkuasa British dan kerajaan kolonial sepanjang tahun pembangunan.

Krio telah lama mengawal badan kehakiman Sierra Leone dan majlis bandar raya yang dipilih di Freetown. Mereka secara sejarah telah dipilih untuk jawatan dalam perkhidmatan awam, bermula pada tahun-tahun penjajahan, menjadi salah satu kumpulan etnik pertama yang mendapat pendidikan mengikut norma Barat. Mereka terus memegang kuasa dalam kerajaan. Majoriti Krios adalah penganut Kristian, walaupun terdapat penduduk Islam yang besar.

Kuranko, yang berhubung dengan Mandingo dan kebanyakannya beragama Islam, adalah satu lagi kumpulan etnik minoriti. Sekitar 1600, Kuranko dikatakan telah tiba di Sierra Leone dari Guinea dan menetap di utara, terutama di Daerah Koinadugu. Kuranko kebanyakannya adalah petani, dan beberapa pemimpin mereka pernah memegang jawatan tentera yang tinggi pada masa lalu. Kaifala Marah, Menteri Kewangan Sierra Leone sekarang, berketurunan Kuranko.

Loko di utara Sierra Leone adalah orang asli yang dikatakan telah menetap di negara itu sejak kedatangan orang Eropah. Loko, seperti Temne yang berjiran, mempunyai penduduk Islam. Susu dan saudara-mara Yalunka mereka adalah pedagang yang tinggal terutamanya di bahagian utara yang melampau, di Daerah Kambia dan Koinadugu, berhampiran sempadan Guinea. Susu dan Yalunka kedua-duanya adalah keturunan pendatang Guinea dan hampir keseluruhannya beragama Islam.

Kissi tinggal di bahagian tenggara Sierra Leone, lebih jauh ke pedalaman. Mereka kebanyakannya ditemui di bandar utama Koindu di Daerah Kailahun dan kawasan jirannya. Kristian Kissi membentuk majoriti besar penduduk. Orang Vai dan Kru kebanyakannya tinggal di Daerah Kailahun dan Pujehun, berhampiran dengan sempadan Liberia. Dalam kejiranan Kroubay di ibu negara Freetown, Kru adalah majoriti. Kaum Vai kebanyakannya beragama Islam, manakala Kru kebanyakannya beragama Kristian.

Sherbro terletak di tepi pantai di daerah selatan Bonthe. Mereka adalah warga Sierra Leone yang telah tinggal di Pulau Sherbro sejak penubuhannya. Sherbro kebanyakannya adalah nelayan dan petani yang tinggal sebahagian besarnya di Daerah Bonthe. Sherbro hampir keseluruhannya beragama Kristian, dan pemerintah utamanya mempunyai tradisi lama mengahwini penjajah dan pedagang British.

Sebilangan kecil penduduk Sierra Leone berasal dari Lubnan, keturunan pedagang yang tiba di negara itu pada abad ke-19. Sierra Leonean-Lubnan ialah nama asal mereka. Penduduk Sierra Leone-Lubnan kebanyakannya terdiri daripada pedagang yang tinggal dalam keluarga kelas pertengahan di kawasan metropolitan seperti Freetown, Bo, Kenema, Koidu Town dan Makeni.

Bahasa rasmi ialah bahasa Inggeris, walaupun Krio ialah lingua franca. Krio ialah bahasa yang lengkap dengan sintaks biasa dan norma penulisan yang ditetapkan, walaupun apa yang didakwa oleh sesetengah orang sombong tempatan. Akibatnya, bukan di luar jangkaan bahawa minoriti Krios, yang kebanyakannya tinggal di Semenanjung Freetown, bercakap bahasa Inggeris sebagai bahasa kedua, manakala Temnes, Mendes dan puak lain menggunakan Krio sebagai bahasa kedua. Ini menjadikannya agak mudah bagi penutur bahasa Inggeris untuk mengembara di sekitar semenanjung, walaupun selebihnya negara kebanyakannya adalah wilayah Krio sahaja. Walaupun terminologi Krio kebanyakannya berasal daripada bahasa Inggeris, ia tidak dapat difahami oleh penutur bahasa Inggeris biasa—walaupun anda mungkin boleh mengikutinya jika anda mengetahui beberapa perbendaharaan kata asas dan biasa dengan topik yang dibincangkan.

Mende ialah bahasa vernakular utama di selatan dan Temne ialah bahasa vernakular utama di utara di wilayah; penggunaan Krio biasa terutamanya terhad kepada pusat wilayah.

Telefon

232 ialah kod negara. Di Freetown, Bo dan Kenema, Sierra Leone, perkhidmatan telefon talian tetap tersedia. Rangkaian telefon mudah alih (seperti di Eropah) adalah berdasarkan teknologi GSM, dan ia digunakan secara meluas. Format untuk mendail ialah: +232-##-######, di mana "##" pertama menandakan kawasan kod.

Tigo telah dibeli oleh Africell, dan awalan 30nya telah disepadukan ke dalam rangkaian Africell. Pada tahun 2014, Comium telah muflis. Apabila mendail secara tempatan, "00" digunakan untuk mengakses nombor antarabangsa (diikuti dengan kod negara) dan "0" digunakan untuk mengakses nombor kebangsaan (diikuti dengan kod negara) (diikuti dengan kod kawasan). Bandar penting dan kawasan perindustrian, serta beberapa lebuh raya negara utama, mempunyai liputan yang sangat baik. Airtel adalah yang paling mantap dan mempunyai liputan nasional yang paling luas. Ia adalah mungkin untuk menggunakan perayauan antarabangsa. Memanggil dari Amerika Syarikat ke negara lain agak murah. Rangkaian sel tertentu mengenakan bayaran serendah $0.35 seminit kepada semua negara, dengan sesetengah negara mengenakan bayaran serendah $0.15.

Airtel Sierra Leone ialah ahli One Network Service. Ini membolehkan penggunaan kad SIM Airtel dari negara lain di Sierra Leone. Menerima panggilan masuk adalah percuma, manakala panggilan tempatan dibayar pada kadar tempatan. Perlu diingat bahawa panggilan ke negara asal kad SIM akan dibayar pada kadar antarabangsa.

Untuk panggilan kecemasan, Sierra Leone kini mendail 112 dari mana-mana rangkaian telefon. Panggilan adalah percuma dan dihalakan ke perkhidmatan kecemasan yang sesuai.

Internet

Secara umumnya, capaian internet adalah lembap. Rangkaian wayarles biasanya tersedia di hotel utama di Freetown. FGC Wireless menawarkan perkhidmatan internet tanpa wayar bayar semasa anda di bahagian Freetown, tetapi ia adalah lembap. Keadaan telah bertambah baik sejak Februari 2013, apabila negara itu dikaitkan dengan Eropah dan Afrika Selatan melalui kabel gentian optik.

Airtel dan Africell kedua-duanya mempunyai perkhidmatan 3G yang berfungsi dengan berkesan. Airtel, Africell dan Sierratel semuanya menyediakan internet wayarles melalui modem USB.

Afcom, Onlime (Lime Line), Atlas, IPTEL dan Sierratel semuanya menyediakan perkhidmatan internet tetap.

Menjelang 1990-an, aktiviti ekonomi telah menjadi perlahan dan infrastruktur ekonomi telah merosot dengan ketara. Konflik sivil negara itu memusnahkan sebahagian besar ekonomi rasmi pada dekad berikutnya. Aliran masuk besar bantuan asing telah membantu Sierra Leone mula membina semula selepas tamat perang pada Januari 2002.

Kebanyakan pemulihan akan bergantung kepada keupayaan kerajaan untuk membendung rasuah rasmi, yang ramai percaya sebagai punca utama perang saudara. Kecekapan pengurusan industri berlian kerajaan akan menjadi metrik penting kejayaan.

Pengangguran berleluasa, terutamanya di kalangan golongan muda dan bekas pejuang. Pihak berkuasa telah lembap untuk melaksanakan perubahan perkhidmatan awam, dan kadar inisiatif penswastaan ​​juga perlahan, walaupun tekanan penderma.

Leone ialah mata wang tempatan. Bank of Sierra Leone ialah bank pusat negara. Mata wang asing boleh ditukar di mana-mana bank perdagangan, biro pertukaran asing yang diiktiraf dan kebanyakan hotel di Sierra Leone, yang beroperasi berdasarkan kadar pertukaran terapung. Di Sierra Leone, kad kredit tidak diterima secara meluas, tetapi ia diterima di hotel dan restoran tertentu. Di Freetown, ProCredit Bank mempunyai beberapa mesin juruwang automatik yang disambungkan secara global yang mengambil kad Visa.

Sijil vaksinasi Demam Kuning diperlukan untuk majoriti warganegara. Ada kemungkinan bukti vaksinasi diperlukan untuk mendapatkan visa, dan ia akan disahkan di lapangan terbang apabila anda tiba.

Pasport atau dokumen perjalanan yang sah diperlukan untuk semua pelawat ke Sierra Leone. Negara ini tidak memerlukan visa untuk warga Komuniti Ekonomi Negara Afrika Barat (ECOWAS). Semua negara lain memerlukan visa, yang boleh diperolehi melalui kedutaan asing Sierra Leone serta di sempadan darat negara. Visa tidak sukar diperoleh, dan tidak mungkin sesiapa akan ditolak melainkan kerajaan mempunyai sebab yang kuat untuk menghalang mereka daripada memasuki negara ini.

Kos visa sangat berbeza-beza bergantung pada kewarganegaraan anda: Orang AS membayar kira-kira AS$160 untuk satu, penduduk UK membayar £109 untuk visa tiga bulan yang diperoleh di London, warga Jerman membayar €100 dan kebanyakan orang lain membayar serendah $40 . Untuk kadar semasa, hubungi kedutaan tempatan (UK [www], USA [www]). Ia mengambil masa 72 jam untuk mendapatkan visa di Conakry, dan walaupun selepas itu, konsul mungkin meminta lebih banyak wang, jadi lebih baik untuk mengaturnya di Monrovia atau di tempat lain. Kedutaan Sierra Leone di Gambia adalah lokasi yang sangat baik untuk mendapatkan visa, yang berharga $100 USD.

Lungi, di seberang sungai dari Freetown, adalah rumah kepada lapangan terbang antarabangsa. Majoriti individu memilih untuk menggunakan teksi air. Sea Coach Express (Pelican), yang berjalan ke Jambatan Aberdeen, dan Sea Bird Express, yang menuju ke Bandar Murray, adalah dua firma utama hari ini. Untuk satu perjalanan, kedua-duanya mengenakan bayaran kira-kira $40. Penyaman udara dan WiFi kini tersedia di bot yang lebih besar. Perkhidmatan hoverkraf dan helikopter telah tidak lagi wujud.

Tiga feri kenderaan yang sesak beroperasi dari Tagrin, di titik selatan Lungi, ke Terminal Feri Kissy di Freetown, menyeberangi laut dalam 45-70 minit tetapi mengambil masa beberapa jam termasuk tempoh menunggu dan memuatkan. Bot laju tempatan (AS$1.25) dan bot “pampa” yang lebih besar dan lebih perlahan (AS$0.50) adalah pilihan yang paling murah, jika bukan yang paling selamat, untuk individu dengan muatan kecil. Apabila mereka kenyang, mereka bergerak melalui laluan yang sama seperti feri kereta. Walaupun pendaratan di Lungi adalah lembap, kuli angkut bersedia untuk membantu anda masuk dan keluar dari bot dengan bayaran nominal (AS$0.25).

Dengan kereta, ia mengambil masa 5+ jam untuk sampai ke bandar melalui Port Loko, yang mempunyai beberapa jalan yang teruk. Ini kemungkinan besar akan menjadi pilihan yang paling tidak menyenangkan, dan tidak mungkin sesiapa mengambilnya.

Semua jenis pengangkutan dari lapangan terbang ke Freetown telah menimbulkan kebimbangan keselamatan.

Paris dilayan oleh Air France (melalui Conakry). Empat kali seminggu, Brussels Airlines[www] terbang ke Brussels. McPhillips Travel dan Fly Salone telah menutup pintunya.

Terdapat penerbangan yang tersedia ke Nairobi (Kenya Airways), Casablanca (Royal Air Maroc), Accra (ASKY Airlines, Kenya Airways), Lagos (Arik Air), Banjul (Arik Air, ASKY Airlines), Conakry (ASKY Airlines), Monrovia ( Royal Air Maroc), dan Bamako (ASKY Airlines).

Oleh kerana penduduk tempatan kembali untuk cuti Krismas, mungkin sukar untuk mendapatkan tempat duduk pada bulan Disember. Adalah penting untuk membuat tempahan secepat mungkin.

Malangnya, kecurian daripada bagasi bawaan dahulunya kerap berlaku di lapangan terbang, terutamanya dalam penerbangan keluar negara. Apa-apa barang berharga hendaklah disimpan di dalam bagasi kabin anda.

Sierra Leone kini boleh diakses melalui jalan raya dari Guinea (Conakry) dan Liberia. Apabila melintasi sempadan dengan kereta persendirian, kebenaran tertentu diperlukan. Teksi persendirian, bas dan trak pergi ke dan dari Conakry/Freetown secara tetap.

Sehingga Januari 2013, sempadan antara Guinea (Kopoto) dan Sierra Leone (Kambia) dibuka, begitu juga dengan sempadan Liberia di Bo (Waterside).

'Laissez-Passer Pour Vehicule', boleh didapati di Kedutaan Guinea dengan harga AS$40, dan 'Permit Pelepasan Kenderaan,' yang boleh didapati di Kedutaan Sierra Leone dengan harga AS$40, menjadikannya layak untuk menyeberang dengan kenderaan atau motosikal. Untuk Sierra Leone, 'Permit Edaran Antarabangsa Ecowas' tambahan akan diperlukan, yang boleh dibeli dengan harga Le 100,000 di sempadan.

Untuk bukti insurans kereta, 'Kad Brown' Ecowas mungkin diperlukan.

Pihak Berkuasa Pengangkutan Jalan Sierra Leone mengendalikan bas yang menghubungkan bandar-bandar utama negara. Di Sierra Leone, terdapat bas mini poda poda yang boleh digunakan. Mereka dikendalikan oleh orang persendirian yang mempunyai antara kebolehan memandu termiskin di negara ini, dan mungkin menelan kos apa-apa dari 2500 hingga 5000 Leones (£0.50-£1). Kerana tiada perhentian bas yang ditanda, seseorang mesti berdiri di atas jalan raya dan memberi isyarat supaya bas berhenti. Barangan peribadi harus disimpan dengan selamat, kerana kecurian kecil-kecilan berlaku di bas ini. Mereka biasanya terlalu sesak yang berbahaya.

Sierra Leone mempunyai pelabuhan semula jadi ketiga terbesar di dunia dan menjangkakan ketibaan kapal persiaran. Kapal yang membawa kargo dan penumpang berlabuh di dermaga Queen Elizabeth II, walaupun penumpang/kargo dan bot persendirian tertentu mungkin berlabuh di Dermaga Kerajaan di pusat bandar Freetown, dengan majoriti ketibaan datang dari Conakry dan Banjul. Agensi Penghantaran Kargo perlu dihubungi untuk maklumat lanjut.

Semasa perang saudara, sistem jalan raya merosot. Walau bagaimanapun, kebelakangan ini terdapat usaha pembinaan semula yang ketara, menghasilkan keadaan jalan raya yang baik di bandar serantau seperti Bo, Kenema dan Makeni. Jalan ke Kabala kebanyakannya adalah asfalt licin dengan beberapa jalan berlubang buruk. Jalan ke Kono/Koidu bertar selama tiga perempat jalan, tetapi suku terakhir dalam keadaan buruk. Ia membayangkan bahawa ia mengambil masa yang sama untuk menempuh 3/4 jarak seperti yang diperlukan untuk melintasi baki 1/4. Kerajaan bercadang untuk menambah baik bahagian terakhir.

Jalan semenanjung adalah sangat baik dari Freetown Timur ke Tokeh sambil bergerak mengikut arah jam di sekitar semenanjung. Kerja pada laluan terakhir ke Lumley telah bermula, walaupun ia hanya siap dari Lumley ke Sussex pada awal 2016, dengan bahagian antara Pantai No. 2 dan Tokeh hampir tidak boleh diakses oleh semua kecuali 4WD dan motosikal dengan pelepasan tinggi.

Jalan raya Freetown sukar untuk dikategorikan. Jalan-jalan utama di pusat bandar Freetown pada umumnya licin dan bebas lubang, telah dibina daripada asfalt berkualiti tinggi bertahun-tahun yang lalu. Laluan tepi selalunya terdiri daripada gabungan tanah dan kerikil, dengan batu besar yang menonjol, celah dalam dan bahaya lain. Beberapa jalan pengantara utama berada dalam keadaan yang teruk. Laluan berkembar telah dibina di Jalan Wilkinson dan Jalan Spur. Laluan pintasan Hillside juga sedang dibina, yang akan menjadikannya lebih mudah untuk pergi dari timur ke barat. Regent Road di atas tanah tinggi, Main Motor Road, Wilberforce, Signal Hill Road, Aberdeen/Sir Samuel Lewis Road dan Lumley Beach Road semuanya telah siap. Disebabkan kerja pembaikan sekarang, lebuh raya mungkin disekat dan laluan lain mesti digunakan.

Di jalan-jalan penting seperti Jalan Wilkinson, tempat letak kenderaan di jalanan adalah dilarang. Ini juga terpakai kepada tempat tinggal, di mana berhenti hanya dibenarkan untuk tempoh masa tertentu. Polis tempatan menggunakan pengapit roda, yang mungkin digunakan dalam beberapa saat. Untuk dibebaskan, mereka memerlukan perjalanan ke balai polis tempatan dengan Le300,000.

Pada masa lalu, memandu dalam keadaan mabuk tidak selalu dianggap teruk. Polis kini mempunyai alat pernafasan dan akan menguji serta mendakwa sesiapa yang disyaki memandu dalam keadaan mabuk.

Jauhkan mata anda ke hadapan semasa berjalan: kebanyakan kaki lima di Freetown mengandungi "perangkap maut," yang merupakan kepingan simen yang hilang yang boleh menyebabkan kejatuhan maut ke dalam longkang terbuka. Akibatnya, kebanyakan penduduk Freetown memilih untuk bersiar-siar di jalan berbanding di kaki lima, menambah kesesakan lalu lintas di bandar ini.

Nama Sierra Leonean untuk teksi belukar Afrika Barat purba ialah Poda-poda. Poda-podas, sebaliknya, adalah kurang menghiburkan daripada teksi semak biasa anda, mencerminkan kemiskinan relatif negara berbanding dengan kawasan lain. Kereta-kereta itu seolah-olah dijahit bersama dengan benang, sentiasa di ambang patah, enam penumpang untuk setiap baris tiga tempat duduk, hip hop meledak pergi dan seterusnya dengan penggunaan pedal gas, tidak pernah tahu peluh siapa, tidak pernah tahu sama ada ia akan berjaya melepasi bukit seterusnya. Mereka, bagaimanapun, sangat murah. Kos perjalanan antara bandar antara 1,500 dan 2,500 Leones (US$0.50 pada tahun 2011), dengan mana-mana perjalanan di dalam Freetown berharga hanya 1,000 Leones. Teksi kongsi agak lebih selesa, tetapi ia masih sesak dengan insang dan kosnya hampir sama.

Rumah bot Sea Coach Express di bawah jambatan Aberdeen-Murray Town di Freetown berbesar hati untuk menyewa bot laju cantik yang sama yang mereka gunakan untuk pemindahan lapangan terbang untuk mengangkut anda naik dan turun Sungai Sierra Leone dan sepanjang pantai. Jika anda mengembara dengan parti yang lebih besar, membelanjakan $300-400 untuk lawatan sehari ke Pulau Pisang, Pulau Bonthe, Pulau Penyu, atau malah pantai rawak yang telah lama dilupakan mungkin berbaloi.

Teksi moto ialah mod pengangkutan yang sangat cekap, menawarkan kos yang murah, mobiliti yang baik di jalan raya yang lemah dan peluang untuk mengelakkan lalu lintas. Mereka, bagaimanapun, berbahaya. Apabila memandu di jalan tanah, anda akan diselaputi habuk, dan anda akan kerap tercekik serpihan yang dibuang oleh kereta yang lebih besar. Pemandu mesti memakai topi keledar dan menyediakan satu untuk diberikan kepada penumpang. Itulah betul. Ia juga melanggar undang-undang hari ini untuk menunggang motosikal dengan lebih daripada dua orang. Jadi, jika anda menunggang basikal dengan tiga orang di atasnya dan anda sampai ke pusat pemeriksaan kenderaan, salah seorang daripada mereka perlu turun dan melalui pusat pemeriksaan…

Membeli motosikal anda sendiri mungkin cara terbaik untuk mengembara sendirian. Pada musim kemarau, jalan yang paling kasar pun boleh dilalui, dan anda tidak perlu risau dibawa oleh pemandu yang lalai. Berhati-hati bahawa menunggang basikal di bandar-bandar besar mungkin berbahaya kerana trafik yang gila, tetapi di luar bandar, anda sepatutnya OK asalkan anda memakai topi keledar dengan visor untuk mengelakkan habuk dari muka anda.

• Freetown — Freetown ialah ibu negara dan terletak di bahagian barat negara.
• Bo — bandar kedua terbesar dan ibu kota wilayah selatan
• Bonthe — Sebuah bandar pentadbiran purba yang damai dan reput indah di Pulau Sherbro.
• Kabala — Kabala ialah sebuah kampung kecil di tanah tinggi utara yang terpencil dari seluruh dunia.
• Kailahun — Ibu kota dan daerah terjauh Timur
• Kenema — Kenema ialah sebuah bandar utama di wilayah timur negara itu.
• Koidu — Satu lagi bandar di timur, pusat perlombongan berlian di daerah Kono.
• Makeni — Bandar yang pesat membangun di utara
• Magburaka — Bekas ibu kota kawasan utara dan perhentian laluan kereta api yang tidak berfungsi ialah Magburaka.
• Port Loko — Di laluan utama ke Guinea, berhampiran dengan kawasan perlombongan.

• Pulau Pisang — Pulau Pisang ialah destinasi pelancongan yang popular di Sierra Leone, dengan persekitaran pulau tropika yang cantik.

Di Freetown, terdapat beberapa hotel dan rumah tamu mewah, terutamanya Radisson Blu Mammy Yoko bertaraf empat bintang. Kemudahan bandar lain sangat terhad, tetapi kemajuan sedang dibuat. Pada masa ini terdapat sekurang-kurangnya satu hotel yang sangat baik di Makeni. Pulau Pisang dan Pulau Bonthe, khususnya, mempunyai beberapa tempat percutian gaya resort yang sangat baik dan sederhana.

Penginapan semalaman di Sierra Leone mahal, setanding dengan penginapan di Amerika Syarikat, tetapi dengan kemudahan yang kurang. Rumah tamu boleh didapati di setiap bandar utama dengan harga $35-$50 setiap malam untuk satu bilik, dan ia hampir selalu termasuk bilik mandi/tandas biasa. Sebuah bilik bujang di hotel purata berharga antara $100 dan $180.

Di SL, penginapan paling murah adalah di kampung-tanya ketua (yang sepatutnya tahu beberapa Krio, jika bukan bahasa Inggeris), dan kemudian minta rumah tetamu ("rumah tetamu" ialah istilah yang tepat dalam Krio, jadi anda akan difahami ). Keramahan ketua adalah percuma, tetapi anda harus memberinya $6-8 pada waktu pagi untuk "memberi penghormatan kepadanya," dan kemudian bersedia untuk memberikan lebih 10,000 nota leone kepada penjaga rumah tamu, tukang ambil air dan sekurang-kurangnya seorang lagi. tanpa sebab yang jelas.

Pantai di semenanjung Freetown cantik dan kosong pada kebanyakan hari. Sekurang-kurangnya 10 daripadanya mungkin dianggap bertaraf dunia.

Bandar Bonthe, di Pulau Sherbro, ialah sebuah bandar kolonial British yang bersejarah dengan budaya yang kaya dan banyak gereja batu yang megah.

Fauna yang jarang ditemui terdapat di Pulau Tiwai (terletak di tengah-tengah sungai di SE Sierra Leone).

Alami layanan mesra dan ketenangan hutan belantara dalam komuniti luar bandar Afrika Barat.

Selam skuba dan snorkeling berhampiran Pulau Pisang.

Pulau Penyu sukar untuk dicapai tetapi cantik.

Taman Negara Outamba-Kilimi ialah taman savana dan hutan dengan pelbagai spesies.

Gunung Bintumani ialah puncak tertinggi Sierra Leone, menawarkan pemandangan yang menakjubkan dari atas.

Hutan hujan Sierra Leone meliputi kawasan yang besar di negara ini.

Nasi adalah hidangan utama masakan Sierra Leonean, yang sering dihidangkan dengan sup atau rebusan. Rebus ini mungkin termasuk gabungan daging, makanan laut, rempah ratus, sayur-sayuran dan bahan lain yang lazat dan kadangkala pedas, dan boleh mengambil masa berjam-jam untuk membuatnya. Terdapat banyak restoran berkualiti tinggi yang menyediakan pelbagai jenis masakan serantau dan antarabangsa.

Penduduk Sierra Leone, seperti kebanyakan negara Afrika, mempunyai diet yang sangat berkhasiat. Ramai orang mengambil buah segar yang mereka tuai dari pokok mereka sendiri atau yang telah dipetik oleh penjual pasar pada hari itu. Mereka juga mengambil makanan laut, terutamanya di Freetown, ibu negara, yang terletak di pantai Atlantik. Nelayan tempatan mungkin dilihat membawa masuk pukat dari Atlantik yang sarat dengan ketam, udang galah, tiram, ikan kakap dan pelbagai spesies lain di tempat seperti Pantai Lumley.

Penduduk Sierra Leone kekal sihat dengan memakan pelbagai makanan berasaskan tumbuhan yang kaya dengan serat, seperti daun ubi kayu, daun kentang, bendi dan sayur-sayuran lain.

Sierra Leone Breweries Limited, pembuat bir kebangsaan, mengeluarkan bir Star dan, pada Oktober 2013, bir Mützig premium. Banyak bir Eropah juga boleh didapati di Amerika Syarikat. Guinness agak popular di Afrika, seperti di banyak negara lain. Minuman ringan buatan tempatan termasuk Coca-Cola dan Fanta. Restoran dan kedai menjual wain, walaupun mungkin mahal. Di Sierra Leone, wain kelapa sawit buatan tempatan (dikenali sebagai "poyo" dalam Krio) sangat popular. Berhati-hati dengan minuman keras (wiski, gin, dll.) yang ditawarkan dalam bekas plastik besar; kualiti dan keselamatan tidak diketahui.

Leone, disingkatkan sebagai Le, ialah unit monetari. Syiling Leone datang dalam denominasi Le50, Le100 dan Le500. Wang kertas Le1000, Le2000, Le5000 dan Le10000 adalah yang paling biasa. Nota bank baharu telah dilancarkan pada 14 Mei 2010. Nota baharu itu agak besar daripada yang lama dan dikatakan lebih tahan lama. Tiada penggantian untuk nota Le500 sebelumnya. Reka bentuknya sangat mirip dengan yang dilihat pada wang kertas lama. Pada penghujung Mei 2010, wang kertas baru jauh melebihi jenis lama, oleh itu adalah selamat untuk mengandaikan bahawa orang ramai tidak mahu menerima wang kertas lama lebih lama lagi. Untuk satu tahun selepas tarikh pengenalan nota baru, jenis lama boleh ditukar di bank.

Sangat mudah untuk menukar wang, sama ada di pasaran gelap atau melalui institusi. Kadar di bank kecil lapangan terbang adalah adil. Walaupun mata wang tambahan tersedia, mata wang yang paling biasa ialah GB£, Euro dan US$.

Hanya beberapa kedai, restoran dan hotel yang menerima kad kredit (kebanyakan Visa). Kad kredit utama diterima di kedai bebas cukai lapangan terbang. Beberapa hotel lain ingin menerima kad kredit. Sesetengah bank mungkin membenarkan anda meminjam wang menggunakan kad kredit, tetapi prosedurnya boleh panjang dan mahal.

Di Freetown, ATM tersedia. ATM kad visa boleh didapati di Rokel Commercial Bank. ATM Ecobank membenarkan kad induk/kad Visa antarabangsa untuk pengeluaran tunai.

Walaupun Sierra Leone adalah sebuah negara miskin, kos sara hidup yang tinggi akan mengejutkan anda. Banyak produk adalah dua kali ganda harga yang dijangka dibayar di negara lain kerana kekurangan sistem import yang betul, tarif import yang tinggi dan Cukai Barang dan Perkhidmatan (GST) sebanyak 15%.

Apabila bercakap tentang barangan yang ditemui di jalanan, orang asing sering membayar lebih daripada orang tempatan, jadi pastikan anda berunding dan mengurangkan harga sebanyak mungkin. Anda boleh bersiar-siar di Freetown dengan belanjawan harian LE 220,000 (kira-kira $55) jika anda bersedia untuk menginap di bilik tetamu yang murah (yang membayangkan bukan lokasi yang selamat dengan pepijat katil di atas katil), perjalanan semata-mata dengan bas tempatan (poda poda ), dan makan secara eksklusif di sudut jalan (yang tidak dinasihatkan untuk kesihatan anda). Harga yang lebih berpatutan ialah kira-kira LE 440,000 (kira-kira $110) jika anda ingin makan hidangan restoran yang lazat dari semasa ke semasa dan tinggal di penginapan kelas pertengahan. Anda boleh mengunyah LE 880,000 (kira-kira $220) setiap hari dengan mudah jika anda ingin makan dan tidur dengan betul.

Sierra Leone ialah negara yang agak selamat untuk dikunjungi, walaupun—atau mungkin kerana—pertumpahan darah yang dahsyat pada tahun 1990-an. Walaupun penyeluk saku kecil, ragut beg dan jenayah tanpa kekerasan yang lain masih menjadi masalah di kawasan tertentu di Freetown (dan polis tidak berkesan), jenayah kekerasan sangat jarang berlaku di seluruh negara, terutamanya di ibu negara, mengikut mana-mana piawaian seluruh dunia.

Rasuah tidak lagi berleluasa seperti sebelum ini. Dengan berturut-turut tangkapan peringkat tinggi dan usaha untuk menghalang polis daripada mengeluarkan penalti palsu, presiden semasa melancarkan kempen anti-rasuah yang sederhana berkesan. Lapangan terbang di Freetown (Lungi) telah diubah suai dan kini sangat baik mengikut piawaian Afrika.

Walau bagaimanapun, bahaya tipikal Afrika Sub-Sahara yang kurang membangun kekal: lalu lintas dan penyakit. Walaupun kemalangan jalan raya adalah kurang kerap daripada yang sepatutnya, amaran bahawa padat, hampir tidak dapat menampung poda-podas adalah perangkap maut yang menentang fizik. Moto-teksi pula, taksub dengan kelajuan, tidak menyedari bahaya jalan raya yang rosak, jalan berlubang ternganga, dan mengecas kenderaan yang bersembunyi di dalam debu. Sebilangan terhad kemalangan bas yang sangat teruk telah berlaku di kawasan terpencil. Berjalan di sekitar bandar pada waktu malam adalah berbahaya bukan kerana jenayah, tetapi kerana ketiadaan pencahayaan, yang boleh menyebabkan terjatuh atau menyebabkan kenderaan terlepas anda di jalan raya. Penduduk tempatan menggunakan telefon bimbit dengan lampu kilat; jika milik anda tidak, bawa obor bersama anda.

Risiko penyakit tropika adalah serupa dengan yang dilihat di mana-mana di Afrika Barat, tetapi tiada kemudahan yang hampir memenuhi piawaian Barat. Malaria adalah, seperti biasa, ancaman terbesar, dan mana-mana pelancong asing yang mengembara tanpa ubat anti-malaria dan mungkin kelambu membahayakan nyawa mereka.

Penggunaan narkotik terutamanya ganja adalah dilarang dan larangan dadah dikuatkuasakan dengan tegas oleh pihak berkuasa.

Malaria, penyakit bawaan air, dan penyakit tropika lain juga biasa. Sekiranya anda ingin mengelakkan malaria, anda perlu mengambil ubat malaria dan menggunakan ubat serangga. Vaksinasi demam kuning kini diwajibkan, dan vaksinasi rabies mungkin dicadangkan. HIV/AIDS berleluasa. Demam Lassa mungkin dijangkiti di Kenema dan kawasan sekitarnya di sebelah timur. Ia juga telah berkembang ke utara pada 2010, mengakibatkan 48 kematian antara Januari dan November. Jika anda pernah ke kawasan ini dan mengalami demam yang belum didiagnos secara pasti sebagai malaria, anda harus segera mendapatkan bantuan perubatan.

Perkhidmatan perubatan amat memerlukan. Anda sepatutnya mempunyai beberapa bekalan perubatan asas bersama anda. Sebelum melakukan perjalanan, dapatkan nasihat perubatan dan pastikan anda mempunyai semua vaksin yang diperlukan. Hanya minum air botol dan perhatikan apa yang anda makan dan cara penyediaannya dengan betul.

Ebola

Wabak demam berdarah virus Ebola yang kerap membawa maut dan umumnya tidak boleh dirawat merebak dari Guinea dan Liberia pada Mac 2014.

Banyak syarikat penerbangan membatalkan penerbangan yang dirancang ke Sierra Leone hasil daripada langkah-langkah yang diambil untuk mengasingkan orang sakit dan mengehadkan pergerakan masuk dan keluar dari kawasan yang terdedah. Walaupun begitu, kira-kira 4000 individu meninggal dunia akibat penyakit itu. Negara ini telah disahkan bebas Ebola pada November 2015. Walau bagaimanapun, tempoh peningkatan pengawasan akan diteruskan untuk beberapa bulan lagi. Lapangan terbang akan terus menjalankan pemeriksaan kesihatan sehingga tamat penggal.

Virus ini disebarkan melalui sentuhan langsung tanpa perlindungan dengan darah atau rembesan orang yang dijangkiti (hidup atau mati), atau dengan bersentuhan dengan barang tercemar (seperti jarum). Menggigil, ketidakselesaan bahagian bawah belakang, keletihan, cirit-birit, sakit kepala, dan pendarahan dari mata, telinga, hidung, mulut, dan rektum adalah beberapa gejala.

Elakkan daripada berhubung dengan sesiapa sahaja yang menunjukkan simptom ini.

Menurut data perubatan, virus itu boleh bertahan dalam sperma sehingga 6 bulan selepas seseorang itu dinyatakan sembuh. Sekurang-kurangnya pada masa ini, penggunaan atau pantang kondom diperlukan. Kadar kematian dalam wabak ini adalah kira-kira 55 peratus bagi mereka yang dirawat awal, tetapi mungkin setinggi 90 peratus bagi mereka yang tidak mendapatkan rawatan awal.

Untuk sebarang kes/hubungan yang disyaki, dail 117 dari telefon bimbit secara percuma.