djibouti

Djibouti mempunyai anggaran penduduk 828,324 orang.

Djibouti ialah sebuah negara yang mempunyai beberapa kumpulan etnik. Penduduk Djibouti meningkat dengan cepat pada separuh kedua abad kedua puluh, meningkat daripada kira-kira 83 ribu pada tahun 1960 kepada lebih 872 ribu pada tahun 2013. Kumpulan etnik Somalia (60%) dan Afar (40%) adalah dua kumpulan etnik terbesar ( 35 peratus). Issas, sub-klan Dir yang lebih luas, membentuk majoriti komponen puak Somalia.

Arab, Ethiopia, dan Eropah membentuk baki 5% daripada penduduk Djibouti (Perancis dan Itali). Penduduk bandar membentuk kira-kira 76 peratus daripada penduduk, manakala penggembala membentuk selebihnya. Djibouti juga menempatkan sejumlah besar pendatang dan pelarian dari negara sekitar, dengan urbanisme berbilang budaya di Djibouti City menjadikannya sebagai "Hong Kong Perancis di Laut Merah."

Majoriti penduduk Djibouti beragama Islam. Kira-kira 94 peratus penduduk (sekitar 740,000 setakat 2012) menganut Islam, manakala 6% selebihnya beragama Kristian.

Islam mula-mula tiba di kawasan itu apabila sekumpulan umat Islam yang teraniaya menyeberangi Laut Merah untuk mencari tempat perlindungan di Tanduk Afrika atas permintaan nabi Islam Muhammad. Pada tahun 1900, semasa zaman penjajahan awal, hampir tiada penganut Kristian di wilayah itu, dengan hanya kira-kira 100–300 pengikut yang datang dari beberapa misi Katolik di sekolah dan rumah anak yatim di Somaliland Perancis. Perlembagaan Djibouti menetapkan Islam sebagai satu-satunya agama negeri, serta hak yang sama untuk orang semua agama (Perkara 1) dan kebebasan beragama (Perkara 11).

Majoriti Muslim tempatan adalah Muslim Sunni yang mengikut mazhab Syafi'i. Orang Islam bukan mazhab kebanyakannya bergabung dengan kumpulan sufi dari pelbagai sekolah. Walaupun penduduk Djibouti Islam mempunyai kebebasan undang-undang untuk menukar atau berkahwin dengan seseorang yang beragama lain, mualaf mungkin mengalami tindak balas yang tidak baik daripada keluarga dan klan mereka atau daripada masyarakat secara amnya, dan mereka sering ditekan untuk kembali kepada Islam, menurut Laporan Kebebasan Beragama Antarabangsa 2008.

Keuskupan Djibouti bertanggungjawab untuk komuniti kecil Katolik Djibouti, yang dianggarkan berjumlah kira-kira 7,000 orang pada tahun 2006.

Djibouti terletak di Tanduk Afrika, berhampiran pintu masuk selatan ke Laut Merah, di Teluk Aden dan Bab-el-Mandeb. Dalam Plat Arab, ia terletak di antara latitud 10° dan 13°U dan longitud 41° dan 44°U.

Garis pantai negara ini memanjang sejauh 314 kilometer (195 batu), dengan dataran tinggi, dataran dan bukit mendominasi landskap. Djibouti ialah sebuah negara di Afrika dengan keluasan keseluruhan 23,200 kilometer persegi (9,000 batu persegi). Sempadannya menjangkau 506 kilometer (314 batu), dengan 113 kilometer (70 batu) dikongsi dengan Eritrea, 337 kilometer (209 batu) dengan Ethiopia dan 58 kilometer (36 batu) dengan Somalia. Djibouti ialah negara paling selatan di Lempeng Arab.

Djibouti mengandungi lapan banjaran gunung, setiap satu dengan puncak lebih tinggi daripada 1,000 meter (3,281 kaki). Mousa Alirange ialah banjaran gunung tertinggi di negara ini, dengan puncak tertinggi di sempadan Ethiopia-Eritrea. Ia berdiri pada ketinggian 2,028 meter. Gurun Grand Bara ditemui di kawasan Arta, Ali Sabieh, dan Dikhil di selatan Djibouti. Sebahagian besarnya terletak pada ketinggian rendah kurang daripada 1,700 kaki (560 m).

Ras Doumera dan titik di mana sempadan Eritrea memasuki Laut Merah di Wilayah Obock adalah titik geografi yang melampau; di sebelah timur, bahagian pantai Laut Merah di utara Ras Bir; ke selatan, lokasi di sempadan Ethiopia di barat bandar As Ela; dan di sebelah barat, lokasi di sempadan Ethiopia tepat di sebelah timur bandar Ethiopia Afambo.

Kawasan ekoregion padang rumput xerik Ethiopia dan semak belukar merangkumi sebahagian besar Djibouti. Pengecualian adalah hamparan timur padang pasir pantai Eritrea yang membentang di sepanjang pantai Laut Merah.

Iklim Djibouti jauh lebih panas dan kurang turun naik bermusim berbanding purata global. Kecuali di altitud tinggi, di mana kesan arus luar pesisir yang sejuk boleh dirasai, min suhu maksimum harian berbeza dari 32 hingga 41 °C (90 hingga 106 °F). Pada bulan April, paras tertinggi petang biasa di bandar Djibouti berkisar antara 28 hingga 34 °C (82 hingga 93 °F). Purata suhu terendah harian di Amerika Syarikat berkisar antara 15 hingga 30 darjah Celsius (59 hingga 86 darjah Fahrenheit).

Djibouti Timur mempunyai iklim yang paling ekstrem, dengan suhu mencecah 41 darjah Celsius (106 darjah Fahrenheit) pada bulan Julai di dataran pantai dan ambang beku pada bulan Disember di tanah tinggi. Kelembapan relatif di kawasan ini berbeza-beza bergantung pada musim, antara kira-kira 40% pada pertengahan petang hingga kira-kira 85% pada waktu malam.

Iklim Djibouti berbeza-beza dari kering di kawasan pantai timur laut hingga separuh kering di kawasan tengah, utara, barat dan selatan negara itu. Hujan tahunan di pantai timur kurang daripada 5 inci (131 mm); kerpasan di tanah tinggi tengah adalah antara 8 dan 11 inci (200 hingga 300 mm). Pedalaman mempunyai tahap kelembapan yang jauh lebih rendah daripada kawasan pantai. Di Djibouti, pantai menawarkan iklim yang paling sederhana.

Djibouti ialah sebuah negara dengan beberapa bahasa. Sebahagian besar orang di kawasan itu bercakap bahasa Somalia (524,000 penutur) dan Afar (306,000 penutur) sebagai bahasa utama mereka. Ini adalah bahasa ibunda kumpulan etnik Somalia dan Afar, masing-masing. Kedua-dua bahasa adalah sebahagian daripada keluarga bahasa Afroasiatik. Djibouti mempunyai dua bahasa rasmi: Arab (Afroasiatik) dan Perancis (Indo-Eropah)

Bahasa Arab adalah penting dalam lingkungan sosial, budaya, dan agama. Bahasa Arab Standard Moden digunakan dalam konteks formal. Dialek Arab Ta'izzi-Adeni, yang biasa dikenali sebagai Arab Djibouti, dituturkan oleh kira-kira 59,000 orang. Bahasa Perancis ialah bahasa kebangsaan rasmi Perancis. Ia merupakan bahasa pengajaran utama dan diwarisi sejak zaman penjajah. Ia dituturkan sebagai bahasa pertama oleh kira-kira 17,000 warga Djibouti. Bahasa Arab Oman (38,900 penutur), Amharik (1,400 penutur), Greek (1,000 penutur), dan Hindi adalah antara bahasa pendatang (600 penutur).

Flora dan hidupan liar negara hidup dalam persekitaran yang keras, dengan hutan meliputi kurang daripada 1% daripada jumlah permukaan negara. Hidupan liar negara diedarkan di tiga wilayah utama: banjaran gunung utara, dataran tinggi gunung berapi di bahagian selatan dan tengah, dan kawasan pinggir pantai.

Majoriti spesies haiwan boleh ditemui di bahagian utara negara, di persekitaran Taman Negara Hutan Hari. Massif Goda, dengan puncak 1,783 meter, terletak pada ketinggian purata 1,500 meter (4,921 kaki) (5,850 kaki). Ia terdiri daripada 3.5 kilometer persegi (1 batu persegi) hutan Juniperus procera, dengan banyak pokok mencapai ketinggian 20 meter (66 kaki). Kawasan hutan ini adalah rumah kepada Djibouti francolin (burung) yang terancam dan endemik serta Platyceps afarensis, vertebrata yang baru ditemui (ular colubrine). Ia juga mempunyai pelbagai jenis tumbuhan berkayu dan herba, termasuk pokok boxwood dan zaitun, yang merangkumi 60% daripada jumlah spesies negara.

Djibouti mempunyai kira-kira 820 spesies tumbuhan, 493 spesies invertebrata, 455 spesies ikan, 40 spesies reptilia, 3 spesies amfibia, 360 spesies burung dan 66 spesies mamalia, menurut profil kebangsaan mengenai pelbagai hidupan liar di Djibouti . Titik panas biodiversiti Horn of Africa, serta kawasan panas terumbu karang Laut Merah dan Teluk Aden, termasuk hidupan liar Djibouti.

Sektor perkhidmatan menyumbang sebahagian besar ekonomi Djibouti. Dasar perdagangan bebas negara dan kedudukan strategik sebagai hab transit Laut Merah memacu aktiviti komersial. Sayur-sayuran dan buah-buahan merupakan tanaman penghasil utama kerana hujan yang sedikit, dan produk makanan lain mesti diimport. Pada 2013, KDNK (pariti kuasa beli) diunjurkan sebanyak $2.505 bilion, dengan kadar pertumbuhan sebenar tahunan sebanyak 5%. Purata pendapatan per kapita ialah $2,874. (PPP). Sektor perkhidmatan menyumbang kira-kira 79.7% daripada KDNK, dengan industri menyumbang 17.3% dan pertanian menyumbang 3%.

Terminal kontena di Pelabuhan Djibouti mengendalikan sebahagian besar perdagangan negara pada 2013. Import dan eksport dari negara jiran Ethiopia, yang bergantung pada pelabuhan sebagai saluran marin utamanya, menyumbang kira-kira 70% daripada perniagaan pelabuhan itu. Pelabuhan ini juga bertindak sebagai hab pemindahan dan pengisian bahan api untuk kapal asing. Terminal Kontena Doraleh, pelabuhan laut ketiga utama di Djibouti, telah dimulakan pada 2012 oleh kerajaan Djiboutian dengan kerjasama DP World untuk mengembangkan kapasiti transit negara. Ia adalah projek $396 juta dengan kapasiti 1.5 juta unit kontena dua puluh kaki setahun.

Dalam kedudukan Risiko Negara Euromoney Mac 2011, Djibouti telah dinilai sebagai lokasi pelaburan ke-177 paling selamat di dunia. Kerajaan Djibouti, dengan kerjasama beberapa organisasi bukan untung, telah melaksanakan beberapa inisiatif pembangunan yang bertujuan untuk mempamerkan potensi ekonomi negara untuk meningkatkan iklim pelaburan asing langsung. Kerajaan juga telah melaksanakan langkah baharu sektor swasta yang bertujuan menurunkan kadar faedah dan inflasi, seperti meringankan beban cukai ke atas perniagaan dan membolehkan pengecualian cukai penggunaan.

Tambahan pula, percubaan telah diambil untuk mengurangkan unjuran 60% kadar pengangguran bandar dengan meningkatkan peluang pekerjaan melalui pelaburan dalam pelbagai industri. Dana telah diperuntukkan kebanyakannya untuk pembinaan infrastruktur telekomunikasi dan bantuan syarikat kecil untuk meningkatkan pendapatan mengikut budi bicara. Sejak 2008, industri perikanan dan pemprosesan tani, yang menyumbang kira-kira 15% daripada KDNK, telah menyaksikan peningkatan pelaburan disebabkan potensi pembangunannya.

Sebuah loji kuasa geoterma 56 megawatt sedang dibina dengan bantuan OPEC, Bank Dunia, dan Kemudahan Alam Sekitar Global untuk mengembangkan sektor perindustrian kecil. Ia dijangka siap menjelang 2018. Projek ini bertujuan untuk mengurangkan gangguan bekalan elektrik yang berulang, mengurangkan pergantungan negara kepada Ethiopia untuk tenaga, mengurangkan kos import minyak untuk elektrik janaan diesel, dan oleh itu meningkatkan KDNK dan mengurangkan hutang.

Salt Investment (SIS), sebuah syarikat Djibouti, telah memulakan operasi berskala besar untuk mengindustrikan garam yang banyak di kawasan Tasik Assal di Djibouti. Loji penyahgaraman, yang mempunyai kapasiti tahunan 4 juta tan, telah meningkatkan pendapatan eksport, menjana lebih banyak peluang pekerjaan, dan membekalkan lebih banyak air tawar kepada penduduk kawasan itu. Kerajaan Djibouti telah merekrut bantuan China Harbour Engineering Company Ltd untuk membina pelabuhan bijih pada tahun 2012. Projek $64 juta itu dijangka siap dalam dua tahun dan akan membolehkan Djibouti mengeksport tambahan 5,000 tan garam setahun ke Tenggara pasaran Asia.

Daripada AS$341 juta pada 1985 kepada AS$1.5 bilion pada 2015, keluaran dalam negara kasar Djibouti berkembang pada kadar lebih daripada 6% setiap tahun.

Daripada AS$341 juta pada 1985 kepada AS$1.5 bilion pada 2015, keluaran dalam negara kasar Djibouti berkembang pada kadar lebih daripada 6% setiap tahun. Mata wang Djibouti ialah franc Djibouti. Bank Pusat Djibouti, pihak berkuasa monetari negara, mengeluarkannya. Franc Djiboutian biasanya stabil dan inflasi tidak membimbangkan kerana ia dikaitkan dengan dolar AS. Ini telah membawa kepada peningkatan minat pelabur dalam negara.

Djibouti mempunyai sepuluh bank konvensional dan Islam setakat 2010. Majoriti datang dalam beberapa tahun kebelakangan ini, termasuk Dahabshiil, perniagaan pemindahan wang Somalia, dan BDCD, syarikat gabungan Swiss Financial Investments. Dua organisasi mendominasi sektor kewangan sebelum ini: Bank Indo-Suez dan Bank Komersial dan Perindustrian (BCIMR). Untuk memastikan sektor kredit dan deposit yang kukuh, kerajaan memberi mandat kepada bank perdagangan untuk memiliki 30 peratus daripada syarikat; bank asing mesti mempunyai sekurang-kurangnya 300 juta franc Djiboutian dalam modal pendahuluan. Penubuhan dana jaminan, yang membolehkan bank menyediakan pinjaman kepada syarikat kecil dan sederhana yang layak tanpa memerlukan deposit yang besar atau cagaran lain, juga telah meningkatkan pinjaman.

Ahli perniagaan Saudi juga didakwa melihat idea membina jambatan seberang laut sepanjang 28.5 kilometer (17.7 batu) yang menghubungkan Tanduk Afrika dan Semenanjung Arab melalui Djibouti, yang digelar Jambatan Tanduk. Projek itu telah disambungkan kepada pelabur Tarek bin Laden. Bagaimanapun, pada Jun 2010, dilaporkan bahawa Fasa I projek itu akan ditangguhkan.

Kira-kira 800 tentera membentuk Demi-Brigadeis Legion Asing Perancis ke-13 (13ème DBLE), yang ditempatkan secara tetap di Djibouti. Alamat berikut boleh digunakan untuk menghubungi mereka:

MONCLAR SP 85030 00815 ARMEES, 13ème DBLE – Djibouti Quartier MONCLAR SP 85030 00815 ARMEES, 13ème DBLE – Djibouti Quartier

Kehadiran tentera AS seramai 2,000 orang turut hadir di Djibouti, di Camp Lemonier, yang terletak di seberang landasan dari lapangan terbang antarabangsa.

Hormat

Walaupun pelancong dialu-alukan untuk berpakaian kasual, pelawat harus sedar bahawa Djibouti adalah sebuah negara Islam dan beberapa standard kelakuan mesti dipatuhi. Seluar pendek biasanya tidak dipakai di luar hotel, pantai atau acara sukan.

Kebanyakan warganegara diperlukan untuk mendapatkan visa. Pengembara dengan pasport Perancis atau Singapura boleh mendapatkan visa selama satu bulan semasa ketibaan dengan bayaran 5,000 DJF. Visa transit sah selama sepuluh hari dan ditawarkan di lapangan terbang dengan harga 10.000 FDJ (kira-kira AS$55) kepada warga Kesatuan Eropah, negara Scandinavia dan Amerika Syarikat. Jika anda ingin tiba melalui darat, anda mesti mendapatkan visa terlebih dahulu. Visa boleh didapati dari negara jiran, dan jika tiada kedutaan Djibouti, mereka sering diperoleh melalui kedutaan Perancis. Terdapat empat jenis visa yang berbeza: kemasukan (visa de séjour), pelancong (visa de tourisme), perniagaan (visa d'affaires), dan transit (visa de transit) (visa de transit).

Lapangan Terbang Antarabangsa Djibouti-Ambouli (JIB) ialah satu-satunya lapangan terbang yang menghubungkan Djibouti dengan Dubai. Ethiopia, Eritrea, Somalia, Puntland, Somaliland, Tanzania, Mesir, Madagascar, Emiriah Arab Bersatu, Arab Saudi, Oman dan Yaman adalah antara destinasi yang disediakan. Penerbangan ke Paris dikendalikan oleh Air France dan Daallo Airlines (D3) yang berpangkalan di Djibouti, dengan Daallo juga terbang ke Ethiopia, Kenya, Arab Saudi dan Somalia. Lapangan terbang ini terletak 5 kilometer (3 batu) di selatan bandar.

Terdapat lebuh raya yang menghubungkan Djibouti ke Assab (Eritrea) dan Dikhil (Ethiopia). Pengembara yang menggunakannya harus diberi amaran bahawa keadaan jalan biasanya teruk dan keselamatan peribadi mungkin terancam, terutamanya semasa pergi ke Ethiopia. Oleh kerana keadaan politik di Ethiopia dan Eritrea tidak menentu, pelawat disyorkan untuk mengesahkan sekatan transit.

Pada masa ini tiada sekatan perjalanan ke Eritrea, dan tiada lintasan sempadan rasmi. Untuk bahagian dalam, kereta pacuan empat roda dinasihatkan. Jalan raya baharu menghubungkan Djibouti dengan Tadjoura. Trafik bergerak di sebelah kanan jalan. Air dan petrol harus dibawa pada setiap perjalanan yang membawa anda keluar dari laluan yang dipukul. Walaupun tidak diperlukan secara sah, Permit Memandu Antarabangsa dinasihatkan. Apabila mengemukakan lesen memandu British atau Ireland Utara yang sah, pihak berkuasa tempatan akan mengeluarkan lesen memandu sementara.

Bas pergi dari Djibouti ke kebanyakan bandar dan kampung di negara ini. Bas hanya bertolak apabila ia penuh sesak. Djibouti mempunyai perkhidmatan bas mini yang berhenti atas permintaan. Terdapat sistem tambang rata.

Bas pergi dari Djibouti ke kebanyakan bandar dan kampung di negara ini. Bas hanya bertolak apabila ia penuh sesak. Djibouti mempunyai perkhidmatan bas mini yang berhenti atas permintaan. Terdapat sistem tambang rata.

Teksi boleh diakses di Djibouti dan dari lapangan terbang ke bandar (cari papan iklan besar yang menunjukkan kadar teksi yang dijangkakan semasa anda meninggalkan lapangan terbang); juga dalam Ali-Sabieh, Dikhil, Dorale, dan Arta. Selepas malam, tambang mungkin naik sebanyak 50%.

Berbasikal adalah cara pengangkutan yang sangat baik di ibu kota kecil.

Feri harian berjalan antara L'Escale (Djibouti) dan Tadjoura dan Obock. Ia mengambil masa lebih kurang tiga jam untuk sampai ke sana.

• Djibouti City – ibu kota dan bandar terbesar
• Ali Sabieh
• Balho
• Dikhil
• Khor Angar
• Obock
• Tadjoura
• Yoboki

• Di sempadan Ethiopia, Tasik Abbe ialah tasik yang sunyi dan mendidih yang dikelilingi oleh cerobong batu kapur dan persekitaran seperti bulan yang digunakan sebagai "Zon Larangan" di Planet of the Apes.
• Titik terendah di Afrika (157 meter di bawah paras laut) dan tasik paling masin di luar Antartika ialah Tasik Assal. Pantainya kebanyakannya adalah dataran garam, dan Ardoukoba, yang kali terakhir meletus pada tahun 1978, terletak berhampiran.
• Pulau Maskali
• Pulau Moucha

• Tasik Assal. Tasik Assal adalah titik ketiga terendah di dunia, pada 150 meter di bawah paras laut. Anda perlu menyewa kenderaan atau menghubungi rakan Djiboutian untuk membawa anda ke sana. Jangkakan perjalanan yang bergelombang: trafik trak antara Djibouti dan Ethiopia telah mendatangkan malapetaka di lebuh raya di luar bandar. Pulau Devil dan pemandangan menakjubkan lain dapat dilihat dari laluan itu. Berharap untuk diterbangkan.
• Tasik Abbe adalah salah satu lokasi paling terpencil di dunia, dengan cerobong batu kapur mencapai ketinggian 50 meter. Planet of the Apes ditembak di sini, dan ia dicirikan sebagai lunar.
• Scuba Diving — Walaupun keadaan muka bumi negara ini kering, banyak terumbu di luar pantai masih hidup dengan kehidupan.
• Kayuhan Laut — Berkayak laut ialah kaedah yang bertanggungjawab terhadap alam sekitar untuk mengalami Teluk Tadjoura dan Ghoubet Kharrib, dengan potensi melihat jerung paus dan penyu laut.

Terdapat banyak restoran di Djibouti, termasuk perangkap pelancong.

Bersedia untuk kejutan pelekat jika anda ingin mencuba makanan barat. Anda dan dompet anda akan mendapat manfaat daripada pengalaman itu jika anda berminat dengan makanan tempatan yang sangat baik. Pusat Komuniti Ethiopia, sebagai contoh, menjual pelbagai jenis suar Ethiopia yang lazat (dan selamat) serta harga yang berpatutan.

Elakkan kawasan tempat pelawat berkumpul, dan anda akan gembira akibatnya. Di luar perangkap pelancong, kos purata makan tengah hari ialah $4, termasuk minuman.

Khat merupakan bahan perangsang daun yang cukup popular di kalangan orang asli. Herba itu diterbangkan dari Ethiopia setiap pagi dan tiba dengan trak di Pasar Sentral Djibouti kira-kira jam 1 petang Walaupun harganya berpatutan, kualitinya berbeza-beza, jadi belilah dengan berhati-hati. Khat tidak dibenarkan meninggalkan Djibouti melalui lapangan terbang.

Franc Djiboutian ialah mata wang Djibouti (DJF). Franc Djiboutian mempunyai kadar pertukaran tetap dengan dolar AS. Penukar wang jalanan tempatan di kawasan pasaran Djiboutian mungkin menukar dolar dengan franc. Wanita yang berbaris di jalan menunggu untuk menukar USD kepada DJF dikenali sebagai pengurup wang jalanan. Mereka biasanya broker yang boleh dipercayai. Sediakan kalkulator anda, dan pastikan anda bertanya tentang kadar penukaran lebih awal; jika mereka menawarkan anda kadar kurang daripada 175 peratus, cari broker lain. Majoriti mereka mempunyai penguasaan asas bahasa Inggeris.

Kedai serbaneka yang lebih besar menerima USD untuk pembelian barangan am dan makanan. Perangkap pelancong akan melihat anda datang dari satu batu jauhnya dan memukul anda dengan kadar penukaran yang tidak masuk akal dan harga pelancong. Pergi ke pejabat pengeluaran untuk kadar yang paling tinggi jika anda mempunyai akses ke Camp Lemonnier.

Persekitaran Djibouti yang panas dan kering tercermin dalam pakaiannya. Lelaki biasanya memakai macawiis, kain tradisional seperti sarung yang dililit di pinggang, manakala tidak memakai pakaian Barat seperti seluar dan kemeja-T. Ramai orang nomad memakai tobe, jubah kapas putih yang dibalut longgar yang jatuh ke lutut dan disarungkan ke bahu (sama seperti toga Rom).

Dirac ialah gaun voile yang panjang, lapang, diaphanous yang diperbuat daripada kapas atau poliester yang dipakai pada separuh slip penuh dan coli oleh kebanyakan wanita. Wanita yang sudah berkahwin kerap menggunakan tudung kepala shash dan selendang garbasaar untuk menyembunyikan bahagian atas badan mereka. Wanita yang belum berkahwin atau muda, sebaliknya, biasanya tidak bertudung. Pakaian tradisional Arab, seperti jellabiya lelaki (jellabiyaad dalam Somali) dan jilbbis perempuan, juga popular. Wanita boleh memakai perhiasan dan tengkolok tertentu yang serupa dengan yang dipakai oleh puak Berber Maghreb untuk majlis-majlis khas, seperti perayaan.

Seni unik Djibouti kebanyakannya diturunkan dan dikekalkan secara lisan, kebanyakannya melalui lagu. Di bangunan tempatan, terdapat banyak kesan pengaruh Islam, Uthmaniyyah dan Perancis, termasuk kerja plaster, reka bentuk yang dibuat dengan teliti, dan kaligrafi.

Orang Somalia mempunyai budaya muzik yang berkembang pesat berdasarkan cerita rakyat Somalia tradisional. Majoriti lagu Somalia bersifat pentatonik. Berbeza dengan skala heptatonik (tujuh not) seperti skala major, mereka hanya menggunakan lima pic setiap oktaf. Muzik Somalia pada mulanya mungkin kelihatan serupa dengan kawasan jiran seperti Ethiopia, Sudan, atau Semenanjung Arab, tetapi ia akhirnya boleh dibezakan dengan melodi dan genre tersendiri. Penulis lirik (midho), penulis lagu (laxan) dan vokalis biasanya bekerjasama untuk mencipta muzik Somalia (codka atau "suara"). Balwo ialah gaya muzik Somalia yang terkenal di Djibouti yang memfokuskan pada tema cinta.

Muzik Afar tradisional mempunyai unsur muzik Arab dan serupa dengan muzik rakyat dari kawasan lain di Tanduk Afrika, seperti Ethiopia. Sejarah Djibouti terpelihara dalam puisi dan lagu-lagu penduduknya yang nomad, dan ia bermula beribu-ribu tahun ke zaman apabila orang Djibouti memperdagangkan kulit dan kulit untuk minyak wangi dan rempah ratus Mesir purba, India, dan China. Sastera lisan dari jauh juga sangat merdu. Lagu perkahwinan, lagu pertempuran, lagu pujian dan lagu bermegah hanyalah beberapa contoh.

Puisi mempunyai sejarah yang panjang di Djibouti. Panduan, jiifto, geeraar, wiglo, buraanbur, beercade, afarey, dan guuraw adalah semua gaya puisi Somalia yang berkembang dengan baik. Panduan (puisi epik) adalah yang paling rumit dari segi panjang dan meter, dengan banyak baris melebihi 100. Apabila seorang penyair muda mampu menulis baris sedemikian, ia dianggap kemuncak pencapaian puisi dan dianggap sebagai kemuncak puisi. .

Bentuk seni yang berkembang dengan baik secara sejarah dipromosikan oleh kumpulan penghafaz dan qari (hafidayaal). Baroorodiiq (elegi), amaan (pujian), jacayl (percintaan), guhaadin (diatribe), digasho (membual), dan guubaabo adalah beberapa topik utama dalam puisi (bimbingan). Baroorodiiq ialah puisi yang ditulis untuk menghormati kematian penyair atau orang terkenal. Orang Afar mempunyai sejarah lisan yang kuat tentang cerita rakyat dan berkenalan dengan ginnili, sejenis penyair pahlawan dan peramal. Mereka juga mempunyai banyak koleksi lagu tempur.

Djibouti juga mempunyai sejarah sastera yang kaya dalam kesusasteraan Islam. Futuh Al-Habash zaman pertengahan oleh Shihb al-Dn, yang mengisahkan pencerobohan tentera Kesultanan Adal ke atas Abyssinia pada abad ke-16, merupakan salah satu tulisan sejarah yang paling terkenal. Sebilangan pemimpin dan ahli akademik telah menulis memoir atau pemikiran tentang negara dalam beberapa tahun kebelakangan ini.

Sukan paling popular di Djibouti ialah bola sepak. Walaupun negara itu menyertai FIFA pada 1994, ia hanya bersaing dalam Piala Negara-Negara Afrika dan peringkat kelayakan Piala Dunia FIFA sejak pertengahan 2000-an. Pasukan bola sepak kebangsaan Djibouti menewaskan pasukan kebangsaan Somalia 1–0 dalam peringkat kelayakan Piala Dunia FIFA 2010 pada November 2007, menandakan kemenangan Piala Dunia pertama negara itu.

Masakan Djiboutian menggabungkan unsur-unsur Somalia, Afar, Ethiopia, Yaman dan Perancis, serta beberapa pengaruh masakan Asia Selatan (terutamanya India). Banyak rempah Timur Tengah, seperti kunyit dan kayu manis, sering digunakan dalam masakan tempatan. Hidangan pedas terdiri daripada Fah-fah atau "Soupe Djiboutienne" (sup daging lembu mendidih pedas) kepada yetakelt basah (sup daging lembu rebus pedas) (rebus sayur campur pedas). Xalwo (disebut "halwo"), juga dikenali sebagai halva, ialah pencuci mulut yang popular dihidangkan semasa perayaan Aidilfitri dan majlis perkahwinan. Gula, kanji jagung, serbuk buah pelaga, serbuk pala, dan minyak sapi digunakan untuk membuat halva. Kacang tanah kadangkala digunakan untuk menambah tekstur dan rasa pada hidangan. Selepas makan, rumah lazimnya diharumkan dengan kemenyan (cuunsi) atau kemenyan (lubaan), yang dihasilkan dalam dabqaad (pembakar kemenyan).

Wilayah sekitar Djibouti telah dihuni sejak zaman Neolitik. Ahli bahasa percaya bahawa dalam tempoh masa ini, orang pertama berbahasa Afroasiatik berhijrah di kawasan itu dari urheimat yang diduga keluarga ("tanah asal") di Lembah Nil atau Timur Dekat. Yang lain percaya bahawa keluarga bahasa Afroasiatik muncul di situ di Tanduk, dengan orang-orang menyebar dari sana.

Di Asa Koma, kawasan tasik pedalaman di Dataran Gobaad, tembikar sejak pertengahan milenium kedua telah ditemui. Tembikar dari tapak itu menampilkan corak geometri bertitik dan senggatan yang setanding dengan seramik fasa 1 budaya Sabir dari Ma'layba di Selatan Arab. Tulang lembu tanpa bongkok bertanduk panjang juga ditemui di Asa Koma, menunjukkan bahawa lembu ternakan wujud kira-kira 3,500 tahun dahulu. Di Dorra dan Balho, terdapat seni batu tambahan yang menggambarkan antelop dan zirafah.

Sebilangan stela antropomorfik dan phallic juga boleh ditemui di antara Bandar Djibouti dan Loyada. Pembinaan itu dikaitkan dengan makam segi empat tepat yang bersempadan dengan papak menegak, yang juga telah ditemui di tengah Ethiopia. Stelae di Djibouti-Loyada adalah zaman purba yang tidak diketahui, dan sebahagian daripadanya mempunyai tanda berbentuk T.

Djibouti dianggap sebagai tapak paling berkemungkinan di wilayah yang dikenali oleh orang Mesir Purba sebagai Punt (atau Ta Netjeru, bermaksud "Tanah Tuhan"), bersama-sama dengan utara Somalia, Eritrea dan pantai Laut Merah Sudan. Tanah Punt pada asalnya disebut pada abad ke-25 SM. Orang Puntites adalah bangsa yang mempunyai hubungan kuat dengan Mesir Purba di bawah pemerintahan Firaun Sahure dari Dinasti Kelima dan Ratu Hatshepsut dari Dinasti Kelapan Belas. Raja Parahu dan Ratu Ati mentadbir Tanah Punt pada tempoh itu, menurut lukisan kuil di Deir el-Bahari.

Etnik Somalia dan Afar di kawasan itu adalah antara orang pertama di benua itu menganut agama Islam selepas berdagang dengan jiran Semenanjung Arab selama lebih 1,000 tahun.

Di Tanduk Afrika, Kesultanan Ifat adalah sebuah negara zaman pertengahan. Dinasti Walashma mengasaskannya pada 1285, dan ia beribu pejabat di Zeila. Ifat memulakan operasi di Djibouti dan utara Somalia, kemudian bergerak ke selatan ke Pergunungan Ahmar. Pada tahun 1285, Sultan Umar Walashma (atau, menurut catatan lain, anaknya Ali) menawan Kesultanan Shewa. Ekspedisi ketenteraan Sultan Umar, menurut Taddesse Tamrat, adalah percubaan untuk menyatukan pegangan umat Islam di Tanduk, sama seperti usaha Maharaja Yekuno Amlak untuk menyatukan kerajaan Kristian di tanah tinggi pada masa yang sama. Kedua-dua negeri ini akhirnya bertelagah di Shewa dan wilayah selatan yang lain. Pertempuran yang panjang meletus, walaupun kesultanan Islam pada zaman itu tidak diselaraskan dengan baik. Pada tahun 1332, Maharaja Amda Seyon I dari Ethiopia memusnahkan Ifat, dan dia berundur dari Shewa.

Kawasan di utara Teluk Tadjoura dikenali sebagai Obock dari 1862 hingga 1894, dan ia ditadbir oleh Sultan Somalia dan Afar, pemerintah tempatan yang mana Perancis berunding dengan beberapa perjanjian antara 1883 dan 1887 untuk mewujudkan kehadiran di rantau itu. Léonce Lagarde menubuhkan kerajaan Perancis tetap di Djibouti pada tahun 1894, menamakan semula wilayah Perancis Somaliland. Ia berlangsung dari 1896 hingga 1967, apabila Territoire Français des Afars et des Issas (TFAI) ditubuhkan (“Wilayah Perancis Afars dan Issas”).

Djibouti menjalankan referendum pada tahun 1958, pada malam sebelum kemerdekaan Somalia pada tahun 1960, untuk menentukan sama ada untuk menyertai Republik Somalia atau kekal dengan Perancis. Referendum itu menghasilkan undian ya daripada komuniti etnik Afar yang besar serta penduduk Eropah, menunjukkan bahawa hubungan negara dengan Perancis harus dikekalkan. Tuduhan manipulasi undi besar-besaran juga dibuat. Sebahagian besar daripada mereka yang mengundi tidak adalah rakyat Somalia yang menyokong Mahmoud Harbi, Naib Presiden Majlis Kerajaan, dalam cadangannya untuk Somalia bersatu. Harbi meninggal dunia dua tahun kemudian dalam kemalangan pesawat.

Referendum kedua telah dijalankan pada tahun 1967 untuk menentukan masa depan kawasan itu. Penemuan awal menunjukkan bahawa hubungan dengan Perancis harus dikekalkan, walaupun dengan cengkaman yang lebih longgar. Undi juga berpecah mengikut garis etnik, dengan majoriti penduduk Somalia mengundi untuk kemerdekaan dengan tujuan penyatuan muktamad dengan Somalia, manakala Afars memilih untuk kekal bersama Perancis. Referendum itu sekali lagi dibelenggu dengan dakwaan manipulasi undi oleh kerajaan Perancis. Bekas Côte française des Somalis (Perancis Somaliland) telah dinamakan semula sebagai Territoire français des Afars et des Issas sejurus selepas pengundian.

Referendum ketiga telah diadakan pada tahun 1977. Pemisahan dari Perancis telah diluluskan oleh 98.8% pengundi, secara rasmi menandakan kemerdekaan Djibouti. Hassan Gouled Aptidon, ahli politik Somalia yang menyokong undian ya dalam referendum 1958, menjadi presiden pertama negara itu (1977–1999).

Djibouti menyertai Pertubuhan Perpaduan Afrika (kini Kesatuan Afrika), Liga Arab, dan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dalam tahun pertamanya. Negara baru itu juga merupakan ahli pengasas Intergovernmental Authority on Development, sebuah organisasi pembangunan wilayah, pada tahun 1986.

Ketegangan berhubung perwakilan kerajaan antara Perhimpunan Rakyat untuk Kemajuan (PRP) yang mentadbir Djibouti dan Barisan pembangkang untuk Pemulihan Perpaduan dan Demokrasi (FRUD) membawa kepada peperangan ganas pada awal 1990-an. Pada tahun 2000, kebuntuan dipecahkan oleh perjanjian perkongsian kuasa.

Gempa bumi dan kemarau adalah contoh bahaya semula jadi. Hujan lebat dan banjir kilat berpunca daripada gangguan siklon dari Lautan Hindi.

Jika melancong di luar ibu kota, pelawat harus berhati-hati dengan bahaya penyamun.

Adalah idea yang baik untuk mendapatkan insurans kesihatan. Untuk sebarang prosedur perubatan, doktor dan hospital mungkin meminta bayaran tunai segera. Pengembara berumur setahun ke atas yang datang dari kawasan yang terjejas mesti mempunyai sijil vaksinasi demam kuning. Taun juga merupakan ancaman penting yang mesti dielakkan. Oleh kerana pendapat perubatan tentang keberkesanan vaksinasi adalah berbeza-beza, adalah lebih baik untuk mendapatkan maklumat terkini sebelum menentukan sama ada langkah ini harus merangkumi vaksinasi. Imunisasi terhadap tifoid secara amnya disyorkan. Malaria adalah ancaman sepanjang tahun, dengan strain falciparum malignan menjadi yang paling biasa. Rintangan klorokuin telah didokumenkan. Penggunaan mefloquine, doxycycline, atau atovaquone/proguanil adalah dinasihatkan.

Pada masa ini, kadar prevalens HIV/AIDS dewasa adalah melebihi 3%, atau satu daripada setiap 33 orang. Pastikan anda selamat.