Gabon

Gabon mempunyai penduduk sekitar 1.5 juta orang. Antara 1900 dan 1940, populasi Gabon merosot disebabkan oleh sebab sejarah dan alam sekitar. Gabon mempunyai salah satu kepadatan penduduk paling rendah di Afrika dan Indeks Pembangunan Manusia keempat tertinggi di Afrika Sub-Sahara.

Kumpulan etnik

Hampir setiap orang Gabon berketurunan Bantu. Gabon adalah rumah kepada sekurang-kurangnya empat puluh kumpulan etnik, masing-masing dengan bahasa dan budayanya sendiri. Walaupun Fang biasanya dipercayai sebagai yang terbesar, statistik banci baharu nampaknya memihak kepada Nzebi. Myene, Kota, Shira, Puru, dan Kande adalah antara yang lain. Sempadan etnik Gabon kurang ditakrifkan berbanding di negara Afrika yang lain. Terdapat juga orang Pygmy seperti Bongo, Kota, dan Baka, yang bercakap satu-satunya bahasa bukan Bantu di Gabon.

Majoriti etnik tersebar di seluruh Gabon, mengakibatkan hubungan dan interaksi berterusan di antara kumpulan tersebut. Perkahwinan antara etnik sangat kerap, yang membantu mengurangkan konflik etnik. Bahasa penguasa kolonial terdahulunya, Perancis, adalah faktor penyatuan. Penguasaan sejarah Parti Demokratik Gabon (PDG) juga telah membantu menyatukan pelbagai bangsa dan kepentingan tempatan menjadi satu keseluruhan yang lebih luas. Gabon adalah rumah kepada kira-kira 10,000 orang asli Perancis, termasuk dianggarkan 2,000 dua kewarganegaraan.

agama

Kepercayaan utama Gabon termasuk Kristian (Katolik Rom dan Protestantisme), Bwiti, Islam, dan agama animisme pribumi. Ramai orang mengamalkan aspek agama Kristian dan sistem agama asli purba. Kira-kira 73 peratus daripada penduduk, termasuk bukan warganegara, mengamalkan sekurang-kurangnya beberapa unsur agama Kristian, termasuk Bwiti sinkretistik; 12 peratus mengamalkan Islam (di mana 80 hingga 90 peratus adalah warga asing); 10 peratus mengamalkan kepercayaan agama tradisional orang asli secara eksklusif; dan 5 peratus tidak mengamalkan agama atau ateis.

Gabon adalah sebuah negara di Afrika tengah di pantai Atlantik. Di antara latitud 3°U dan 4°S, dan longitud 8° dan 15°E, ia terletak di khatulistiwa. Gabon mempunyai iklim khatulistiwa dengan rangkaian hutan hujan yang luas merangkumi 85 peratus negara.

Terdapat tiga wilayah yang berbeza: dataran pantai (antara 20 dan 300 kilometer [10 dan 190 batu] dari garis pantai lautan), pergunungan (Pergunungan Cristal di timur laut Libreville, Chaillu Massif di tengah, dan savana ke timur). Dataran pantai adalah sebahagian daripada ekoregion hutan pantai Khatulistiwa Atlantik Dana Hidupan Liar Dunia, dan ia termasuk poket bakau Afrika Tengah, terutamanya di sekitar muara Sungai Muni di sempadan Guinea Khatulistiwa.

Sungai terpanjang di Gabon, Ogooué, sepanjang 1,200 kilometer (750 batu). Gabon mempunyai tiga kawasan kars, setiap satu dengan ratusan gua yang diukir daripada batu dolomit dan batu kapur. Grotte du Lastoursville, Grotte du Lebamba, Grotte du Bongolo dan Grotte du Kessipougou adalah antara gua. Banyak gua masih belum ditemui. Pada musim panas 2008, Ekspedisi National Geographic melawat gua untuk merakamnya.

Gabon juga terkenal dengan usahanya untuk melindungi alam sekitar. Presiden Omar Bongo Ondimba dengan tegas menetapkan Gabon sebagai destinasi ekopelancongan masa depan yang penting pada tahun 2002 dengan menetapkan kira-kira 10% daripada kawasan negara itu sebagai sebahagian daripada sistem taman negaranya (dengan 13 taman keseluruhannya), salah satu daripada jumlah taman semula jadi terbesar di dunia. Sistem taman negara Gabon diuruskan oleh Agensi Negara untuk Taman Negara.

Petroleum, magnesium, besi, emas, uranium dan hutan adalah contoh sumber semula jadi.

Adalah dipercayai bahawa 80 peratus orang Gabon boleh berkomunikasi dalam bahasa Perancis, dengan 30 peratus penduduk Libreville adalah penutur asli. Bahasa Fang dituturkan sebagai bahasa ibunda oleh 32 peratus orang Gabon.

Negara itu mengumumkan hasratnya untuk menambah bahasa Inggeris sebagai bahasa rasmi kedua pada Oktober 2012, sejurus sebelum sidang kemuncak ke-14 Pertubuhan antarabangsa de la Francophonie, dilaporkan sebagai tindak balas kepada siasatan Perancis terhadap rasuah di negara Afrika itu, walaupun jurucakap kerajaan menegaskannya adalah atas sebab praktikal sahaja. Penjelasan kemudiannya mendedahkan bahawa negara itu merancang untuk mengajar bahasa Inggeris sebagai bahasa asing pertama di sekolah sambil mengekalkan bahasa Perancis sebagai bahasa pengantar utama.

Ekonomi Gabon dipacu oleh minyak. Pendapatan minyak menyumbang kira-kira 46 peratus daripada bajet kerajaan, 43 peratus daripada KDNK, dan 81 peratus daripada eksport. Pengeluaran minyak kini jatuh dengan pantas, setelah memuncak pada 370,000 tong sehari pada 1997. Menurut beberapa ramalan, minyak Gabon akan berkurangan menjelang 2025. Walaupun pendapatan minyak menurun, persediaan untuk masa depan selepas minyak baru sahaja bermula. Medan Minyak Grondin ditemui pada tahun 1971 pada kedalaman 50 m (160 kaki) laut 40 km (25 bt) di luar pesisir dan menghasilkan batu pasir Batanga zaman Maastrichtian yang menghasilkan perangkap struktur garam antiklin kira-kira 2 km (1.2 bt) dalam.

Perbelanjaan kerajaan Gabon dari tahun kekayaan minyak yang besar telah dibelanjakan dengan tidak cekap. Berbelanja berlebihan di Keretapi Trans-Gabon, penyusutan nilai franc CFA pada tahun 1994, dan harga minyak yang rendah selama bertahun-tahun semuanya menyumbang kepada isu kewangan yang teruk yang terus menghantui negara.

Gabon mempunyai reputasi buruk dengan Kelab Paris dan Tabung Kewangan Antarabangsa (IMF) kerana pengurusan hutang dan pendapatan yang lemah. Misi IMF berturut-turut telah mengecam kerajaan kerana berbelanja berlebihan untuk barangan bukan belanjawan (kedua-dua tahun baik dan miskin), meminjam berlebihan daripada Bank Pusat, dan menangguhkan penswastaan ​​dan pembaharuan pentadbiran. Gabon, sebaliknya, berjaya menyempurnakan Persetujuan Sedia Sendiri selama 15 bulan dengan IMF pada September 2005. Pada Mei 2007, Perjanjian Sedia Sendiri baru tiga tahun dengan IMF telah dipersetujui. Gabon tidak dapat mencapai objektif ekonominya di bawah Pengaturan Sedia Sendiri pada 2009 disebabkan oleh krisis kewangan dan peristiwa sosial yang mengelilingi kematian Presiden Omar Bongo dan pilihan raya. Rundingan dengan IMF masih berjalan.

Pendapatan minyak Gabon telah menghasilkan KDNK per kapita yang sangat tinggi iaitu $8,600 untuk kawasan itu. Walau bagaimanapun, terdapat pengagihan ekonomi yang berat sebelah dan indeks sosial yang rendah. 20% penduduk terkaya memperoleh lebih daripada 90% pendapatan, manakala kira-kira satu pertiga daripada penduduk Gabon hidup dalam kemiskinan.

Ekonomi sangat bergantung pada pengekstrakan, walaupun sumber asas adalah banyak. Sebelum penemuan minyak, ekonomi Gabon berasaskan perhutanan. Hari ini, pembalakan dan perlombongan mangan adalah dua sumber pendapatan yang paling penting. Siasatan terkini telah membawa kepada penemuan deposit bijih besi terbesar yang tidak dieksploitasi di dunia. Kiriman wang daripada ahli keluarga di kawasan metropolitan atau aktiviti sara hidup menawarkan pendapatan bagi ramai orang yang tinggal di kawasan luar bandar dan tidak mempunyai akses kepada peluang pekerjaan dalam sektor ekstraktif.

Pengulas asing dan domestik telah mengkritik kekurangan kepelbagaian ekonomi Gabon.

Pelaburan lanjut dalam pertanian atau pelancongan terhalang oleh kekurangan infrastruktur. Beberapa pelabur tempatan yang terkenal menguasai industri pemprosesan dan perkhidmatan terhad yang wujud.

Kerajaan bermula pada tahun 1990-an dengan program penswastaan ​​perniagaan milik kerajaan dan pembaharuan pentadbiran, termasuk mengurangkan pekerjaan sektor awam dan kenaikan gaji, atas permintaan Bank Dunia dan IMF, tetapi kemajuan telah lembap. Pentadbiran baharu telah menyatakan hasratnya untuk berusaha ke arah reformasi ekonomi negara, walaupun objektif ini sukar dicapai.

Visa untuk melawat Gabon berharga kira-kira €70. Semasa ketibaan, visa boleh dibeli dalam euro atau franc tempatan dalam barisan kanan selepas meninggalkan pesawat. Menurut laporan, ini tidak lagi dibenarkan mulai Ogos 2010, dan pekerja yang datang ke Gabon mesti mempunyai visa yang sah semasa ketibaan atau mereka akan dihantar pulang. Pelawat asing terbaharu di Gabon mengatakan bahawa harga visa telah meningkat, mendakwa telah membelanjakan hampir €122 untuk visa kemasukan tunggal tiga bulan dan banyak lagi untuk visa masuk berbilang.

Dari Paris, Air France dan Gabon Airlines pergi ke Libreville, manakala dari Casablanca, Royal Air Maroc terbang ke Gabon. Perkhidmatan Udara terbang dari Addis Ababa ke Douala (Cameroon), dan Ethiopian Airlines terbang dari Addis Ababa ke Douala (Cameroon). Terdapat penerbangan tambahan ke Brazzaville, Congo, sekali-sekala.

Pada hari Isnin, Interair terbang dari Johannesburg, Afrika Selatan, ke Libreville, Congo, dengan singgah di Brazzaville, dan kembali pada hari Rabu. Pada hari Rabu dan Jumaat, "SAA" terbang terus dari Johannesburg (Afrika Selatan) ke Libreville.

Dari Frankfurt, Lufthansa terbang lima kali setiap minggu.

Walaupun terdapat banyak lintasan sempadan, jalan raya adalah tidak baik dan 4×4 dinasihatkan.

Di luar bandar, bas ialah cara pengangkutan yang paling mudah (biasanya kereta 6 atau 9 tempat duduk, tetapi kadangkala bas mini). Terdapat banyak daripada mereka, dan semuanya sangat murah (cth 7000 XAF untuk pergi dari Libreville ke Lamberene). Teksi banyak dan murah di dalam bandar. Bagi seorang individu, tambang tidak boleh melebihi 5000. Kos tiket ditentukan pada jarak perjalanan (dan sama ada pemandu akan dapat mencari lebih banyak tambang di destinasi anda). Pemanduan dua atau tiga minit akan memberikan anda pulangan 100 XAF, manakala perjalanan dari stesen kereta api Owendo ke kawasan pusat bandar Libreville akan mengembalikan 2000 XAF kepada anda. Selepas 21 jam, kadar teksi biasanya meningkat.

Oyem, Makouko dan Franceville/Mvengue adalah antara destinasi yang disediakan oleh Perkhidmatan Udara. Franceville/Mvengue dihidangkan oleh Air Nationale. Kecuali pada hari Selasa dan Khamis, terdapat penerbangan ke Franceville/Mvengue setiap hari dalam seminggu. Africa's Connection mengendalikan penerbangan harian antara Libreville dan Port Gentil, serta penerbangan mingguan antara Port-Gentil/Libreville dan So Tomé dan Prncipe dan Taman Negara Loango.

Walaupun Gabon mempunyai beberapa jalan berturap, kenderaan sepatutnya mencukupi jika anda tinggal di salah satu bandar utama. 4×4 diperlukan jika anda berhasrat untuk melalui mana-mana jalan tanah di luar bandar utama. Gabon mempunyai kurang daripada 800 kilometer jalan asfalt, beberapa daripadanya berada dalam keadaan buruk. Walaupun dengan kereta 4×4, perjalanan di luar kawasan metropolitan yang besar semasa musim hujan adalah mencabar.

Dari Owendo ke Franceville, jalan kereta api Trans-Gabon berjalan. Perjalanan mengambil masa 12 hingga 18 jam dan sering tertangguh. Variasi bermusim dalam jadual kereta api wujud. Kereta api berjalan kedua-dua arah pada hari Selasa, Khamis, Jumaat dan Ahad, mengikut jadual semasa (Basse 2014 pada Mac 2015). Omnibus dan Ekspres ialah dua kereta api yang beroperasi. Kedua-duanya mengambil masa yang sama, walaupun Express membuat lebih sedikit perhentian di stesen yang lebih kecil. Di Express, penghawa dingin tersedia dalam kelas VIP, 1 dan 2, tetapi hanya dalam kelas VIP dan 1 di omnibus.

Beberapa ahli perniagaan Gabon yang terkenal telah melabur dalam bas baharu untuk laluan bas yang melayani bandar-bandar utama negara itu. Kebanyakan bas ini pergi antara dan dalam bandar dengan lebuh raya berturap. Syarikat-syarikat bas ini telah meluaskan laluan mereka dengan ketara selepas Air Gabon menghentikan operasi.

Pengangkutan bot boleh diakses di sepanjang pantai Gabon dan ratusan kilometer ke atas Sungai Ogooue ke Lambarene. Setiap hari, bot bertolak ke Libreville dan Port Gentil. Setiap beberapa hari, lawatan sungai ditawarkan dari muara sungai utama di Port Gentil ke Lambarene (Hospital Albert Schweitzer). Perjalanan bot mingguan antara Port Gentil dan Omboué (berhampiran Taman Negara Loango) dianjurkan oleh Hotel Olako dan berlangsung antara 3 dan 4,5 jam (bergantung pada jenis bot dan enjin).

• Libreville – Modal
• Cap Lopez
• Franceville
• Kaki
• Kango
• Lambarene
• Mayumba
• Owendo
• Port-Gentil bersempadan dengan pantai Lautan Atlantik Selatan

• Taman Negara Akanda — Burung dan penyu yang berhijrah boleh ditemui di kawasan hutan bakau dan pasang surut di Taman Negara Akanda.
• Taman Negara Banteke Plateau — Gajah hutan, kerbau, dan antelop tinggal di Taman Negara Banteke Plateau, yang merupakan savana yang dihubungkan oleh sungai dengan jambatan tali untuk penduduk.
• Taman Negara Crystal Mountains — Hutan berkabus yang kaya dengan orkid, begonia dan tumbuh-tumbuhan lain boleh ditemui di Taman Negara Crystal Mountains.
• Taman Negara Ivindo — Taman Negara Ivindo ialah rumah kepada dua air terjun paling indah di Afrika Tengah, serta gorila, cimpanzi dan gajah hutan yang berkumpul di sekitar sungai dan lubang air taman itu.
• Taman Negara Loango — Taman Negara Loango ialah pantai murni sepanjang 100 kilometer dan hutan hujan sekitar yang cantik dan lokasi yang bagus untuk melihat harimau bintang, gajah, gorila dan monyet di pantai.
• Taman Negara Lopé — gabungan padang rumput dan hutan tebal di sepanjang Sungai Ogooue; menaiki pirogue menyusuri sungai, lihat ukiran batu lama, atau ikuti gorila atau monyet mandrill dengan pemandu kerdil.
• Taman Negara Mayumba — Taman Negara Mayumba ialah semenanjung berpasir yang menempatkan populasi penyu belimbing bersarang terbesar di dunia.
• Taman Negara Minkebe — Taman Negara Minkebe ialah hutan tanah tinggi dengan kubah batu pasir yang besar di mana gajah, antelop yang tinggal di hutan dan babi besar boleh ditemui.

Gabon menggunakan franc CFA Afrika Tengah (XAF). Cameroon, Republik Afrika Tengah, Chad, Republik Congo, dan Guinea Khatulistiwa semuanya menggunakannya. Walaupun franc CFA (XAF) dan franc CFA Afrika Barat (XOF) adalah mata wang yang berbeza secara teknikal, ia digunakan secara bergantian di semua negara yang menggunakan franc CFA (XAF & XOF).

Perbendaharaan Perancis menyokong kedua-dua franc CFA, yang dikaitkan dengan euro pada €1 = XAF655.957. Wang kertas dalam denominasi 500, 1,000, 2,000, 5000, dan 10,000 sedang dalam edaran.

Semua ATM Ecobank di Gabon menerima kad Mastercard dan Visa untuk pengeluaran tunai sejak 2014.

• 1 Januari: Hari Tahun Baru
• 12 Mac: Hari Pengubahsuaian
• 1 April: Isnin Paskah
• 17 April: Hari Wanita
• 1 Mei: Hari Pekerja
• 6 Mei: Hari Syahid
• 20 Mei: Isnin Whit
• 15 Ogos: Andaian
• 16 Ogos: Hari Kemerdekaan
• 8 Ogos: Aidilfitri (Akhir Ramadan)
• 1 November: Hari Semua Orang Suci
• 15 Oktober: Aidil Adha (Hari Raya Korban)
• 25 Disember: Hari Krismas

Gabon ialah sebuah negara yang kaya dengan cerita rakyat dan mitologi, dengan budaya lisan yang mendahului kemunculan celik huruf pada abad kedua puluh satu. "Raconteurs" kini cuba mengekalkan adat Fang dan Nzebis seperti mvett dan ingwala.

Gabon juga merupakan rumah kepada topeng terkenal di dunia seperti n'goltang (Fang) dan patung peninggalan Kota. Setiap suku mempunyai koleksi topeng sendiri yang digunakan untuk pelbagai tujuan. Mereka paling kerap dilihat pada upacara tradisional seperti perkahwinan, kelahiran dan pengebumian. Tradisionalis terutamanya menggunakan kayu tempatan yang jarang ditemui dan bahan berharga lain dalam kerja mereka.

Berbeza dengan kelas berat serantau seperti Republik Demokratik Congo dan Cameroon, muzik Gabon kurang dikenali. Patience Dabany, penyanyi Gabon dan penghibur langsung terkenal, dan Annie Flore Batchiellilys, penyanyi Gabon dan penghibur langsung terkenal, adalah antara bintang rakyat negara itu. Gitaris Georges Oyendze, La Rose Mbadou, dan Sylvain Avara, serta vokalis Oliver N'Goma, juga terkenal.

Rock dan hip hop dari Amerika Syarikat dan United Kingdom, serta rumba, makossa dan soukous, semuanya popular di Gabon. Obala, ngombi (fr), balafon, dan gendang tradisional adalah semua alat muzik rakyat Gabon.

Radio-Diffusion Télévision Gabonaise (RTG) milik dan diuruskan oleh kerajaan memancarkan dalam bahasa Perancis dan bahasa asli. Di bandar-bandar besar, siaran televisyen berwarna telah dilancarkan. Afrika No. 1, sebuah stesen radio komersial, mula bersiaran pada tahun 1981. Ia adalah stesen radio paling berkuasa di benua itu, dengan penglibatan daripada kerajaan Perancis dan Gabon, serta media komersial Eropah.

Dua stesen radio telah dipegang oleh kerajaan pada 2004, manakala tujuh lagi adalah milik persendirian. Terdapat juga dua saluran televisyen milik kerajaan dan empat milik persendirian. Bagi setiap 1,000 individu pada tahun 2003, dianggarkan terdapat 488 radio dan 308 set televisyen. Pelanggan kabel menyumbang 11.5 daripada setiap 1,000 individu. Di samping itu, terdapat 22.4 komputer peribadi bagi setiap 1,000 orang pada tahun 2003, dan 26 orang bagi setiap 1,000 mempunyai sambungan Internet. Agensi Akhbar Gabon ialah agensi akhbar negara itu, dan ia mengeluarkan Gabon-Matin, sebuah akhbar harian (edaran 18,000 setakat 2002).

Pada tahun 2002, akhbar harian yang dikawal kerajaan L'Union di Libreville mempunyai purata pembaca harian sebanyak 40,000. Kementerian Perhubungan menerbitkan Gabon d'Aujourdhui mingguan. Kira-kira sembilan majalah milik persendirian, sama ada bebas atau berkaitan dengan parti politik, tersedia. Ini diterbitkan dalam kuantiti yang kecil dan sering ditangguhkan kerana had belanjawan. Perlembagaan Gabon menjamin kebebasan bersuara dan akhbar, dan kerajaan menyokong hak-hak ini. Beberapa penerbitan secara terbuka mengkritik kerajaan, dan penerbitan antarabangsa mudah diakses.

Orang Pygmy adalah orang pertama yang menetap di rantau ini. Semasa mereka berpindah, suku Bantu terutamanya menggantikan dan mengasimilasikan mereka.

Orang Eropah pertama datang pada abad ke-15. Di Gabon, sebuah monarki berbahasa Myeni yang dikenali sebagai Orungu muncul pada abad ke-18.

Bartholomew Roberts, seorang lanun Wales yang dikenali sebagai Black Bart, terkorban di laut di luar pantai Cape Lopez pada 10 Februari 1722. Dari 1719 hingga 1722, dia menyerang kapal di sepanjang pantai Amerika dan Afrika Barat.

Pada tahun 1875, ekspedisi pertama ke wilayah Gabon-Congo telah dijalankan oleh pengembara Perancis Pierre Savorgnan de Brazza. Beliau menubuhkan Franceville dan seterusnya berkhidmat sebagai gabenor kolonial. Apabila Perancis secara rasmi menakluki Gabon pada tahun 1885, banyak suku Bantu menetap di wilayah yang kini Gabon.

Gabon menyertai empat wilayah Afrika Khatulistiwa Perancis pada tahun 1910, membentuk sebuah persekutuan yang berlangsung sehingga 1959. Pada 17 Ogos 1960, wilayah ini memperoleh kemerdekaan. Léon M'ba ialah presiden pertama Gabon, dipilih pada 1961, bersama Omar Bongo Ondimba sebagai naib presidennya.

Selepas M'ba naik ke tampuk kuasa, akhbar telah ditindas, perhimpunan politik diharamkan, kebebasan bersuara disekat, parti politik lain secara progresif ditolak daripada kuasa, dan Perlembagaan telah diubah suai mengikut garis Perancis untuk meletakkan kuasa dalam Presiden, yang Mbak ambil. Apabila M'ba membubarkan Dewan Negara untuk menubuhkan pemerintahan satu parti pada Januari 1964, rampasan kuasa tentera cuba menjatuhkan beliau dan memulihkan demokrasi berparlimen. Dalam masa 24 jam, pasukan payung terjun Perancis tiba untuk memulihkan M'ba kepada kuasa.

Walaupun demonstrasi besar-besaran dan rusuhan, rampasan kuasa itu berakhir selepas beberapa hari pertempuran dan pembangkang dipenjarakan. Sehingga hari ini, tentera Perancis ditempatkan di Camp de Gaulle di pinggir bandar Gabon. Bongo mengambil alih sebagai presiden apabila M'Ba meninggal dunia pada tahun 1967.

Bongo mengisytiharkan Gabon sebagai negara satu parti pada Mac 1968, membubarkan BDG dan mengasaskan Parti Democratique Gabonais (PDG). Dia mengalu-alukan semua orang Gabon untuk menyertai, tanpa mengira kesetiaan politik mereka yang lalu. Bongo menggunakan PDG sebagai wadah untuk menenggelamkan konflik serantau dan puak yang sebelum ini memecahbelahkan politik Gabon untuk mewujudkan gerakan nasional bersatu memihak kepada matlamat pembangunan kerajaan. Pada Februari 1975, Bongo telah dipilih sebagai Presiden; pada April 1975, jawatan naib presiden telah dimansuhkan dan digantikan dengan jawatan perdana menteri, yang tidak mempunyai hak penggantian automatik. Bongo telah dipilih semula untuk penggal 7 tahun sebagai Presiden pada Disember 1979 dan November 1986.

Pelajar dan pekerja mengadakan protes dan mogok ganas pada awal 1990-an, didorong oleh ketidakpuasan ekonomi dan keinginan untuk pembaharuan politik. Bongo bekerja dengan pekerja berdasarkan sektor demi sektor sebagai tindak balas kepada aduan mereka, membuat pengurangan gaji yang besar. Beliau juga berkata bahawa beliau akan membuka PDG dan mengadakan persidangan politik kebangsaan pada Mac–April 1990 untuk membahaskan struktur politik masa depan Gabon. Mesyuarat itu dihadiri oleh PDG dan 74 kumpulan politik. PDG yang memerintah dan penyokongnya telah berpecah kepada dua gabungan longgar, Barisan Bersatu Persatuan Pembangkang dan Parti, yang termasuk pemisahan Morena Fundamental dan Parti Kemajuan Gabon.

Persidangan April 1990 mengesahkan perubahan politik yang ketara, termasuk penubuhan Senat kebangsaan, desentralisasi proses belanjawan, kebebasan berhimpun dan akhbar, dan penghapusan keperluan untuk visa berlepas. Bongo meletak jawatan sebagai pengerusi PDG dalam usaha untuk memimpin peralihan sistem politik kepada demokrasi berbilang parti, dan pentadbiran peralihan yang diketuai oleh Perdana Menteri baharu, Casimir Oye-Mba, telah dibentuk. Pentadbiran yang terhasil, dikenali sebagai Perkumpulan Demokratik Sosial Gabon (RSDG), adalah lebih kecil daripada yang sebelumnya dan menampilkan ahli pelbagai kumpulan pembangkang dalam kabinetnya. Pada Mei 1990, RSDG menghasilkan perlembagaan sementara yang merangkumi rang undang-undang asas hak dan badan kehakiman yang bebas, tetapi memberikan presiden kuasa pentadbiran yang luas. Dokumen ini berkuat kuasa pada Mac 1991 selepas pemeriksaan tambahan oleh jawatankuasa perlembagaan dan Dewan Negara.

Walau bagaimanapun, penentangan terhadap PDG berterusan selepas mesyuarat April 1990, dan dua percubaan rampasan kuasa ditemui dan digagalkan pada September 1990. Walaupun protes anti-kerajaan selepas kematian pemimpin pembangkang yang tidak dijangka, PDG memenangi majoriti yang kuat dalam parti pertama Kebangsaan. Pilihan raya dewan dalam hampir 30 tahun pada September–Oktober 1990.

Berikutan pemilihan semula Presiden Omar Bongo dengan 51% undi pada Disember 1993, calon pembangkang enggan menerima keputusan itu. Berikutan pergolakan awam yang serius, kerajaan dan kumpulan pembangkang bersetuju untuk berusaha ke arah penyelesaian politik. Perbincangan ini menghasilkan Perjanjian Paris, yang ditandatangani pada November 1994 dan memasukkan ramai pemimpin pembangkang dalam kerajaan perpaduan negara. Walau bagaimanapun, susunan ini dengan cepat runtuh, dan pilihan raya parlimen dan perbandaran 1996 dan 1997 menetapkan peringkat untuk kembali kepada politik partisan. PDG mencatatkan kemenangan besar dalam pilihan raya parlimen, tetapi datuk bandar pembangkang telah dipilih di banyak bandar besar, termasuk Libreville, pada pilihan raya perbandaran 1997.

Pada Disember 1998, Presiden Omar Bongo melancong untuk pemilihan semula dengan majoriti besar undi, walaupun pembangkang berpecah. Walaupun terdapat banyak anomali yang didakwa, beberapa pemerhati asing menyifatkan keputusan itu sebagai representasi, dan tidak ada satu pun pergolakan ganas yang berlaku sebelum pilihan raya 1993. PDG dan wakil bebas yang berkaitan mengawal Dewan Negara hampir keseluruhannya selepas pilihan raya parlimen yang aman tetapi rosak pada 2001–2002, yang telah diboikot oleh beberapa parti pembangkang kecil dan dikecam teruk kerana kelemahan pentadbiran. Presiden Omar Bongo telah dipilih semula pada November 2005 untuk penggal keenam. Dia selesa dipilih semula, walaupun pihak lawan mendakwa pilihan raya itu dibelenggu oleh penyelewengan. Berikutan pengumuman kemenangannya, terdapat beberapa insiden keganasan, tetapi Gabon kekal tenang secara keseluruhan.

Pada Disember 2006, pilihan raya baru untuk Dewan Negara telah dijalankan. Mahkamah Perlembagaan menterbalikkan banyak kerusi yang telah dicabar akibat penyelewengan undi, tetapi PDG mengekalkan kawalan Dewan Negara dalam pilihan raya peringkat akhir pada awal 2007.

Presiden Omar Bongo meninggal dunia akibat serangan jantung pada 8 Jun 2009, di sebuah hospital Sepanyol di Barcelona, ​​menandakan permulaan era baharu dalam politik Gabon. Rose Francine Rogombé, Presiden Dewan Negara, telah dilantik sebagai Presiden Interim pada 10 Jun 2009, selaras dengan perlembagaan yang disemak. Pada 30 Ogos 2009, pilihan raya kompetitif pertama dalam sejarah Gabon tanpa Omar Bongo sebagai calon telah dijalankan, dengan 18 calon presiden. Terdapat beberapa demonstrasi kecil menjelang pilihan raya, tetapi tiada gangguan besar. Selepas semakan tiga minggu oleh Mahkamah Perlembagaan, anak lelaki Omar Bongo, ketua parti yang mentadbir Ali Bongo Ondimba, secara rasmi diisytiharkan sebagai pemenang; perasmiannya berlangsung pada 16 Oktober 2009.

Ramai calon pembangkang mendakwa penipuan pilihan raya, dan keluaran pertama keputusan pilihan raya mencetuskan demonstrasi ganas luar biasa di Port-Gentil, bandar kedua terbesar di negara itu dan kubu kuat penentangan terhadap pentadbiran PDG. Penduduk Port-Gentil bergegas ke jalan raya, membakar beberapa perniagaan dan rumah, termasuk Konsulat Perancis dan penjara tempatan. Hanya empat orang terbunuh dalam rusuhan itu, menurut angka rasmi, tetapi pembangkang dan pemimpin tempatan berkata terdapat lebih ramai lagi. Untuk membantu polis yang bergelut, gendarm dan tentera dihantar ke Port-Gentil, dan perintah berkurung telah dikenakan selama lebih tiga bulan.

Pada Jun 2010, pilihan raya kecil separa perundangan telah dijalankan. Buat pertama kalinya, gabungan parti yang baru ditubuhkan, Union Nationale (PBB), mengambil bahagian. Pembelot PDG yang keluar parti berikutan kematian Omar Bongo merupakan majoriti PBB. PDG memenangi tiga daripada lima kerusi yang dipertandingkan dengan sengit, manakala PBB memperoleh dua; kedua-dua pihak mengaku menang.